Live τώρα    
22°C Αθήνα
ΑΘΗΝΑ
Αίθριος καιρός
22 °C
20.2°C23.5°C
2 BF 43%
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Αίθριος καιρός
20 °C
16.6°C22.9°C
2 BF 45%
ΠΑΤΡΑ
Αίθριος καιρός
17 °C
17.1°C21.5°C
2 BF 64%
ΗΡΑΚΛΕΙΟ
Ελαφρές νεφώσεις
21 °C
20.2°C21.1°C
1 BF 62%
ΛΑΡΙΣΑ
Ελαφρές νεφώσεις
18 °C
17.9°C17.9°C
0 BF 59%
Σταύρος Τσιώλης: / Σταύρος Τσιώλης: Ελπίδα του έρωτα, πληγές που καίνε τα σωθικά
  • Μείωση μεγέθους γραμματοσειράς
  • Αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
Εκτύπωση

Σταύρος Τσιώλης: / Σταύρος Τσιώλης: Ελπίδα του έρωτα, πληγές που καίνε τα σωθικά

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟΝ ΚΩΣΤΑ ΤΕΡΖΗ

Συνάντησα τον Σταύρο Τσιώλη στον χώρο ενός εμπορικού κέντρου, κοντά στο σπίτι του - "Κάνει πολύ κρύο σήμερα, κι έχω και να μαγειρέψω", μου είχε πει στο τηλέφωνο. Κόσμος πήγαινε κι ερχόταν τριγύρω μας, η ατμόσφαιρα ήταν κατ’ επίφαση εορταστική, κι εμείς ξεκινήσαμε μια κουβέντα από εκεί που την είχαμε αφήσει χρόνια πριν, για το ελληνικό σινεμά, τις γυναίκες, τον Χρήστο Βακαλόπουλο, τη Φίνος Φιλμ, απατεώνες και άγιους, ή μάλλον κατά παραχώρηση απατεώνες και κατά σύμβαση άγιους...

Η συζήτηση ξεκίνησε με υπόμνηση για την πρόσφατη απώλεια του Δήμου Θέου, παλιού φίλου του Σταύρου Τσιώλη. "Με τον Δήμο ήμασταν συγκάτοικοι για χρόνια, εγώ τότε ήμουν βοηθός στη Φίνος Φιλμ, εκείνος έκανε ευκαιριακές δουλειές... Θυμάμαι, με κατηγορούσε που δούλευα σε κάποιες από εκείνες τις ταινίες. Ο Δήμος ήταν διανοούμενος, ξεχώριζε από τότε... Τον είχα βοηθήσει να γυρίσει την πρώτη του ταινία, το 'Κιέριον’. Θυμάμαι ακόμα την αγωνία να φυγαδεύσουμε το φιλμ κρυφά, κομμάτι - κομμάτι στο εξωτερικό, μετά την 21η Απριλίου του 1967, για να προβληθεί στο Φεστιβάλ της Βενετίας. Νομίζω τελικά ότι από αυτή την ταινία ξεκινάει ο νέος ελληνικός κινηματογράφος...".

* Ωστόσο εσείς καταφέρατε να "προχωρήσετε" και να εξελιχθείτε σε εκείνο το δύσκολο περιβάλλον της Φίνος Φιλμ...

Δούλεψα βοηθός με όλους τους σημαντικούς σκηνοθέτες εκείνης της περιόδου, αλλά δύο θεωρώ δασκάλους μου. Θα σου φανεί περίεργο, ο ένας είναι ο Γιάννης Δαλιανίδης, για την εκπληκτική οικονομία των μέσων πάνω στο γύρισμα και την ικανότητά του να μετατρέπει ένα πρόβλημα, μια αδυναμία που παρουσιαζόταν, σε πλεονέκτημα για την ταινία. Αυτό το διδάχτηκα από εκείνον και μπορώ να το κάνω πράξη και στις δικές μου ταινίες. Ο δεύτερος που τον θεωρώ δάσκαλό μου, είναι ο Αλέκος Σακελλάριος. Βασίζεται βέβαια στον ιταλικό κινηματογράφο για την τεχνική της αφήγησής του, αλλά θυμάμαι κάποια γυρίσματα όπου εγώ ήμουν βοηθός του, να μένω εκστατικός από το πλάνο που έστηνε... Μετά το γύρισμα με έβαζε να του περιγράψω τι σήμαινε για μένα αυτό που μόλις είχαμε γυρίσει και τον έβλεπα να δακρύζει με την ερμηνεία που έδινα εγώ, με αυτά που του έλεγα. Αλλά οφείλω να πω κάτι για τον Αλέκο Σακελλάριο, ήταν ένας άνθρωπος που απέφευγε τον πόνο σε όλη του τη ζωή.
 

* Η τελευταία σας ταινία στη Φίνος Φιλμ ήταν η "Κατάχρηση εξουσίας" το 1971, με τον Νίκο Κούρκουλο. Πολλά εισιτήρια, σχεδόν 400.000 μόνο στην Ελλάδα, ενώ προβλήθηκε και σε πάρα πολλές χώρες, σε όλο τον κόσμο. Μετά;

Μετά πέρασα μια προσωπική κρίση, αισθανόμουν ότι ήμουν υποχρεωμένος να συνεχίσω ακριβώς πάνω στο ίδιο μοντέλο κινηματογράφου. Κατά κάποιο τρόπο ένιωθα φυλακισμένος... Έφυγα για το Άγιο Όρος, έμεινα εκεί έξι μήνες, δούλεψα στην αγιογραφία, χωρίς να συνεχίσω τελικά. Όταν επέστρεψα έγινα περιπλανώμενος πωλητής έργων λαϊκής τέχνης, γύρισα όλη την Ελλάδα. Αυτό με βοήθησε πάρα πολύ, είχα να κάνω με κάτι χειροπιαστό και δημιουργούσα προσωπική σχέση με τους ανθρώπους που είχα συναλλαγές. Μου έδωσε μια νέα ισορροπία.
 

* Καθώς ετοιμαζόμουν να έρθω να σας συναντήσω, βρήκα ένα κείμενο που, ομολογώ ότι το είχα ξεχάσει εντελώς... Το είχα γράψει στα 1992, για την ταινία σας "Παρακαλώ, γυναίκες, μην κλαίτε": "Φαίνεται πως οι ήρωες του Τσιώλη ταξιδεύουν διαρκώς προς το παρελθόν, τη χώρα των τραυμάτων. Ό,τι προσπαθούν να αποφύγουν, ελλοχεύει σαν αόρατος πυρήνας και καθοριστικό μέγεθος στην ταινία. Το μέλλον φανερώνεται μέσα από την τιθάσευση της αγωνίας του παρελθόντος, και η όποια κάθαρση δεν ανοίγει τις πόρτες σε χαμένους παραδείσους". Πληγές και σάτιρα, χαρμολύπη... Και η νέα σας ταινία, το "Γυναίκες που περάσατε από 'δω";

Είναι μια ταινία που μιλάει για ανθρώπους με όνειρα και πληγές, με άσβεστη ακόμα την ελπίδα του έρωτα. Δύο άνεργοι άντρες, που προσλαμβάνονται σε ρόλο τσιλιαδόρου, για μια παράνομη οικοδομή, στήνουν στη μέση του δρόμου ένα τραπεζάκι και λιάζονται... Αλλά στην πραγματικότητα είναι απροετοίμαστοι γι' αυτό που έρχεται, και θα δεχθούν με φόβο και έκπληξη το μεγάλο θαύμα και το μεγάλο αίνιγμα της πραγματικής ζωής... Οι γυναίκες που περνάνε από εκείνο το σημείο, βλέποντάς τους, νιώθουν μια οικειότητα, κάθονται μαζί τους κι εκμυστηρεύονται με ευκολία τα όσα τούς συμβαίνουν...
 


Κωνσταντίνος Τζούμας, Ερρίκος Λίτσης στην ταινία "Γυναίκες που περάσατε από 'δω"
 

* Είχα την αίσθηση βλέποντας την ταινία ότι θα μπορούσε το κάθε "επεισόδιο" να είναι η έναρξη μιας ξεχωριστής ταινίας...

Επιδίωξα την απλότητα, ήθελα τα πλάνα της ταινίας να είναι ταπεινά...

* Και αυτή η "στατικότητα", η μετωπική αντιμετώπιση από την κάμερα των δύο πρωταγωνιστών, του Κωνσταντίνου Τζούμα και του Ερρίκου Λίτση, μου έφερε στο μυαλό τις απαρχές του κινηματογράφου, αλλά ταυτόχρονα και το θέατρο του Μπέκετ... Υπάρχουν όμως και κάποια φλας μπακ, αποσπάσματα από τις προηγούμενες ταινίες σας...

Ναι, έπρεπε κάπως να δημιουργηθούν ρήγματα σε αυτή τη "στατικότητα" που έχει η δομή η ταινίας...

* Παράλληλα με τον κινηματογράφο, εδώ και χρόνια έχετε δουλέψει και για το θέατρο...

Πράγματι, το θέατρο το αγαπάω πάρα πολύ, να σας πω ότι έχω γράψει και ένα μονόπρακτο ειδικά για τον Ερρίκο Λίτση, λέγεται "Δημοπρασία"... Πιστεύω να παιχτεί στο θέατρο μέσα στο επόμενο διάστημα. Και να πω εδώ ότι ο Ερρίκος είναι πολύ δημοφιλής στις γυναίκες, όλες γι' αυτόν με ρωτάνε!

* Έμαθα ότι ετοιμάζετε ήδη την επόμενη ταινία...

Ναι, θα λέγεται «Χιόνι». Η ιδέα ξεκίνησε από τους στίχους ενός τραγουδιού του Αντώνη Βαρδή, που έχει γράψει ο Βασίλης Γιαννόπουλος: «Ένα τραγούδι είσαι / που χρόνια με εκδικείσαι / γιατί δεν έχεις ξεχαστεί».

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΓΝΩΜΕΣ

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

EDITORIAL

ΑΝΑΛΥΣΗ

SOCIAL