Μπορεί στην σκηνή να δίνει πια μερικές φορές την αίσθηση ότι είναι υπερβολικά σοβαρή αλλά από κοντά η Patti Smith είναι εντελώς διαφορετική. Μπορεί τα σημάδια του χρόνου – και όσων αυτός επιφέρει – ομολογουμένως να βαραίνουν πλέον αρκετά επάνω της αλλά είναι ένας άνθρωπος πολύ ζεστός, ιδιαίτερα φιλικός, ευγενέστατος, με άφθονο και απολαυστικό χιούμορ, ακόμα και έναν απρόσμενο μεν αλλά και ευπρόσδεκτο αυτοσαρκασμό.
Βρέθηκε στην Αθήνα για μια από τις συναυλίες της σύντομης περιοδείας που κάνει με αφορμή την συμπλήρωση σαράντα ετών από το ντεμπούτο της, το ιστορικό «Horses» και στην οποία το παίζει ολόκληρο και με την σειρά ακριβώς που έχουν τα τραγούδια στον δίσκο. Η ζήτηση όμως για τη συναυλία στο «Piraeus Academy» το Σάββατο 25 Ιουνίου ήταν τέτοια ώστε προστέθηκε μια ακόμα, την επομένη ημέρα (Κυριακή) στην οποία όμως, όπως πρόθυμα ομολόγησε η ίδια, «δεν έχουμε ιδέα τι ακριβώς θα παίξουμε, θα αυτοσχεδιάσουμε σύμφωνα και με τις επιθυμίες του κοινού»!
Πριν όμως από αυτές, την Παρασκευή το απόγευμα, έδωσε μια διαφορετική από τις περισσότερες άλλες συνέντευξη Τύπου για επιλεγμένους δημοσιογράφους στην ειδική αίθουσα του τελευταίου ορόφου του «Public» του Συντάγματος.
Εχοντας δίπλα της τον μόνιμο συνεργάτη της, τον κιθαρίστα και συνθέτη πολλών τραγουδιών της Lenny Kaye («σαράντα πέντε χρόνια διαρκεί η φιλία μας, αυτός μου γνώρισε τον σύζυγο μου, τον αείμνηστο Fred Sonic Smith») και ανάμεσα σε πολλούς επαίνους για τα....κούκις που της σέρβιραν μαζί με το τσάι της – τόσο που οι υπεύθυνοι του χώρου της έφεραν στη συνέχεια ένα ολόκληρο μπολ με τέτοια! – η πάλαι πότε «ιέρεια» του νεοϋορκέζικου punk απάντησε με άνεση και πολύ κέφι σε όλες τις ερωτήσει που της τέθηκαν.
Η πρώτη ήταν το αν είναι πιο δύσκολο να γράφει τραγούδια ή βιβλία καθώς πρόσφατη είναι η έκδοση του βιβλίου της «Πάτι Και Ρόμπερτ» που έχει ως θέμα του την πολυτάραχη αρχικά ερωτική και στη συνέχεια φιλική σχέση της με τον διάσημο φωτογράφο Ρόμπερτ Μειπλθορπ (κυκλοφορεί ήδη στα ελληνικά από τις εκδόσεις Κέδρος και μετά το πέρας της συνέντευξης είχε προγραμματιστεί να το υπογράψει για όσους το έχουν αγοράσει και το επιθυμούσαν, αρκετούς δηλαδή αν κρίνω από όσους περίμεναν το ασανσέρ στο ισόγειο κρατώντας αντίτυπα του).
«Σαφώς και είναι πιο δύσκολο το τα γράφεις τραγούδια, η ευθύνη είναι πολύ μεγαλύτερη ακριβώς γιατί είσαι υπεύθυνος απέναντι σε πολλούς περισσότερους, τους μουσικούς που θα τα παίξουν, τους άλλους συντελεστές της ηχογράφησης, ακόμα και το διαφορετικό κοινό που θα τα ακούει κάθε φορά, ηχογραφημένα ή ζωντανά.
Γράφοντας ένα βιβλίο είσαι απόλυτος ελεύθερος από όλα αυτά, είσαι μόνος σου και σε έναν δικό σου κόσμο». Ο Lenny Kaye – στον οποίο έδωσε εκείνη, σχεδόν με το ζόρι, τον λόγο - συμπλήρωσε ότι «καθένα έχει να κάνει με διαφορετική πλευρά του εγκεφάλου. Σε κάθε πρόταση όμως υπάρχει ρυθμός και μελωδία, όπως και σε κάθε μουσικό θέμα ή σχήμα ενυπάρχει ένα κείμενο. Πιστεύω λοιπόν ότι τελικά κάπου συνδέονται....».
Στην ερώτηση για το πως βλέπει το όχι στο βρετανικό δημοψήφισμα και την κατά συνέπεια αποχώρηση της Αγγλίας από την ΕΕ η Patti Smith είπε εμφατικά «ενδιαφέρομαι όχι μόνο για τα κοινά αλλά και για το τι συμβαίνει στον κόσμο.
Υπάρχει όμως και μια άλλη πλευρά του εαυτού μου, αυτή του ανθρώπου που όχι μόνο ξέρει αλλά και μπορεί να επιβιώνει, η οποία έχει πια αγανακτήσει και δεν αντέχει άλλο την ανθρώπινη βλακεία! Έχω τα παιδιά μου, το εγγόνι μου, την δουλειά μου, την μουσική μου, το να παίζω για τον κόσμο....Δεν μπορώ να τα ξεχάσω όλα αυτά και να τα εκχωρήσω σε οποιονδήποτε γιατί στον κόσμο συμβαίνουν άσχημα πράγματα. Και πιστεύω ότι κανείς δεν πρέπει να το κάνει...Σε καθένα μας αναλογεί ένα, έστω πολύ μικρό, μερίδιο ευτυχίας.
Δεν μπορούμε να το εγκαταλείψουμε, να το παραχωρήσουμε σε οποιονδήποτε και για κανένα λόγο. Γιατί αν το κάνουμε κανένα από τα δεινά και τα άσχημα τουκόσμου δεν θα αλλάξει ποτέ....». Εστιάζοντας περισσότερο στο αντικείμενο της ερώτησης ο Lenny Kaye περιορίστηκε να πει ότι «είναι μια πολύ συντηρητική απόφαση και εξέλιξη και ελπίζω οι δυσάρεστες συνέπειες της να είναι όσο το δυνατόν λιγότερες και μικρότερες».
Απαντώντας στην ερώτηση τι είναι αυτό που της δίνει δύναμη η P. Smith είπε ότι είναι «η θετική διάθεση, το γέλιο και η αισιοδοξία. Η ζωή μου δεν ήταν ποτέ εύκολη, όταν ήμουν παιδί ήμουν πολύ ασθενική, τόσο που αρκετές φορές κινδύνευσα να πεθάνω, υπερβολική αδύνατη και ποτέ δεν υπήρξα καλή μαθήτρια. Άλλοτε είχα κάποια χρήματα και άλλοτε καθόλου....Εχω μάθει να επιβιώνω σε οποιεσδήποτε συνθήκες και αυτά τα τρία πράγματα με βοήθησαν πολύ».
«Η αισιοδοξία και η θετική διάθεση όχι μόνο σε βοηθούν να επιβιώσεις αλλά και σε διατηρούν υγιή και νέο», προσέθεσε ο L. Kaye. Διακόπτοντας τον σχεδόν η ερμηνεύτρια είπε ότι «και αυτό θα το διαπιστώσετε αύριο στη συναυλία.
Τόσο εγώ όσο και ο Lenny θα συμπληρώσουμε τον Δεκέμβριο τα εβδομήντα χρόνια μας. Οπως θα δείτε όμως αυτό δεν μας εμποδίζει να «ροκάρουμε» κανονικά και με πολλή δύναμη, σχεδόν όση είχαμε όταν είμαστε έφηβοι. Εντάξει, μάλλον στα είκοσι κάτι μας....», κατέληξε αστειευόμενη.
Όσο για ατό τι είναι αυτό που την φοβίζει η σπουδαία στιχουργός και ποιήτρια εκτός από ερμηνεύτρια είπε ότι «τίποτα απολύτως, φροντίζω μάλιστα να μην αφήνω κανέναν, ούτε την κυβέρνηση ούτε οποιονδήποτε άλλον, να με ελέγχει με τον φόβο.
Η μοναδική φορά που φοβήθηκα ήταν πριν από πολλά χρόνια, είχαμε πάει με τον σύζυγο μου και τον μικρότερο γιο μας σε ένα κατάστημα παιχνιδιών και μας ξέφυγε και κρύφτηκε κάπου. Τα δέκα πέντε λεπτά μέχρι να τον ξαναβρούμε ήταν τα δυσκολότερα της ζωής μου και τα μόνα που αισθάνθηκα αληθινό φόβο. Και επειδή δεν μπορώ να ξεχάσω ποτέ αυτή την εμπειρία αισθάνομαι πάντα αμέριστη συμπάθεια για τις μητέρες που, είτε επειδή είναι πρόσφυγες είτε για οποιονδήποτε άλλο λόγο, τα παιδιά τους ή και οι ίδιες κινδυνεύουν ή και μόνον υποφέρουν».
Και ξαφνικά, όταν απάντησε και στην τελευταία ερώτηση, μας είπε ότι θα μας κρατήσει για λίγα λεπτά ακόμα και χωρίς κανέναν προφανή λόγο άρχισε να απαγγέλλει τους στίχους του τραγουδιού της «People Have The Power». Ή ίσως πάλι να είχε πάρα πολλούς λόγους, τους ίδιους που κινητοποιούν την μουσική της επί τόσα χρόνια και την κάνουν να εξακολουθεί να ανεβαίνει στη σκηνή ενώ θα μπορούσε πολύ ωραία να έχει δώσε σύνταξη στον εαυτό της...
Γιατί οι άνθρωποι έχουν την δύναμη
Να διορθώσουν τις πράξεις των παραφρόνων
Από τους ταπεινούς αναβλύζει η χάρη
Είναι καθορισμένο ο λαός να κυριαρχεί...
