Το γκρουπ με το αντισυμβατικό όνομα "Ψύλλοι στ’ άχυρα" σχηματίστηκε στα τέλη του 2015 έχοντας τη μορφή ενός τυπικού rock κουιντέτου (οι κιθάρες του Νίκου Βρύζα και της Αρτέμιδας Παρλαμπά, το μπάσο του Χάρη Κατόπη και τα ντραμς του Σάκη Δρακούλη συνοδεύουν τη φωνή του Ηρακλή Δαΐτση, ο οποίος γράφει τους στίχους και τη μουσική όλων των τραγουδιών τους) και ως μουσικό εφαλτήριο τις δύο μπάντες - ακρογωνιαίους λίθους της σκηνής της γενέθλιας πόλης τους, της Θεσσαλονίκης, δηλαδή τις Τρύπες και Ξύλινα Σπαθιά. Προσθέτοντας στοιχεία από το παρελθόν αλλά και τη συνέχεια του ελληνικού rock, καθώς όμως και από το σύγχρονο γίγνεσθαι του ιδιώματος και με εντονότατα κοινωνικούς, ακόμα και απροκάλυπτα πολτικοποιημένους μερικές φορές, στίχους, μέσα σε σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα κέρδισαν ένα αρκετά πολυάριθμο κοινό στη Θεσσαλονίκη και την ευρύτερη βόρεια Ελλάδα.
Λίγο πριν από τα Χριστούγεννα κυκλοφόρησε από την ανεξάρτητη εταιρεία Puzzlemusik το ψηφιακό single «Απρόσκλητος» ως προπομπός του ομότιτλου πρώτου album τους. Πολύ λίγες ημέρες πλέον πριν από την κυκλοφορία του τελευταίου και τη ζωντανή παρουσίαση του, στις 18 Ιανουαρίου, στο «8ball» της Θεσσαλονίκης, συνομιλήσαμε μαζί τους για έναν δίσκο που θα κάνει τόση αίσθηση όσο ελάχιστα άλλα ντεμπούτα στη χώρα μας την τελευταία δεκαετία!
* Τι κάνατε μουσικά μέχρι τον σχηματισμό του γκρουπ; Αφού τώρα είσαστε κατά μέσο όρο είκοσι επτά, τα είκοσι πέντε είναι σχετικά μεγάλη ηλικία για να αρχίσει κανείς να ασχολείται με τη μουσική...
Παίζαμε είτε μόνοι μας είτε σε άλλες μπάντες, γράφαμε τραγούδια, αυτό δηλαδή που κάνουμε και τώρα. Δεν ξεκινήσαμε να ασχολούμαστε πρόσφατα, αλλά από μικρά παιδιά και αυτή η ιστορία με τον δίσκο είναι ακόμα ένα ταξίδι από αυτά που θέλαμε να κάνουμε.
* Πώς σχηματίστηκε το συγκρότημα; Είστε η τυπική περίπτωση της παρέας που αποφάσισε να φτιάξει μια μπάντα ή κάτι διαφορετικό;
Ο Ηρακλής έψαχνε άτομα για να φτιάξει μια μπάντα και σιγά - σιγά προστεθήκαμε και οι υπόλοιποι. Κάποιοι από εμάς γνωριζόμασταν και βρισκόμασταν σε στέκια της πόλης. Είχε τύχει να παίξουμε μουσική κάποιες φορές σε κοινές παρέες. Για εμάς το ενδιαφέρον είναι ότι πέντε διαφορετικοί άνθρωποι βρήκαμε έναν τρόπο να επικοινωνούμε. Αυτό είναι ένα μήνυμα.
* Το όνομα Ψύλλοι στ’ άχυρα πώς και γιατί το επιλέξατε; [Πιστεύω ότι αντιλαμβάνομαι σε γενικές γραμμές τη σημασία που του δίνετε, αλλά δεν φοβηθήκατε ότι μπορεί να εκληφθεί ως χιουμοριστικό, «χρωματίζοντας» έτσι και το συγκρότημα ως τέτοιο ή, ακόμα χειρότερα, ότι θα γίνει μπούμερανγκ και πολλοί μπορεί να σας ξεσκαρτάρουν δίχως καν να σας ακούσουν, θεωρώντας σας αυτό ακριβώς που σημαίνει στην καθομιλουμένη;]
Μπορεί να είναι ωφέλιμο καμιά φορά να βάλει κανείς το κεφάλι του βαθιά στα άχυρα και να ψάξει για ψύλλους, μπορεί και όχι. Συχνά η απάντηση που ψάχνεις είναι μπροστά σου, αλλά πρέπει να ψαχουλέψεις ή, σε άλλη εκδοχή, να αισθανθείς τη ματαιότητα και να σηκωθείς να φύγεις, να πας αλλού. Όσο για το αν θα φανεί το όνομά μας κάτι χιουμοριστικό, δεν αποτελεί πρόβλημα. Εξάλλου, όσο μας αρέσει να μαθαίνουμε τους εαυτούς μας, άλλο τόσο μας αρέσει καμιά φορά και να μην τους παίρνουμε σοβαρά.
* Τρύπες ή Ξύλινα Σπαθιά; Ανεξάρτητα από το ποιο σας άρεσε να ακούτε περισσότερο ποιο από τα δύο κορυφαία συγκροτήματα που βγήκαν από τη Θεσσαλονίκη, ποιο θεωρείτε οι ίδιοι ότι σας έχει επηρεάσει πιο καθοριστικά;
Αυτά τα διλήμματα θα τα βάζει πάντα ο κόσμος. Είναι σαν το «νουτέλα ή μερέντα;» (γέλια). Τις μπάντες αυτές η δική μας γενιά σκέψου ότι δεν τις έζησε, ετεροχρονισμένα τις ακούσαμε, live ας πούμε δεν τους είδαμε ποτέ. Φυσικά, τις αγαπήσαμε πολύ. Ακόμη μας επηρεάζουν πολύ όπως και άλλες, από διαφορετικές χώρες και εξίσου με τις δικές μας.
* [Διαμέσου αυτών των δύο γκρουπ σχεδόν αναπόφευκτα υπάρχει και η αναφορά στο παρελθόν του ελληνικού rock, επί της ουσίας δηλαδή στον Παύλο Σιδηρόπουλο. Νομίζω όμως ότι σε ορισμένα σημεία διέκρινα και μια πολύ ισχυρή επίδραση από έναν Θεσσαλονικιό δημιουργό, ο οποίος με πολλούς τρόπους συνετέλεσε περισσότερο ίσως από οποιονδήποτε άλλο στη γέννηση αυτού που (κακώς) ονομάζεται έντεχνο τραγούδι και εννοώ φυσικά τον αείμνηστο Νίκο Παπάζογλου. Έχω δίκιο;
Ναι, είναι αλήθεια. Ο Νίκος Παπάζογλου είναι το σπουδαιότερο μουσικό μόρφωμα μιας νεότερης παράδοσης, που παντρεύει το παρελθόν και το παρόν της Θεσσαλονίκης και όχι μόνο. Όλη η σκηνή της πόλης μας του χρωστάει πολλά. Τον αγαπάμε και λέμε τραγούδια του κάθε φορά που βρίσκουμε ευκαιρία. Μάλιστα, διασκευάσαμε ένα τραγούδι του που το παίζουμε στις συναυλίες μας. Όσο για τον Παύλο, δεν νομίζουμε από το ’90 και μετά να πέρασε ροκ μπάντα που να μην την άγγιξε έστω και λίγο.]
* Ποια άλλα ακούσματα, παλιότερα, αλλά κυρίως σύγχρονα και περισσότερο από τον διεθνή χώρο, παρά από την Ελλάδα, όπως προφανώς τα Διάφανα Κρίνα, διαμόρφωσαν τον ήχο σας; Κάποια post rock περάσματα, ας πούμε, είναι συγκυριακά και υποσυνείδητα ή όχι;
Γενικά μας αρέσει να δουλεύουμε και με το υποσυνείδητο. Υπάρχουν ακούσματα από post punk, garage, stoner και άλλα underground rock ρεύματα. Εξάλλου, ακόμα ψάχνουμε τον ήχο μας.
* Εσείς προτείνατε στον Χρήστο Αλεξόπουλο να αναλάβει την παραγωγή του δίσκου σας ή το αντίθετο; Τι σημαίνει για εσάς να είναι παραγωγός στο ντεμπούτο σας ένας εκλεκτός δημιουργός -και όχι απλά μουσικός- του σημερινού ελληνικού rock, ο οποίος επιπλέον τυχαίνει να είναι και ο ιδρυτής της δισκογραφικής εταιρείας στην οποία κυκλοφορεί;
Είχαμε φτιάξει ένα demo με πέντε τραγούδια το οποίο το στέλναμε σε μουσικά sites, σε φεστιβάλ και γενικά όπου έπρεπε να δείξουμε κάτι από τη δουλειά μας. Έτσι το στείλαμε και στην Puzzlemusik. Ο Χρήστος Αλεξόπουλος μας είπε ότι θέλει να συνεργαστούμε και επίσης να κάνει την παραγωγή του δίσκου. Μπήκε πολύ εύκολα στο κλίμα και το ύφος μας και ξέρει καλά τι κάνει. Η εμπιστοσύνη είναι αμοιβαία. Είναι πολύ ευχάριστο να συνταξιδεύεις με τον Χρήστο σε όλο αυτό.
* Το ότι το album σας ηχογραφήθηκε live οφείλεται σε πρακτικούς ή έστω οικονομικούς λόγους ή το επιδιώξατε γιατί εξυπηρετούσε τις ανάγκες της μουσικής σας και την αναδείκνυε περισσότερο και καλύτερα;
Αυτό ήταν ιδέα του Χρήστου, που τελικά αποδείχθηκε ολόσωστη, αν και στην αρχή μας ξάφνιασε. Έπρεπε να πάμε πανέτοιμοι στην Αθήνα να ηχογραφήσουμε μέσα σε δύο δωδεκάωρα. Από την άλλη μόνο με αυτό τον τρόπο «έβγαιναν τα κουκιά μας».
* Ποιο ρόλο έχει παίξει στη θεματολογία αλλά και στο περιεχόμενο των στίχων το ότι είστε από τη Θεσσαλονίκη;
Εμείς σε αυτή την πόλη ζούμε, από αυτή παίρνουμε και χάνουμε ενέργεια. Είναι μια πόλη που λίγο - πολύ γνωριζόμαστε όλοι/ες μεταξύ μας και «βρισκόμαστε» εύκολα. Είναι πρόσφορο έδαφος για ζυμώσεις και ανησυχίες, ειδικά σε μια τέτοια εποχή, που έχουμε ανάγκη ο ένας τον άλλον περισσότερο. Αναπόφευκτα αντανακλώνται όλα αυτά στα τραγούδια μας.
* Έχετε παίξει σε εκδηλώσεις εναντίον του ρατσισμού και του φασισμού και στον δίσκο υπάρχει ένα τραγούδι που είναι σαφέστατη καταγγελία της φασιστικής νοοτροπίας, η οποία ενυπάρχει σε πολλούς πριν εκδηλωθεί ή και χωρίς να συμβεί ποτέ αυτό, τουλάχιστον δημόσια. Θα δεχόσασταν λοιπόν τον χαρακτηρισμό πολιτικοποιημένο συγκρότημα ή όχι;
Όλα είναι πολιτική. Η τέχνη είναι το φόντο μιας κοινωνίας που σίγουρα δεν πρέπει να είναι απολιτική. Φυσικά, δεν συμπορευόμαστε με την έννοια της «στρατευμένης τέχνης», όπως έλεγαν παλιά. Πάντως, η κοινωνική ευαισθησία είναι κάτι πολύ σημαντικό για εμάς.
* Έχετε γράψει ένα από τα πιο ειλικρινή τραγούδια, θα μπορούσα να πω και συγκλονιστικό ακόμα, για τους πρόσφυγες που έχουν γραφτεί στην Ελλάδα. Αυτό που θα ήθελα να σας ρωτήσω είναι αν η ταύτιση μαζί τους, που ολοφάνερα φαίνεται σε αυτό, έχει να κάνει και με το ότι αισθάνεστε και οι ίδιοι, με οποιονδήποτε τρόπο, ξένοι στην Ελλάδα.
Αν θέλουμε να δούμε την Ελλάδα του νεοέλληνα, σκάρτου, καλοφαγά και σκοταδιστή, τότε ναι, είμαστε ξένοι. Ωστόσο αν θέλουμε να δούμε την Ελλάδα της αλληλεγγύης, της γειτονιάς, της φιλοξενίας, τότε αισθανόμαστε ότι βρισκόμαστε στον σωστό τόπο.
* Τα σχέδια σας μετά την κυκλοφορία του δίσκου; Και μολονότι είναι πάρα πολύ νωρίς ακόμα, υπάρχουν ήδη κάποια τραγούδια για τον επόμενο;
Προς το παρόν έχουμε σκοπό να παίξουμε τα τραγούδια του δίσκου σε όσες περισσότερες σκηνές και φεστιβάλ της Ελλάδας μπορούμε. Όσο για τον επόμενο δίσκο, ναι, υπάρχουν αρκετά τραγούδια, αλλά είναι πραγματικά πάρα πολύ νωρίς για να μιλήσουμε γι’ αυτό.
Σίγουρα όμως θα έρθει η κατάλληλη στιγμή, γιατί αναμφίβολα το συγκρότημα αυτό «ήρθε για να μείνει»...
