Live τώρα    
24°C Αθήνα
ΑΘΗΝΑ
Αίθριος καιρός
24 °C
22.2°C26.3°C
2 BF 36%
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Αίθριος καιρός
24 °C
22.3°C26.0°C
3 BF 36%
ΠΑΤΡΑ
Αίθριος καιρός
20 °C
19.4°C24.8°C
2 BF 52%
ΗΡΑΚΛΕΙΟ
Ελαφρές νεφώσεις
21 °C
20.8°C21.6°C
2 BF 63%
ΛΑΡΙΣΑ
Ελαφρές νεφώσεις
23 °C
22.9°C24.0°C
2 BF 38%
ΓΙΩΡΓΗΣ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ: / Γιώργης Χριστοδούλου: Ο ερμηνευτής δεν πρέπει να 'προδίδει' τα τραγούδια που επιλέγει
  • Μείωση μεγέθους γραμματοσειράς
  • Αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
Εκτύπωση

ΓΙΩΡΓΗΣ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ: / Γιώργης Χριστοδούλου: Ο ερμηνευτής δεν πρέπει να 'προδίδει' τα τραγούδια που επιλέγει

 Σαράντα πέντε ετών πλέον και συμπληρώνοντας είκοσι χρόνια στη δισκογραφία (που αποτιμώνται σε οκτώ μέχρι τώρα albums και μερικά EP, χωρίς να υπολογίζουμε τη συμμετοχή του σε κάποιες πολυσυλλεκτικές εργασίες) και δύο χρόνια μετά το θαυμάσιο «Ο Αττίκ στο Παρίσι» με άγνωστα ώς τότε τραγούδια του μεγάλου δημιουργού τα οποία ανακάλυψε ο ίδιος κυκλοφόρησε το καλοκαίρι το «Αν η αγάπη ήταν δρόμος» που περιλαμβάνει όμορφα σημερινά τραγούδια, μερικά εκ των οποίων μάλιστα τα έχει επίσης γράψει. Συνομιλήσαμε μαζί του ανάμεσα στις πρόβες για τη συναυλία - αφιέρωμα στην Αρλέτα στο Ηρώδειο, (η οποία λόγω καιρικών συνθηκών μεταφέρεται για τις 10 Οκτωβρίου) πριν απ' όλα για τη σχέση του με τη μέντορα και φίλη του, για τον νέο δίσκο αλλά και για το τι σημαίνει το τραγούδι και η μουσική για εκείνον.

* Στον δίσκο διασκευάζεις ένα τραγούδι της Αρλέτας και έχεις γράψει άλλο ένα για εκείνην. Τελικά, αν δεν είχε βρεθεί στον δρόμο σου, δεν θα είχες ασχοληθεί με τη μουσική; Ή και αν το είχες κάνει, θα ήταν με πολύ διαφορετικό τρόπο;

Δεν μπορώ να το ξέρω. Ξέρω όμως πως η σχέση μου μαζί της, που μετράει από τα χρόνια του δημοτικού σχολείου, έπαιξε πάρα πολύ σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωσή μου, όχι μόνο μουσικά αλλά και γενικότερα ως προσωπικότητας.

* Να υποθέσω ότι κατά τη διάρκεια των προβών και γενικά της προετοιμασίας της συναυλίας στη μνήμη και προς τιμήν της Αρλέτας ήσουν πιο φορτισμένος συναισθηματικά από οποιονδήποτε / οποιαδήποτε άλλο και άλλη που συμμετείχε; Τι είναι, αλήθεια, αυτό που θυμάσαι περισσότερο και πιο έντονα από εκείνη;

Η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχουν στιγμές που να νιώθω περισσότερο συναισθηματικά φορτισμένος, με ακολουθεί και θα με ακολουθεί για καιρό, κάθε ημέρα και ώρα. Επίσης η πολύμηνη παραμονή δίπλα της στην εντατική με έκανε να σκεφτώ διαφορετικά πολλά πράγματα τα οποία δεν είναι της παρούσης να αναφέρω. Η ίδια είπε «έζησα σαν το φύλλο που πέφτει στο ποτάμι και πάει». Έφυγε όμως σαν το δέντρο που το ξεριζώνουν, με πολύ πόνο. Αυτό δεν θα το ξεχάσω ποτέ, όπως και την πρώτη μας συνάντηση, το φθινόπωρο του '86.

* Θα είχες κυκλοφορήσει αυτόν ακριβώς τον δίσκο αν δεν είχε προηγηθεί εκείνος με τα τραγούδια του Αττίκ;

Τον ίδιο ακριβώς όχι, διότι στον δίσκο αυτό περιλαμβάνεται ένα δικό μου τραγούδι για τον Αττίκ και το άγαλμα που στήθηκε κάποτε γι’ αυτόν από τους κατοίκους στην πλατεία Εξαρχείων. Η έρευνά μου για εκείνον γέννησε και το συγκεκριμένο τραγούδι.

* Αν το «ελαφρό» τραγούδι, με καλύτερο και επιφανέστερο εκπρόσωπό του βέβαια τον Αττίκ, από τη μία και από την άλλη η Αρλέτα είναι οι δύο βασικοί πυλώνες που καθόρισαν την προσέγγιση σου στη μουσική και το τραγούδι, υπάρχει μήπως και ένας τρίτος ο οποίος την οριοθετεί πλήρως;

Χωρίς καμία σκέψη, η μουσική του Μάνου Χατζιδάκι. Επίσης αγάπησα ακόμα πολύ τις μελωδίες του Cole Porter, ιδιαιτέρως στην πρώτη περίοδό του, και τη φωνή του Nat King Cole. Ακούγοντάς τον μικρός είπα «θέλω να γίνω τραγουδιστής»!

* Περισσότερο από οποιαδήποτε προηγούμενη φορά είναι φανερό ότι μπορείς να γράφεις ο ίδιος τα τραγούδια σου, γιατί λοιπόν δεν υπογράφεις περισσότερα ή και όλα στον δίσκο; Δεν έχεις συχνά έμπνευση ή είναι άποψή σου να συμμετέχουν πάντα και άλλοι δημιουργοί;

Νιώθω ερμηνευτής. Δεν έχω καμία φιλοδοξία να αποδείξω ότι είμαι δημιουργός, ίσα - ίσα αισθάνομαι ότι δεν θέλω να «προδώσω» τα τραγούδια που επιλέγω να ερμηνεύσω και ασχολούμαι με αυτά σαν να ήταν δικά μου. Ίσως να μπορούσα κάποτε να φτιάξω έναν ολόκληρο δίσκο με δικά μου τραγούδια αλλά δεν ξέρω αν έχει νόημα, ακριβώς για τους προαναφερθέντες λόγους.

* Τι βρίσκεις συγκεκριμένα στη γραφή της Μάρως Μαρκέλλου και σε έκανε να συνεργαστείς μαζί της;

Η Μάρω είναι πνευματώδης και αυτό λείπει από τη σημερινή εποχή. Το «κομψό» πνεύμα της νιώθω ότι μου ταιριάζει.

* Δεν είσαι από αυτούς που συνηθίζουν να κάνουν ντουέτα, τόσο στο στούντιο όσο και στη σκηνή, ακριβώς το αντίθετο θα έλεγα. Ποιος ήταν ο λόγος λοιπόν που αυτή τη φορά έκανες ένα με τη Μαρίζα Ρίζου και γιατί συγκεκριμένα μαζί της;

Το πιο όμορφο ντουέτο που έχω κάνει ποτέ είναι ένα γαλλικό τραγούδι στον ισπανικό δίσκο μου «Barcelonauta», το οποίο ερμηνεύω μαζί με ένα κοριτσάκι. Την ίδια αίσθηση είχα τραγουδώντας και με τη Μαρίζα, με την οποία είχαμε ήδη βρεθεί δύο φορές επί σκηνής και είδα ότι οι ενέργειές μας ταιριάζουν. Η Μαρίζα έχει «χάρη» και αυτός ο δίσκος πιστεύω ότι είναι «χαριτωμένος». Φαίνεται εύκολο, αλλά το να φτιάξεις σήμερα χαριτωμένα τραγούδια χωρίς να είναι χαζοχαρούμενα είναι μεγάλη υπόθεση.

* Θα έλεγα ότι σε αυτό το CD φαίνεται για πρώτη φορά η αγάπη σου και για ένα άλλο ιδίωμα, την jazz. Πότε ξεκίνησε αυτή και γιατί εκδηλώθηκε τόσο έντονα τώρα;

Στοιχεία jazz θα βρεις και σε άλλους δίσκους μου, στα «Flaneur», «Barcelonauta», ακόμα και στο «Γιαπωνέζικοι κήποι», την πρώτη μου εργασία. Νιώθω ότι σ’ αυτό παίζουν μεγάλο ρόλο οι μουσικοί με τους οποίους συνεργάζομαι. Γι’ αυτό και, επιπλέον, οι ηχογραφήσεις αυτή τη φορά έγιναν με τον «παλαιό» τρόπο, δηλαδή παίζοντας όλοι μαζί ζωντανά στο στούντιο.

* Αντίστοιχα, τι σε έκανε για πρώτη επίσης φορά να συμπεριλάβεις και κάποια λαϊκά μουσικά στοιχεία που εκφράζονται με το μπουζούκι του Βασίλη Κορακάκη;

Το «Κάποτε» στο οποίο παίζει ο Βασίλης δεν είναι λαϊκό τραγούδι αλλά ένα tango - bolero στο οποίο θέλησα να δώσω ένα μεσογειακό χρώμα και, αντί για ακορντεόν ή μαντολίνο, υπάρχει μπουζούκι.

* Ποιο είναι το τραγούδι στον δίσκο που όχι είναι το αγαπημένο σου αλλά θεωρείς ότι εκφράζει περισσότερα εσένα τον ίδιο και το ποιος είσαι και πού βρίσκεσαι σήμερα;

Το «Όσοι κοιτάχτηκαν στα μάτια», μια χαμηλόφωνη κιθαριστική μπαλάντα, «παραγγελιά» στον Σταύρο Σταύρου (στίχοι) και την Ανδριάνα Μπάμπαλη (μουσική), που είναι νομίζω το επίκεντρο αυτής της δουλειάς.

* Τι έχεις κρατήσει περισσότερο από αυτά τα είκοσι χρόνια στη δισκογραφία και γιατί;

Τις συναυλίες που αγαπώ πολύ και τους μουσικούς αλλά και τους υπόλοιπους «αφανείς συνεργάτες» μου, όπως η φίλη μου Τατιάνα Κοντούλη, σπουδαία γραφίστρια και μόνιμη πλέον συνεργάτις μου. Ήταν μια ως επί το πλείστον μοναχική πορεία, χωρίς μεγάλες εταιρείες. Όμως, όταν αποφεύγεις τους «μεγάλους» και σε αποφεύγουν και αυτοί, βρίσκεις στον δρόμο σου σπουδαίους συνεργάτες και όχι εμπόρους. Είχα την τύχη να συνεργαστώ με τον Θάνο Φουργιώτη της Ankh, την Ντόρα Ρίζου στη Λύρα και τώρα με τους ανθρώπους της Μικρής Άρκτου. Όλοι τους με μοναδική αισθητική και χωρίς εκπτώσεις και αυτό έχει για μένα τη μεγαλύτερη σημασία.

* Και τα σχέδιά σου για τον χειμώνα, σε σχέση με την προώθηση του δίσκου και όχι μόνο;

Θα παρουσιάσουμε το «Αν η αγάπη ήταν δρόμος» και μιαν επιλογή από όλη τη δισκογραφία μου από τις 23 ώς τις 26 Νοεμβρίου στο Half Note Jazz Club με αρκετούς προσκεκλημένους. Στη συνέχεια το «Ο Αττίκ στο Παρίσι» θα συνεχίσει την πορεία του σε αρκετές πόλεις της Ελλάδας και με τη νέα χρονιά έρχονται κοινές συναυλίες με την Ανδριάνα Μπάμπαλη.

Κυριολεκτικά ερωτευμένος με την τέχνη του τραγουδιού, ο Γιώργης Χριστοδούλου σίγουρα θα συνεχίσει να καταθέτει σε αυτό την ευαισθησία και την καλαισθησία του για πολλά ακόμα χρόνια...

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΓΝΩΜΕΣ

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

EDITORIAL

ΑΝΑΛΥΣΗ

SOCIAL