Μπορεί για κάποιους να πέρασε απαρατήρητο, αλλά χθες ήταν η Ημέρα της Γης. Καθιερώθηκε ήδη το 1970, όταν κάποια δραματικά περιστατικά, όπως ναυάγια που είχαν ως αποτέλεσμα τεράστιες πετρελαιοκηλίδες, έδειξαν την καταλυτική επίδραση του ανθρώπινου παράγοντα στο περιβάλλον. Στην Ελλάδα, αν εξαιρέσει κανείς πρωτοβουλίες εταιρειών που άργησαν αλλά εκτίμησαν τη σημασία του «Greenwashing», κανείς δεν έδειξε να πολυασχολείται με το θέμα, σε αντίθεση με κινητοποιήσεις σε πολλά σημεία του πλανήτη.
Τα στοιχεία από το Πρόγραμμα Copernicus δεν δημοσιεύτηκαν τυχαία χθες βεβαίως. Η ελπίδα ήταν πως η συγκυρία της ημέρας θα ευνοούσε μια μεγαλύτερη προσοχή από τους αρμόδιους. Αλλά κυρίως θα έφερνε κάποιες απαντήσεις. Το συγκλονιστικό νέο αφορά πρωτίστως την Ευρώπη, η οποία αρέσκεται να υπερηφανεύεται για την πράσινη ευαισθησία της. Η είδηση είναι απλή και μετρήσιμη: Η μέση θερμοκρασία στην Ευρώπη το 2023 ήταν 2,6 βαθμούς πάνω από αυτή της προβιομηχανικής περιόδου, καταρρίπτοντας το όριο του 1,5 βαθμού που είχε τεθεί ως στόχος από τους διεθνείς οργανισμούς.
Αυτό σημαίνει ότι τα ωραία λόγια που ακούμε εδώ και δεκαετίες δεν έχουν κανένα πρακτικό αποτέλεσμα. Ολοένα και περισσότερες περιοχές της Ευρώπης, και ειδικά της Μεσογείου, απειλούνται με ερημοποίηση. Το 2023 οι 11 στους 12 μήνες έκλεισαν με ρεκόρ υψηλής θερμοκρασίας. Οι παγετώνες λιώνουν, οι θάλασσες ζεσταίνονται, πλημμύρες διαδέχονται περιόδους ξηρασίας, οι μέρες ακραίας θερμικής επιβάρυνσης πολλαπλασιάζονται, οι μετεωρολογικές συνθήκες γίνονται συνεχώς και πιο ασταθείς.
Η θνησιμότητα από καύσωνες έχει αυξηθεί κατά 30% τις τελευταίες δύο δεκαετίες. Αλλά οι πολιτικοί καμαρώνουν για τα χάρτινα καλαμάκια και ονειρεύονται νέα ορυκτά κοιτάσματα και θαλάσσιες εξορύξεις. Χρησιμοποιούν την πράσινη μετάβαση ως άλλοθι για κοινωνικές «θυσίες». Λογικό λοιπόν να περιμένουμε για το 2024 νέα αρνητικά ρεκόρ.
