Κατά την άποψη του πρωθυπουργού, όπως διατυπώθηκε στη χθεσινή ομιλία του στη Βουλή για τις καταστροφικές πλημμύρες στη Θεσσαλία, η κλιματική κρίση δεν προσφέρεται για κομματική αντιπαράθεση. Αντιθέτως, σύμφωνα με τον ίδιο, απαιτεί συναινέσεις.
Θεωρητικώς, όποιος σκέφτεται με βάση τη λογική και με γνώμονα το συμφέρον της χώρας -είτε ανήκει στον χώρο της πολιτικής είτε όχι- δύσκολα μπορεί να διαφωνήσει.
Ασχέτως του ότι μόλις την προηγούμενη εβδομάδα η Κομισιόν παρέπεμψε τη χώρα μας στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο διότι παρέλειψε, παρά τα καμπανάκια που προηγήθηκαν από τις ευρωπαϊκές υπηρεσίες, να επικαιροποιήσει τους χάρτες κινδύνου πλημμυρών. Για τη σημειολογία, η Ελλάδα είναι το μόνο κράτος-μέλος της Ένωσης που δεν έχει προχωρήσει στις απαιτούμενες ενέργειες.
Με βάση, λοιπόν, την εκπεφρασμένη άποψη του κ. Μητσοτάκη τα πολιτικά κόμματα θα πρέπει να αναμένουν τις επόμενες εβδομάδες επίσημη κυβερνητική πρόσκληση για διάλογο ούτως ώστε όλες οι δυνάμεις να καθορίσουν ένα συνολικότερο σχέδιο διαχείρισης των φυσικών καταστροφών.
Εντυπωσιάζει, πάντως, το γεγονός ότι ο κ. Μητσοτάκης δεν έχει συνηθίσει σε προτάσεις για ευρύτερες συναινέσεις.
Μεσούσης της πανδημίας, όταν ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης ζήτησε να υπάρξει συμφωνία των πολιτικών δυνάμεων για την καλύτερη διαχείριση της κρίσης με τον κορωνοϊό αντιμετώπισε την απαξίωση του πρωθυπουργού, που ερμήνευσε την πρόταση συνεργασίας ως διάθεση του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. να συγκυβερνήσει με τη Νέα Δημοκρατία.
Αργότερα αρνήθηκε να υπάρξει συνολικότερη συζήτηση για ζητήματα εθνικής πολιτικής και για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, διακηρύσσοντας ότι δεν πιστεύει στα συμβούλια των πολιτικών αρχηγών. Με τον ίδιο τρόπο αντέδρασε η κυβέρνηση προσφάτως, παρά τις αιτιάσεις πολιτικών κομμάτων περί κρυφής ατζέντας στα ελληνοτουρκικά και ενόψει της συνάντησης με τον κ. Ερντογάν.
Εικάζουμε ευλόγως ότι η αναγκαιότητα συναινέσεων είναι α λα καρτ.
