Live τώρα    
21°C Αθήνα
ΑΘΗΝΑ
Ελαφρές νεφώσεις
21 °C
18.2°C21.8°C
2 BF 49%
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Αίθριος καιρός
19 °C
17.0°C20.3°C
2 BF 68%
ΠΑΤΡΑ
Αίθριος καιρός
17 °C
16.0°C16.6°C
4 BF 68%
ΗΡΑΚΛΕΙΟ
Ελαφρές νεφώσεις
19 °C
17.1°C19.1°C
5 BF 37%
ΛΑΡΙΣΑ
Αίθριος καιρός
17 °C
17.1°C17.1°C
2 BF 56%
ΣΩΤΗΡΗΣ ΔΕΜΠΟΝΟΣ / Σ. Δεμπόνος: "Οι θυμικές αντιδράσεις οδηγούν σε φασίζουσες συμπεριφορές και ιδεολογίες..."
  • Μείωση μεγέθους γραμματοσειράς
  • Αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
Εκτύπωση

ΣΩΤΗΡΗΣ ΔΕΜΠΟΝΟΣ / Σ. Δεμπόνος: "Οι θυμικές αντιδράσεις οδηγούν σε φασίζουσες συμπεριφορές και ιδεολογίες..."

Ας δώσουμε προσοχή σε αυτή την φράσης καθώς εκφέρεται από το στόμα ενός γιατρού έστω και όχι της πλέον αρμόδιας για την περίπτωση ειδικότητας, δηλαδή ψυχιάτρου, αλλά παθολογοανατόμου! Αυτή είναι βέβαια η μια πλευρά του Σωτήρη Δεμπόνου γιατί η άλλη είναι εκείνη του μουσικού, τυπικά κιθαρίστα αλλά επί της ουσίας ενός λίαν προσωπικού δημιουργού ο οποίος χρησιμοποιεί μία πληθώρα ακουστικών, ηλεκτρικών (όπως το ιδιοκατασκευασμένο μαντολινοκίθαρο του) και ηλεκτρονικών οργάνων για το σχεδόν αποκλειστικά instrumental έργο του που είναι αληθινά ξεχωριστό. Ο Σωτήρης Δεμπόνος δραστηριοποιείται κυρίως στον χώρο της κινηματογραφικής και, ακόμα περισσότερο, της θεατρικής μουσικής αλλά, στα «διαλείμματα» αυτής του της ενασχόλησης, έχει κυκλοφορήσει και πέντε συνολικά πολύ ενδιαφέροντες δίσκους οι τρεις εκ των οποίων περιέχουν υλικό που γράφτηκε ειδικά για εκείνους.

Ο πιο πρόσφατος από αυτούς είναι το «Blue Nevus» που κυκλοφόρησε στο τέλος της περυσινής χρονιάς σε βινύλιο (και σε μόλις 315 αριθμημένα αντίτυπα) από την Puzzlemusik, μία από τις λιγοστές πλέον όχι απλά ενεργές αλλά και δραστήριες ελληνικές ανεξάρτητες δισκογραφικές εταιρείες. Την εκτέλεση αυτή τη φορά έχει αναλάβει η Farwest Mandolinistic Orchestra, ένα σχήμα δηλαδή που περιλαμβάνει μαντολίνα, κιθάρες, keyboards, μπάσο κλαρινέτο, τρομπόνι, τούμπα, βιολί, τσέλο, ακουστικό μπάσο και κρουστά αλλά τα μέλη του, πλην φυσικά του ιδίου του Σ. Δ., είναι ακόμα...άγνωστα (!) με την συμμετοχή του συμπαραγωγού του LP Μανώλη Αγγελάκη στην slide κιθάρα. Η συγκεκριμένη ενορχήστρωση όμως δεν είναι το μόνο παράδοξο της υπόθεσης καθώς το «Blue Nevus» αποτελεί μία οργανική σπουδή επάνω σε όλες σχεδόν τις «αποχρώσεις», τις διαθέσεις και τα στιλ του blues με καθόλου όμως «ακαδημαϊκό» χαρακτήρα μα αντίθετα με μία ράθυμη, κάποτε ακόμα και νωχελική, συχνά αισθησιακή αλλά στο βάθος και μόνιμα παιγνιώδη προσέγγιση η οποία γίνεται ακόμα πιο έντονη αν προστεθεί μία απόπειρα σύνδεσης του αρχετυπικού ιδιώματος με τις...παθολογοανατομία ή, πιο απλά, τις βιοψίες! Είναι προφανές βέβαια ότι όλα αυτά συμβαίνουν και συνυπάρχουν με το ιδιότυπο χιούμορ (αν και οι ίδιοι/ες το αποκαλούν τρέλα!) που χαρακτηρίζει σχεδόν όλους/ες που κατάγονται από την Κεφαλλονιά όπως ο Σ. Δ. και το οποίο συντελεί κατά πολύ ώστε το αποτέλεσμα να είναι μια δουλειά που βυθίζεται ηδονικά στον blues ήχο και τις προεκτάσεις του προσφέροντας όχι μόνο διασκέδαση αλλά και διανοητική και ψυχική χαλάρωση στον ακροατή. Για όσους/ες θέλουν να έχουν μία εμπειρία του και μάλιστα ζωντανή υπάρχει η «Βόλτα στα δισκάδικα», μία μικρή δηλαδή περιοδεία του Σ. Δ. σε κάποια από τα υπάρχοντα ακόμα σε πείσμα των αντιξοοτήτων που αντιμετωπίζουν δισκοπωλεία η οποία ξεκίνησε την περασμένη εβδομάδα και συνεχίζεται με εμφανίσεις άνευ εισιτηρίου σήμερα, Σάββατο 25 Ιανουαρίου στις 8.30 το βράδυ, στο «Music Works» (Αγίας Λαύρας 74, Πετρούπολη) και την Κυριακή 2 Φεβρουαρίου στη μία το μεσημέρι στο «Ιμάντας» (Σαρρή 46, Θησείο). Το μυστικό λοιπόν του «Κυανού Σπίλου» περιμένει για να σας αποκαλυφθεί και μάλιστα δωρεάν αρκεί να διαθέτετε...ευήκοα ώτα!

Συνέντευξη στον Θάνο Μαντζάνα

 

//www.youtube.com/embed/VYkQScj5EO4

 

Οι πολύ λίγες αναλογικά δισκογραφικές κυκλοφορίες σου έχουν ως αιτία την έλλειψη χρόνου, το ότι γενικά δεν είσαι τόσο παραγωγικός ή ότι δύσκολα βρίσκεις τις κατάλληλες συνθήκες/εταιρείες για να πραγματοποιηθούν;

Ο χρόνος είναι ένας βασικός παράγοντας αλλά δεν είμαι καθόλου σίγουρος ότι θα είχα συχνότερη δισκογραφική παρουσία αν αποκλειστική απασχόλησή μου ήταν η μουσική. Ασχολούμαι με την μουσική σχεδόν καθημερινά αλλά δημοσιοποιώ κάτι όταν κρίνω ότι αξίζει να κυκλοφορήσει ενώ και οι εκάστοτε συνθήκες στη δισκογραφία επηρεάζουν μεν τον χρόνο μιας κυκλοφορίας αλλά δεν είναι αυτές που θα την ματαιώσουν.

Θα έλεγες ότι το «Blue Nevus» συνδέεται περισσότερο με το «Film Musik», το «FAR WEST - Tribal Dances» ή με κανένα από τα δύο;

Το  «Film Musik» είναι ιδιαίτερο υλικό καθώς περιλαμβάνει μουσική γραμμένη για τον κινηματογράφο. Το «Blue Nevus» ακολουθεί την συνθετική τεχνική του «Ουράκας» και του «FAR WEST - Tribal Dances» αν και ηχητικά διαφέρει και από τα δύο.

Μήπως εκτός από την μεταφορική σημασία της λέξης, δηλαδή λυπημένος/η/ο, κάτι που επίσης σε ελκύει, έστω και υποσυνείδητα, στα blues είναι η κυριολεκτική; Με άλλα λόγια μπλε/γαλάζιο, δηλαδή το χρώμα της θάλασσας, του ουρανού και τελικά της ίδιας της Ελλάδας; Ή μήπως βλέπεις μια ακόμα βαθύτερη και κρυφή για τους πολλούς σχέση ανάμεσα σε αυτό το ιδίωμα και την ελληνική μουσική από την οποία επίσης εμπνέεται η δική σου, έστω και με μη προφανή τρόπο;

Τα blues είναι ένα από τα μουσικά ιδιώματα που έχουν συμβάλλει στην διαμόρφωση του προσωπικού μου μουσικού αισθητηρίου, αν και μιλούν για βάσανα μου προκαλούν ευφορία (γέλια). Μην ξεχνάμε όμως ότι ο όρος blues είναι ευρύτερος, aπό την εποχή της πρώιμης jazz μέχρι τουλάχιστον τον Duke Ellington blues ως επί το πλείστον χαρακτήριζαν στους τίτλους τα κομμάτια τους. Όσο για το «μπλε της Ελλάδας» δεν το κατέχω πολύ καλά, μεγάλωσα σε νησί όπου έχει βουνά, βρέχει συνεχώς το χειμώνα και το καλοκαίρι στις «εξωτικές» του παραλίες ο ουρανός συνήθως είναι υπόλευκος γιατί έχει μόνιμο πούσι! Και από μουσική παράδοση άστα… «ξενόφερτη» όσο δεν πάει άλλο! (περισσότερα γέλια)

Αλήθεια σίγουρα μεν υπάρχει κάτι το μελαγχολικό και λυπηρό σε μία nevus, μήπως όμως υπάρχει και κάτι...ερωτικό;

Ελπίζω να μην έρθει ποτέ τη αποφράς ημέρα που θα χρειαστεί να δω έναν κυανό σπίλο για να λυπηθώ ή να νιώσω ερωτικά! Εύχομαι τότε να έχω ήδη βγει στην σύνταξη όσον αφορά αμφότερες τις ιδιότητες μου!

Ως ακροατής αλλά και σαν μουσικός βρίσκεσαι πιο κοντά στο urban ή στο country blues;

Σαν μουσικός, όσον αφορά τουλάχιστον στο «Blue Nevus», μάλλον στην επτανησιακή folk με ολίγη από Νέα Ορλεάνη. Σαν ακροατής ακούω τα πάντα εκτός από σκυλάδικα και τα λεγόμενα «έντεχνα», ίσως γιατί μου προκαλεί αλλεργία ο όρος!

Είσαι τόσο φανατικός οπαδός της ηχητικής αίσθησης και ποιότητας του βινυλίου ή είναι κάποιος άλλος ο λόγος που προτιμάς να κυκλοφορείς τις δουλειές σου κυρίως σε αυτή την μορφή;

Οι απολύτως προσωπικές μου δουλειές έχουν κυκλοφορήσει μισές - μισές στα δύο formats. Μπορεί ο ήχος του βινυλίου να ακούγεται γλυκύτερος/αναλογικότερος αλλά, για τεχνικούς λόγους, ούτε ευρεία στερεοφωνική εικόνα ούτε ακραίες συχνότητες μπορεί να αποδώσει. Aν για παράδειγμα έχουμε να κάνουμε με ηλεκτρονική μουσική το CD είναι το ιδανικό format κατά τη γνώμη μου. Το «Blue Nevus» κυκλοφόρησε μ' αυτή την μορφή γιατί το βινύλιο είναι και λίγο «φετίχ» ως αντικείμενο, ήθελα να προσφέρω στον ακροατή κάτι πιο «πολύτιμο». Άλλωστε κάθε αγοραστής του έχει την δυνατότητα με έναν προσωπικό κωδικό να κατεβάσει από το site μου το υλικό σε πλήρη ανάλυση  (wav) στην εκδοχή του mastering για CD. Έτσι τελικά, κατά κάποιο τρόπο, διατίθεται τόσο σε βινύλιο όσο και σε CD...

Αν και ένα μεγάλο μέρος από όσα ακούγονται στον δίσκο προέρχονται από ηλεκτρονικές ηχητικές πηγές το αποτέλεσμα είναι ασυνήθιστα «φυσικό», ακόμα και «ζεστό» μπορώ να πω. Πώς το κατάφερες αυτό, χρησιμοποιώντας αναλογικά μηχανήματα, samples ή με κάποια άλλη τεχνική/μέσο;

Είναι λογικό να ακούγεται έτσι κατ' αρχήν γιατί τα λίγα samples που χρησιμοποιήθηκαν προέρχονται κυρίως από προσωπική και βασισμένη σε παλαιότερες ηχογραφήσεις μου «βιβλιοθήκη» ηχοχρωμάτων. Επίσης το κύριο μέρος του υλικού παίζεται από την Farwest Mandolinistic Orchestra, είναι δύσκολο να καταφέρουμε να συνευρεθούμε δέκα άτομα επί σκηνής αλλά στις επερχόμενες εμφανίσεις ένα - ένα τα μέλη της θα αποκαλύπτονται...Για το τελικό ηχητικό αποτέλεσμα πρέπει βέβαια να αποδοθούν εύσημα στον Μανώλη Αγγελάκη για τη μίξη και στον Γιάννη Χριστοδουλάτο για το mastering του δίσκου.

Το ότι η μοναδική συμμετοχή στον δίσκο δίπλα στους Farwest Mandolinistic Orchestra και μάλιστα επώνυμη είναι του Μανόλη Αγγελάκη οφείλεται α) Στην κοινή σας αγάπη για το blues β) Στο ότι αμφότεροι έχετε συνεργαστεί στο παρελθόν με τον Αντώνη Λιβιεράτο, για εσένα μάλιστα αν δεν απατώμαι ήταν η μοναδική άλλη φορά που δούλεψες με κάποιον άλλο γ) Σε κάποιον άλλο «κοινό παρονομαστή» που όλοι εμείς οι υπόλοιποι αγνοούμε!

Με τον Μανώλη Αγγελάκη συνεργαζόμαστε περισσότερο από μία δεκαετία, έχει κάνει την ηχοληψία μιας πολύ δύσκολης  παραγωγής όταν το πρώτο μου CD «Ουράκας» παρουσιάστηκε ζωντανά για ένα μήνα, ως μουσικοθεατρική παράσταση, στο «Θέατρο Μουσούρη» πριν δώδεκα χρόνια. Επίσης έχουμε παίξει πολλές φορές μαζί σε εμφανίσεις του καθώς είμαι μέλος - αν και ανενεργό τελευταία λόγω μειωμένου χρόνου -  του γκρουπ του,  των Θηρία, ήδη από τότε που ξεκίνησαν. Ο Μανώλης. διαθέτει ευρύτατες τεχνικές γνώσεις μα και...ανοιχτά αυτιά, απόδειξη ότι, μέχρι τώρα, κανένας από τους δίσκους στους οποίους έχει κάνει παραγωγή δεν έχει σχέση με τα blues. Η συμβολή του στο τελικό αποτέλεσμα ήταν ουσιώδης, όχι μόνον εκτελεστικά αλλά κυρίως στo στάδιo της ηχητικής επεξεργασίας. Κατά τα άλλα είναι και φυσιολογικό να συνεργάζεται κανείς με μουσικούς με τους οποίους έχει κοινές αισθητικές αναζητήσεις, δεν συμφωνείς;

Έστω και όχι σε πρώτο επίπεδο αλλά μία από τις πηγές έμπνευσης αυτής της δουλειάς ήταν και η κατάσταση που βιώνει η χώρα μας κατά την τετραετία των Μνημονίων και η δεινότατη κοινωνική πραγματικότητα την οποία έχει επιφέρει;

Το «Blue Nevus» είναι συνθετική δουλειά προ Μνημονίων εν τούτοις η συγκυρία της κυκλοφορίας του είναι καλή. Τα Μνημόνια οδηγούν στην πείνα,  πρώτα όμως σκοτώνουν το μυαλό και έτσι προκαλούν κατήφεια, μιζέρια και απάθεια ή θυμικές αντιδράσεις που οδηγούν σε φασίζουσες συμπεριφορές και ιδεολογίες. Ένας ακόμα δίσκος, ένα βιβλίο, μία ταινία, μία έκθεση, μία παράσταση, μία συναυλία κάνουν καλό και επίσης κοστίζουν πολύ λιγότερο από έναν αποκωδικοποιητή του ψηφιακού πλέον τηλεοπτικού σήματος!

Υπάρχει αλήθεια Σωτήρη κάποιος Έλληνας δημιουργός που – παρά τις ίσως μεγάλες διαφορές ύφους και στιλ – να νιώθεις αυτό που κάνει αρκετά κοντινό, ακόμα και συγγενικό, με την δική σου δουλειά από πλευράς σύλληψης, μεθοδολογίας, πιθανόν ακόμα και αισθητικής σε κάποιο βαθμό;

Για να είμαι ειλικρινής δεν μου έρχεται κάποιος στο μυαλό…Ο λόγος είναι ότι, εν μέρει από ανάγκη, εν μέρει λόγω της μικτής μουσικής παιδείας μου αλλά και από ιδιοσυγκρασία, έχω αναπτύξει μία συνθετική τεχνική απολύτως προσωπική και ιδιάζουσα. Για το αισθητικό της αποτέλεσμα βέβαια το λόγο έχουν οι ακροατές, εσείς οι κριτικοί…και πάνω απ' όλα ο χρόνος.

Αντίστοιχα αισθάνεσαι ότι αυτό που κάνεις είναι avant garde, πειραματική ή απλά σύγχρονη - περισσότερο, λιγότερο ή και καθόλου - λαϊκή (popular) μουσική;

Είναι λίγο δύσκολος ο αισθητικός αυτοπροσδιορισμός αν και όσον αφορά στο «Blue Nevus» αναφέρθηκα πριν...Όσο για τον όρο «λαϊκή μουσική» πολύ σωστά υπονοείς ότι είναι μετάφραση του αγγλικού όρου popular μόνο που οι Αγγλοσάξoνες ξέρουν τι εννοούν, εμείς τι εννοούμε με τον όρο «λαϊκή» μουσική; Μια συγκεκριμένη φόρμα; Μια συγκεκριμένη ενορχήστρωση; Μουσική που χρησιμοποιεί συγκεκριμένες κλίμακες; Μουσική που ακούει μια συγκεκριμένη τάξη (με τη μαρξιστική έννοια του όρου) και, αν ναι, ποια είναι αυτή η τάξη; Όλα ή κάποια από αυτά και ποια; Τα έχει ορίσει κανένας να το συζητήσουμε, να καταλήξουμε και να επικοινωνήσουμε;

Είχα την τύχη να γνωρίσω αναλφάβητο βοσκό που έβαζε να ακούσει το κοπάδι του Μπαχ! Με βάση αυτό το γεγονός ο βοσκός αυτός ήταν «λαϊκός» άνθρωπος ή όχι; Ο ίδιος ο Μπαχ είναι «λαϊκός» συνθέτης ή όχι; Τα αναφέρω αυτά γιατί πιστεύω ότι η υπέρμετρη χρήση του όρου «λαϊκός» («λαϊκή» γειτονιά, «λαϊκή» μουσική, «λαϊκός» άνθρωπος κ.λπ.) όπως και του όρου «εργαζόμενος» κρύβει κάτω από το χαλί σοβαρά προβλήματα ανάλυσης. Εγώ πάντως με τον όρο  «λαϊκή» χαρακτηρίζω μόνο τον χώρο όπου...ψωνίζουμε ζαρζαβατικά! (γέλια)

Σε πρόσφατη συνέντευξη μου με τον συνάδελφο σου ιατρό, συνεργάτη σου κάποτε στην μουσική και φίλο σου Αντώνη Λιβιεράτο όταν τον ρώτησα ποια σχέση έχουν η μία ιδιότητα του με την άλλη περιορίστηκε να μου πει ότι οι σπουδές και γενικά η ενασχόληση με τις θετικές επιστήμες βοηθάει και σε αυτήν με την μουσική καθώς η τελευταία έχει πολλά να κάνει με τα μαθηματικά. Έχεις να πεις κάτι περισσότερο για τον συνδυασμό τους στον ίδιο άνθρωπο, όπως για παράδειγμα ότι η ιατρική θεραπεύει το σώμα ενώ  η μουσική την ψυχή, ενίοτε και στις ευτυχέστερες των περιπτώσεων και το μυαλό; Και υπάρχει μήπως κάποια μεγαλύτερη και πιο έντονη σχέση της μουσικής με την δική σου ιατρική ειδικότητα;

Δεν συγχέω την μία δουλειά μου με την άλλη γιατί ευτυχώς  δεν είμαι σχιζοειδής προσωπικότητα! Αλληλεπίδραση σίγουρα υπάρχει αλλά δεν με απασχόλησε ποτέ το να την προσδιορίσω. Θα μπορούσα να πω ότι ενώ, λόγω της φύσης της εξειδίκευσης, ασκώντας την ιατρική χάνομαι σε έναν μικρόκοσμο απομονωμένος σε ένα εργαστήριο με την μουσική ανοίγομαι περισσότερο στον σύμπαντα κόσμο. Μπορεί να ακούγεται παράξενο, ίσως να περίμενε κανείς να ισχύει το ακριβώς αντίστροφο...

 

//www.youtube.com/embed/tl6B5yMok8k

 

Πώς και γιατί αποφάσισες αυτή την «βόλτα στα δισκάδικα», δεν βρίσκεις κατάλληλους για εσένα τους  συνηθισμένους συναυλιακούς χώρους ή για οποιονδήποτε λόγο δεν σου είναι εύκολο να εμφανιστείς σε αυτούς;  Και ποιος αλήθεια θα έλεγες ότι είναι ο ιδανικός χώρος για να παίξεις ζωντανά την μουσική σου;

Νομίζω ότι για τον κάθε μουσικό ιδανικός χώρος είναι αυτός που το κλίμα του, η «αύρα» του για να το πούμε έτσι, ωθεί το κοινό να ΑΚΟΥΣΕΙ και ας μην είναι συνηθισμένος «συναυλιακός» χώρος. Μία εμφάνιση που θα θυμάμαι πάντα είναι η παρουσίαση του «FARWESΤ - Tribal Dances» στο μουσείο τον πολιτικών εξορίστων του Αη Στράτη στον Κεραμεικό. Όπως επίσης αναπολώ το συνολικό κλίμα των εμφανίσεων στο«Μικρό Μουσικό Θέατρο» στο Κουκάκι που δυστυχώς έχει κλείσει εδώ και χρόνια. Δεν είναι όμως η πρώτη φορά που εμφανίζομαι σε δισκάδικα, στο «Music Works» του Θανάση Αρβανίτη στην Πετρούπολη που είναι τμήμα της «βόλτας» έχω παίξει αρκετές φορές όπως και στο «Δισκάδικο» του Σήφη Αγγελίδη. Είναι πολύ γοητευτικό να έχεις τον ακροατή δύο – τρία  μέτρα μακριά σου με σκηνικό προθήκες CD και βινυλίων. να ακούς την ανάσα του ή να σε μπερδεύει επειδή κουνάει νευρικά το πόδι του και εσύ να θέλεις να τον κερδίσεις. Νιώθεις να ακροβατείς! Και τα δισκάδικα πρέπει να υποστηριχθούν, υπάρχει ένα κειμενάκι γι αυτό το εναλλακτικό live project και τα κίνητρα του στο www.debonos.gr. Εννοείται όμως ότι θα υπάρξουν επίσης εμφανίσεις και σε πιο συνηθισμένους συναυλιακούς χώρους...

Όπως και αν έχει, τι να περιμένει το κοινό που θα σου κάνει παρέα σε αυτή την «βόλτα...» και πόσο διαφορετικό θα είναι από αυτό που ακούγεται στον δίσκο;

Εκπλήξεις…και αν ήδη έχει και το δίσκο ακόμα μεγαλύτερες! Τυπικά είμαστε δύο, εγώ και ο Στάθης Ιωάννου (των Illegal Operation των οποίων μέλος είναι επίσης και ο Μανώλης Αγγελάκης) στην ηλεκτρική κιθάρα αλλά  επί της ουσίας είμαστε ολόκληρη η Farwest Mandolinistic Οrchestra!

Και ποιο θα είναι το επόμενο project σου, αν βέβαια δεν είναι πάρα πολύ νωρίς για τους ρυθμούς σου για να κάνεις τέτοια σχέδια και πολύ περισσότερο για να είναι αυτά ανακοινώσιμα;

Η μετατροπή της Farwest Mandolinistic Orchestra σε μόνιμο, σταθερό σχήμα και από δισκογραφικής πλευράς κάποια τραγούδια μου ηχογραφημένα ζωντανά στο στούντιο. 

Αμφότερα δείχνουν το ίδιο ενδιαφέροντα όσο και οτιδήποτε άλλο έχει κάνει μέχρι τώρα ο Σ. Δ. και γι' αυτό προσωπικά τα αναμένω ανυπόμονα...

https://w.soundcloud.com/player/?url=https%3A//api.soundcloud.com/tracks/122886197&color=ff5500&auto_play=false&show_artwork=true

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΓΝΩΜΕΣ

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

EDITORIAL

ΑΝΑΛΥΣΗ

SOCIAL