Καθώς το 67ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου πλησιάζει στη λήξη του, έχει ξεκινήσει ήδη ένας πρώτος "απολογισμός" για τις ταινίες που παρουσιάστηκαν τις προηγούμενες ημέρες. Στο επίσημο διαγωνιστικό τμήμα εντυπωσίασε και συζητήθηκε ιδιαίτερα «Η άλλη πλευρά της ελπίδας», η τελευταία ταινία του σπουδαίου Φινλανδού Άκι Καουρισμάκι, και θεωρείται ήδη φαβορί για κάποιο βραβείο. Συνεχίζοντας τον προβληματισμό που είχε παρουσιάσει στην προηγούμενη ταινία του, «Το λιμάνι της Χάβρης», ο Καουρισμάκι μιλά και εδώ για την "προβληματική" σχέση των Ευρωπαίων με τους μετανάστες που εισχωρούν με τον έναν ή τον άλλον τρόπο στο "φρούριο Ευρώπη". Στην ταινία, ο Χαλίντ, ένας νεαρός Σύρος πρόσφυγας, έχει φτάσει στο Ελσίνκι, αλλά ελάχιστοι είναι διατεθειμένοι να τον βοηθήσουν πραγματικά...
Στη συνέντευξη Τύπου που ακολούθησε την προβολή της ταινίας, ο Άκι Καουρισμάκι δεν μάσησε τα λόγια του για τον "ανθρωπισμό" της σημερινής Ευρώπης: «Στην Ευρώπη των ημερών μας δεν έχουμε καμία κουλτούρα» είπε. «Δεν είμαστε καλοί, δεν αξίζουμε. Η Ευρώπη έχει καταλήξει να είναι σταυροδρόμι του εγκλήματος εφόσον ουδείς ενδιαφέρεται για τον άλλο". Ο Φινλανδός σκηνοθέτης, γνωστός για το ισοπεδωτικό χιούμορ του, δήλωσε μεταξύ άλλων πως δεν τον ενδιαφέρει πια "να αλλάξει το κοινό του κινηματογράφου", όπως είχε πει κάποτε. "Τώρα πια θέλω να αλλάξω τον κόσμο. Και με δεδομένες τις συνθήκες που ζούμε σήμερα, θα πρέπει να αρχίσω αλλάζοντας πρώτα την Ευρώπη. Και μετά πάμε για την Ασία...". Χθες μάλιστα, σε δηλώσεις του στη δημόσια τηλεόραση της Φινλανδίας, ο Καουρισμάκι ανακοίνωσε ότι εγκαταλείπει τον κινηματογράφο, αν και δεν είναι η πρώτη φορά που το λέει: "Το έχω ξαναπεί, αλλά αυτή τη φορά είναι πραγματικά 'αντίο'. Αυτή η ταινία θα είναι η τελευταία για εμένα».
Ο Μεξικανός σκηνοθέτης Ντιέγκο Λούνα, μέλος της φετινής κριτικής επιτροπής, σχολίασε τις προθέσεις του νέου Αμερικανού προέδρου Ντόναλντ Τραμπ να χτίσει τείχος στα σύνορα με το Μεξικό: «Εδώ στο Βερολίνο υπάρχουν πολλοί ειδικοί για τα τείχη... Αλλά εγώ είμαι εδώ για να μάθω πώς γκρεμίζουν τα τείχη. Θα μεταφέρω τα όσα θα μου πουν πίσω στο Μεξικό, αλλά και στην Αμερική. Το μόνο θετικό πράγμα είναι ότι υπάρχει αντίδραση στα σχέδια του Τραμπ κι εγώ θέλω να συμμετάσχω σε αυτό το κίνημα. Θέλω να στείλω το μήνυμα πως η αγάπη είναι ο μόνος τρόπος να πολεμήσεις το μίσος. Περνάω τα σύνορα ανάμεσα στο Μεξικό και στις Ηνωμένες Πολιτείες τρεις ή τέσσερις φορές τον μήνα. Έχω πολλές ιστορίες αγάπης στις Ηνωμένες Πολιτείες και δεν θα αφήσω κανένα τείχος να μπει ανάμεσα σε μένα και σε αυτές τις ιστορίες...». Και προχθές, σε ένα χάπενιγκ για τους δημοσιογράφους και τις κάμερες, ο Ντιέγκο Λούνα συγκέντρωσε τα μέλη της κριτικής επιτροπής (μαζί ήταν και ο πρόεδρός της Πολ Φερχόφεν), τον καλλιτεχνικό διευθυντή της Μπερλινάλε Ντίτερ Κόσλικ και ακόμη αρκετούς "συμμετέχοντες", όπως ο Γερμανός ηθοποιός Ντάνιελ Μπριλ, και όλοι μαζί ένωσαν τα χέρια σχηματίζοντας ένα "φράγμα" μπροστά σε ένα τμήμα του τείχους του Βερολίνου που έχει απομείνει...
