Εντάξει. Το τερμάτισαν με τον Γεραπετρίτη, που φόρτωσε στην απλή αναλογική όχι μόνο τον Χίτλερ, αλλά και τον ελληνικό εμφύλιο. Καθηγητής ο τύπος. Διδάσκει στους φοιτητές του το σύνταγμα, άρα τη δημοκρατία, και την ισότητα της ψήφου, ο τύπος
Είναι γνωστό ότι ο Τσίπρας είναι βάζελος, ο Τσακαλώτος παοκτσής, ο Βασιλειάδης επικηρυγμένος από τους γαύρους γαύρος, ο Ζουράρις επίτιμος πρόεδρος της θύρας 4. Α, επίσης ο Φλαμπουράρης ΑΕΚ και ξερό ψωμί. Κατά τα άλλα στην καθ’ ημάς Αριστερά η μπάλα δεν είναι τόσο συμπαθής.
Ο ένας αποφασίζει να διαθέσει δώδεκα χιλιάρικα του Δημοσίου για την κοπή πίτας των υπαλλήλων του υπουργείου. Ο άλλος -περιφερειάρχης αυτός- αποφασίζει το ίδιο.
Ρε, δεν πάμε καλά. Ο Αντώνης Σαμαράς σέρνει στα δικαστήρια τον Κώστα Βαξεβάνη για ένα διαδικτυακό μιμίδιο, που το βρήκε συκοφαντικό. Και το οποίο ούτε καν ήταν κατασκευή του δημοσιογράφου. Το βρήκε στο Τουΐτερ και το έκανε ριτουίτ.
Γιατί την πάτησε τόσο άσχημα η κυβέρνηση στην -ας το πούμε κομψά- διεθνή παρουσία της χώρας; Με αποκορύφωμα τον τραγέλαφο της Ουάσιγκτον και τη σφαλιάρα του Βερολίνου;
Το είδαμε να γίνεται πολλές φορές μετά το 1974. Τα κόμματα της Δεξιάς, όποιο πολιτικό προσωπικό κι αν διαθέτουν, όποιο κι αν είναι το στίγμα τους μεταξύ Κεντροδεξιάς και Άκρας Δεξιάς, επενδύουν σε πρόσωπα με αριστερή προέλευση...
Η αλήθεια να λέγεται. Και το σχέδιο, και η πολιτική βούληση, και η αποφασιστικότητα δεν τους έλειψαν για να κάνουν πράξη όσα έλεγαν και κυρίως όσα ΔΕΝ έλεγαν προεκλογικά.
Τον έβρισαν τον έρμο τον Μηταράκη στη Χίο, τον απείλησαν, τον προπηλάκισαν, να τον λυπάσαι. Μέχρι που έσπασαν την πόρτα και πήγαν να εισβάλουν στο δημαρχείο για να τον καταχερίσουν. Γιατί δεν θέλουν, λέει, «κλειστή δομή» στο αγνό νησί τους. Τρίχες.
Για να μην χαλάσουμε τις καρδιές μας τότε, το είπε από τώρα ο Άδωνις. Από τις 30 Απριλίου το πλαίσιο προστασίας της κατοικίας παύει να ισχύει. Τέρμα τα συριζαίικα, δηλαδή.
Με αφορμή την επίσκεψη Μητσοτάκη στην Ουάσιγκτον, όσα εκεί έγιναν και δεν έγιναν, ειπώθηκαν και δεν ειπώθηκαν, και την τελική ελληνική τρύπα στο αμερικανικό νερό, επανήλθε το αγαπημένο σπορ των social media.
Βρες άκρη αν ο Πρετεντέρης έδωσε γραμμή ή εφάρμοσε στα όρια του κυνισμού τη γραμμή άλλων. Εννοώ τα ωραία που έγραψε, ότι ο Κυριάκος δεν ψηφίστηκε ούτε για τις συντάξεις, ούτε για τον βασικό μισθό, ούτε για τον διοικητή του νοσοκομείου Τρικάλων.
Είδατε το tweet του Μητσοτάκη με απάνθισμα των δηλώσεων του ίδιου και του Τραμπ μπροστά στο τζάκι του Λευκού Οίκου; Δύο φορές, όχι μία, το ηρωικό predictable του πρωθυπουργού μας αποδίδεται από τον πρωθυπουργό μας ως σταθερός. Η Ελλάδα σταθερός σύμμαχος των ΗΠΑ.
Την είδαμε την ισπανική Δεξιά, την Ακροδεξιά, τα μπάσταρδα της Φάλαγγας του Φράνκο και του φασισμού. Κα την ακούσαμε. Και μας σηκώθηκε η τρίχα.
Είδαμε ουκ ολίγες προεδρικές εκλογές. Από τη μακρινή δεκαετία του εβδομήντα, όμως, μέχρι σήμερα, τέτοια εμποροπανήγυρη, τέτοια θεσμική ελαφρότητα, τέτοιο «έλα, έλα, κι εσύ στην πασαρέλα», δεν έχουμε ξαναδεί.
Πέσαμε έξω για το Ελληνικό, μας ομολόγησε, με πολύ πένθος είν’ η αλήθεια, ο Άδωνις. Λες και υπήρχε άνθρωπος στην Ελλάδα που να μην το ήξερε το Ελληνικό ανέκδοτο του φαφλατά υπουργού.
Με δέκα πόντους χιόνι βάρεσε διάλυση το επιτελικό κράτος του Μητσοτάκη. Χιλιάδες άτυχοι αποκλείστηκαν στην εθνική οδό, ταλαιπωρήθηκαν και κινδύνεψαν, χωρίς κανένας Πατούλης, καμιά Περιφέρεια, και κανένας απρόσωπος να τους προειδοποιήσει για μια κακοκαιρία που όλοι τους ήξεραν από μέρες ότι έρχεται.
Λέει ο Μητσοτάκης στη συνέντευξή του στο προχθεσινό “Βήμα” για τον ΣΥΡΙΖΑ: «Τολμώ να πω ότι παραμένει εκτός τόπου και χρόνου. Δέσμιος των ιδεοληψιών του και μιας εικονικής πραγματικότητας για τη διακυβέρνησή του...
Η πρωτοβουλία με τον κωδικό Προοδευτική Συμμαχία δεν είναι προφανώς μια τακτική κίνηση. Είναι στρατηγική που έχει να κάνει με το αύριο του κόμματος, με την εκπροσώπηση της εκλογικής και κοινωνικής του βάσης,
Μπορείς να το δεις κι έτσι: Μια τεράστια και απόλυτη απάτη πλανιέται τον τελευταίο καιρό πάνω από τα κεφάλια μας. Τρυπώνει στις καφετέριες, χώνεται στα σπίτια, καθορίζει τον λόγο της εξουσίας.
Όταν λέμε ότι γυρίζουμε πολλά χρόνια πίσω, εννοούμε ότι γυρίζουμε πολλά χρόνια πίσω. Στην αλήστου μνήμης εποχή της ΕΡΕ, όταν για να οποιαδήποτε «συνάθροιση», δηλαδή συγκέντρωση ή διαδήλωση, έπρεπε να υπάρχει άδεια της βασιλικής χωροφυλακής ή της αστυνομίας πόλεων.
