Μια απρόσμενη συνάντηση με ξεχωριστό ενδιαφέρον, η μελοποίηση της “Σονάτας του Σεληνόφωτος” από τον Σταύρο Ξαρχάκο πριν από δύο χρόνια και η νέα της ερμηνεία από τον Γιάννη Παλαμίδα στη σκηνή του Gazarte από αύριο, φαίνεται να αναδεικνύεται σε καλλιτεχνικό γεγονός και ακουστική εμπειρία.
Η σκηνοθετική προσέγγιση του συνθέτη δίνει νέα πνοή στο έργο και ο ερμηνευτής επιχειρεί να δώσει φωνή στη γυναίκα με τα μαύρα που φωτίζεται από το «αμείλικτο φεγγαρόφωτο».
Πρόκειται για έναν σκηνικό μονόλογο ιδιαίτερης ευαισθησίας και λυρισμού, με θεματικά μοτίβα τη μοναξιά, την παρακμή και τη φθορά, τον έρωτα και τον θάνατο, αλλά και τον χρόνο που περνά.
Μια μεσόκοπη γυναίκα απευθύνεται μιλώντας σε έναν νέο και μέσα από τον σπαρακτικό της μονόλογο, που θα μπορούσε να ήταν και μια ερωτική επίκληση, αναδεικνύεται μια εξομολόγηση για την ανάγκη συνάντησης και επικοινωνίας με τον άλλο. Όλα χωρούν σε αυτή την ανθρώπινη κραυγή, από την ερωτική επιθυμία έως την παρηγοριά της συνάντησης, της αφήγησης και της μνήμης.
Είναι αρκετοί οι μελετητές που αναφέρονται σε μια φαντασίωση και επινόηση ενός προσώπου - ακροατή που δεν υπάρχει. “Ο αληθινός αποδέκτης της εξομολόγησης είμαστε εμείς, αναγνώστες, θεατές” αναφέρει σε παλιότερο σημείωμά του ο σκηνοθέτης Νικηφόρος Παπανδρέου, που παρουσίασε στην Πειραματική Σκηνή Τέχνης στη Θεσσαλονίκη τη “Σονάτα του Σεληνόφωτος”, προσθέτοντας πως “τελικά ίσως η 'Σονάτα' δεν είναι ένα ποίημα πάνω στη μοναξιά, αλλά, ακόμη μια φορά στο έργο του Ρίτσου, ένα ποίημα πάνω στην ποίηση, πάνω στη σχέση της ποίησης με τη ζωή. Της ποίησης, που είναι η παραμυθία για την τραγική διάσταση της ανθρώπινης ύπαρξης».
Το έργο γράφτηκε στην Αθήνα τον Ιούλιο του 1956 και τον ίδιο χρόνο εκδόθηκε σε τεύχος στον τόμο “Τέταρτη διάσταση”, ενώ ο Γιάννης Ρίτσος τιμήθηκε γι' αυτό με το Α' Κρατικό Βραβείο Ποίησης.
Ο Παντελής Πρεβελάκης, στο βιβλίο του «Ο ποιητής Γιάννης Ρίτσος» (εκδόσεις Κέδρος, Αθήνα 1981), αναφέρει, μεταξύ άλλων, πως το ποίημα αυτό είναι «...το πρώτο από μια σειρά όπου ο ποιητής λογοδοτεί στην ποίηση και όχι στην πολιτική...».
