Την επόμενη χρονιά συμπληρώνονται τριάντα συναπτά χρόνια στα οποία το μετα-καμπαρέ των Βρετανών Tiger Lillies σαρκάζει και σατιρίζει τα κακώς -αν και όχι πάντα...- κείμενα της σύγχρονης κοινωνίας που εκείνη προτιμά να κρύβει ή απλά να μην βλέπει. Ο συνθέτης, στιχουργός, τραγουδιστής, ακορντεονίστας και μαντολινίστας Martyn Jacques, ο κοντραμπασίστας Adrian Stout και ο ντράμερ Jonas Golland ετοιμάζονται για μια μεγάλη περιοδεία με τίτλο "The Very Worst Of The Tiger Lillies", στην οποία θα παρουσιάσουν πολλά τραγούδια από την πολύχρονη διαδρομή τους.
Στο πλαίσιο της θα επισκεφθούν άλλη μια φορά τη χώρα μας για σειρά εμφανίσεων σε Βεάκειο (19.6) του Πειραιά, Θέατρο Δάσους στη Θεσσαλονίκη (20.6), Ιτς Καλέ στα Γιάννενα (21.6), Ρωμαϊκό Ωδείο στην Πάτρα (22.6), Τεχνόπολη στο Ηράκλειο Κρήτης (23.6) και Θέατρο Βράχων Μελίνα Μερκούρη (24.). Συνομιλήσαμε με τον ηγέτη και δημιουργικό εγκέφαλό τους Martyn Jacques για τον "σαρκαστικό κυνισμό" ως δημιουργικό κίνητρο και φυσικά για την πολύ ιδιαίτερη σχέση τους με το ελληνικό κοινό.
* Το κίνητρό σου για να κάνεις ό,τι κάνεις είναι το ίδιο με το ξεκίνημά σας ή έχει διαφοροποιηθεί;
Απολύτως ίδιο, η ανάγκη να δημιουργήσω μέσα στη μουσική μου και να εκφράσω μέσα από τα τραγούδια μου όσα βλέπω στην αληθινή ζωή. Το κίνητρο προέρχεται από τη σχέση μου με το κοινό, το να βλέπω και να αισθάνομαι τις αντιδράσεις και τα συναισθήματά τους σε κάθε παράστασή μας. Στην πραγματικότητα το κοινό είναι το κίνητρο για να συνεχίζουμε.
* Αισθάνεστε ακόμα -και θα συνεχίσετε για πάντα- ότι είστε αποσυνάγωγοι, τόσο του κόσμου της μουσικής όσο και της κοινωνίας, ή με το πέρασμα του χρόνου και καθώς γίνεστε όλο και πιο αποδεκτοί από το mainstream έχετε καταλήξει να είστε οι λίγο τρομακτικοί αλλά κατά βάθος αξιαγάπητοι «θείοι»;
Προσπαθούμε να είμαστε ανθρώπινοι, να εκφράζουμε συναισθήματα, να διατηρούμε επαφή με το κοινό μας που φοβάται να συμπεριφερθεί ανατρεπτικά, να πει πράγματα τα οποία μπορεί να σοκάρουν. Μιλάμε για ζητήματα που δεν μπορούν να συζητηθούν σε άλλα μέσα, όπως για παράδειγμα στην τηλεόραση. Μπορώ να δώσω στον εαυτό μου το δικαίωμα να μιλώ για πράγματα που θεωρούνται προκλητικά, αλλόκοτα τμήματα της ζωής, μερικές φορές σοκάρω κάποιους, άλλες προσβάλλω άλλους, ίσως τώρα λιγότερο από όσο παλαιότερα.
Ίσως η κοινωνία να έχει αλλάξει λίγο και να είμαστε λίγο πιο mainstream από όσο ήμασταν στην αρχή. Ίσως να ξεκίνησα ως ένας ανατρεπτικός επαναστάτης, αλλά με το πέρασμα του χρόνου όλο και περισσότερα γίνονται αποδεκτά από τη συνολική κουλτούρα. Είσαι πρωτοπόρος μέχρι την στιγμή που η κοινωνία θα αποδεχθεί τις απόψεις σου και το πώς τις παρουσιάζεις. Νομίζω ότι αυτό συνέβη στους Tiger Lillies. Μερικά από τα τραγούδια της εφετινής παράστασης μας ο κόσμος το απέφευγε στο παρελθόν ενώ τώρα θεωρούνται απλώς μαύρο χιούμορ.
* Το spleen είναι το ίδιο σημαντικό στοιχείο του έργου σου όσο και στο παρελθόν;
Ω, ναι! Το spleen είναι πάντα εκεί και εξακολουθεί να με δαιμονίζει.
* Εξακολουθείς να μισείς το ίδιο τους ανθρώπους και τον κόσμο, τους αγαπάς το ίδιο πολύ ταυτόχρονα ή αυτός είναι ο τρόπος σου για να εκφράσεις μια... σκληρή αγάπη;
Δεν μισώ, μόνον αγαπώ. Απλά έχω έναν σκληρό και σαρκαστικό τρόπο για να το εκφράζω.
* Γράφεις ποτέ για τον εαυτό σου, τις σκέψεις, τα συναισθήματα και τις εμπειρίες σου ή πάντα αφηγείσαι περισσότερο ή λιγότερο φανταστικές ιστορίες;
Γράφουμε και τραγουδούμε για όσα άλλα μέσα δεν μπορούν ή απλά δεν το κάνουν. Τα τραγούδια μου είναι αφηγήσεις της ζωής, των προσδοκιών και των οραμάτων μου, αλλά επίσης και για μοναδικούς ανθρώπους που τους αγνοούν και κανείς δεν νοιάζεται γι' αυτούς.
* Ποια θα έλεγες ότι είναι η κυριότερη πηγή έμπνευσής σου;
Οι αντιδράσεις του κοινού. Το κοινό μου δίνει την έμπνευση, την πρόκληση και την ικανοποίηση.
* Δεν αισθάνεσαι την ανάγκη να προεκτείνεις ή και απλώς να αλλάξεις τις ενορχηστρώσεις, ακόμα και αν αυτό θα σήμαινε να προσθέσεις μερικούς επιπλέον μουσικούς; Δεν έρχονται στιγμές που βρίσκεις περιοριστικά αυτά τα ίδια τρία ή τέσσερα όργανα ή μήπως θέτεις στον εαυτό σου αυτόν τον περιορισμό για δημιουργικούς λόγους;
Οι Tiger Lillies ήμασταν και θα είμαστε εμείς οι τρεις. Αλλά έχουμε συνεργαστεί με πάρα πολλούς μουσικούς και ανθρώπους από άλλους δημιουργικούς χώρους, από συμφωνικές ορχήστρες μέχρι καλλιτέχνες του τσίρκου, σε πολλές χώρες του κόσμου.
* Το μακιγιάζ ή μάλλον οι μάσκες είναι ένας τρόπος για να κρύβετε στη σκηνή το ποιοι αληθινά είστε, θέλεις να τρομάζεις το κοινό ή πλέον είναι απλά ένα σκηνικό μέσο;
Ο τρόπος που εμφανίζομαι στη σκηνή είναι μέρος του ποιος είμαι. Το δοκίμασα μια φορά, μου άρεσε και το συνέχισα. Ταυτόχρονα όμως έχω αλλάξει το μακιγιάζ μου σε αρκετές παραστάσεις.
* Σκέφτηκες ποτέ να έκανες μια παράσταση στην οποία θα έδειχνες το πρόσωπό σου;
Μα το δείχνω, με πολλούς και διαφορετικούς τρόπους.
* Αν αυτά, τα πιο γνωστά και αγαπητά τραγούδια σας, είναι τα χειρότερα, τότε ποια είναι τα καλύτερά σας;
Καλή ερώτηση, ίσως όταν την απαντήσουμε να κάνουμε μιαν άλλη παράσταση με θέμα αυτά! (γέλια) Στη συγκεκριμένη πάντως «επισκεπτόμαστε» ξανά τα πιο όμορφα, κωμικά και σαρκαστικά τραγούδια από διάφορους δίσκους που κάναμε σε όλη τη μέχρι τώρα διαδρομή μας, αλλά παίζουμε και μερικά νέα τραγούδια. Υπόσχομαι πολλά συναισθήματα και μια σπουδαία εμπειρία.
* Ποια είναι τα σχέδιά σας για μετά την περιοδεία, τα βραχυπρόθεσμα, αλλά και τα μακροπρόθεσμα και πιο δημιουργικά;
Να συνεχίσουμε να γράφουμε μουσική και να περιοδεύουμε σε όλο τον κόσμο, αυτό κάνουμε. Δεν παύουμε ποτέ να είμαστε δημιουργικοί. Η νέα μας παράσταση «Corrido De La Sangra», που είναι εμπνευσμένη από μιαν ιστορία που συνέβη στο Μεξικό μόλις έκανε πρεμιέρα στη Βρετανία. Στη διάρκειά της έβλεπα τον μάνατζέρ μας να κλαίει για πρώτη φορά σε δεκαπέντε χρόνια...
* Μια προσωπική ερώτηση σε εσένα, Martyn: Πώς θα ήθελες να θυμούνται τους Tiger Lillies όταν όλα θα έχουν τελειώσει;
Σε μια κριτική κάποτε κάποιος είχε γράψει: «Αν η κόλαση είχε μια μπάντα, αυτή θα ήταν οι Tiger Lillies». Δεν ξέρω αν αυτό είναι καλό η κακό, αλλά θα μου άρεσε να μας θυμούνται ακριβώς έτσι.
* Πώς αισθάνεσαι για το ότι θα παίξετε άλλη μια φορά στην Ελλάδα, αλλά και γενικότερα για την πολύ ιδιαίτερη σχέση που έχετε αναπτύξει με το κοινό της χώρας μας;
Λατρεύω το ελληνικό κοινό! Καταλαβαίνουν αυτό που κάνουμε και αγαπούν τη μουσική μας, κοιτάζοντας τα πρόσωπα στο κοινό βλέπεις και νιώθεις αγάπη και αυτό είναι ένα εκπληκτικό συναίσθημα. Πόσοι έχουν αυτή την εμπειρία στη ζωή τους; Είναι υπέροχο χίλια πρόσωπα να σε κοιτάζουν με αγάπη στα μάτια τους! Υπάρχουν μερικά μέρη στον κόσμο που η κουλτούρα τους δένει πολύ καλά με αυτό που κάνουμε: το Μεξικό, η Ρωσία, η Ελλάδα. Σε αυτά τα μέρη έχουμε μια πολύ ιδιαίτερη σχέση με τον κόσμο. Δεν ξέρω σε τι οφείλεται, απλά συμβαίνει και είναι πολύ σπουδαίο!
Είμαστε σίγουροι ότι όσοι και όσες θα τους παρακολουθήσουν στις συναυλίες τους θα συμφωνήσουν και με το παραπάνω!
