Η Αγγελική Τουμπανάκη είναι μια όχι μόνον ιδιαίτερα προικισμένη και ιδιοσυγκρασιακή, αλλά επίσης πολύπλευρη και... πολυπράγμων ερμηνεύτρια. Με βάση και αφετηρία τον χώρο της jazz μέσα από τον οποίο αναδείχθηκε προχώρησε σε πολλές απρόσμενες κάποτε, αλλά πάντα εκλεκτές συνεργασίες, ενώ παράλληλα προετοίμαζε προσεχτικά το προσωπικό της εκφραστικό μουσικό όχημα.
Αυτό ακούει στο όνομα Toubanaki & The Buzz Bastardz, το συγκρότημα δηλαδή που συναποτελούν με την ίδια ο κιθαρίστας Βασίλης Κετεντζόγλου, ο τρομπετίστας Παντελής Στόικος, ο σαξοφωνίστας Γιάννης Παπαναστασίου, ο μπασίστας Παρασκευάς Κίτσος, ο ντράμερ Γιάννης Αγγελόπουλος και ο εκτελεστής κρουστών Γιάννης Παπαγιαννούλης, άπαντες βιρτουόζοι μουσικοί. Το όνομά τους έχει για τίτλο το ντεμπούτο album τους που κυκλοφόρησε πριν από λίγο καιρό και αποτυπώνει την πρώτη φάση της σκληρής και μεθοδικής δουλειάς τους. Το «Aggeliki Toubanaki & The Buzz Bastardz» είναι ένας απολαυστικά πολυσυλλεκτικός δίσκος, ο οποίος εκκινεί από την παραδοσιακή μουσική όχι μόνο της χώρας μας, αλλά και πολλών άλλων περιοχών του κόσμου για να καταλήξει σε ένα απόλυτα σύγχρονο και συναρπαστικό αποτέλεσμα, θέτοντας από τώρα υποψηφιότητα ώς ένας από τους καλύτερους της χρονιάς!
Συνέντευξη στον Θάνο Μαντζάνα
* Θεωρείτε τον εαυτό σας πρώτιστα jazz ερμηνεύτρια ή όχι απαραίτητα;
Η jazz υποστηρίζει την ανάγκη μου να αυτοσχεδιάζω και να πειραματίζομαι μέσα σε πολύπλοκες αρμονίες και δομές. Ταυτόχρονα όμως μου προκαλούν έντονη ψυχική δόνηση και ταύτιση οι παραδοσιακές μουσικές των Βαλκανίων, των Ρομά και της Ανατολίας. Θεωρώ τον εαυτό μου μουσικό και η φωνή μου είναι το όργανό μου, η οποία πέραν από την απλή μελωδική εκφορά του λόγου, αποτελεί όργανο με άπειρες αυτοσχεδιαστικές και ερμηνευτικές δυνατότητες. Έχω την ανάγκη να εκφράζομαι ελεύθερα και χωρίς μουσικά σύνορα.
* Τι σας κάνει να ασχολείστε ταυτόχρονα όχι μόνο με τόσα διαφορετικά ιδιώματα, αλλά και με τόσα πράγματα, το ότι δεν σας καλύπτει μόνο ένα από όλα αυτά ή υπάρχει και άλλος λόγος;
Για εμένα είναι πρόκληση και δρόμος προσωπικής πνευματικής εξέλιξης το να γνωρίζω διαφορετικές μουσικές κουλτούρες και διαφορετικούς τρόπους μουσικής προσέγγισης συναισθημάτων. Προσπαθώ να αποκτήσω μια πανοραμική μουσική οπτική μέσα από τις σπουδές μου και την επαφή μου με ανθρώπους διαφορετικής αισθητικής, μουσικής αντίληψης και ψυχοσύνθεσης. Αυτό με βοηθά να βγω από τον μικρόκοσμό μου και με κάνει ευτυχισμένη.
* Το project και στη συνέχεια ο δίσκος είναι world music ή κάτι περισσότερο και ευρύτερο από αυτό;
Η κατάταξη του project και του ηχογραφήματός μας στην world μουσική είναι μια επικοινωνιακή και διαδικαστική διευκόλυνση η οποία λειτουργεί αρκετές φορές... όπως όμως τη νιώθω εγώ! Το project ξεκίνησε το 2007 ως «Colpo Gross», μια μουσικοχορευτική παράσταση με παραδοσιακές μουσικές από τα Βαλκάνια, τη Μεσόγειο και την Ανατολία και το 2010 μετονομάστηκε σε Toubanaki & The Buzz Bastardz προσθέτοντας jazz drive και σύγχρονες ενορχηστρώσεις. Νιώθω ότι το project μεταλλάσσεται, εξελίσσεται συνεχώς σαν ένας ζωντανός οργανισμός και μαζί του αλλάζω και εγώ αλλά νομίζω και τα υπόλοιπα μέλη. Αν το κατηγοριοποιήσω νιώθω σαν να το συρρικνώνω μουσικά... Το ηχογράφημά μας ήταν ένα φωτογραφικό κλικ εκείνης της στιγμής που το γράψαμε, αν ηχογραφούσαμε τώρα το αποτέλεσμα μπορεί και να ήταν διαφορετικό. Αυτό που μπορώ να πω με σιγουριά είναι ότι είναι ένα πραγματικά πολυσυλλεκτικό ηχητικό υλικό, πολυγλωσσικό και φτιαγμένο από μουσικούς με βαθιά γνώση του αντικειμένου τους, αυθεντικότητα και διάθεση για πειραματισμό, αυτοσχεδιασμό και παιχνίδι.
* Με ποιο κριτήριο επιλέγετε τα τραγούδια, τόσο ως προς τη χώρα προέλευσής τους όσο και ως προς το ιδίωμά τους;
Θέλω να με αφορά στιχουργικά, μας προκαλεί μουσικά ή να συνδεόμαστε με το τραγούδι βιωματικά. Με αυτόν τον τρόπο μπορούμε να το υποστηρίξουμε με ειλικρίνεια και υπευθυνότητα στη σκηνή και να το χαρούμε.
* Επιλέγετε και να έχουν ένα συγκεκριμένο στιχουργικό περιεχόμενο ή όχι;
Όταν η επιλογή είναι δική μου θέλω να με αφορά στιχουργικά για να μπορώ να το υποστηρίξω ως χαρακτήρας. Να μπορώ να «γίνω» το τραγούδι, όχι να το υποκριθώ με επιφανειακό συναισθηματισμό, να το βιώσω, έτσι ώστε να είμαι «καθαρός» αγωγός της μουσικής και του λόγου.
* Δεν σας ενδιέφερε αλήθεια το να γράψετε περισσότερα δικά σας τραγούδια;
Από τα δεκατρία κομμάτια του δίσκου, τα εννέα είναι δικές μας συνθέσεις και συγκεκριμένα επτά τραγούδια του Βασίλη Κετενζτόγλου, ένα ορχηστρικό του Παντελή Στόικου και μια σύνθεση με κρουστά και φωνές των Γιάννη Αγγελόπουλου και Κώστα Μερετάκη. Τα άλλα τέσσερα είναι επιλεγμένες διασκευές με ευρηματική και χαρακτηριστική ενορχήστρωση. Θεωρώ ότι οι δικές μας συνθέσεις καταθέτουν ένα ηχηρό προσωπικό στίγμα των Buzz Bastardz και ακόμα δεν τις έχουμε «χορτάσει»!
* Τι σας οδήγησε στην επιλογή των συγκεκριμένων οργάνων στη σύνθεση του γκρουπ και γιατί αυτή η έμφαση στα πνευστά και τα κρουστά;
Δεν οραματίστηκα τη συγκεκριμένη σύνθεση οργάνων, αλλά τη συγκεκριμένη σύνθεση ανθρώπων και προσωπικοτήτων. Θέλησα να «βάλω» τους συγκεκριμένους παίχτες που είχαν εντελώς διαφορετικές μουσικές καταβολές να παίξουν μαζί! Θα μπορούσα να είμαι και απλός ακροατής της συγκεκριμένης σύνθεσης, αλλά ζήλεψα και θέλησα να παίξω... Δεν είχα σκεφτεί ποτέ ότι δίνεται έμφαση στα πνευστά και τα κρουστά. Νομίζω ότι ο μουσικός χώρος διαχειρίζεται δίκαια και με την αισθητική που εξυπηρετεί την κάθε σύνθεση. Για να είμαι ακριβής θα έλεγα ότι μας χαρακτηρίζει το έντονο ρυθμικό στοιχείο και το αρμονικό crossover ως προς τα οποία καθένας μας εφαρμόζει διαφορετική ερμηνευτική διαχείριση.
* Έπαιξε ρόλο και η μουσική προσωπικότητα των μελών ή μόνο το να είναι ικανοί εκτελεστές; Με άλλα λόγια οι Buzz Bastardz είναι κανονική μπάντα ή απλά το σχήμα που σας συνοδεύει;
Θεωρώ ότι το project Buzz Bastardz είναι απαιτητικό λόγω της πολυμορφικότητάς του, της έντονης διαδραστικότητας (interplay) και της αυτοσχεδιαστικής ανάγκης των μελών. Γι' αυτό και χρειάζεται ικανούς και ευέλικτους μουσικούς που να μπορούν να κινηθούν με άνεση ανάμεσα στα διάφορα μουσικά ιδιώματα, αλλά και προσωπικότητες με ανοιχτό μυαλό, διάπλατη καρδιά και σεβασμό στη διαφορετικότητα ώστε να υπάρξει αβίαστο δημιουργικό αποτέλεσμα. Έχουμε συμβάλει όλοι στο να διαμορφωθεί το υλικό μας και έτσι το προσεγγίζουμε με πάθος και μεράκι. Ιδίως όταν παίζουμε ζωντανά οπότε αναδεικνύεται το υλικό μας με ομαδικότητα και μουσικότητα...
* Πόσο διαφορετικά λοιπόν το αντιμετωπίζετε στις ζωντανές εμφανίσεις σας;
Το υλικό είναι δομημένο έτσι ώστε επιτρέπει, σχεδόν επιβάλλει, ελευθερία μουσικών κινήσεων, είτε σολιστικής είτε συνοδευτικής διάστασης. Επίσης είμαστε σχήμα που ανασαίνει και «ανθίζει» στις ζωντανές εμφανίσεις! Είμαστε διαφορετικά φορτισμένοι, η σύνθεση του κοινού είναι διαφορετική, η ενέργεια του χώρου διαφορετική οπότε και κάθε στιγμή είναι διαφορετική.
* Υπάρχουν κάποιοι μουσικοί ή σχήματα που κάνουν κάτι όχι παρόμοιο αλλά ανάλογο με αυτό που κάνετε εσείς;
Υπάρχουν ξεχωριστοί μουσικοί που ασχολούνται με τη σύγκλιση παραδοσιακών ήχων και ρυθμών, τη διασταύρωσή τους με άλλα ιδιώματα και επιπλέον είναι εξαίρετοι συνθέτες, όπως οι Κώστας Θεοδώρου, Τάκης Μπαρμπέρης, Haig Yazdjian, Mode Plagal και Χάρης Λαμπράκης. Εμείς έχουμε πιο έντονη την τραγουδιστική φόρμα όμως όλοι μας χαρακτηριζόμαστε ακριβώς από τη μοναδικότητά μας. Το εγχείρημα της διασταύρωσης ήχων σε συνδυασμό με το αυτοσχεδιαστικό στοιχείο αποτελεί κατάθεση προσωπικότητας, άρα αναπόφευκτα το ηχητικό αποτέλεσμα, ακόμα και με την ίδια οργανική σύνθεση, δεν μπορεί να είναι ποτέ το ίδιο.
* Τι σας έκανε να επιλέξετε τον Μετρονόμο για την κυκλοφορία του album;
Ο χαρακτήρας του Θανάση Συλιβού. Μεράκι, αγάπη, καθαρότητα και πίστη σε αυτό που κάνει και υπηρετεί εδώ και χρόνια!
* Και ποια θα είναι τα επόμενα βήματά σας;
Θέλουμε να ταξιδέψουμε με τα κομμάτια του δίσκου και να μοιραστούμε το «παιχνίδι» μας!
Και αξίζει πραγματικά να «παίξετε» και εσείς με την Αγγελική Τουμπανάκη και το συγκρότημά της αν και όπου τους συναντήσετε...
(φωτογραφίες Γιώργος Βιτσαρόπουλος)
