Η ποιήτρια Μαρία Σερβάκη, αντισυμβατική και ιδιαιτέρως αγαπητή στους ομότεχνούς της, πέθανε την Πέμπτη σε ηλικία 85 χρόνων στον οίκο ευγηρίας όπου φιλοξενούνταν τα τελευταία χρόνια, και κηδεύτηκε χθες στις 5 το απόγευμα στο Νεκροταφείο Βύρωνα.
Γεννήθηκε στην Κρήτη το 1930. Σπούδασε Αρχαιολογία και Αγγλική Φιλολογία και εργάστηκε για πολλά χρόνια σε σχολεία της Ελλάδας και του Λιβάνου. Πρωτοπαρουσιάστηκε στα γραμματα το 1954 με μια ποίηση που υφολογικά παραπέμπει σε γνωστές ποιήτριες της εποχής, τη Μελισάνθη, τη Μυρτιώτισσα κ.ά. Το δημοτικό τραγούδι και η πολυφωνική ποίηση θα αφήσουν το στίγμα της στα ποιήματά της της δεκαετίας του '70, ενώ από τη δεκαετία του '80 στρέφεται στον σουρεαλισμό. Είναι η εποχή που ζει στην οδό Άγρας απέναντι από το σπίτι του Σεφέρη, δακτυλογραφεί και μοιράζει τα ποιήματά της χέρι με χέρι. Η Μαρία Σερβάκη με την ιδιότυπη ποίησή της και την "υπέρλαμπρη στίλβη των στίχων της", όπως χαρακτηριστικά έχει πει ο ποιητής Γιώργος Μαρκόπουλος, φαίνεται πως ακουμπά ιδιαιτέρως τους αισθητήρες των νέων κυρίως ποιητών. Όμως, παρ' ότι εξέδωσε τις ποιητικές συλλογές "Περιπέτεια", "Ενδυτροβαράν", "Μυστράς", "Ο άλλος κήπος", "Περίπατος και σχόλια της Σέρκετ Μπαστ Ρα στους χώρους των ανθρώπων", "Αποσταθεροποιήσεις σε συχνότητες αντιεπιστημονικής φαντασίας", "Το φίδι - Μία Ιεροτελεστία", "Μήδεια", "Οδοιπόρος", πλην της τελευταίας, ελάχιστα ποιήματά της μπορεί να βρει κανείς στο εμπόριο ή το Διαδίκτυο. Τώρα ετοιμάζεται συγκεντρωτική έκδοση της ποίησής της, η οποία αναμένεται να κυκλοφορήσει στο τέλος της χρονιάς.
Συλλυπητήρια για τον θάνατό της εξέφρασε η Εταιρεία Συγγραφέων, της οποίας ήταν μέλος.
