Δεν είναι μόνο ένας ιστορικός κινηματογράφος που έχει γαλουχήσει χιλιάδες Αθηναίους στο ποιοτικό σινεμά, είναι μια κυψέλη πολιτισμού στην πλατεία Βικτωρίας, που εξακολουθεί να λειτουργεί ως ισχυρό αντίδοτο στους κινδύνους της εποχής μας. Η Αλκυονίδα σήμερα βρίσκεται αντιμέτωπη με τον μεγάλο κίνδυνο της αλλαγής χρήσης, που μοιραία οδηγεί σε κλείσιμο. Πλείστα όσα παραδείγματα έχουμε στην Αθήνα και αλλού να θυμίζουν πώς πυροβολείται η πολιτιστική μνήμη. Εκεί όπου βρισκόταν το σινέ Άττικα στην πλατεία Αμερικής χάσκει ένα άδειο οικόπεδο, το Θέατρο Αμόρε μετατράπηκε σε σούπερ μάρκετ.
"Η Αλκυονίδα πρέπει να παραμείνει ιστορικός κινηματογράφος τέχνης, συνεχίζοντας το έργο που ξεκίνησε από τη δεκαετία του '60 και επιμένοντας σε επιλεγμένες ταινίες από τον παγκόσμιο και τον ποιοτικό ελληνικό κινηματογράφο" λέει ο Βελισσάριος Κοσσυβάκης, διευθυντής και ψυχή του κινηματογράφου. Προσθέτει δε με νόημα ότι "η New Star επέλεξε να συνεχίσει την ιστορική διαδρομή της Αλκυονίδας σε μια περίοδο κρίσης και στην πιο υποβαθμισμένη περιοχή της Αθήνας παρά να βρει μια εύκολη λύση, καταφεύγοντας σε εμπορικές ταινίες με σκοπό το κέρδος".
Μπροστά στον κίνδυνο να μετατραπεί ο ιστορικός κινηματογράφος σε σούπερ μάρκετ, συστρατεύονται για τη σωτηρία του πολιτιστικοί και αυτοδιοικητικοί φορείς, καλλιτέχνες, κόμματα, διανοούμενοι, κινηματογραφιστές, η Κίνηση Κατοίκων του 6ου Διαμερίσματος της Αθήνας, ζητώντας να χαρακτηριστεί η Αλκυονίδα "ιστορικός κινηματογράφος" και να αποκλειστεί κάθε άλλη χρήση του.
Με αυτό το αίτημα αντιπροσωπεία τους συνάντησε την Τρίτη την υπουργό Πολιτισμού Μυρσίνη Ζορμπά, την ενημέρωσαν για το πρόβλημα και ζήτησαν τη συμβολή της για τη διάσωση του κινηματογράφου. Η επιτροπή εξήγησε ότι "ο Νόμος 3028/2002 και η Υπουργική Απόφαση της 24ης.12.2003 για το Μουσικό Θέατρο Ολύμπια παρέχουν τη νομική ευχέρεια, μετά από γνωμοδότηση της Υπηρεσίας και του Κεντρικού Συμβουλίου Νεοτέρων Μνημείων, να χαρακτηρίσει την αίθουσα ως νεότερο μνημείο από την άποψη της χρήσης της, δηλαδή να καθορίσει ότι ο χώρος και στο μέλλον θα μπορεί να χρησιμοποιείται και να λειτουργεί αποκλειστικά ως κινηματογραφική αίθουσα τέχνης".
Η υπουργός υποσχέθηκε να μελετήσει το θέμα. Στην αντιπροσωπεία, εκτός από τον Βελισσάριο Κοσσυβάκη, συμμετείχαν ο σκηνοθέτης Βασίλης Βαφέας, ο εικαστικός και σκηνοθέτης Κυριάκος Κατζουράκης, η συγγραφέας, οικονομολόγος Νάντια Βαλαβάνη, η Κάτια Γέρου και η Μάνια Παπαδημητρίου, ο συνθέτης Βαγγέλης Φάμπας, ο Γιώργος Παπαπέτρου από τον Σύνδεσμο Φυλακισθέντων και Εξορισθέντων Αντίστασης '67 - '74, ο Γιώργος Κακούρος, ο Avtandil Mikaberidze, αντιπρόεδρος του Forum Mεταναστών και ο Παναγιώτης Σασλίδης, πρόεδρος του ΕΔΜΗΕΑ.
Με την ίδρυσή της το 1969, η Αλκυονίδα διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση κινηματογραφικής παιδείας, προβάλλοντας αριστουργήματα της 7ης Τέχνης. Στα χρόνια της δικτατορίας δεν ήταν απλώς ένα καταφύγιο τέχνης και πολύτιμος χώρος γνωριμίας με τον νέο ευρωπαϊκό και ελληνικό κινηματογράφο, αλλά ουσιαστικά λειτούργησε ως βήμα διαμαρτυρίας με προβολές απαγορευμένων από το καθεστώς ταινιών. Έτσι, οι Αθηναίοι γνώρισαν τον Αϊζενστάιν από τις πρώτες προβολές των "Ιβάν ο τρομερός" και "Αλέξανδρος Νιέφσκι", τον Μίκλος Γιάντσο, τον Ναγκίσα Οσίμα, αλλά και σημαντικές ταινίες του αμερικανικού κινηματογράφου με αφιερώματα στο γουέστερν, στον Ελία Καζάν, στο φιλμ νουάρ κ.ά. Το 1971 προβλήθηκε η "Αναπαράσταση" του Θόδωρου Αγγελόπουλου, που έφτασε τα 11.000 εισιτήρια μόνο την πρώτη εβδομάδα προβολής, ενώ η προβολή επιλεγμένων ξένων και ελληνικών ταινιών γίνονταν πολιτική πράξη απέναντι στη χούντα, με την αστυνομία παρατεταγμένη έξω από την αίθουσα. Η διαδρομή αυτή συνεχίστηκε μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του '90 που η αλλαγή στην πολιτική διανομής ταινιών οδηγεί την Αλκυονίδα στο κλείσιμο.
Ανακαινισμένη, η Αλκυονίδα επαναλειτουργεί το 2014 ακολουθώντας την ίδια ποιοτική διαδρομή. Με την ανακαίνισή της μάλιστα αποκαλύφθηκε μέσα στην αίθουσα προβολής ένα ιδιαίτερο έργο τέχνης, ένα σημαντικό διακοσμητικό ανάγλυφο του γλύπτη Δημήτρη Αρμακόλλα που δεν βρίσκεται πια στη ζωή.
Για τη σωτηρία της Αλκυονίδας η Ανοιχτή Πόλη επισημαίνει μεταξύ άλλων ότι τα "οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζει η Αλκυονίδα είναι απαράδεκτο να οδηγήσουν στο τέλος της. Τα προβλήματα αυτά μπορούν να αντιμετωπιστούν με βοήθεια από θεσμικούς φορείς πολιτισμού -υπουργείο, δήμο- και από συλλογικότητες και πολίτες που ενδιαφέρονται για τον πολιτισμό στην πόλη μας. Η Αλκυονίδα πρέπει να σωθεί. Το κλείσιμό της είναι χτύπημα άδικο για τους κατοίκους της περιοχής, για όλους τους κατοίκους της Αθήνας και μας αφορά όλους/ες, γιατί είναι πλήγμα στον πολιτισμό της πόλης μας".
Το Εικαστικό Επιμελητήριο από την πλευρά του υπογραμμίζει ότι "η Αλκυονίδα είναι χώρος δεμένος με την πορεία της ελεύθερης σκέψης στη σύγχρονη Ελλάδα και με το λαϊκό κίνημα και σηματοδοτεί τις καλύτερες στιγμές κινηματογραφικής δημιουργίας, μακριά και έξω από την άλωση της κινηματογραφίας από την πολιτιστική βιομηχανία και τη γυαλιστερή κουλτούρα του σελοφάν".
"Πλήγμα για τον πολιτισμό και μεγάλη αδικία για την περιοχή" χαρακτηρίζει το κλείσιμο της Αλκυονίδας η Κίνηση Κατοίκων του 6ου Διαμερίσματος της Αθήνας, ενώ το ΚΚΕ κατέθεσε ερώτηση στη Βουλή.
Πόλυ Κρημνιώτη
