Live τώρα    
22°C Αθήνα
ΑΘΗΝΑ
Ελαφρές νεφώσεις
22 °C
20.2°C23.8°C
3 BF 42%
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Αίθριος καιρός
22 °C
19.1°C22.7°C
2 BF 55%
ΠΑΤΡΑ
Αίθριος καιρός
18 °C
18.0°C19.9°C
4 BF 60%
ΗΡΑΚΛΕΙΟ
Σποραδικές νεφώσεις
20 °C
18.8°C20.8°C
5 BF 45%
ΛΑΡΙΣΑ
Αίθριος καιρός
23 °C
22.9°C22.9°C
3 BF 31%
Μαρία Λατσίνου / Μαρία Λατσίνου: Μια ανάσα για το αστικό τραγούδι
  • Μείωση μεγέθους γραμματοσειράς
  • Αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
Εκτύπωση

Μαρία Λατσίνου / Μαρία Λατσίνου: Μια ανάσα για το αστικό τραγούδι

Γνωρίσαμε την θαυμάσια ερμηνεύτρια Μαρία Λατσίνου από τις συμμετοχές της στους προσωπικούς δίσκους του συνθέτη (και ιδρυτή μιας από τις ελάχιστες εναπομείνασες και πλέον ποιοτικές στο ρεπερτόριο τους δισκογραφικές εταιρείες, της Puzzlemusik) Χρήστου Αλεξόπουλου.

Στις αρχές του ’15 όμως κυκλοφόρησε το προσωπικό της ντεμπούτο «Μια Ανάσα Δρόμος», έναν από τους αληθινά καλύτερους δίσκους σύγχρονης ελληνικής μουσικής των τελευταίων ετών. Το μόνιμο σχήμα που την συνόδευε εξαρχής έχει πλέον διαμορφωθεί οριστικά και, εκτός από τον άτυπο ηγέτη του Χρήστο Αλεξόπουλο ο οποίος γράφει όλα τα τραγούδια και παίζει πιάνο και keyboards, αποτελείται από τον Γιώργο Ανδρουλάκη στην κρητική λύρα με συμπαθητικές χορδές, την ακορντεονίστρια Βάσω Μιχαηλίδου, τον μπασίστα Γιώργο Λιάπη και τον ντράμερ Φοίβο Βαλαβάνη (τον οποίο αντικαθιστά για ένα διάστημα ο Στέφανος Θεοδωράκης – Παπαγγελίδης).

Οι αρκετά συχνές ζωντανές εμφανίσεις τους έδειξαν να ωριμάζουν συνεχώς και να αποδεικνύονται όλο και πιο αξιόλογοι. Σε μιαν από αυτές, πέρυσι την άνοιξη, ηχογραφήθηκε το album «Μια Ανάσα Μετά: Live @ ΙΛΙΟΝ Plus» το οποίο κυκλοφόρησε πριν λίγο καιρό σε περιορισμένα αντίτυπα και διατίθεται μόνο στις συναυλίες τους. Είναι το τυπικό κλείσιμο της πρώτης περιόδου αυτής της εξαιρετικής μπάντας και μια πολύ καλή αφορμή για μια συζήτηση με την Μαρία Λατσίνου με παρόντα και τον Χρήστο Αλεξόπουλο για να την συμπληρώνει όπου χρειαζόταν.
      

Πόσο διαφορετικά βλέπετε συνολικά το project, την μπάντα αλλά και τον ίδιο τον εαυτό σας μέσα σε αυτήν, πάνω στη σκηνή αλλά και εκτός αυτής, σε σχέση με όταν ξεκινούσατε; 

ΜΑΡΙΑ ΛΑΤΣΙΝΟΥ:  Σίγουρα έχει πάρει μορφή και κατεύθυνση τόσο στο θέμα του μουσικού υλικού αλλά και στον τρόπο που το διαχειριζόμαστε, στην εκτελεστική πλευρά του. Αυτό το βλέπω πολλές φορές ως θεατής ή ακροατής γιατί ζώντας μέσα στη μουσική μας καθημερινότητα δεν έχω την πλήρη εικόνα, θεωρώ ότι ξεκινήσαμε και συνεχίζουμε να είμαστε μια παρέα με αγάπη και διάθεση. Σε ό,τι με αφορά νιώθω μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση και οικειότητα και αυτό είναι πολύ σημαντικό και εντός και εκτός σκηνής.

Αισθάνεστε ότι είστε πολύ περισσότερο μπάντα με την πλήρη έννοια της λέξης τώρα ή εξαρχής ήταν έτσι;

Μ. Λ.: Απ’ την αρχή υπήρχε αυτή η διάθεση που με τον καιρό εντείνεται ακόμα περισσότερο, όταν γνωρίζεσαι και συν-δημιουργείς.

ΧΡΗΣΤΟΣ  ΑΛΕΞΟΠΟΥΛΟΣ: Ήδη από την στιγμή που αρχίσαμε να προτείνουμε σε μουσικούς συνεργασία το θέμα τέθηκε ως εξής, «το σχήμα θα είναι σταθερό». Στις αναγνωριστικές συναυλίες της πρώτης σεζόν ήμασταν πέντε,  στην πορεία γίναμε έξι. Λίγο καιρό μετά από την ηχογράφηση και παρουσίαση του album «κλείδωσε» το σχήμα στην οριστική του μορφή. Χαρακτηριστικό είναι ότι όταν ο ντράμερ μας Φοίβος Βαλαβάνης χρειάστηκε να δουλέψει εκτός Αθηνών για όλη τη σεζόν δεν τέθηκε ζήτημα αλλαγής μέλους. Απλώς έγινε αντικατάσταση του για ;ένα χρόνο. Υπάρχει μια σταθερή ομάδα μουσικών πίσω από το όνομα «Μαρία Λατσίνου».

Η μεγάλη ενορχηστρωτική και γενικότερα ηχητική διαφορά σας από άλλα συγκροτήματα οφείλεται βέβαια αφενός στο ότι δεν υπάρχει ένα όργανο που έχουν σχεδόν όλα τα υπόλοιπα και αντίστοιχα στο ότι έχετε δύο άλλα τα οποία ελάχιστα άλλα διαθέτουν. Ας αρχίσουμε από το πρώτο, τι σας έκανε να αποφασίσετε να μην έχετε ηλεκτρική κιθάρα; Υπάρχει κάποιος συμβολισμός σε αυτή την επιλογή σας; 

Χ. Α.: Συμβολισμός, όχι, δεν θα έλεγα ότι υπάρχει. Είχε να κάνει με το καλλιτεχνικό ζητούμενο που εξαρχής θέσαμε. Τις αναζητήσεις σε επίπεδο σύνθεσης, το ηχόχρωμα…

Μ. Λ.: Κανένας συμβολισμός, τα κίνητρα ήταν διαφορετικά.  Περισσότερο είχε να κάνει με το πώς φανταζόμασταν το ηχοχρωματικό αποτέλεσμα. Ξεκίνησε ως πείραμα...

Αντίστοιχα, εκτός φυσικά από το ότι σας αρέσει το ηχόχρωμα τους, τι σας έκανε να συμπεριλάβετε το ακορντεόν και ιδίως την κρητική λύρα και μάλιστα με συμπαθητικές χορδές; Την στιγμή μάλιστα που, από όσο γνωρίζω, κανείς σας δεν είναι από την Κρήτη και επίσης ούτε η κρητική μουσική – όπως και οποιοδήποτε άλλο παραδοσιακό ιδίωμα – ήταν ποτέ ορατή επιρροή στις συνθέσεις του Χρήστου... 

Χ. Α.: Η λύρα στο σχήμα μας δεν χρησιμοποιείται με τον τρόπο που χρησιμοποιείται στο κρητικό παραδοσιακό ιδίωμα. Ως προς τις επιρροές μου, η παραδοσιακή μουσική εν γένει είναι μέσα στην γκάμα τους., όπως και πάρα πολλά άλλα ιδιώματα. Θα συμφωνήσω ότι πράγματι δεν ήταν μέχρι τώρα ορατή η επιρροή σε ενορχηστρωτικό επίπεδο αλλά θα διαφωνήσω ως προς το συνθετικό. Για παράδειγμα  το «Τα Λέμε Κι Αύριο» (κομμάτι ευθέως επηρεασμένο από την ελληνική παράδοση) που κλείνει το «Μια Ανάσα Δρόμος» πρωτοεμφανίστηκε με ηλεκτρονική/πειραματική ενορχήστρωση στο άλμπουμ «Βουβό» του 2008.  Την «σκαλίζω» την παράδοση και στοιχεία της βρίσκουν κατά καιρούς τον δρόμο τους μέσα σε ορισμένες από τις συνθέσεις μου. Απλώς φροντίζω να μην φαίνονται οι «ραφές», να μην είναι κραυγαλέα η επιρροή γιατί πάγια αναζήτηση μου είναι το πρωτότυπο αποτέλεσμα.

Μ. Λ.: Το ακορντεόν ήταν κάτι που το σκεφτόμασταν από την αρχή, πριν καν ξεκινήσει το όλο εγχείρημα. Γνωρίζοντας τα τραγούδια του Χρήστου απλώς είχα αυτή την αίσθηση, μου δημιουργούσαν αυτή την ατμόσφαιρα. Αφού και όταν διεκόπη η συνεργασία μας με τον αρχικό ακορντεονίστα μας Αντώνη Σταύρου (περάσαμε και εμείς μία αλλαγή μέλους όπως συμβαίνει σε όλα σχεδόν τα σχήματα) πάλι για εκτελεστή ακορντεόν ψάξαμε και τον βρήκαμε στο πρόσωπο της Βάσως Μιχαηλίδου. Δεν σκεφτήκαμε να αλλάξουμε όργανο . Όσον αφορά στη λύρα ήταν τόσο καταλυτική η παρουσία της στο «Μια Ανάσα Δρόμος» αλλά και τόσο ξεχωριστή η παρουσία του Γιώργου Ανδρουλάκη που ήταν μεγάλη χαρά η συνεργασία μας, τόσο σε προσωπικό όσο και σε μουσικό επίπεδο. Την πρώτη φορά που άκουσα την ηχογράφηση του «Ο Χρόνος Μου Τελειώνει» με την παρουσία της λύρας απλώς «φωτίστηκα»!

Τι σας έκανε καταρχήν να αρχίσετε να συμπεριλαμβάνετε στο ρεπερτόρια σας και διασκευές; Ο Χρήστος έχει ήδη αρκετά τραγούδια από την μέχρι τώρα διαδρομή του και δεν είναι από τους δημιουργούς που σταματούν να γράφουν, είναι σταθερά παραγωγικός συνθετικά. Για να μην πούμε και ότι ποτέ άλλοτε ως τώρα δεν έπαιζε, ζωντανά ή σε δίσκους υλικό που δεν ήταν δικό του...Και αφού τέλος πάντων το κάνατε γιατί δεν διαλέξατε τραγούδια από κάποιο άλλο από τα ονόματα της «οικογένειας», δηλαδή της Puzzlemusik;

Χ. Α.: Οι διασκευές είναι ένα πεδίο με το οποίο, αν και με ενδιαφέρει, δεν είχε συμβεί μέχρι τώρα να ασχοληθώ πάρα πολύ. Πράγματι σε δίσκο μου μέχρι τώρα δεν υπήρχε διασκευή, παρότι ορισμένες φορές κάποιες έφτασαν κοντά στο να συμπεριληφθούν. Στις συναυλίες  μου όμως, περιστασιακά υπήρχαν διασκευές, δεν είναι η πρώτη φορά! Ο Αντώνης Λιβιεράτος του οποίου το «Ο Χρόνος Δεν Με Αφορά» συμπεριλήφθηκε στο «Μια Ανάσα Μετά» δεν ανήκει μεν στο δυναμικό της Puzzlemusik μεν αλλά είναι της «οικογένειας» με την ευρύτερη έννοια. Από την άλλη δεν βλέπω γιατί οι διασκευές θα «έπρεπε» να προέρχονται από ονόματα της «οικογενείας». Οι διασκευές είναι μέρος ενός ευρύτερου κύκλου και προέχει να υπηρετούν το συνολικό concept.

Πιο συγκεκριμένα τώρα, ήδη λίγο καιρό μετά από το ξεκίνημα σας είχατε αρχίσει να παίζετε κάποια παραδοσιακά τραγούδια και κάπου μπορώ να καταλάβω το γιατί. Αλλά οι άλλες δύο διασκευές που περιλαμβάνονται στο live album; Τι μπορεί να έκανε ειδικά εσάς  να θέλετε να ερμηνεύσετε δύο τραγούδια που όχι μόνο τα έγραψαν αλλά και τα τραγούδησαν άντρες, τόσο  των Διάφανων Κρίνων και του Θάνου Ανεστόπουλου όσο και, ακόμα περισσότερο, του Αντώνη Λιβιεράτου που μάλιστα στην αυθεντική του μορφή δεν θα μπορούσε να είναι πιο μακριά από το ύφος σας;

Μ, Λ.: Δεν ακολουθώ κάποια ιδιαίτερη τακτική. Μπορεί να ακούσω ένα τραγούδι και να με αγγίξει τόσο πολύ που να θέλω να το τραγουδήσω, όπως κάναμε στο σχολείο! Κάπως έτσι συνέβη, χωρίς πολλή σκέψη. Το τραγούδι του Λιβιεράτου δεν το ήξερα, μου το γνώρισε ο Χρήστος και μου άρεσαν πάρα πολύ ο στίχος και η εικόνα που μου δημιουργούσαν, όπως και το «Η Γυναίκα Που Διάβαζε Ποιήματα» των Διάφανων Κρίνων. 

Όταν ξεκινούσατε δηλώνατε ότι κάνετε ελληνικό αστικό τραγούδι του σήμερα. Τι σήμαινε αυτός ο ορισμός  και εξακολουθεί να σας καλύπτει μέχρι τώρα; Πώς θα περιγράφατε σήμερα, απλά και με δικά σας λόγια, αυτό που κάνετε;

Μ. Λ.: Δεν ξέρω αν υπάρχει και λόγος να το προσδιορίσω ακριβώς...Τα τραγούδια του Χρήστου έχουν κάτι ιδιαίτερο στιχουργικά και μουσικά που εμένα με ιντριγκάρει, δεν έχω μπει ποτέ στη διαδικασία να βάλω επεξηγηματική «λεζάντα». Τις μουσικές μας ανησυχίες επικοινωνούμε με τον τρόπο που μπορούμε και μας ταιριάζει αισθητικά.

Ένα μεγάλο μέρος της μουσικής «ταυτότητας» αμφοτέρων σας είναι η κλασική μουσική. Έχετε και οι δύο ανάλογη παιδεία, επίσης διδάσκετε μουσική και μάλιστα αυτή η παράμετρος σε ένα βαθμό είχε φανεί στους προσωπικούς δίσκους του Χρήστου. Οφείλω να πω λοιπόν ότι όχι μόνο περίμενα αλλά ίσως και να επιθυμούσα να την δω να βγαίνει περισσότερο σε αυτό το project. Πιστεύετε ότι θα συμβεί αυτό μελλοντικά, εσείς θα το θέλατε και θα το θεωρούσατε φυσιολογικό; 

Μ. Λ.: Η κλασική παιδεία άλλες φορές αναπαράγεται και άλλες σε πάει παραπέρα, σε απελευθερώνει από τεχνικά στεγανά. Φωνητικά θα ήταν ίσως ξένο να χρησιμοποιήσω τεχνικές που παραπέμπουν σε άλλα μουσικά ιδιώματα, αν και πολλές φορές τα συνδυάζω. Το μουσικό υλικό είναι αυτό που σε καθοδηγεί στο πως θα χρησιμοποιήσεις τις φωνητικές σου δυνατότητες για καλύτερο και ειλικρινέστερο αποτέλεσμα.

Χ. Α.: Είναι άλλης φύσης project αυτό. Παρόλα αυτά  πολλά από τα τραγούδια δεν θα ήταν όπως είναι αν δεν υπήρχε η παιδεία στην οποία αναφέρεσαι. 

Ποια είναι η καλύτερη και ποια η χειρότερη στιγμή  που θυμάστε από τότε που αυτή η μπάντα άρχισε την πρώτη πρόβα της;

M. L.¨Η καλύτερη στιγμή για εμένα ήταν η παρουσίαση του δίσκου μας στο θέατρο «Πόρτα». Παρόλες τις τεχνικές δυσκολίες ήταν από τις συναυλίες που ευχαριστήθηκα πραγματικά. Χειρότερη στιγμή δεν υπάρχει με αυτή την έννοια, δεν υπήρξε ποτέ κάποιο «παρατράγουδο», όμως υπάρχουν φορές που η κούραση και ο φόρτος της καθημερινότητας δεν μου επιτρέπουν να το απολαύσω όσο θα ήθελα.

Χ. Α.: Για την καλύτερη στιγμή θα συμφωνήσω με την Μαρία. Πέρα από το ότι την ευχαριστηθήκαμε πάρα πολύ προσωπικά θα σταθώ στο ότι η μεγάλη επιτυχία που είχε δεν ήταν κάτι αυτονόητο. Ήταν ένα μεγάλο στοίχημα το αν θα καταφέρουμε να τραβήξουμε το ενδιαφέρον του κοινού ή όχι και μεγάλη η χαρά όταν το είδαμε να συμβαίνει. Ως χειρότερη στιγμή θα έλεγα ότι ήταν πως μόλις πατήσαμε το πόδι μας για την περιοδεία στην Κρήτη πέρυσι το καλοκαίρι ρίξαμε το αυτοκίνητο σε κάτι σαν χαντάκι! Τώρα το θυμόμαστε και γελάμε βέβαια αλλά, όταν συνέβη, ναι, ήταν η χειρότερη στιγμή. 

Πιστεύετε ότι η «Χαμένη Γενιά» για την οποία μιλάει το τραγούδι σας είναι μόνον η δική σας ή δυστυχώς αυτή είναι μόνον η πρώτη από αρκετές τέτοιες;

Μ. Λ.:  Ελπίζω να κάνω λάθος αλλά τελικά  δεν είναι μόνο η δική μας...

X. A.: Θα ήθελα πολύ να πω (και να πιστέψω) κάτι πιο αισιόδοξο του τύπου «καμιά γενιά δεν θα πάει πραγματικά χαμένη» και «όλοι οι καλοί αργά ή γρήγορα βρίσκουν τον δρόμο τους» αλλά οι συνθήκες είναι τέτοιες που δεν με αφήνουν να το δω έτσι. Ειδικά το δεύτερο δεν το πιστεύω με τίποτα. Ως προς το πρώτο μένει να δούμε τι πραγματικά θα συμβεί. 

«Μια ανάσα μετά» και...τι έρχεται κατόπιν; Μια κανονική εισπνοή και εκπνοή; Ή, με άλλα λόγια, πώς βλέπετε να διαμορφώνεται, δημιουργικά αλλά ίσως και ερμηνευτικά για εσάς η συνέχεια;

 Μ. Λ.: Δεν κάνω ποτέ μακρόπνοα σχέδια, ξέρω ότι αυτό που κάνω με εκφράζει και το χαίρομαι, ερμηνευτικά ωριμάζω (ελπίζω), ψάχνομαι, δοκιμάζω, κάνω τις επιλογές μου και αναμένω και την έκπληξη!

Και σε πιο άμεσο και πρακτικό επίπεδο, ποια είναι τα προγραμματισμένα επόμενα βήματα σας;

Μ. Λ.: Το καλοκαίρι ηχογραφούμε ολοκαίνουρια τραγούδια σε στίχους  και μουσική του Χρήστου! 

Χ. Α.: Πράγματι αυτό το διάστημα ετοιμάζουμε καινούργια τραγούδια. Ορισμένα από αυτά τα έχουμε δοκιμάσει  ήδη στα live και είμαστε πολύ ευχαριστημένοι από το αποτέλεσμα! Το καλοκαίρι δεν θα έχουμε ιδιαίτερη συναυλιακή δραστηριότητα καθώς θα μπούμε στο στούντιο για να ηχογραφήσουμε το επόμενο album Αυτό το διάστημα δουλεύω μαζί με τον μπασίστα μας Γιώργο Λιάπη (ο οποίος εκτός από μουσικός είναι και ηχολήπτης) το pre-production του album, το που και πως θα ηχογραφηθεί και τα ανάλογα. Και βέβαια, όλοι μαζί, κάνουμε πρόβες του καινούριου υλικού. 

Δεν έχουμε λοιπόν παρά να το αναμένουμε, σίγουροι ότι θα είναι ακόμα πιο αξιόλογο και ουσιώδες από την πρώτη φορά....

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΓΝΩΜΕΣ

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

EDITORIAL

ΑΝΑΛΥΣΗ

SOCIAL