Η προσπάθεια του οικονομικού επιτελείου της κυβέρνησης να κρύψει πριν από τις ευρωεκλογές την οικονομική της πολιτική αναδεικνύει την ωμή πραγματικότητα. Η κυβέρνηση βλέπει ήδη τα κενά στα ταμεία του κράτους, βλέπει τις δυσκολίες που έρχονται ως αποτέλεσμα των επιλογών της. Γνωρίζει ότι θα πρέπει να λάβει μέτρα, να βάλει φόρους, να κάνει νέες ρυθμίσεις, ώστε να καλύψει τα δημοσιονομικά κενά. Στα απλά ελληνικά, έρχονται χαράτσια τα οποία δεν θέλει να αποκαλύψει, δεν θέλει να τα καταλάβουμε πριν φτάσουμε στην κάλπη. Και γι’ αυτό πετσόκοψε το πρόγραμμα προς τις Βρυξέλλες. Αυτή η… μικρή λεπτομέρεια αποκάλυψε και όσα πραγματικά συμβαίνουν.
Τα αποτελέσματα της οικονομικής της πολιτικής τα βιώνουμε ήδη στο σούπερ μάρκετ, στην αγορά, στα βενζινάδικα. Η δικαιολογία ότι η ακρίβεια είναι εισαγόμενη δεν πουλάει πλέον διότι η Ελλάδα έχει τη μεγαλύτερη ακρίβεια, τους μικρότερους μισθούς, με αποτέλεσμα να έχει τη μικρότερη καταναλωτική δύναμη στην Ε.Ε. μετά τη Βουλγαρία.
Υπάρχει, όμως, και ακόμα μία διάσταση: η υπόσχεση της μείωσης των φόρων και των επιβαρύνσεων, που την έκανε πράγματι, στηριζόμενη, όμως, στην… Covid και στο γεγονός ότι καταργήθηκε η δημοσιονομική αυστηρότητα, ενώ ταυτόχρονα επιτράπηκαν οι ενισχύσεις. Τώρα, όμως, επιστρέφουμε στην αυστηρότητα του Συμφώνου Σταθερότητας. Άρα η κυβέρνηση πρέπει να πάρει μέτρα.
Θα μπορούσε αν είχαν αξιοποιηθεί πράγματι παραγωγικά τα 50 και πλέον δισ. που μοιράστηκαν λόγω πανδημίας να είχαν επιφέρει αύξηση του συνολικού εισοδήματος, αλλά και του εισοδήματος της πλειονότητας της κοινωνίας. Αυτό, όμως, δεν συνέβη λόγω των επιλογών της κυβέρνησης. Πολλά, πάρα πολλά σε λίγους. Χωρίς δεσμεύσεις.
Ετσι τώρα παίζει κρυφτό με την οικονομική πραγματικότητα και την κοινωνική δυσκολία.
