Θα μπορούσε να αναρωτηθεί κανείς αν έχουμε να κάνουμε με το επιτελικό κράτος των αρίστων (όπως σεμνύνεται και εγκαυχάται ο Κυριάκος Μητσοτάκης) ή με το εική και ως έτυχε πολιτικό σύμφυρμα των αχρήστων
Η χλεύη είναι εύκολη. Πολύ περισσότερο όταν υπάρχουν λόγια ή πράξεις που την προκαλούν ανενδοίαστα. Και φαίνεται πως ο Κυριάκος Μητσοτάκης επειδή ζει (όλη του τη ζωή) σε ένα απολύτως αρραγές ιδιωτικό σύμπαν, αδυνατεί να αντιληφθεί συναισθηματικά και λογικά τη χλεύη που μπορεί να προκαλέσει.
Μπροστά στα μάτια μας εξελίσσεται μια επιχείρηση αποδόμησης της κοινωνίας και της χώρας. Και η κοινωνία καθεύδει. Αυτό όμως πρέπει να τελειώσει. Και η κοινωνία να πάρει τα πράγματα στα χέρια της
«Ταξίδι στον μεγάλο διάδρομο καταργημένος χρόνος. Όχι σκοτάδι μήτε μισοσκόταδο μήτε φως. Ταξίδι τα χαράματα σ’ ένα γυμνό τοπίο σκοποβολής. Η βρύση πλένει χέρια και πουκάμισο, οι εφημερίδες καταπίνουν τις φωνές
Βλέπεις τη φωτογραφία αυτού του δυστυχισμένου που είναι ντυμένος «αρχαίος Έλληνας πολεμιστής» κι έχει στήσει καραούλι μέσα στη μαύρη νύχτα (της ψυχής του) για να προστατέψει τη χώρα από τον εξισλαμισμό και σου έρχεται να χλευάσεις το απροσμέτρητο βάθος της γελοιότητας.
Με αφορμή την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου, ζήσαμε μέρες μιας ξεδιάντροπης δημοκρατίας, όπου, ακριβώς, η δημοκρατία απουσίασε παραδειγματικά, με την κυβέρνηση και τον στρατό των «προθύμων» (κάθε λογής) να αδιαφορούν για τον χειραγωγικό εκφασισμό της δημοκρατίας
Επειδή πράγματι η «γη τρέμει» από την επιστροφή του θηρίου, είναι μια εξαιρετική ευκαιρία η επέτειος της 28η Οκτωβρίου 1940 για να ξαναθυμηθούμε τι εστί φασισμός. Και γιατί βρίσκεται σε εξέλιξη μια τεράστια προσπάθεια να ξαναγραφτεί η Ιστορία
Η κόλαση είναι να προσπαθείς να σώσεις το παιδί σου από τον θάνατο και, αντί να είναι αυταπόδεικτη η βοήθεια, να σου ξεφτιλίζουν την αξιοπρέπεια, λες και η έλλειψη οικονομικών πόρων είναι έγκλημα που επιφέρει την αγριότερη όλων των ποινών
Υπάρχει μια φωτογραφία - κόλαφος για όλη την «πολιτισμένη» ανθρωπότητα των δυνατών και τον περίφημο «τρόπο ζωής» της, που είναι τόσο πολύτιμος ώστε πρέπει με κάθε τρόπο να διαφυλαχθεί (υψώνοντας τείχη θανάτου για τους αδύναμους, τους κυνηγημένους, τους πεινώντες και διψώντες που την απειλούν), με την φασιστική και συνωμοσιολογική θεωρία της «μεγάλης αντικατάστασης»
Ακόμα και στο πιο βαθύ σκοτάδι του εργασιακού μεσαίωνα, υπάρχουν οι διορισμένοι τεχνοκράτες στο υπουργικό συμβούλιο, υπάρχουν τα τρωκτικά των πολυδαίδαλων διαδρόμων της εξουσίας, υπάρχει ο κάθε Άδωνις για να πουλάνε στους «αγοραστές» του σκοταδιού κλύσματα λιακάδας
Του Κώστα Καναβούρη «Ουγγαρίζουν» ασυστόλως (έτσι, για να θυμηθούμε τον αξέχαστο πρόεδρο της ΕΔΑ Γιάννη Πασαλίδη), πότε ο υπουργός Άμυνας Νίκος Παναγιωτόπουλος, πότε ο γνωστός Άδωνις, πότε......
Του Κώστα Καναβούρη - Και τώρα, «καλά ξεμπερδέματα». Αυτό που είπε ο Αλέξης Τσίπρας στον Κυριάκο Μητσοτάκη, δεν ισχύει μόνο για το «Μακεδονικό» και τις «ασκήσεις εδάφους» της Ν.Δ. σχετικά με τη Συμφωνία των Πρεσπών.
Με δανεικά από τις ήδη δύο φορές κεφαλαιοποιημένες τράπεζες με τα λεφτά του «λαουτζίκου» πάει να την βγάλει καθαρή η «ευχαριστώ, ω εταιρεία». Για να μας ελεήσει με τα λεφτά μας. Είναι ή δεν είναι ολίγιστη μια τέτοια πολιτική; Χρειάζεται ή όχι έναν εσμό ολίγιστων για να εφαρμοστεί;
Ο χρήσιμος ηλίθιος πρέπει να είναι ξεδιάντροπος: άρπαγας της δημόσιας γης, φοροφυγάς, να κλωτσάει τον ξένο, να γλείφει τον δυνατό, να θεωρεί τα τζάκια θείο δώρο, να παρακαλάει, να σκύβει, να κλέβει από την τσέπη του
Σαν να πιάστηκαν επ' αυτοφώρω μοιάζουν ο κύριος Μητσοτάκης και η κυρία Γκραμπόφσκι μπροστά στη συγκλονιστική φωτογραφία του Γιάννη Μπεχράκη που του χάρισε το Πούλιτζερ. Εκδρομή στον πόνο των άλλων...
Είναι φτωχοί. Ενοχλούν. Θέλουν να ζήσουν, κάτι που στα αποβράσματα δεν είναι δικαίωμα, τα αποβράσματα δεν ζουν. Επιβιώνουν. Όσο μπορέσουν. Όπως μπορέσουν
Αν κάτι έγινε πολύ γρήγορα φανερό από την κυβέρνηση της Ν.Δ., αυτό δεν είναι ούτε η περίφημη ελάφρυνση της «μεσαίας τάξης», ούτε η ευλαβική τήρηση του συντάγματος και των νόμων...
Επειδή η γλώσσα του σώματος δεν λέει ψέματα, αλλά πάντοτε «τ’ αληθή λέγει», εμένα αυτή η φωτογραφία της υπ. Παιδείας Ν. Καραμέως με τον αρχιεπίσκοπο μού προξενεί τρόμο
Υπάρχει λόγος
Κι εγώ πρέπει να κατανοήσω γιατί έγιναν όλα αυτά. Γιατί γίνονται διαρκώς και η φάρσα γίνεται θρήνος και ο θρήνος αστείο σ’ ένα σπίτι άδειο, που όλο αδειάζει μέσα στους καθρέφτες του. Κι αυτό το άδειασμα μοιάζει να μην έχει τέλος. Πρέπει να το κατανοήσω λοιπόν πριν πάρει και μένα το ορμητικό ρεύμα του άδειου καθρέφτη...
