«Εκ των ημετέρων δυνάμεων απώλειες εις Γερμανός βαρέως τραυματίας». Ο διοικητής των Ταγμάτων Ασφαλείας Εύβοιας, Χ. Γερακίνης, κάνει απολογισμό απωλειών των φίλιων δυνάμεων ύστερα από μάχη με τους...
Ύστερα από χρόνια μιθριδατισμού στην εξουσία, η Ν.Δ. είναι πολιτικά ανάπηρη και ηθικά κενή. Δηλαδή βρίσκεται χωρίς πολιτικά εργαλεία και χωρίς ηθική κρίση. Εδώ βρίσκεται η ρίζα της ακροδεξιάς στροφής και όχι (μόνο) στην καταφανή ανικανότητα του Κ. Μητσοτάκη
Του Κώστα Καναβούρη Σκέφτομαι καμιά φορά ότι το καλοκαίρι δεν είναι τίποτε άλλο παρά η διαχείριση του απέραντου και της αφθονίας. Μια τέχνη υψηλής ποιότητας, πάει να πει υψηλής ανθρωπιάς, που τη...
Η φρίκη μεγάλωσε τόσο πολύ, που ξεπέρασε ακόμα και τον εαυτό της: «Όποιο δρόμο κι αν πάρεις, απάνω της θα περπατήσεις»
«Η ζωή είναι αλλού». Στην ανεργία και στους απολυμένους που δημιούργησαν οι πολιτικές του Κυριάκου και της Ν.Δ. Στο ξύλο που έφαγαν οι «επιζήμιες» καθαρίστριες. Αυτά - και πολλά παρόμοια - συνιστούν περιφρόνηση του ελληνικού λαού και όχι η γενναία επίλυση του «Μακεδονικού»
Ο Μητσοτάκης, ο οποίος ανήκει στους ευνοημένους της ατιμώρητης ταξικής κρυψίνοιας του συστήματος, προτείνει την εφιαλτική προοπτική της ιστορικής κρυψίνοιας ώστε το σύστημα να συνεχίσει ολοένα και αγριότερο
Μικροκομματική δημοκρατία δεν υφίσταται. Όπως δεν υφίσταται μικροκομματικός πατριωτισμός. Γιατί τότε καταλήγουμε στον φασιστικό πατριωτισμό. Δηλαδή στη φονική παράκρουση
Το τοπίο είναι περιφραγμένο, ένα κοπάδι κβάντα βόσκει στο ήρεμο μέλλον, γύρω οι σφαίρες πέφτουν σαν το χαλάζι κι εγώ γράφω ένα συμφωνικό έργο, ενδεχομένως για μεγάλη ορχήστρα
Οι 161 θετικές ψήφοι υπέρ της αναδοχής από βουλευτές όλων των κομμάτων αποτελεί μέγα κέρδος για το πολιτικό σύστημα, αφού απελευθερώνει τη σκέψη, ανοίγοντας τον δρόμο επίλυσης σε μια σειρά από κοινωνικά επίδικα που μέχρι τώρα έμεναν στο πεδίο του αόρατου
Πώς να μην γράψεις για τη φωτογραφία μιας ανθρωπότητας που πεθαίνει επειδή είναι τυφλή;
Εκεί κάτω λιτανεύονται ακατάπαυστα οι επιτάφιοι. Περιφέρονται μέσα σε απέραντο θρήνο τα νεκρά μικρά θαύματα των παιδιών. Δεν υπάρχουν καμπάνες για να τιμήσουν το κατευόδιο. Υπάρχουν γεράκια με το δάχτυλο στη σκανδάλη
Θα μπορούσε να είναι μια φωτογραφία χαράς. Απεικονίζει μια παρέα νεαρών - αγόρια και κορίτσια - με καλοκαιρινή περιβολή. Κάθονται στην κορυφή μιας κατασκευής απ’ αυτές που ονομάζουμε «πύργους...
Μονάχα με τη σιωπή μπορείς να μιλήσεις για τη σφαγή της ωραιότητας. Για τη σφαγή του βλέμματος που χωρίς αυτό ομορφιά δεν υπάρχει. «Επιλέγω να μείνω σιωπηλή» είπε στους ανακριτές η Άχεντ Ταμίμι, γιατί έστω και μία λέξη θα ήταν προσβολή στα παιδάκια της Παλαιστίνης
Γιορτάζουμε σήμερα τον παράξενα απέραντο εαυτό μας. Το άγνωστο μιας υπερβολής ενός «πριν» που ακόμα δεν το έχουμε κατορθώσει. Θα πάρει καιρό μέχρι τότε. Ο καιρός θα γίνει χρόνος. Κι εμείς ο οβολός της γαλήνης. Μετά τη γιορτή. Ένας απόηχος δηλαδή που διευρύνει το σύμπαν
Ποια φρίκη θα μιλήσει με λόγια για το Αφρίν, για τη σφαγή στη Συρία, για τους πνιγμένους λίγο πιο πέρα από τη Λιβύη, στον τάφο που τον τρομάζουν τα Άουσβιτς και τα Κατίν και οι απόηχες Ατακάμες και λέγεται Μεσόγειος;
Σε μια τέτοια επέτειο όπως η τωρινή, 197 ολόκληρα χρόνια μετά τον επαναστατικό ξεσηκωμό του 1821, να ξανακοιτάξουμε ή μάλλον να κοιτάξουμε επιτέλους με άλλο μάτι τι σημαίνει πατριωτισμός
Η ποίηση, η ύψιστη απόδειξη πως ο άνθρωπος στον πυρήνα του είναι παρηγορητικό ον και πως στο τέλος η θηριωδία ηττάται
Είναι δικαίωμα αναφαίρετο να θέλουν να επιστρέψουν στα κυβερνητικά έδρανα. Αλλά πώς; Κολακεύοντας ό,τι πιο άθλιο και βάρβαρο υπάρχει απ’ το ρατσιστικό και ναζιστικό περιθώριο της χώρας
Στο σκάνδαλο της Novartis το σφύριγμα της αδιαφορίας περί τις πολιτικές ευθύνες γίνεται εκκωφαντικό και καλύπτει ακόμα και το άκρως απειλητικό τρίξιμο από το αυγό του φιδιού που σπάζει
Ευθύνη, ύψιστη ευθύνη όλων όσοι εμπλέκονται με κάθε τρόπο, με πρώτους από όλους τους μετέχοντες των τριών συντεταγμένων εξουσιών, είναι τα πράγματα να εξελιχθούν «έτσι», δηλαδή προς όφελος του λαού και του τόπου, και όχι «αλλιώς». Γιατί το «αλλιώς», εδώ που φτάσαμε, ύστερα από τόση αρπαγή, θα είναι καταστροφικό
