Γεννημένη στο Ηράκλειο της Κρήτης -όπου και κατοικούσε μόνιμα μέχρι πρόσφατα- από Έλληνα πατέρα και Σουηδή μητέρα και με κλασικές σπουδές στη μουσική και το τραγούδι η Κορίνα Λεγάκη έχει προ πολλού δώσει τα διαπιστευτήριά της ως μια από τις καλύτερες νέες ερμηνεύτριες.
Ο τέταρτος προσωπικός δίσκος της «Mosaic» όμως, μια σειρά πολυσυλλεκτικών -ως προς την προέλευση, αλλά και τον τρόπο υλοποίησής τους- διασκευών σε ενορχήστρωση και παραγωγή του Γιώργου Ανδρέου, που κυκλοφόρησε λίγο πριν το τέλος του '15 από τη Μικρή Άρκτο μπορεί πολύ ωραία να είναι και αυτός που θα την φέρει αποφασιστικά στο προσκήνιο.
Συνέντευξη στον Θάνο Μαντζάνα
* Παρ' ότι σπουδάσατε μουσική και μάλιστα αρκετά επιστάμενα, από μικρή καθυστερήσατε να ασχοληθείτε ενεργά με αυτήν σε σχέση με αρκετούς άλλους που πολλοί μάλιστα είναι αυτοδίδακτοι. Γιατί συνέβη αυτή η καθυστέρηση;
Τραγουδώ από μικρό παιδί και από τα δέκα εννέα μου επαγγελματικά, ποτέ, όμως, δεν με ενδιέφερε μια δισκογραφία «άνευ όρων». Ήθελα να βρω κάτι ουσιαστικό για να το κυκλοφορήσω σε δίσκο. Όταν συναντήθηκα με τους ανθρώπους που με ενέπνευσαν μπήκα σε αυτήν την ωραία περιπέτεια. Όλοι μου οι δίσκοι έγιναν επειδή υπήρξε ένα μουσικό υλικό που με συγκίνησε και με ενέπνευσε. Οι ακαδημαϊκές μουσικές σπουδές μου σε ένα πράγμα κυρίως με βοήθησαν στο να μάθω να σέβομαι το αυθεντικό και το ειλικρινές.
* Οι φωνητικές σας σπουδές ήταν συγκεκριμένα στον χώρο της jazz. Θεωρείτε λοιπόν ότι ως ερμηνεύτρια ανήκετε σε αυτόν ή έστω σας καθορίζει περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο;
Η μεγαλύτερη σπουδή πάνω στην εξέλιξη και βελτίωση της τέχνης μου για εμένα είναι η ίδια η ζωή. Όλα τα είδη μουσικής είναι συγγενή και όλα σού δίνουν αφορμές για να εκφράσεις αυτό που ήδη υπάρχει μέσα σου. Είναι πολύ δύσκολη, απαιτητική και ευάλωτη η θέση του ερμηνευτή. Πρέπει πάντα να ξεπερνά τις στιλιστικές αναφορές για να φτάσεις στη δική του αλήθεια, μια αλήθεια που πάντοτε αισθάνεται και εκτιμά βαθιά το ακροατήριό του.
* Αντίστοιχα πιστεύετε ότι ανήκετε περισσότερο στο, με την ευρύτερη έννοια, λαϊκό τραγούδι;
Το τραγούδι είναι κατ' εξοχήν τέχνη λαϊκή. Με συγκινεί και με εμπνέει ο διάλογος με τους ανθρώπους που συναναστρέφομαι στην εργασία, αλλά και στην προσωπική μου ζωή. Έχω πάντα ανοιχτά αυτιά στο ηχητικό τοπίο του τόπου μου, όπως συνομιλεί με το «παγκόσμιο χωριό», εμπεριέχοντας συγχρόνως έναν διαρκή κρίσιμο διάλογο με την παράδοση.
* Πιστεύετε αλήθεια ότι οι σπουδές βοηθούν έναν ερμηνευτή, ακόμα και αν το φωνητικό του χάρισμα είναι πολύ μεγάλο;
Οι φωνητικές σπουδές είναι δίκοπο μαχαίρι. Σημαντικοί Έλληνες δημιουργοί έχουν εκφράσει την κάθετη αντίθεσή τους σε αυτές. Αυτό ίσως εξηγείται από τη μεγάλη διαφορά προσέγγισης στον ερμηνευτικό στόχο και τα εκφραστικά μέσα ενός τραγουδιστή της κλασικής μουσικής σε σχέση με τον «φυσικό» τραγουδιστή της μουσικής μας παράδοσης. Σίγουρα η Παιδεία βοηθά όμως σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να εμποδίζει την ειλικρινή ερμηνεία, η οποία οφείλει να πηγάζει από το συναισθηματικό μας κέντρο.
* Από τις συνεργασίες που έχετε κάνει μέχρι τώρα με μεμονωμένους δημιουργούς ποιες θα ξεχωρίζατε και γιατί;
Όλες τις αγαπώ γιατί κάθε μια είναι ξεχωριστή για εμένα: Το ξεκίνημά μου με τους Αρμός και τον Κώστα Μπουρναζάκη. Η συνάντησή μου με τον Μιχάλη Γκανά, τον Σωτήρη Τριβιζά και τον Δημήτρη Μαραμή. Η επί σκηνής συνύπαρξη με τον Παναγιώτη Μάργαρη και τον Γιώργο Κατσάνο. Η πρόσφατη συνεργασία μου με τους Νίκο Ξυδάκη και Γιώργο Ανδρέου.
* Ας έρθουμε τώρα στο «Mosaic». Καταρχήν ποιου ιδέα ήταν να κάνετε έναν δίσκο αποκλειστικά με διασκευές, δική σας ή κάποιου άλλου;
Η ιδέα ήταν του παραγωγού μου, του Γιώργου Ανδρέου. Μου την πρότεινε και με κινητοποίησε το γεγονός ότι η πρότασή του δεν αφορούσε έναν δίσκο με πασίγνωστα «σουξέ» σε επανεκτέλεση, αλλά επιχειρούσε να ξαναφέρει στο προσκήνιο σημαντικά «κρυμμένα» τραγούδια. Η Μικρή Άρκτος -ο Παρασκευάς Καρασούλος, ο Ανδρέας Γεωργιάδης και η Βιβή Γερολυμάτου- αγάπησε πολύ, «στέγασε» την πρότασή μας και βοήθησε αποφασιστικά στην ολοκλήρωση του δίσκου. Οφείλω επίσης ένα μεγάλο ευχαριστώ στην εξαιρετική εικαστικό Δάφνη Αγγελίδου που με τα έργα της έδωσε έναν ξεχωριστό χαρακτήρα στην κυκλοφορία. Και όλοι οι μουσικοί που συμμετείχαν στις ηχογραφήσεις συνεισέφεραν απλόχερα το ταλέντο και τη γνώση τους για να φτάσουμε στο αποτέλεσμα που ακούγεται στον δίσκο.
* Και γιατί τα τραγούδια δεν είναι μόνο σε μια γλώσσα, ακόμα και αν αυτή δεν ήταν απαραίτητα τα ελληνικά; Θέλετε να πείτε κάτι με αυτό, πέραν βέβαια από το προφανές γεγονός ότι είστε από τους λίγους και λίγες στην Ελλάδα που μπορούν να τραγουδήσουν σε τόσες γλώσσες;
Η μητέρα μου είναι Σουηδή. Γεννήθηκα στην Ελλάδα και νιώθω Ελληνίδα, όμως, διατηρώ μια γλυκιά επαφή με το άλλο μου μισό του εαυτού μου και κυρίως με τη γλώσσα του. Έτσι εξηγείται το ότι δυο τραγούδια του «Mosaic» είναι στη σουηδική γλώσσα. Σαν άνθρωπος της εποχής μου ακούω και αγαπώ τη ξένη μουσική και συχνά μπαίνω στον πειρασμό (καθώς γνωρίζω αρκετές γλώσσες) να την τραγουδήσω.
Το «Despedida» (με ισπανικούς στίχους της Shakira και μουσική του Antonio Pinto) με έχει συγκινήσει βαθιά, ίσως γιατί βρίσκεται στο soundtrack της ταινίας «Ο Έρωτας στα χρόνια της χολέρας», την κινηματογραφική μεταφορά του εξαίσιου μυθιστορήματος του Μάρκες. Με απασχολεί το να τραγουδήσω και μη ελληνικό ρεπερτόριο, εφόσον με συγκινεί και με εκπροσωπεί.
* Το «Mosaic» υλοποιήθηκε με την επιδίωξη να φτάσει και σε μη ελληνικά ακροατήρια; Ή έστω νομίζετε ότι έχει αυτή τη δυνατότητα;
Φυσικά και ναι. Όπως και δεν είναι συμπτωματικό ότι και ο προηγούμενος δίσκος μου περιλάμβανε και μη ελληνικά τραγούδια. Πιστεύω ότι η σημερινή καλή ελληνική μουσική μπορεί και πρέπει να ακουστεί και εκτός της χώρας μας και, έχοντας και το συγκριτικό πλεονέκτημα της μεικτής καταγωγής μου, ελπίζω να συμβάλλω σε αυτό όσο μου επιτρέπουν οι δυνάμεις μου.
* Με ποια κριτήρια έγινε η επιλογή των τραγουδιών; Απλά να σας αρέσουν, να σας εκφράζουν από πλευράς συναισθημάτων και διάθεσης, καθαρά μουσικά, δηλαδή το να ταιριάζουν με τη φωνή σας, έναν συνδυασμό όλων αυτών;
Καθοριστική σημασία για εμένα σε ένα τραγούδι παίζει ο στίχος, τα λόγια που θα πω και το ταίριασμά τους με τη μουσική. Έτσι και στο «Mosaic» προσπάθησα να διαλέξω τραγούδια «υψηλού ήθους», για να δανειστώ μια αγαπημένη μου αποστροφή του μεγάλου Μάνου Χατζιδάκι.
* Είναι η πρώτη φορά που συνεργαστήκατε με τον Γιώργο Ανδρέου. Ποιες είναι λοιπόν οι εντυπώσεις σας από τη συμβολή του στο τελικό αποτέλεσμα ως παραγωγού και ενορχηστρωτή;
Ο Γιώργος Ανδρέου δεν έχει ανάγκη από αξιολογήσεις για την τέχνη και το ταλέντο του. Η διαδρομή του έχει δείξει πως, εκτός από πολύ σημαντικός συνθέτης, είναι και ένας ευαίσθητος παραγωγός, ενορχηστρωτής και άνθρωπος του ήχου. Είναι εξίσου γνωστή η αγάπη του για τους νεότερους καλλιτέχνες και η διάθεσή του να συμβάλλει στην εξέλιξή τους και στην ανάδειξη του ταλέντου τους.
* Μέχρι στιγμής έχετε συμμετάσχει σε συναυλίες με projects άλλων. Σκέφτεστε μήπως τώρα με αφορμή τον δίσκο μια σειρά προσωπικών εμφανίσεων σε έναν ή περισσότερους χώρους;
Είναι σταθερή μου επιδίωξη να παίζω ζωντανά, είτε συμμετέχοντας σε σχήματα με άλλους αξιόλογους ερμηνευτές είτε μόνη μου, εκφράζοντας την προσωπική μου άποψη για μια συναυλία, μια μουσική παράσταση, ακόμα και με μια συνδυασμένη συνύπαρξη μουσικής και θεάτρου.
* Και τα επόμενα σχέδια ή κινήσεις σας μετά την κυκλοφορία του δίσκου;
Να παίξω ζωντανά όσο περισσότερο μπορώ τα τραγούδια του «Mosaic» μαζί με το παλαιότερό μου προσωπικό ρεπερτόριο, αλλά και τραγούδια που αγαπώ πολύ, ελληνικά και ξένα. Πρώτη τέτοια ευκαιρία μου δίνεται με τη συνεργασία μου για μια σειρά παραστάσεων στον πολυχώρο «Ιανός» (στις 12, 13 και 20 Φεβρουαρίου) με τον Γιώργο Ανδρέου, τον Ζαχαρία Καρούνη και τον Σπύρο Παρασκευάκο. Συνεχίζω επίσης τη συνεργασία μου με τους Νίκο Ξυδάκη και Γιώργο Ανδρέου σε μια σειρά κοινών εμφανίσεών τους. Συμμετέχω στην παιδική παράσταση «Ποιος μου χάλασε το τραίνο» βασισμένη στο ομότιτλο CD που πρόσφατα κυκλοφόρησε από την Μικρή Άρκτο σε στίχους των Παρασκευά Καρασούλου και Γιάννη Βασιλόπουλου και μουσική του Γιώργου Ανδρέου. Τέλος έχω ήδη ξεκινήσει να ψάχνω για πρωτότυπο υλικό, καθώς θέλω ο επόμενος δίσκος μου να περιλαμβάνει καινούργια τραγούδια.
Στην περίπτωση της Κορίνας Λεγάκη η πολυπραγμοσύνη δεν είναι προϊόν ματαιοδοξίας, αλλά της αληθινής μεγάλης αγάπης γι' αυτό που κάνει οπότε δεν μπορεί παρά να είναι και παράγοντας για την περαιτέρω εξέλιξη της...
