Ο Λούης Τίκας (Lοuis Tikas) -έτσι άλλαξε το όνομά του εν τω μεταξύ- άρχισε να αποκτά την εμπιστοσύνη των εργατών και εξελίχθηκε σε ηγετική μορφή του αγώνα τους για καλυτέρευση των άθλιων συνθηκών εργασίας που επικρατούσαν εκείνη την εποχή. Όταν το 1913 ξεκίνησε η μεγάλη απεργία των ανθρακωρύχων στα εργοστάσια του Ροκφέλερ στο Λάντλοου του Κολοράντο, με αιτήματα όπως η θέσπιση της οκτάωρης εργασίας, η αναγνώριση του συνδικάτου τους, η εφαρμογή των νόμων της πολιτείας του Κολοράντο για την ασφαλή λειτουργία των ορυχείων, να κάνουν τα ψώνια τους από καταστήματα που οι ίδιοι επιλέγουν και όχι αναγκαστικά από τα καταστήματα της εταιρείας του Ροκφέλερ για να τους εκμεταλλεύεται διπλά κ.ο.κ., ο Λούης Τίκας ηγήθηκε της δημιουργίας ενός καταυλισμού που τον διαχειρίζονταν οι ίδιοι οι εργάτες.
Η εταιρεία του πανίσχυρου Ροκφέλερ μπροστά σ’ αυτή την αντίσταση των εργατών κατάφερε να κινητοποιήσει την Εθνοφρουρά εναντίον των απεργών, ενισχύοντάς την και με δικούς της ενόπλους. Την μέρα μετά το χριστιανικό Πάσχα άνοιξαν πυρ με μυδραλιοβόλα κατά των απεργών που είχαν στρατοπεδεύσει στην κοιλάδα, με αποτέλεσμα να σκοτωθούν 50 απεργοί, να τραυματιστούν ακόμα περισσότεροι και πολλά γυναικόπαιδα να καούν από τη φωτιά που έπιασε στον καταυλισμό. Ανάμεσα στα θύματα και 17 Έλληνες, μεταξύ αυτών και ο Ηλίας Σπαντιδάκης, ο Λούης Τίκας.
Η “Σφαγή στο Λάντλοου”, όπως έμεινε γνωστή στην ιστορία του αμερικανικού εργατικού κινήματος εκείνη η μέρα και για την οποία ο ιστορικός Χάουαρντ Ζιν έγραφε πως ήταν η κορυφαία πράξη ίσως του πιο βίαιου αγώνα μεταξύ της ισχύος των εταιρειών και των εργατών στην αμερικανική Ιστορία, ήταν η μέρα που ο “θρύλος” των Ελλήνων μεταναστών του περασμένου αιώνα άφηνε την τελευταία του πνοή χτυπημένος από τις σφαίρες του Ροκφέλερ, μαχόμενος για τα εργατικά δίκαια. Μια μέρα που σημάδεψε την απεργία 13.000 ανθρακωρύχων η οποία ξεκίνησε στις 23 Σεπτεμβρίου 1913 και διήρκεσε επτά ολόκληρους μήνες. Το Κογκρέσο μετά τη δημόσια κατακραυγή δημοσίευσε το 1915 μια έκθεση που έμελλε να επηρεάσει την εργατική νομοθεσία για την παιδική εργασία και την οκτάωρη εργασία.
Ο αγωνιστής Λούης Τίκας κηδεύτηκε σε ηλικία 28 χρόνων, στις 29 Απριλίου του 1914, και στην κηδεία του τον αποχαιρέτησαν χιλιάδες Αμερικανοί και μετανάστες εργάτες, σχηματίζοντας μια πομπή αρκετών μιλίων. Ήταν ένας ήρωας της εργατικής τάξης, όπως τραγουδούσε και ο Τζον Λένον στο ομώνυμο τραγούδι “Working Class Hero”: “Ήρωας της εργατικής τάξης είναι κάτι που αξίζει να είσαι / Ήρωας της εργατικής τάξης είναι κάτι που αξίζει να είσαι / Αν θέλεις να γίνεις ήρωας λοιπόν απλά ακολούθησέ με”.
* Ο Κώστας Βρατσάλης είναι καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου
