Στις 25 Μαΐου 2020 ο 46χρονος Αφροαμερικανός Τζορτζ Φλόιντ πέθανε από ασφυξία κάτω από το γόνατο ενός λευκού αστυνομικού στη Μινεάπολη των Ηνωμένων Πολιτειών. Τα εννιά λεπτά ωμής βίας κατεγράφησαν σε...
Στον αγώνα για την κατανόηση του Σύμπαντος συναντιούνται πολλοί κλάδοι της φυσικής, όπως η αστροφυσική, η φυσική των στοιχειωδών σωματιδίων, η επιστήμη των υλικών κ.ά. Πρόκειται πραγματικά για ένα πεδίο έρευνας όπου η έρευνα στις μικρότερες δυνατές κλίμακες (υποατομικά σωματίδια) συναντά αυτή που αφορά τους μεγαλύτερους σχηματισμούς τους Σύμπαντος (γαλαξίες, σμήνη γαλαξιών)
Υπάρχει ένα βιβλίο που αφορά «άγνωστα» γεγονότα της ιστορίας ή της καθημερινότητάς μας, απευθύνεται στο ευρύ κοινό και ο τίτλος του είναι «Το βιβλίο της ολικής άγνοιας». Συγγραφείς του είναι οι Τζον Λόιντ και Τζον Μίτσινσον
Περνάμε διαδοχικές κρίσεις. Πρώτα η οικονομική κρίση, μετά η υγειονομική και, απ’ ό,τι φαίνεται, σύντομα πρόκειται να ακολουθήσει και νέα οικονομική
Ανθρώπινο αποτύπωμα και βιοποικιλότητα
Επιστημονικά μοντέλα, αλήθεια και χρησιμότητα
Μέχρι πρόσφατα, η κατάσταση περιγράφονταν από το κλισέ “Αν δεν πληρώνεις για το προϊόν, είσαι το προϊόν”. Σήμερα, έχουμε περάσει σε μία νέα κατάσταση. Τεχνικά δεν είμαστε το προϊόν, διότι έχουμε υποβιβαστεί σε συνεισφορά πληροφορίας για το πραγματικό προϊόν, τις προβλέψεις της μελλοντικής συμπεριφοράς μας που πωλούνται στον ισχυρότερο πλειοδότη.
Το πολιτικό ερώτημα είναι εάν τα κόμματα θα μπορέσουν να κατανοήσουν ότι μπορούν να δημιουργήσουν ένα ευρύ δημοκρατικό ακροατήριο εάν καταστήσουν προτεραιότητά τους τη μάχη για τον ελεύθερο χρόνο
«Καθώς η Κράμπαπλ κι εγώ αρχίσαμε να σκεφτόμαστε την ιδέα για μια ταινία μικρού μήκους γύρω από το Πράσινο Νιου Ντηλ, εμπνευσμένη από την ουτοπική τέχνη του Νιου Ντηλ, το περιοδικό The Intercept δημοσίευσε ένα άρθρο της Κέιτ Αρόνοφ (Kate Aronoff) τοποθετημένο στο έτος 2043, αφότου είχε συμβεί το Πράσινο Νιου Ντηλ
Σκέψεις για το «Ω, λε φιλαλάκο!» του Νίκου Γιαννόπουλου
Σήμερα, επανέρχονται νεοφιλελεύθεροι ψίθυροι περί ανταποδοτικότητας των δαπανών για την έρευνα, αγνοώντας το γεγονός ότι δεν υπάρχει προσμετρήσιμη και με στενά λογιστικά κριτήρια ανταποδοτικότητα για την επένδυση στους νέους επιστήμονες
76 χρόνια από το Ολοκαύτωμα της Μαραθούσας, 76 χρόνια από τις θηριωδίες των κατακτητών, ξένων και ντόπιων, 76 χρόνια από τη θυσία εκείνων που με το αίμα τους έγραψαν την ιστορία αυτού του τόπου
Στα σύνορα της Ευρώπης, οι πρόσφυγες υφίστανται την ίδια μεταχείριση με τους άλλους μετανάστες: σε κλίμα αυξανόμενης νευρικότητας, το άσυλο θυσιάζεται όλο και περισσότερο στο όνομα της διακηρυγμένης ανάγκης για επιλεκτικό «έλεγχο» της μετανάστευσης. Αυτή η σύγχυση απορρέει από τη διαπιστωμένη θέληση της E.E. να αμφισβητήσει το δικαίωμα του ασύλου... για να τελειώνει μια και καλή με αυτό
Η Άγκυρα πληρώνει το τίμημα μιας αντιφατικής στρατηγικής. Από τη μια πλευρά, μια πολιτική υποδοχής και ενσωμάτωσης αρκετών εκατοντάδων χιλιάδων Σύρων και, από την άλλη, μια διαρκώς κλιμακούμενη εχθρική ρητορική κατά των προσφύγων. Ένα χάσμα που μόνο όξυνση των εντάσεων μπορεί να επιφέρει
Η διάρθρωση της καθημερινότητας εμπεριέχει και συντηρεί εικόνες συμβάντων και αντικειμένων, που μπορεί αρχικά να φανούν τετριμμένες και ευάλωτες. Καθώς ο καθένας εμπλέκεται σε μνημονικές διαδικασίες ή «διασώζει» κείμενα παρελθοντικά, τοποθετώντας τα στο κάδρο της ζωής του, μέσα από μια διαδικασία πολιτική και αισθητική, υπάρχει ένα είδος αέναης παράταξης φασμάτων
Την υπονόμευαν τη θάλασσά τους. Συνήθιζαν ν’ αδιαφορούν. Αδιαφορούσαν και συνήθιζαν. Συνηθίζοντας αδιαφορούσαν για το δεδομένο στολίδι του τόπου τους και την ανεκτίμητη ομορφιά του. Ίσως και να μην την αγάπησαν ποτέ αυτή τη θάλασσα τη μεταξωτή με τα μάτια από υγρό βελούδο
Αυτό το κείμενο για το δίφυλλο εκτός εμπορίου Γέρων στρατηλάτης προ του τέλους ( Εκδόσεις tartaruga, 2019) που μου είχε στείλει ο Λευτέρης Ξανθόπουλος, άρχισα να το γράφω στις αρχές της χρονιάς. Αναπάντεχες ανατροπές δεν επέτρεψαν να το ολοκληρώσω. Το κάνω τώρα, κάτω από το βάρος της απώλειας ενός μοναδικού ανθρώπου
Ειρωνικός ο τίτλος. Καμία σχέση με την «πραγματικότητα» δεν έχουν αυτά τα μικροαφηγήματα που είναι γραμμένα σαν σκηνικές οδηγίες θεατρικού έργου, σαν σεναριακές περιγραφές ανομολόγητων εφιαλτών, τις περισσότερες φορές με ανοικτά μάτια
Ακούω μια όμορφη μουσική φράση. Μου αρέσει πολύ και ευτυχώς είναι επαναλαμβανόμενη. Διασχίζει το δωμάτιο επανειλημμένα. Πότε τεντωμένη, πότε κοίλη, κυρτή, ευθεία και μετά οξυγώνια, με μικρές απανωτές ακίδες και παύσεις. Κρεμάω σ’ αυτήν την απρόβλεπτη γραμμή αναμνήσεις που αναδύονται αιφνίδια
Το 18ο αιώνα το γαλλικό κοινό γοητεύεται από ταξιδιωτικά κείμενα που περιγράφουν γλαφυρά τη Νέα Γαλλία, τις αποικίες δηλαδή στη Βόρεια Αμερική που, αποφεύγοντας να σημειώσουν τις σχέσεις εκμετάλλευσης, αιχμαλωσίας και υποδούλωσης, περιγράφουν ειδυλλιακές αγνές κοινωνίες, κατοικημένες από ευγενείς αγρίους
