Το 55ο έτος ως όριο ηλικίας του επιζώντος συζύγου για τη θεμελίωση δικαιώματος συνταξιοδότησης λόγω θανάτου ορίζει η κοινή εγκύκλιος των υπουργείων Οικονομικών και Εργασίας για τις συντάξεις χηρείας και άγαμων θυγατέρων στο Δημόσιο.
Σύμφωνα με την εγκύκλιο, εάν ο επιζών σύζυγος έχει συμπληρώσει το αυτό όριο κατά το έτος που επήλθε ο θάνατος, χορηγείται σύνταξη εφ’ όρου ζωής, ενώ εάν δεν έχει συμπληρώσει τα 55, η σύνταξη χορηγείται για μια τριετία.
Ωστόσο, εφόσον στο μεταξύ συμπληρώσει το 55ο έτος, η σύνταξη διακόπτεται και επαναχορηγείται στα 67 διά βίου. Τέλος, εάν το 55ο έτος δεν συμπληρώνεται εντός της 3ετίας, η σύνταξη διακόπτεται στη λήξη της και δεν επαναχορηγείται.
Εξαίρεση στον γενικό αυτό κανόνα προβλέπει η απόφαση στην περίπτωση που η χήρα ή ο χήρος έχουν άγαμα και ανήλικα παιδιά έως 18 ετών ή έως 24 ετών εφόσον σπουδάζουν. Τότε, η σύνταξη χηρείας συνεχίζει να καταβάλλεται στον επιζώντα, ανεξαρτήτως ηλικιακού ορίου, για όσο διάστημα τα παιδιά είναι ανήλικα ή σπουδάζουν. Μάλιστα, αν ο δικαιούχος συμπληρώσει τα 55 πριν τα παιδιά ενηλικιωθούν ή τελειώσουν τις σπουδές τους, τότε θα χάσει προσωρινά τη σύνταξη όταν τα παιδιά γίνουν 18 ή 24, αλλά θα την ξαναπάρει διά βίου στα 67. Το ίδιο συμβαίνει και όταν τα παιδιά είναι άγαμα και ανίκανα για κάθε εργασία ή ο επιζών σύζυγος είναι ανίκανος για κάθε εργασία με ποσοστό αναπηρίας 67% και άνω.
Να σημειωθεί ότι αλλάζει ο τρόπος υπολογισμού και συναρτάται με τη διάρκεια του έγγαμου βίου και τη διαφορά της ηλικίας του θανόντος με τον επιζώντα σύζυγο. Η χήρα παίρνει το 50% της σύνταξης του θανόντος, ενώ αν ο θανών ήταν συνταξιούχος, η σύνταξή του επανυπολογίζεται με τον νέο τρόπο (εθνική και αναλογική) και η χήρα παίρνει το 50% της νέας σύνταξης.
