Το κρασί είναι άραγε ένα γεωργικό ή ένα εμπορικό προϊόν; Στην Ιταλία, τη Γαλλία, την Αργεντινή ορισμένοι αμπελουργοί που αντιδρούν στις προσταγές της βιομηχανίας τροφίμων έχουν καταλήξει προ πολλού στην εξής λύση: παράγουν φυσικό κρασί, χωρίς πρόσθετα, χημικά αρώματα ή φυτοφάρμακα. Έχουν κηρύξει τον πόλεμο στην ομογενοποίηση της γεύσης και μάχονται ενάντια στη μετατροπή των ποικιλιών σε μάρκες
Η βιολογική γεωργία, ένα εγχείρημα που συμβάλλει θετικά στην αύξηση της απασχόλησης, την προστασία της δημόσιας υγείας και την ορθή χρήση των φυσικών πόρων, γνωρίζει ταχύτατη ανάπτυξη στη Γαλλία. Η αγροδιατροφική βιομηχανία και οι μεγάλοι όμιλοι λιανικού εμπορίου μυρίστηκαν μεγάλα κέρδη και σκοπεύουν να μονοπωλήσουν την αγορά. Με κίνδυνο να καταστρέψουν τα θεμέλιά της, ασκούν πιέσεις στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή για να κατεβάσει τον πήχη των απαιτήσεών της όσον αφορά την ποιότητα
Στις μέρες μας, μερικές φορές ο ιδιωτικός τομέας προσπαθεί να εκμεταλλευθεί νέες αγορές μέσα από τον τομέα της φιλανθρωπίας: Αυτό πιθανώς συμβαίνει και στην περίπτωση της IKEA. Είναι πολύ καλό για τους μετόχους - για τους πρόσφυγες δεν είμαι και τόσο σίγουρος...
Στο σούπερ μάρκετ που βρίσκεται φυτεμένο στη μέση του καταυλισμού Ζαατάρι του ΟΗΕ στην Ιορδανία, προκειμένου κάποιος πρόσφυγας να πληρώσει τις αγορές του, θα πρέπει πλέον να υποβληθεί στη σάρωση του ματιού του στο ταμείο.
Τα ΜΜΕ, που μέχρι χθες αποθέωναν τη χώρα ως μοντέλο επιτυχούς παγκοσμιοποίησης και πολυπολιτισμικότητας, σήμερα αποδοκιμάζουν τη μεταμόρφωσή της σε σύμβολο «εθνικιστικής αναδίπλωσης». Πώς εξηγείται μια τέτοια εξέλιξη;
«Εδώ, η εκλογική βάση μας έχει διαβρωθεί από το 2010, όχι μόνο επειδή οι εργάτες έχουν απογοητευτεί από το Εργατικό Κόμμα, αλλά και επειδή έχουν απογοητευτεί γενικά από την πολιτική. Επτά χρόνια λιτότητας έχουν σπρώξει πολλούς ανθρώπους έξω από το σύστημα. Θεωρούν ότι δεν έχουν πια να ωφεληθούν σε κάτι από την πολιτική, γι’ αυτό και αδιαφορούν»
Η προσκόλληση στην εξουσία μιας διεφθαρμένης ισπανικής Δεξιάς, η νίκη των νεοφιλελεύθερων στην Ολλανδία, το νέο κυβερνητικό συμβόλαιο που υπόσχονται, ίσως και απερίσκεπτα, οι Συντηρητικοί στη Βρετανία και τη Γερμανία, δείχνουν ότι η εποχή του θυμού που σημάδεψε την περασμένη χρονιά μάλλον ξεφούσκωσε, αφού δεν υπήρξε πολιτική διέξοδος.
Μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα του 2016, έγιναν εκκαθαρίσεις χωρίς προηγούμενο στον κρατικό μηχανισμό. Οι ένοπλες δυνάμεις βρίσκονται πλέον κάτω από τον αυστηρό έλεγχο του καθεστώτος.
Η διπλή σχέση με Μόσχα και Ουάσιγκτον θα μπορούσε, αντί για πλεονέκτημα, να εξελιχθεί σε αγκάθι για την Άγκυρα. Και όλα αυτά αναμένοντας να φανεί εάν η πρόσφατη ένταση μεταξύ της Τουρκίας και ορισμένων από τους Ευρωπαίους εταίρους της, όπως η Γερμανία, θα έχει μακροπρόθεσμες επιπτώσεις
Ο Λευκός Οίκος επέκρινε, προκαλώντας τρόμο στη μεξικανική ελίτ, το σημαντικότερο εργαλείο της στρατηγικής του Μεξικού για την τόνωση των εξαγωγών του: την καθήλωση των μισθών. Η TAFTA αποσκοπούσε στη σύγκλιση του επιπέδου ζωής...
Το 1961, τρεις ημέρες πριν εγκαταλείψει την εξουσία, ο Ρεπουμπλικανός πρόεδρος Ντουάιτ Αϊζενχάουερ προειδοποιούσε τους συμπολίτες του ενάντια σε ένα “στρατιωτικό - βιομηχανικό σύμπλεγμα», του οποίου η επιρροή -οικονομική, πολιτική, ακόμα και πνευματική- γίνεται αισθητή παντού στις ΗΠΑ.
Οφείλουμε να πούμε (στους Αμερικανούς) ότι οι Μεξικανοί (και οι ξένοι γενικότερα) δεν είναι υπεύθυνοι για την κατάσταση στην οποία βρίσκονται...
Η σημερινή εξουσία δεν αποφασίζει ούτε να σβήσει τη μνήμη της επανάστασης ούτε να τη γιορτάσει ως επανάσταση. Προσπαθεί να ενοποιήσει πολλά ιστορικά γεγονότα μήπως και κατορθώσει να εξασφαλίσει μεγαλύτερη κοινωνική υποστήριξη.
Οι περιθωριοποιημένες περιφέρειες έχουν υψηλό αναπτυξιακό δυναμικό. Αποφυγή της κυκλοφοριακής συμφόρησης των μεγάλων αστικών κέντρων, φθηνά ενοίκια, στενή συνεργασία των δομών, εγγύτητα με τη φύση: όλα αυτά αποτελούν ατού για όσους θέλουν να καινοτομήσουν επενδύοντας στον τουρισμό, στη γεωργία ή στις νέες τεχνολογίες.
Τα κράτη - μέλη και οι ευρωπαϊκοί θεσμοί προσπαθούν να ξεφύγουν από τις ευθύνες τους, προσφεύγοντας σε ένα είδος "υπεργολαβίας" των μεταναστευτικών ελέγχων, τεχνική που δανείστηκαν από το μάνατζμεντ των εμπορικών επιχειρήσεων
Πώς να ελπίζουμε στην εδραίωση της νομιμοποίησης του δικαιώματος στο οικουμενικό εισόδημα σε μια κοινωνία που στραγγαλίζεται από τη λιτότητα και σφυροκοπείται από μια ρητορική η οποία στάζει χολή εναντίον «της τεμπελιάς των φτωχών που περιμένουν να τους πληρώνει το κράτος»;
Οι δυνάμεις που βρίσκονται αριστερότερα του Σοσιαλιστικού Κόμματος δυσπιστούν απέναντι στο μέτρο αυτό. Ο Ζαν Λικ Μελανσόν επιμένει στην επιστροφή στην πλήρη απασχόληση, στην αύξηση των χαμηλών μισθών, στον αγώνα ενάντια στην εργασιακή επισφάλεια και στη μείωση του χρόνου εργασίας
Ο κίνδυνος να δούμε τη Μαρίν Λεπέν να κερδίζει τον δεύτερο γύρο είναι απολύτως ελάχιστος σε μια χώρα όπου, στις 23 Απριλίου, το 80% των ψηφοφόρων δεν ψήφισαν υπέρ της. Παρά το γεγονός ότι αυτό το κόμμα, χάρις στην κρίση, προσπάθησε να μεταλλαχθεί και να συγκαλύψει τα πιο ορατά νεοφασιστικά χαρακτηριστικά, διατηρεί το ρατσιστικό, αντισημιτικό και ξενοφοβικό DNA του. Η πιθανή ήττα του (μία ακόμη...) θα το οδηγήσει σίγουρα σε υπαρξιακή κρίση
Όσο κι αν κανείς δεν αμφισβητεί την ύπαρξη κρουσμάτων παιδοφιλίας και υψηλών ποσοστών αλκοολισμού σε ορισμένες απομακρυσμένες κοινότητες, ο ρατσισμός και τα συμφέροντα της βιομηχανίας διευκόλυναν τη μετατροπή μιας είδησης του αστυνομικού δελτίου σε κοινωνικό γνώρισμα, όπως είχε συμβεί και στις αυτόχθονες κοινότητες του Καναδά και των ΗΠΑ
Οι πρόσφατες κατηγορίες που εκτοξεύτηκαν εναντίον του Βλαντίμιρ Πούτιν, ο οποίος φέρεται να αποσταθεροποίησε την αμερικανική δημοκρατία παρεμβαίνοντας στις εκλογές, εγγράφονται στην παράδοση του «κόκκινου φόβου», ενός από τους πυλώνες του Ψυχρού Πολέμου κατά τη δεκαετία του 1950.
