Ο Jaimeo Brown είναι σίγουρα ένας διαφορετικός από τους περισσότερους άλλους μουσικός της jazz. Από την μία καθώς αμφότεροι οι γονείς του ήταν jazz μουσικοί ήταν φυσικό το ιδίωμα κυριολεκτικά να «τρέχει στο αίμα του», γεγονός που εκδηλώθηκε από πολύ νωρίς καθώς ήδη από το γυμνάσιο άρχισε όχι μόνο να παίζει αλλά και να σπουδάζει ντραμς. Παράλληλα όμως, ως συνειδητός και συστηματικός ακροατής, μελετούσε μια πληθώρα άλλων ιδιωμάτων, καταρχήν το hip-hop το οποίο αγαπά πάρα πολύ όπως όμως και το blues και τα gospel, ακόμα και την ινδική μουσική. Έκανε πανεπιστημιακές σπουδές στα ντραμς αλλά η διαφορά του από τους υπόλοιπους jazz μουσικούς φάνηκε όταν ως θέμα της διπλωματικής του εργασίας επέλεξε την επίδραση της αφροαμερικανικής εκκλησίας στην jazz. Ενδεικτικό είναι επίσης ότι, εκτός από ντραμς, στο πανεπιστήμιο σπούδασε και τα παραδοσιακά ινδικά κρουστά τάμπλας ενώ αργότερα απέκτησε και ένα μάστερ στην κοινωνική διάσταση της μουσικής.
Την επαγγελματική του διαδρομή την ξεκίνησε παίζοντας στα – λίγο ή πολύ τυπικά – συγκροτήματα πολύ σημαντικών ονομάτων της jazz αλλά και με μερικούς hip-hop μουσικούς. Από μια στιγμή όμως και μετά αποφάσισε να κάνει κάτι εντελώς προσωπικό το οποίο ξεφεύγει εντελώς από τα όποια πλαίσια της jazz. Σχημάτισε μια μουσική κολεκτίβα παρά ένα γκρουπ, τους Jaimeo Brown Transcendence, με την οποία έχει μέχρι στιγμής κυκλοφορήσει δύο δίσκους, το ’13 και το ’16. Στον δεύτερο, το «Work Songs», o τριανταεννεάχρονος Αμερικανός μουσικός επεξεργάζεται και στη συνέχεια δουλεύει πάνω σε αυθεντικές φωνητικές ηχογραφήσεις της δεκαετίας του ’50 για να δημιουργήσει, όπως λέει και ο τίτλος, σύγχρονα «εργατικά τραγούδια». Ο πυρήνας των Jaimeo Brown Transcendence, δηλαδή ο ίδιος στα ντραμς και στα ηλεκτρονικά, ο βασικότερος συνεργάτης του κιθαρίστας Chris Sholar και ο σπουδαίος σαξοφωνίστας Jaleel Shaw, θα παίξουν στην μικρή σκηνή της Στέγης Ιδρύματος Ωνάση την Παρασκευή 27 Ιανουαρίου. Ελάχιστες όμως ημέρες πριν ο Jaimeo Brown, σε μια συζήτηση μέσω βιντεοκλήσης στο Skype, εξαιρετικά φιλικός και ευδιάθετος αν και ταυτόχρονα κουρευόταν (!) είχε να μας πει αρκετά και πολύ ενδιαφέροντα.
* Στην προσωπική σας πλέον δουλειά χρησιμοποιείτε και πολλά ηλεκτρονικά στοιχεία αλλά δεν περιορίζεστε διόλου στην electronica…
Όχι περισσότερο ή λιγότερο από όσο σε άλλα ιδιώματα. Είμαι άνθρωπος και μουσικός της γενεάς μου και, σαν τέτοιος και χάρη στην τεχνολογία, έχω στην διάθεση μου πάρα πολλή πληροφορία αλλά και εξίσου πολύ πρωτογενές υλικό για να αναδημιουργήσω με βάση αυτό. Το ίδιο ισχύει και για το hip-hop το οποίο, αντίθετα με ό,τι πιστεύει ο περισσότερος κόσμος, είναι πολλά περισσότερα από κάποιον που ραπάρει και έναν ρυθμό. Αν ακούσει κάποιος προσεχτικά την μουσική μας θα διαπιστώσει ότι, αν και ίσως δεν φαίνονται, υπάρχουν πάρα πολλά επεξεργασμένα hip-hop στοιχεία.
* H jazz όμως εξακολουθεί πάντα να έχει τον πρώτο λόγο στην μουσική σας.
Δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικά, από την οικογένεια μου μέχρι τις σπουδές μου όλα είχαν να κάνουν με αυτήν. Από εκεί και πέρα όμως εξαρτάται το πως εννοούμε την jazz στην εποχή μας, δεν πιστεύω ότι θα μπορούσε ποτέ να είναι το ίδιο με σχεδόν έναν αιώνα πλέον πριν. Για εμένα η jazz είναι πολύ περισσότερο ένας τρόπος σκέψης – και όχι μόνο μουσικής – παρά ένας τρόπος παιξίματος ή ακόμα και ένα ιδίωμα. Και κομβικό στοιχείο αυτού του τρόπου σκέψης είναι το να εισχωρείς στο βάθος και την ουσία της μουσικής και να μη την αντιλαμβάνεσαι μόνον από τα επιφανειακά γνωρίσματα της.
* Και το πιο σημαντικό για εσάς σίγουρα είναι το καθοριστικότερο στοιχείο της jazz, ο αυτοσχεδιασμός. Νομίζω ακόμα και στο πως γράφετε την μουσική σας αλλά και στο πως χρησιμοποιείτε κατά περίπτωση το αρχειακό ηχητικό υλικό.
Φυσικά και συνθέτω επίσης αυτοσχεδιαστικά, άλλωστε λαβαίνω πάρα πολύ υπόψη μου τις προσωπικότητες των συνεργατών μου, γράφω πάντα για συγκεκριμένους μουσικούς. Αυτοί είναι τα μέλη της μπάντας μου και δεν εμφανιζόμαστε πάντα τρίο όπως θα έρθουμε στην Αθήνα, έχουμε φτάσει να είμαστε και οκτώ επί σκηνής, έχοντας ακόμα και τραγουδίστρια. Όσο για το αρχειακό υλικό έχει και αυτό να κάνει με την αληθινή jazz νοοτροπία που προανέφερα, πρέπει να σέβεσαι μεν τις πηγές σου αλλά και να τις συνδυάζεις δημιουργώντας κάτι νέο. Η jazz, ήδη από το ξεκίνημα της, δεν ήταν απλά μια ανάμειξη ιδιωμάτων και στιλ αλλά ένα αμάλγαμα από διαφορετικές κουλτούρες.
* Παρότι δεν γράφετε και τόσα τραγούδια η ορχηστρική μουσική σας δίνει την αίσθηση ενός πολύ έντονου και μελετημένου κοινωνικού, ακόμα και πολιτικού σχολιασμού.
Μα ο ίδιος ο ήχος, οι πηγές του, πρωτογενείς και μη, μουσικά όργανα και όχι, εμπεριέχει ένα τέτοιο σχόλιο. Ο ήχος είναι μόνος του ένα σχόλιο, ήδη από τις επιλογές που κάνεις για το πως θα τον δημιουργήσεις.
* Να υποθέσω λοιπόν ότι με τον νέο σας πρόεδρο θα έχετε ακόμα περισσότερα να σχολιάσετε από εδώ και πέρα;
Oh man…Από πού να αρχίσεις και πού να τελειώσεις; (γέλια)
* Έχετε ξαναπαίξει στην Ελλάδα;
Ναι, το ’99 στο «Half Note Jazz Club», με ένα πολύ πιο παραδοσιακό jazz σχήμα βέβαια. Ήταν το τέλος της περιοδείας, παίξαμε αρκετές ημέρες και διατηρώ τις καλύτερες αναμνήσεις από τον χώρο, τον κόσμο, την ανταπόκριση του αλλά και από την Αθήνα. Ανυπομονώ λοιπόν να ξαναβρεθώ και να παίξω και πάλι εκεί!
Όταν γνωριστούμε και προσωπικά μαζί του, μετά την συναυλία, ίσως να τον ρωτήσουμε και για τις τακτικές επισκέψεις στην Ακρόπολη που μας είπε ότι έκανε τότε....
