Ο Παντελής ανοίγει το κουτί του "θησαυρού". Τρομερά καλτσούνια, διά χειρός μαμάς. Το πεσκέσι μόλις έχει φτάσει από την Κρήτη. Η Δήμητρα, με τη σάκα του σχολείου και τη μαμά μαζί, μόλις έχει φτάσει από τη Φλώρινα. Ο Σπύρος φτάνει από τη δουλειά, ο Γιάννης από το σχολείο επίσης, ο Αντώνης από το ωδείο. Η Πολυξένη κρυμμένη πίσω από το βιβλίο, σε δύο ώρες δίνει μάθημα στη Γεωπονική. Ο Απόστολος μόλις έδωσε ένα από τα μαθήματά του στη Νομική. Γιώργος καθυστερεί, τα ιδιαίτερα μαθήματα μαθηματικών που κάνει σε παιδάκια τον αφήνουν εκτός φωτογράφησης. Ο Μιχάλης κοιτάει μονίμως τον Παντελή. Διδυμάκια, τι να πεις...
Ηλικίες 15 έως 25 χρόνων! Μεταξύ τους περνάνε καλά. Δεν παίζουν μόνο μουσική. Συζητάνε, κάνουν πλάκες, φτιάχνουν δικές τους λέξεις και στίχους, μουσικές και τραγούδια, μελοποιούν ποιητές. Τον Σεπτέμβριο ούτε καν γνώριζαν ο ένας τον άλλο. Ούτε φίλοι στο facebook δεν ήταν. Από το facebook, όμως, αρκετοί έμαθαν για την 4η Ακρόαση της Μικρής Άρκτου και από τους φίλους τους επίσης. Οι προετοιμασίες πήραν φωτιά και τα εννιά παιδιά, όσοι διακρίθηκαν δηλαδή στη διαδικασία της Ακρόασης, δίνουν τώρα τα πρώτα τους live, βλέπουν τα τραγούδια τους αποτυπωμένα σε single και μοιάζουν να έχουν μπει σε μια γιορτή που δεν θέλουν να τελειώσει.
"Ακόμα και δικούς μας δίσκους να βγάλουμε, θα συναντιόμαστε, θα καλούμε ο ένας τον άλλο στις εμφανίσεις μας" λέει ο Αντώνης. "Μαζί θα κάνουμε πράγματα, δεν το συζητώ" απαντάει ο Παντελής σαν μια υπόσχεση για ένα μέλλον που μπορεί σήμερα να μοιάζει αβέβαιο, αλλά αυτά τα παιδιά δεν τα τρομάζει.
Μια νέα γενιά δημιουργών και ερμηνευτών, έτοιμη να δώσει το δικό της δείγμα γραφής σε έναν κόσμο αμήχανο και σαστισμένο. "Δεν υπάρχει δισκογραφία αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα, όπως δεν υπάρχουν και τόσα άλλα. Όμως υπάρχουμε εμείς και είναι στο χέρι μας να ξεκινήσουμε την επανεκκίνηση μιας άλλης διαδρομής" λέει ο Γιώργος. Βλέπεις "κι εγώ και τα υπόλοιπα παιδιά θέλουμε να μείνουμε μέσα στην εικόνα της εποχής μας, αλλάζοντάς την όμως" λέει ο Αντώνης. "Τα εξώφυλλα της δικής μας ζωής αλλάζουν κάθε πέντε λεπτά. Γι' αυτό και το 'εμείς', ως αίτημα, μοιάζει πιο ισχυρό από το «εγώ» στη δική μας γενιά" συμπληρώνει ο Γιάννης. Και η Πολυξένη, σηκώνοντας το κεφάλι από το βιβλίο προσθέτει: "Εμείς θα κριθούμε από το αν καταφέρουμε να συνοδεύσουμε τον κόσμο με τα τραγούδια μας στον δρόμο της ομορφιάς". Οι υπόλοιποι κουνούν το κεφάλι. Η κατάφαση μιας υπόσχεσης.
Μέχρι να τους κάνει ζάφτι η Εύη για τη φωτογράφιση, μια κοπέλα άγνωστη, μικρόσωμη με μια τεράστια θήκη στην πλάτη, περνάει μπροστά τους. Σταματάει, κοιτά, ακουμπά τη θήκη στο πεζοδρόμιο και τους δίνει το βιολοντσέλο της. "Για όσα κλικ χρειαστεί" λέει και χάνεται από το φακό. Εντελώς τυχαία η σκηνή. Πίσω από την πλάτη τους το γκράφιτι γράφει "Καλή τύχη".
Συνέντευξη στην Πόλυ Κρημνιώτη
* Είστε συνθέτες, στιχουργοί, ερμηνευτές που διακριθήκατε στην 4η Ακρόαση της Μικρής Άρκτου. Νιώθετε ομάδα; Τι σας ενώνει;
Παντελής Καλογέρακης (τραγουδοποιός): Μας ενώνουν κοινές ανησυχίες αλλά και όνειρα, μας ενώνει κυρίως όμως η αγάπη μας για το τραγούδι. Γνωριζόμαστε λίγο καιρό, όμως νιώθουμε ήδη ομάδα και θα θέλαμε όλοι μας να διατηρήσουμε αυτή τη συλλογικότητα, όπως κι αν έρθουν τα πράγματα. Νομίζω πως αυτό φαίνεται πια και πάνω στη σκηνή αλλά και στην καθημερινότητά μας, που σχεδόν τη μοιραζόμαστε.
* Γιατί γράφετε;
Σπύρος Παρασκευάκος (συνθέτης): Προσπαθώ να κατανοήσω όσα συμβαίνουν μέσα μου και γύρω μου συγκροτώντας τον δικό μου κόσμο. Έναν κόσμο γεμάτο μνήμες, εντυπώσεις, αιτήματα και αισθήματα που με ταλαιπώρησαν αλλά και με λύτρωσαν όταν έγιναν τραγούδια και μουσικές. Είναι ο δικός μου τρόπος με τον οποίο νιώθω πιο άνετα να επικοινωνώ με τους άλλους.
* Είναι η μουσική και το τραγούδι δρόμος φυγής για έναν νέο σήμερα;
Αντώνης Παπακωνσταντίνου (συνθέτης): Για μένα είναι ένας τρόπος να μείνω στα πράγματα, όχι να φύγω από αυτά. Να μείνω στη χώρα μου, να αποκτήσω ρίζες, σχέσεις, να γνωρίσω τον εαυτό μου και τους άλλους, να διατηρήσω την ευαισθησία μου και τη διαφορά μου. Κι εγώ, και τα υπόλοιπα παιδιά θέλουμε να μείνουμε μέσα στην εικόνα της εποχής μας, αλλάζοντάς την όμως.
* Ερμηνευτής ή τραγουδιστής; Βλέπει η γενιά σας διαφορά σ' αυτούς τους ρόλους;
Απόστολος Κίτσος (ερμηνευτής): Φυσικά. Άλλωστε, τα περισσότερα παιδιά που ασχολούνται σήμερα με το τραγούδι και ως ερμηνευτές σπουδάζουν τη μουσική, κάνουν μαθήματα φωνητικής, άρα εύκολα νιώθουν και καταλαβαίνουν αυτή τη διαφορά. Ο ερμηνευτής χαρακτηρίζεται από το ρεπερτόριο που εκπροσωπεί με τη φωνή του, αλλά και από τον τρόπο που προσεγγίζει το υλικό του. Ο τραγουδιστής, απ' την άλλη, έχει ως κέντρο αποκλειστικά την καριέρα του και την προσωπική του ταυτότητα. Όταν παίρνεις μέρος στην Ακρόαση της Μικρής Άρκτου, φαντάζομαι έχεις ήδη απαντήσει στο ερώτημα: είσαι με τη μεριά του ερμηνευτή.
* Σε τι άλλαξε τη ζωή σας η διάκριση στην 4η Ακρόαση της Μικρής Άρκτου;
Δήμητρα Σελεμίδου (ερμηνεύτρια): Μου έδωσε ελπίδα, χαρά και την ευκαιρία να γνωρίσω νέους καλλιτέχνες συνομήλικούς μου, με τα ίδια όνειρα και τις ίδιες αναζητήσεις. Επίσης μου έδωσε την ευκαιρία να τραγουδήσω σκέψεις και αισθήματα που έμεναν ατραγούδιστα μέσα μου για καιρό. Να μάθω επίσης πόσο σοβαρή είναι η τέχνη του τραγουδιού και πόσο μεγάλη ευθύνη είναι να καταφέρνεις να την υπηρετείς σωστά. Κατά τα άλλα συνεχίζω να πηγαίνω σχολείο, να μένω στη Φλώρινα και να μοιράζομαι τη ζωή μου, όπως έκανα έως σήμερα, με τους φίλους και τους αγαπημένους μου ανθρώπους.
* Σε τι νομίζετε πως διαφέρει η γενιά σας από τις προηγούμενες;
Γιάννης Βασιλόπουλος (στιχουργός): Μεγαλώνουμε με εντελώς διαφορετικά δεδομένα. Στο σχολείο, στο σπίτι, στις γειτονιές μας όλα είναι αλλιώς. Την καθημερινότητά μας χαρακτηρίζουν η έλλειψη σταθερότητας και προοπτικής: ελλείψεις δομών και καθηγητών στο σχολείο, φωνές και ένταση στο σπίτι, απογοητευμένα πρόσωπα παντού στους δρόμους. Τα εξώφυλλα της δικής μας ζωής αλλάζουν κάθε πέντε λεπτά. Γι αυτό και το «εμείς», ως αίτημα, μοιάζει πιο ισχυρό από το «εγώ» στη δική μας γενιά.
* Τι σημαίνει σήμερα να μελοποιεί ένας νέος ποιητές και ποιήματα;
Μιχάλης Καλογεράκης (τραγουδοποιός): Σημαίνει πως αγαπά πολύ τον Λόγο, πριν απ' όλα. Έπειτα πως του αρέσει να κολυμπά στα βαθιά νερά της ποίησης χωρίς να φοβάται ν' ανοίξει τα μάτια του κι ας νιώσει το τσούξιμο εκεί στον βυθό. Εννοώ πως από πολλές απόψεις είναι μια στάση ζωής πολύ διαφορετική από την κυρίαρχα προτεινόμενη. Αλλά έχει και πολλές επιστροφές χαράς, δημιουργικότητας και φυσικά τις χάρες μιας άλλης θέας.
* Η κρίση κατέστρεψε σε μεγάλο βαθμό το τοπίο της δισκογραφίας έτσι όπως το γνωρίζαμε. Σας τρομάζει αυτό;
Γιώργος Μητρογιαννόπουλος (τραγουδοποιός): Δέκα χρόνια γράφω τραγούδια και κατάφερα μόλις τώρα μέσα από την 4η Ακρόαση της Μικρής Άρκτου να επικοινωνήσω το υλικό μου ευρύτερα, χωρίς λογοκρισίες και εκπτώσεις. Δεν υπάρχει δισκογραφία αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα, όπως δεν υπάρχουν και τόσα άλλα. Όμως υπάρχουμε εμείς και είναι στο χέρι μας να ξεκινήσουμε την επανεκκίνηση μιας άλλης διαδρομής. Θα ήθελα πολύ τον φόβο ή την αγωνία μας να τα δω να γίνονται δημιουργικές προτάσεις. Εμείς αυτό θέλουμε να προσφέρουμε ως γενιά.
* Μπορεί σήμερα το ελληνικό τραγούδι να εκφράσει το παρόν μας; Τις αγωνίες και τις αναζητήσεις ενός κόσμου που αλλάζει τόσο βίαια;
Πολυξένη Καράκογλου (ερμηνεύτρια): Αυτή είναι η αποστολή νομίζω του τραγουδιού κι εγώ αυτό το τραγούδι θα ήθελα να υπηρετήσω. Δεν θέλω να είμαι ακόμα μια Σειρήνα που μαγεύει αποπροσανατολίζοντας τους ανθρώπους από τον δρόμο τους. Η τέχνη του τραγουδιού πρέπει να συγκινεί τον κόσμο μιλώντας τη γλώσσα της αγωνίας, της ελπίδας και των ονείρων του. Εμείς θα κριθούμε από το αν καταφέρουμε να συνοδεύσουμε τον κόσμο με τα τραγούδια μας στον δρόμο της ομορφιάς. Αυτό είναι το στοίχημά μας.
Φωτογραφίες: Εύη Φυλακτού
Παντελής Καλογεράκης: (τραγουδοποιός)
"Mας ενώνουν κοινές ανησυχίες αλλά και όνειρα, μας ενώνει κυρίως η αγάπη μας για το τραγούδι".
Απόστολος Κίτσος (ερμηνευτής):
"Ο ερμηνευτής χαρακτηρίζεται από το ρεπερτόριο και το τρόπο
που προσεγγίζει το υλικό του, ο τραγουδιστής έχει ως κέντρο την καριέρα του, την προσωπική του ταυτότητα".
Πολυξένη Καράκογλου (ερμηνεύτρια):
"Η τέχνη του τραγουδιού πρέπει να συγκινεί τον κόσμο μιλώντας τη γλώσσα της αγωνίας, της ελπίδας και των ονείρων του"
Μιχάλης Καλογεράκης (τραγουδοποιός):
"Το να μελοποιείς ποιήματα είναι μια στάση ζωής πολύ διαφορετική
από την κυρίαρχα προτεινόμενη"
Σπύρος Παρασκευάκος (συνθέτης):
"Γράφω μουσική για να κατανοήσω ένα κόσμο γεμάτο μνήμες, εντυπώσεις, αιτήματα και αισθήματα που με ταλαιπώρησαν και με λύτρωσαν
όταν έγιναν τραγούδια"
Δήμητρα Σελεμίδου (ερμηνεύτρια):
"Η 4η Ακρόαση μου έδωσε ελπίδα, χαρά και την ευκαιρία να γνωρίσω νέους καλλιτέχνες συνομίληκούς μου με τα ίδια όνειρα και τις ίδιες αναζητήσεις"
Γιάννης Βασιλόπουλος (στιχουργός):
"Στη δική μας γενιά το "εμείς" ως αίτημα, μοιάζει πιο ισχυρό από το "εγώ".
Αντώνης Παπακωνταντίνου (συνθέτης):
"Η μουσική είναι ένας τρόπος να μείνω στη χώρα μου, να αποκτήσω ρίζες, σχέσεις, να γνωρίσω τον εαυτό μου και τους άλλους, να διατηρήσω την ευαισθησία μου και τη διαφορά μου".
