Περίπου μία δεκαετία έχει περάσει από τότε που τρεις μεγάλες προσωπικότητες της ευρωπαϊκής τζαζ σκηνής, οι Richard Galliano, Paolo Fresu και Jan Lundgren, κυκλοφόρησαν το πρώτο τους άλμπουμ με τίτλο «Mare Nostrum” και το τρίο επιστρέφει τώρα με το «Mare Nostrum II”. Όσοι έχουν παρακολουθήσει τη διαδρομή τους γνωρίζουν ότι ο καθένας προσπαθεί να επεκτείνει τα συνήθη όρια της τζαζ. Δεν είναι μάλιστα καθόλου τυχαίο ότι το δεύτερο άλμπουμ τους βραβεύτηκε κιόλας με τέσσερα αστέρια από το διεθνούς φήμης περιοδικό «Downbeat Magazine”. Εμείς είχαμε την τύχη να παραβρεθούμε, τον περασμένο Αύγουστο, στο Ystad Sweden Jazz Festival, το οποίο διευθύνει ο Jan Lundgren. Εκεί μιλήσαμε με τους πρωταγωνιστές της βραδιάς για τη μέχρι τώρα πορεία τους στα μουσικά δρώμενα και την κυκλοφορία του «Mare Nostrum II”.
Πείτε μας λίγα λόγια για το πώς ξεκίνησε η συνεργασία σας...
R.G.: Βρεθήκαμε όλοι μαζί, για πρώτη φορά, το 2005 στην Ιαπωνία, όπου ήμασταν για διαφορετικούς λόγους. Αποφασίσαμε να συνεργαστούμε, να ενώσουμε μουσικά τις δυνάμεις μας και αρχίσαμε να δουλεύουμε γρήγορα το πρώτο μας έργο.
Η επιτυχία του δίσκου πέρασε και τα σύνορα της Ευρώπης. Ποια η σχέση σας με την αμερικανική τζαζ;
P.F.: Δεν γνωρίζουμε ακριβώς πώς καταγράφηκε η επιτυχία γεωγραφικά, το βέβαιο είναι ότι η πρώτη μας κυκλοφορία είχε μεγάλη απήχηση και ευχαριστούμε πολύ τον κόσμο γι’ αυτό. Όσον αφορά τις περιοδείες μας, η αλήθεια είναι ότι δεν έχουμε παίξει ποτέ εκτός Ευρώπης κι αυτό οφείλεται σε πολλούς παράγοντες, κυρίως οικονομικούς. Οι Ευρωπαίοι σπανίως επιλέγουν να επισκεφτούν την Αμερική, ενώ το αντίθετο συμβαίνει κατά κόρον. Μάλιστα, πολλοί Αμερικανοί γίνονται τελικά πολίτες της Ευρώπης. Να μην ξεχνάμε φυσικά ότι για να πάμε στην Αμερική, χρειαζόμαστε όλοι βίζα (γέλια).
Βλέπετε κάποια αύξηση του ενδιαφέροντος για την τζαζ σήμερα;
R.G.: Πιστεύω ότι το κοινό ανταποκρίνεται καλύτερα σε κάθε είδος μουσικής. Δεν γνωρίζω αν είναι περισσότεροι πλέον οι φίλοι της τζαζ, πάντως πολλοί επιλέγουν αυτό τον τρόπο έκφρασης και επικοινωνίας. Έπειτα από τόσα χρόνια στον χώρο, μπορώ ανεπιφύλακτα να πω ότι μεταξύ καλλιτεχνών και θεατών αναπτύσσεται –κάθε φορά- μια σχέση σεβασμού. Το ίδιο βέβαια μπορεί να συμβαίνει και με την κλασική μουσική ή με οποιοδήποτε άλλο είδος, οπότε και δεν μπορούμε να μιλήσουμε προσεγγίζοντας μόνο την τζαζ. Θεωρώ μαγική τη χημεία που έχουμε μεταξύ μας, ως τρίο, και χαίρομαι ιδιαίτερα που αυτό γίνεται αντιληπτό και στον κόσμο.
Παρακολουθήσαμε σήμερα, στο πλαίσιο του Ystad Sweden Jazz Festival, την παρουσίαση του νέου σας δίσκου, «Mare Nostrum II”, ο οποίος μας άφησε τις καλύτερες των εντυπώσεων. Πώς νιώθετε όταν παίζετε στη χώρα σας; Αποτελεί αυτό παράγοντα άγχους ή δεν ασκεί καμία επιρροή στον ψυχισμό του καλλιτέχνη;
P.F.: Απόψε ο Jan ήταν ο επικεφαλής του τρίο, ο οποίος με δική του πρωτοβουλία άλλαξε και τη λίστα των κομματιών (γέλια). Επιχειρήσαμε κάτι διαφορετικό, προσεγγίζοντας κάποια κομμάτια με εντονότερο και γρηγορότερο ρυθμό. Θέσαμε τη μουσική σε νέα κατεύθυνση. Θα λέγαμε ότι επρόκειτο για ένα καλλιτεχνικό πείραμα, που μάλλον προκάλεσε θετικά συναισθήματα, καθώς το κοινό ήταν πολύ δεκτικό και μας αγκάλιασε.
R.G.: Γενικώς, όπως παρατηρήσατε σήμερα, υπάρχει πολλή θετική ενέργεια και αλληλεπίδραση με το κοινό. Έχω αντιληφθεί ότι όταν παίζουμε στη Νίκαια, στη Γαλλία, ο Jan είναι πιο χαλαρός, απολαμβάνει κάθε λεπτό της συναυλίας, ενώ εγώ παρουσιάζω σημάδια άγχους, ακριβώς επειδή γνωρίζω ότι θα παίξω για τη γενέτειρά μου. Αυτό βέβαια δεν αναχαιτίζει την ορμή και τη χαρά που έχω για όλες μας τις παραστάσεις.
J.L.: Εδώ, στο Ystad, λαμβάνουμε απλόχερα την αγάπη του κόσμου. Είναι πολύ θετικοί απέναντι στο Jazz Festival. Κάθε χρόνο η συμμετοχή είναι μεγάλη, οπότε, έχοντας αυτά ως δεδομένα, ξεκινάμε κάνοντας ήδη μια πολύ καλή αρχή.
Ποια ήταν η έμπνευσή σας για το δεύτερο άλμπουμ;
J.L.: Μετά την κυκλοφορία του πρώτου «Μare Nostrum” σκεφτόμασταν ότι θέλουμε να εξελίξουμε αυτό το έργο, να υπάρξει μια περαιτέρω ανάπτυξη. Δεν σας κρύβω πως υπήρχαν ποικίλα προβλήματα. Ξέρετε άλλωστε πώς λειτουργούν τα πράγματα με τις δισκογραφικές εταιρείες, τα συμβόλαια κ.τ.λ. Επομένως, χρειαστήκαμε λίγο χρόνο για να διευθετήσουμε όλες τις εκκρεμότητες... Όταν μας δόθηκε η ευκαιρία, ήμασταν προετοιμασμένοι για να αρχίσουμε να δουλεύουμε πάνω σ’ αυτό το νέο πρότζεκτ.
Υπάρχει πρόγραμμα για κάποια περιοδεία από εδώ και πέρα; Σχέδια για κάποια άλλη ηχογράφηση;
R.G.: Θα έλεγα ότι δεν πρόκειται ακριβώς για περιοδεία. Για παράδειγμα, είχαμε σήμερα εδώ μία συναυλία, αργότερα θα παίξουμε σε Ιταλία και Γαλλία και κάπως έτσι κυλάει το πρόγραμμα, αναλόγως τι θα προκύψει κάθε φορά. Από τη στιγμή που ξεκινήσαμε ως τρίο, έχουμε κάνει περίπου 150 συναυλίες. Δεν μπορούμε, δηλαδή, να πούμε ότι υπάρχει μια σταθερή ροή των εμφανίσεων, απλώς, σε ένα γενικό πλαίσιο, προγραμματίζεται μια συναυλία ανά τρεις ή τέσσερις μήνες. Ο Paolo, ωστόσο, καταφέρνει και παίζει ζωντανά σχεδόν καθημερινά! (γέλια)
