"Η βασική διεκδίκηση των συνδικάτων σήμερα είναι η επαναφορά του προ των Μνημονίων θεσμικού πλαισίου των ελεύθερων συλλογικών διαπραγματεύσεων" σημειώνει μιλώντας στην "Αυγή" ο πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου της Αθήνας Γιώργος Μυλωνάς.
* Ποια είναι η κατάσταση σήμερα στην αγορά εργασίας όπως καταγράφηκε και στην πρόσφατη μελέτη του ΕΚΑ
Δυστυχώς, όπως αποτυπώθηκε και στην έρευνα, αλλά και από αυτά που βιώνουμε καθημερινά, οι συνθήκες στις εργασιακές σχέσεις και στους εργαζόμενους εξακολουθούν και είναι απογοητευτικές. Ενώ έχουμε σχετική μείωση της ανεργίας, οι ελαστικές μορφές εργασίες αυξάνονται με ταχύτατο ρυθμό. Πλέον, ένας στους δύο εργαζόμενους δηλώνεται δίωρος και τετράωρος, ενώ μπορεί να εργάζεται ακόμα και δέκα ώρες ημερησίως. Η μερική απασχόληση, η υποδηλωμένη και η απλήρωτη εργασία συνεχίζουν να είναι τα πιο σημαντικά αγκάθια και δυστυχώς δημιουργούν σοβαρά προβλήματα και στον κοινωνικό ιστό, περιορίζοντας έτσι οποιαδήποτε δυνατότητα ανάκαμψης στην πραγματική οικονομία.
* Πώς σχολιάζετε την πρόσφατη απόφαση του ΟΜΕΔ για τη ΣΣΕ στα "ταχυφαγεία";
Κάθε σύμβαση που υπογράφεται είναι σημαντική. Είναι κατάκτηση του συνδικαλιστικού κινήματος, αυξάνει την προστασία και βελτιώνει τις εργασιακές σχέσεις. Ευτυχώς, αρκετά συνδικάτα μπαίνουν στη διαδικασία διεκδίκησης συλλογικών συμβάσεων και πετυχαίνουν σημαντικά αποτελέσματα, όπως οι δύο κλαδικές των ναυτιλιακών υπαλλήλων, καθώς και οι συμβάσεις στον χώρο του επισιτισμού - τουρισμού. Στα «ταχυφαγεία» ειδικά είναι σημαντικό να υπάρχει σύμβαση, γιατί είναι ένας κλάδος όπου παρουσιάζονται έντονα όλα τα παραπάνω προβλήματα, επομένως ένα πλαίσιο θεσμικών και μισθολογικών θεμάτων βοηθάει κυρίως τα νέα παιδιά να αμείβονται αξιοπρεπώς, αλλά και εμάς να μπορούμε πιο εύκολα να ελέγξουμε την ασυδοσία των εργοδοτών. Αρκεί βέβαια να υπάρξουν επεκτασιμότητα και υποχρεωτικότητα για να την εφαρμόζουν όλοι οι εργοδότες.
Επίσης, αναδεικνύεται και ο ρόλος που μπορεί να έχει ο ΟΜΕΔ. Πρέπει να αποτελέσει ξανά ένα θεσμικό «εργαλείο», κυρίως για τους εργαζόμενους, που είναι ο αδύναμος διαπραγματευτής.
* Ποιες είναι οι διεκδικήσεις των συνδικάτων στη μεταμνημονιακή εποχή;
Η βασική διεκδίκηση των συνδικάτων είναι η επαναφορά του προ των Μνημονίων θεσμικού πλαισίου των ελεύθερων συλλογικών διαπραγματεύσεων. Δεν είναι συνδικαλιστικό φετίχ, είναι ανάγκη. Δεν βοηθάει μόνο τους εργαζόμενους. Βοηθάει και τους εργοδότες, προστατεύοντας τον υγιή ανταγωνισμό τους, αλλά και την οικονομία της χώρας. Αρκετά έχουμε πληρώσει σε αυτή τη χώρα το «η αγορά θα αυτορρυθμιστεί». Δεν αυτορρυθμίστηκε ποτέ, παρά μόνο απορρυθμίστηκε. Η εκμετάλλευση και η αισχροκέρδεια έχουν διαλύσει την κοινωνία.
Γι' αυτό η παρέμβαση της κυβέρνησης πρέπει να είναι ουσιαστική και αποτελεσματική. Η επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων τον Αύγουστο δεν πρέπει να είναι συμβολική και κενή περιεχομένου. Πρέπει να υπάρχουν η επεκτασιμότητα και η υποχρεωτικότητα των συμβάσεων, ώστε να μην μπορούν κάποιοι εργοδότες να μην τις εφαρμόζουν. Πρέπει επίσης να καταργηθεί η ΠΥΣ 6 του 2012, ώστε να επανέλθουν οι τριετίες, να σταματήσει ο διαχωρισμός παλιών και νέων εργαζόμενων, να επανέλθει το θεσμικό πλαίσιο του ΟΜΕΔ κ.ά.
* Ποια κατάσταση επικρατεί σήμερα στο συνδικαλιστικό κίνημα;
Το συνδικαλιστικό κίνημα έχει υποστεί ήττα. Οι ευθύνες οι δικές μας είναι σίγουρα μεγάλες και κυρίως λόγω του ότι επαναπαυθήκαμε στα κόμματα, στους πολιτικούς και τους νομικούς συμβούλους. Δυστυχώς, στην Ελλάδα μάθαμε να αναθέτουμε σε κάποιον άλλο να μας κάνει τη δουλειά. Σήμερα, μια νέα γενιά συνδικαλιστών προσπαθεί να αποφύγει τις κομματικές αγκυλώσεις και εξαρτήσεις. Προσπαθεί να διαβάσει, να ενημερώσει και να παρεμβαίνει αποτελεσματικά στην καθημερινότητα των εργαζομένων. Ασχολείται και προσπαθεί να βρίσκει λύσεις αδιαφορώντας ποιοι και πόσοι θα βοηθήσουν στο αποτέλεσμα.
Τίποτα όμως δεν θα καταφέρουμε χωρίς τη συμμετοχή των εργαζομένων. Χωρίς τη συμμετοχή και τη συλλογικότητα, δεν έχουμε ελπίδες να επηρεάζουμε αποφάσεις προς όφελός μας.
