Live τώρα    
22°C Αθήνα
ΑΘΗΝΑ
Αίθριος καιρός
22 °C
20.2°C23.5°C
2 BF 43%
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Αίθριος καιρός
20 °C
16.6°C22.9°C
2 BF 45%
ΠΑΤΡΑ
Αίθριος καιρός
17 °C
17.1°C21.5°C
2 BF 64%
ΗΡΑΚΛΕΙΟ
Ελαφρές νεφώσεις
21 °C
20.2°C21.1°C
1 BF 62%
ΛΑΡΙΣΑ
Ελαφρές νεφώσεις
18 °C
17.9°C17.9°C
0 BF 59%
J’ AIME LE NOIR: Αστυνομικές αναγνώσεις κοινωνικής μνήμης
  • Μείωση μεγέθους γραμματοσειράς
  • Αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
Εκτύπωση

J’ AIME LE NOIR: Αστυνομικές αναγνώσεις κοινωνικής μνήμης

Του Αντώνη Ν. Φράγκου

«Το μεγάλο σχέδιο»

Στο ένατο και πιο πρόσφατο βιβλίο του με τον ιδιωτικό ντεντέκτιβ,  Γκέοργκ Ντένγκλερ- «Το μεγάλο Σχέδιο» ( Εκδ. Angelus Novus) σε μετάφραση Μαρίας Αγγελίδου- ο Βόλφγκανγκ  Σόρλάου ανατέμνει με τολμηρότητα τα αίτια της Ελληνικής Κρίσης ενώ παράλληλα κάνει φλας μπακ στην περίοδο της Γερμανικής Κατοχής. Συγκρίνει δηλαδή την ολοκληρωτική κυριαρχία τότε με την σημερινή οικονομική. Ο ήρωας του αναλαμβάνει  να εξιχνιάσει την απαγωγή της Άννας Χάρτμαν, εγγονής πανίσχυρου τραπεζικού στελέχους και ανερχόμενης οικονομολόγου του Υπουργείο Εξωτερικών- με πλώρη για το Δ.Ν.Τ.- που ηγείται στις συζητήσεις της τρόικας για την επιβολή των δυσβάστακτων μνημονίων στην Ελλάδα.

Σε ενδιάμεσα κεφάλαια ο συγγραφέας αφηγείται την ιστορία του αστού παππού της Χάρτμαν όταν νεαρός αξιωματικός της Βέρμαχτ στην Αθήνα, συνέβαλλε στην συστηματική καταλήστευση της χώρας  για να καταλήξει φονιάς στο Δίστομο. Μαζί πάντα με τον μικρό κύκλο των έμπιστων φίλων του, στον οποίον προστίθεται και ο Έλληνας εραστής της αγνοούμενης, ο πρώην αστυνομικός προσπαθεί, μέσα από επικίνδυνες καταστάσεις να κατανοήσει τι εννοούσε όταν η Χάρτμαν έγραφε για «μη σύννομα» χρέη και, ακόμα, πως έγινε η κομπίνα επί Σημίτη και εξαφανίστηκαν τα υπέρογκα ελλείμματα μέσω της  Goldman Sachs και πάρθηκε το πράσινο φως για το ευρώ.

Έχοντας κάνει ενδελεχή έρευνα με πολλά στοιχεία, ο Σορλάου αναλύει την ανισότιμη σχέση της οικονομικά ισχυρότερης χώρας της ευρωζώνης με την οικονομικά ασθενέστερη, συμπεραίνοντας πως η Ε.Ε. δεν εμφορείται πλέον από κοινό όραμα· το δίκιο του δυνατότερου υπερισχύει εμφανώς και η θρυλούμενη αλληλεγγύη  απουσιάζει παντελώς. Φυσικά η ίντριγκα εμφορείται από ασταμάτητη δράση αλλά υπάρχουν «ιντερμέδια» πολιτικής σκέψης.

Τότε η κτηνωδία των Ες Ες, τώρα η εγκληματική στάση των γαλλικών και γερμανικών τραπεζών που εισέπραξαν δεκάδες εκατομμύρια που χρεώθηκε η Ελλάδα για την δήθεν σωτηρία της. Και όχι μόνο αυτό αλλά ξεπουλήθηκαν για πενταροδεκάρες κομμάτια από την δημόσια περιουσία της, με πρώτους και καλύτερους τους Γερμανούς που πήραν τα αεροδρόμια.                                               

«Κόκκινα κορίτσια, πάντα πιο όμορφα»

"Ήμουν είκοσι χρονών. Ήμουν αριστεριστής κι ήταν Μάης ’68. Η επανάστασή μου ήταν η επανάσταση της πεζικαρίας, των ανώνυμων αγωνιστών. Πολεμούσαμε για ένα οδόφραγμα, για μια γωνία δρόμου. Η αστυνομία μας ξυλοκοπούσε μακριά από τους δημοσιογράφους. Τα επετειακά βιβλία δεν μιλούν ποτέ για μας.

Για ν’ αποκαταστήσω την αδικία έγραψα αυτό το μυθιστόρημα που μιλάει για έρωτα, για τη χαρά της ζωής, για θάνατο και για μια μακρόχρονη εξορία δύο δεκαετιών. Ο Φρέντι και ο Τέντι, οι ήρωες του «Κόκκινα κορίτσια, πάντα πιο όμορφα», είναι δύο τρελαμένοι πιτσιρικάδες. Τρέχουν από διαδήλωση σε διαδήλωση κι από εξέγερση σε εξέγερση ως τη μέρα που η αστυνομία τους διαλέγει εν αγνοία τους για να στήσει μια προβοκάτσια. Μα, ο Φρέντι έχει μόλις συναντήσει τον μεγάλο έρωτα..."

Έτσι αιτιολογεί ο Φρεντερίκ Φαζαρντί την συγγραφή του  "Κόκκινα κορίτσια, πάντα πιο όμορφα" ( Εκδ. Angelus Novus), σε ζωντανή μετάφραση Γιάννη Καυκιά- ένα βιβλίο φόρος τιμής στον Μάη του ’68- στην εξέγερση και τον έρωτα- και στους ανώνυμους πρωταγωνιστές του. Το γράφει 20 χρόνια μετά έχοντας στη σκέψη όλους εκείνους που κράτησαν την επανάσταση στη καρδιά τους αλλά και τους άλλους που τροφοδότησαν το σύστημα με την εμπλοκή τους στους μηχανισμούς του.

Ο ήρωας του, ο Φρέντι, επιστρέφει μετά μια εικοσαετία, φυγόδικος,  στο Παρίσι ενώ κατηγορείται για την δολοφονία αστυνομικού που δεν ευθύνεται καθώς επρόκειτο  για προβοκατόρικη πράξη, με σκοπό  την ενοχοποίηση των εξεγερμένων του Παρισιού. Ο Φαζαρντί, εκ των σημαντικότερων – μαζί με τον Μανσέτ και τον Ιζζό-  λογοτεχνών του νεοπολάρ , γράφει παθιασμένα, χωρίς σεμνοτυφία- δεν χαρίζεται σε ουδένα.

Όντας στην εξορία ο Φρέντι, πολεμά με τους αντάρτες στην Μοζαμβίκη- κάνει εισοδισμό στον στρατό της Νότιας Αφρικής, τραυματίζεται βαριά  και επιστρέφει με λεφτά στην πατρίδα του για να βρει ξανά την νεανική του αγάπη, την Φρανσίν. Οι περιγραφές των οδομαχιών του Μάη είναι συγκλονιστικές, οι αναλύσεις ουσιαστικές για έναν συγγραφέα γεννημένο στο Παρίσι το ’47 που δούλεψε σε πολλές χειρωνακτικές εργασίες σπουδάζοντας, παράλληλα, Φιλοσοφία, Ιστορία και Κοινωνιολογία.

Συμμετείχε σε διάφορες ριζοσπαστικές ομάδες της Αριστεράς ενώ έλαβε ενεργό μέρος στην εξέγερση του Μάη, του ’68. Αμετανόητος αντισυστημικός, δήλωνε ως «ο τελευταίος αναρχο-μπολσεβίκος», καθώς αγωνίστηκε μέχρι τέλους για τις ιδέες του. Εξέδωσε πάνω από σαράντα μυθιστορήματα- κυρίως αστυνομικά- τρεισήμισι δεκάδες διηγήματα, πολιτικά δοκίμια, σενάρια για φιλμ, όντας μόνιμος αρθρογράφος, μεταξύ άλλων, του Charlie Hebdo και της Humanite. Έφυγε στα 60 του, Πρωτομαγιά του 2008.

       

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΓΝΩΜΕΣ

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

EDITORIAL

ΑΝΑΛΥΣΗ

SOCIAL