Μπήκαν φουριόζοι στην εφημερίδα. Και χαμογελαστοί. "Δεν έχουμε άλλο τρόπο να κάνουμε γνωστά τα βιβλία μας και ήρθαμε να μας βοηθήσετε". Αφοπλιστικοί και οι δύο. Δεν διεκδικούν λογοτεχνικές δάφνες, ζητούν απλώς μια ευκαιρία. Με χαρούμενες φατσούλες, με φόρα και πείσμα διεκδικούν ένα βήμα. "Είμαι νέος άνθρωπος και δεν σταματώ ποτέ να 'τρώω πόρτες'. Μου έχει δοθεί βήμα στην κοινωνία κυρίως από αντισυστημικά μέσα. Η απόρριψη με πεισμώνει ακόμη περισσότερο για να πετύχω αυτό που θέλω. Είναι κρίμα για μία οποιαδήποτε χώρα να μη δίνει φωνή στη φωνή του μέλλοντος" λέει ευθύς εξαρχής ο 23χρονος Ραφαήλ Κουρμουλάκης, δείχνοντας την "Κόκκινη γραμμή", το πρώτο του βιβλίο, ένα αστυνομικοπολιτικό μυθιστόρημα.
Πιο συγκρατημένος ο 30χρονος συγγραφέας και ηθοποιός Χάρης Βεραμόν, μας συστήνει το πρώτο του βιβλίο, το "Αλαλούμ", το οποίο μέσα από 18 αυτοτελείς ιστορίες "μόνο για τρελούς", όπως αναφέρει, "καυτηριάζει την ελληνική πραγματικότητα". Με βασική ηρωίδα μια τρανσέξουαλ και "σουρεαλιστικές καταστάσεις" οι οποίες διανθίζονται από τα σκίτσα του Νικόλα Στεφανούδη, ο Χάρης Βεραμόν παρουσιάζει "ευτράπελες στιγμές που διαδέχονται η μία την άλλη μέσα από έρωτες, πάθη, κωμικοτραγικά γεγονότα και εκκεντρικούς χαρακτήρες, σε μια κοινωνία 'Αλαλούμ', δημιουργώντας έναν ευχάριστο προβληματισμό, αλλά ταυτόχρονα χαρίζοντας χαμόγελο".
Αντίθετα, ο Ραφαήλ Κουρμουλάκης εμπνεύστηκε την "Κόκκινη γραμμή" του από την εμπειρία του στο πανεπιστήμιο. "Θέλησα να καταγγείλω τη διαφθορά στο πανεπιστήμιο και να συμβάλω ως μονάδα σε έναν πιο δίκαιο κόσμο, γι' αυτό η έννοια της δικαιοσύνης διατρέχει το βιβλίο" λέει. Ο ήρωάς του ως εκ τούτου είναι φοιτητής και, ενώ οι γονείς του δολοφονούνται από οικονομικό παράγοντα, ο ίδιος "αρχίζει να μπλέκεται στον ιστό μιας διεφθαρμένης παράταξης, με ξεπεσμένους συνδικαλιστές και καθηγητές, μαφιόζους και τραπεζίτες, ενώ όταν ανακαλύπτει την αλήθεια για το δυστύχημα των γονιών του, έχει εγκλωβιστεί ήδη στην αέναη καταδίωξη. Με όλα τα στοιχεία για μεγάλα σκάνδαλα σφραγισμένα σε θυρίδα, δημιουργεί μια μυστική οργάνωση με κύριο σύμμαχο τον Τύπο και ξεκινά η σύγκρουση".
Και τα δύο βιβλία κυκλοφορούν από Το ανώνυμο βιβλίο, έναν εκδοτικό οίκο στον οποίο, σύμφωνα με τους δύο συνομιλητές μας, δεν χρειάστηκε να πληρώσουν προκειμένου να εκδοθούν τα έργα τους.
"Για να εκδώσει ένας νέος συγγραφέας το πρώτο του πόνημα, θα πρέπει είτε να έχει γνωριμίες είτε λεφτά! Χρειάζεται υπομονή γιατί τα κριτήρια δεν είναι πάντα αξιοκρατικά" λέει ο Χάρης Βεραμόν, εξηγώντας ότι "οι περισσότεροι νέοι, πλέον, στρέφονται στην αυτοέκδοση, πληρώνουν οι ίδιοι για το έργο τους όταν δεν βρίσκουν εκδοτική στέγη. Το αντιλαμβάνομαι πλήρως. Άλλωστε, η ανάγκη για έκφραση και δημιουργία προσπαθεί με κάθε τρόπο να φανεί. Η αγορά του βιβλίου είναι όπως μια μαύρη τρύπα! Θα πρέπει όλα ν' αλλάξουν κι αυτό θέλει χρόνια, δεν γίνεται μέσα σε μια μέρα".
"Ήταν σημαντικό που δεν κατέβαλα χρήματα για την έκδοση του βιβλίου" λέει από την πλευρά του ο Ραφαήλ Κουρμουλάκης. "Χαίρομαι ιδιαίτερα που υπάρχουν λίγοι εκδοτικοί οίκοι στην Ελλάδα, όπως Το ανώνυμο βιβλίο, οι οποίοι στηρίζουν τα νέα παιδιά και τα όνειρά τους. Το γεγονός αυτό σηματοδοτεί την αντίσταση εκδοτών απέναντι σε όσους χρησιμοποιούν ένα προϊόν πολιτισμού, το βιβλίο, ως μέσο ταχέος πλουτισμού για τους ίδιους και ταχέος εκμαυλισμού για τον λαό μας".
Π.Κρ.
