Από την Κοσμογονία του Ησίοδου αντλεί έμπνευση η συγγραφέας Λιλή Μαυροκεφάλου στο νέο της βιβλίο "Τότε που το νερό πολεμούσε τη φωτιά" (εκδ. Momentum). Διαχειριζόμενη τον μύθο της Ατλαντίδας και της Τιτανομαχίας, έναν μύθο που αιώνες τώρα αιχμαλωτίζει τη φαντασία μας, καταθέτει μια διαχρονική ιστορία για το πάθος της εξουσίας.
Σε χρόνους παμπάλαιους ταξιδεύει τον αναγνώστη το μυθιστόρημα, στην ομίχλη της Προϊστορίας, όπου στο πανίσχυρο βασίλειο της Ατλαντίδας - Μακαρίας, πίσω από τον πλούτο, τα λαμπερά παλάτια και τα θαύματα της τεχνολογίας, κρύβονται κατακτητικοί πόλεμοι, σκλάβοι, αδικία και απληστία. Σ' αυτή τη σκοτεινή πλευρά ο Κρόνος κρατά φυλακισμένα τα παιδιά του στα φοβερά Τάρταρα για να μην του πάρουν την εξουσία, αλλά ο Ζήνας - Δίας, με τέχνασμα της μητέρας του Ρέας, ξεφεύγει στην Κρήτη, απ' όπου επιστρέφει για να τιμωρήσει τον τυραννικό πατέρα.
Κομβικό πρόσωπο του μυθιστορήματος ο Ίνας, ένα πρωτόγονο αγόρι, σκλάβος στα φοβερά μεταλεία της Μακαρίας, ζει την κορυφαία στιγμή της ζωής του, που είναι η γνωριμία του με τον Ζήνα και η συμμετοχή του στον αγώνα του. Η μάχη ανάμεσα στις δύο βασιλικές γενιές του Κρόνου και του Ζήνα, η γνωστή Τιτανομαχία, θα είναι σκληρή όπως και αυτή των φυσικών δυνάμεων, της φωτιάς και του νερού, που θα διεκδικήσουν την Ατλαντίδα και θα την κάνουν μύθο.
Πίσω από μια γλαφυρή, γεμάτη εικόνες αφήγηση, η συγγραφέας καταφεύγει στον μύθο για να δώσει μια παραμυθένια υφή στο μυθιστόρημά της, ωστόσο ακουμπά ένα διαχρονικό ζήτημα, τη σχέση του ανθρώπου με την εξουσία.
