Γνωστές και άγνωστες πτυχές του έργου και της προσφοράς του Πορφύρη Κονίδη, που με αντεστραμμένο το ονοματεπώνυμό του ως Κ. Πορφύρης άφησε ισχυρό το στίγμα του στο αριστερό κίνημα και τη διανόηση, επιχειρεί να φωτίσει η γενέτειρά του, το Σκουλικάδο της Ζακύνθου, με το διήμερο αφιέρωμα για τα 50 χρόνια από τον πρόωρο θάνατό του, που οργανώνει ο Πολιτιστικός Σύλλογός του "Ερωτόκριτος" το Σάββατο 21 και την Κυριακή 22 του μηνός. Ένα διήμερο ομιλιών που θα πραγματοποιηθούν στο Πολιτιστικό Κέντρο Ζακύνθου (7 μ.μ.) με βασικούς ομιλητές τους Τίτο Πατρίκιο, Δημήτρη Αρβανιτάκη, Κώστα Καποδίστρια, Ουρανία Πλέσσα, Μπάμπη Σιγούρο και Αγγελική Κεφαλληνού και θα κορυφωθούν την Κυριακή (6.30 μ.μ.) με τα αποκαλυπτήρια της προτομής του Κ. Πορφύρη στο Πολιτιστικό Κέντρο Σκουλικάδου.
Για τον "μυθικό και τον πραγματικό Πορφύρη" θα μιλήσει το Σάββατο ο Τίτος Πατρίκιος, που είχε συμπορευτεί μαζί του στα χρόνια της “Επιθεώρησης Τέχνης”, όπου αμφότεροι είχαν συμβάλει στον ανανεωτικό και ριξικέλευθο λόγο και ρόλο του περίφημου περιοδικού της Αριστεράς στα προδικτατορικά χρόνια.
Από την πλευρά του ο ιστορικός και υπεύθυνος εκδόσεων του Μουσείου Μπενάκη Δημήτρης Αρβανιτάκης θα μιλήσει με θέμα "Από τον Πορφύρη Κονίδη στον Κ. Πορφύρη: Ένα μεγάλο ταξίδι" επιχειρώντας να αναδείξει την προσφορά του στα νεοελληνικά γράμματα και στον νεοελληνικό πολιτισμό καθώς και κυρίως να φωτίσει ένα θέμα το οποίο δεν έχει επαρκώς εξεταστεί, τον τρόπο δηλαδή που συνδύασε την παράδοση του επτανησιακού ριζοσπαστισμού με τον μαρξισμό. "Ο Κονίδης εμπλούτισε τη μελέτη της τοπικής ιστορίας μέσα από μια θεωρητική αντίληψη και μια μέθοδο ιστορική. Αυτός ο τρόπος του επέτρεψε να βγάλει την τοπική ιστορία μέσα από το περιορισμένο πλαίσιο της τοπικότητας και να την εντάξει σε γενικότερα σχήματα και άξονες" λέει ο Δ. Αρβανιτάκης επισημαίνοντας ότι "ούτως ή άλλως για το έργο του Πορφύρη έχουμε ελάχιστα πράγματα, εκτός από τα αφιερώματα και την παρουσία του στην ‘Επιθεώρηση Τέχνης’". Στη συνεισφορά του Κ. Πορφύρη στην “Επιθεώρηση Τέχνης” θα αναφερθεί διεξοδικά ο ιστορικός, εστιάζοντας στον τρόπο με τον οποίο αυτός ο ακροναυπλιώτης, δηλαδή ένας παραδοσιακός τύπος κομμουνιστή, υπερασπίστηκε την προσπάθεια των διανοοουμένων της “Επιθεώρησης Τέχνης” για αυτονομία του λόγου της σε θέματα πολιτικής και αισθητικής απέναντι στον λόγο του κόμματος και τις προσπάθειές του να ελέγξει το περιοδικό.
Ωστόσο, "πέρα από την όποια συνεισφορά του στη θεωρία και στη μελέτη της ιστορίας και της λογοτεχνίας", για τον Δημήτρη Αρβανιτάκη "είναι εντυπωσιακή η αντοχή της ‘αθωότητας’ η οποία του υπαγορεύει στο τέλος της ζωής του να γράψει τα ‘Ενθυμήματα’, ένα αυτοβιογραφικό βιβλίο, γεμάτο χαρούμενη μνήμη, πρόσχαρη αφέλεια και κατάφαση στη ζωή".
Πενήντα χρόνια μετά τον θάνατό του, οι αφιερωματικές εκδηλώσεις του Σκουλικάδου, στο οποίο είδε το πρώτο φως τον Νοέμβριο του 1910, επαναφέρουν στη μνήμη έναν λόγιο που υπηρέτησε με συνέπεια τις ιδέες της κομμουνιστικής Αριστεράς, μοιράστηκε τη μοίρα των αριστερών βιώνοντας τη σκληρή συνθήκη της παρανομίας, των διώξεων, του εγκλεισμού και ταυτόχρονα, είτε μέσα από τη συστηματική αρθρογραφία του στην "Αυγή" από το 1953, είτε μέσα από τις σελίδες της "Επιθεώρησης Τέχνης", της οποίας υπήρξε αρχισυντάκτης από το 1959, υπερασπίστηκε την ιδεολογική και πολιτική ανανέωση του αριστερού κινήματος, τον αισθητικό πλουραλισμό. Συνεπής ιδεολόγος με ευρύτητα σκέψης, βαθιά καλλιέργεια και κοινωνικές ευαισθησίες, πέρα από την πολιτική δράση, με το συγγραφικό έργο του συνέβαλε στην ανάδειξη του Καλβικού έργου αλλά και του πολιτικού ριζοσπαστισμού του ποιητή, ανέδειξε το έργο της Ελισάβετ Μουτζάν-Μαρτινέγκου, έγραψε για τον Σολωμό και τον Λασκαράτο, εστίασε στο λαϊκό Θέατρο στη Ζάκυνθο, οργανώνοντας μάλιστα τις "Διεθνείς Συναντήσεις Μεσαιωνικού και Λαϊκού Θεάτρου" στο νησί του κατά τη δεκαετία του '60. Ο Κ. Πορφύρης διέτρεξε με ανοιχτό νου την εποχή του, ωστοσο παραμένει πεδίο μη επαρκώς φωτισμένο στην εποχή μας.
