Ένας από τους κορυφαίους δημιουργούς του ιταλικού αλλά και του ευρωπαϊκού κινηματογράφου, ο Ερμάνο Όλμι, έφυγε χθες από τη ζωή στα 87 του χρόνια. Άφησε την τελευταία του πνοή στο νοσοκομείο του Αζιάγκο, κοντά στη Βιτσέντζα, όπου είχε εισαχθεί την Παρασκευή λόγω της επιδείνωσης της κατάστασης της υγείας του. "Ο θάνατος του Ερμάνο Όλμι στερεί την ιταλική κουλτούρα από έναν γίγαντα, έναν πολύ μεγάλο μετρ του ιταλικού κινηματογράφου», δήλωσε ο υπουργός Πολιτισμού της Ιταλίας Ντάριο Φραντσεσκίνι. «Ήταν ένας διανοούμενος που εξερεύνησε σε βάθος τα μυστήρια του ανθρώπου και αφηγήθηκε, με την ποίηση που χαρακτηρίζει τα έργα του, τη σχέση ανάμεσα στον άνθρωπο και τη φύση, την αξιοπρέπεια της εργασίας, την πνευματικότητα», πρόσθεσε.
Ο Ερμάνο Όλμι είχε γεννηθεί στις 24 Ιουλίου του 1931 σε ένα χωριό κοντά στο Μπέργκαμο της Λομβαρδίας, από οικογένεια φτωχών χωρικών. Σχεδόν όλες οι ταινίες του συνδέονται με τον έναν ή τον άλλον τρόπο με την ιδιαίτερη πατρίδα του, τη Λομβαρδία, με μια ιδιαίτερη ματιά, στο μεταίχμιο ποίησης και ρεαλισμού, μετεξελίσσοντας τον ιταλικό νεορεαλισμό. Σε ηλικία 18 ετών έπιασε δουλειά στην ηλεκτρική εταιρεία Edison Volta, ενώ ταυτόχρονα συμμετείχε σε ερασιτεχνικές θεατρικές ομάδες. Σύντομα άρχισε να γυρίζει ντοκιμαντέρ για την εταιρεία στην οποία δούλευε, με τα οποία άρχισε να συγκεντρώνει την προσοχή των "ειδικών" στη δουλειά του. Το 1961 η ταινία του "Η θέση" («Il Posto») κερδίζει εγκωμιαστικές κριτικές και καθιερώνεται στην "πρώτη γραμμή" του ιταλικού κινηματογράφου. Ακολουθούν "Οι αρραβωνιασμένοι" το 1963, ταινία που "συμπληρώνει" την προηγούμενη, καθώς και οι δύο διερευνούν το λεγόμενο «οικονομικό θαύμα» της δεκαετίας του ’60 στην Ιταλία, μέσα από τις μικρο-ιστορίες των βασικών ηρώων.
Συνολικά στην καριέρα του ο Ερμάνο Όλμι γύρισε γύρω στις 40 ταινίες μικρού μήκους και περίπου 20 μεγάλου μήκους. Η γνωστότερη είναι «Το δένδρο με τα τσόκαρα» (L’ albero degli zoccoli), σπάνιος συγκερασμός ποίησης και ρεαλιστικής αποτύπωσης, της ζωής των φτωχών αγροτών στα τέλη του 19ου αιώνα - η ταινία είναι γυρισμένη μάλιστα στη λομβαρδική διάλεκτο και προβλήθηκε στην υπόλοιπη Ιταλία με υπότιτλους! Η ταινία, η οποία θεωρείται, δικαίως, μείζον έργο του ιταλικού κινηματογράφου, ένας ύμνος στη ζωή των φτωχών αγροτών που εκδιώκονται από τις εστίες τους με μια "απλή" απόφαση του φεουδάρχη της περιοχής, είχε βραβευτεί το 1978 στις Κάννες με τον Χρυσό Φοίνικα, καθώς και με το βραβείο Σεζάρ καλύτερης ξένης ταινίας την επόμενη χρονιά στη Γαλλία. Ο Ερμάνο Όλμι είχε επίσης τιμηθεί με τον Χρυσό Λέοντα το 1988 για την ταινία «Ο μύθος του άγιου πότη», βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Γιόζεφ Ροτ. Πολιτικά, ο Όλμι ήταν τοποθετημένος στην αριστερή πτέρυγα του καθολικισμού. Το 2008, το φεστιβάλ της Βενετίας τον τίμησε μ’ έναν δεύτερο Χρυσό Λέοντα, αυτή τη φορά για το σύνολο της καριέρας του.
