Ο Δημήτρης Εϊπίδης, ο άνθρωπος που ίδρυσε το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ της Θεσσαλονίκης το 1999 και το διηύθυνε από τότε έως το 2016, «επιστρέφει» στη φετινή 19η διοργάνωση (3 έως 12 Μαρτίου) με Carte Blanche, φτιάχνοντας ένα δικό του πρόγραμμα μέσα από την επιλογή δέκα ξεχωριστών ντοκιμαντέρ (παραγωγής 2006 - 2013), τα οποία διάλεξε ανάμεσα σε εκατοντάδες άλλα και τα παρουσίασε σε προηγούμενες διοργανώσεις του φεστιβάλ. Τώρα, τα προτείνει στους θεατές και συνθέτει νοερά ένα τεράστιο παζλ του πλανήτη του χθες και του σήμερα: Είναι ο «Αποκλεισμός» του Σεργκέι Λοζνίτσα (2005, Ρωσία), ντοκιμαντέρ που αναφέρεται στο Λένινγκραντ κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, την πολιορκία της πόλης από τους ναζί, με συγκλονιστικές εικόνες. «Η μητέρα» του Ελβετού Αντουάν Κατέν (2007) παρουσιάζει τον αγώνα μιας γυναίκας να επιβιώσει μαζί με τα εννέα παιδιά της, ένα σκληρό αλλά και ποιητικό πορτρέτο μιας μάνας που υπομένει τις αντιξοότητες. Το ροκ στη Λευκορωσία, εκφράζοντας τις αγωνίες της νέας γενιάς, παρουσιάζει το ντοκιμαντέρ «Μουσικοί παρτιζάνοι» του Μίροσλαβ Ντεμπίνσκι (2007, Πολωνία).
Στην άλλη άκρη του κόσμου, στην Αλάσκα, οι ωκεανοί απειλούν να καταπιούν τον οικισμό Σισμαρέφ, που βυθίζεται ολοένα και περισσότερο στο νερό καθώς οι πάγοι λιώνουν. Το ντοκιμαντέρ «Οι τελευταίες μέρες του Σισμαρέφ» του Γιαν Λάουτερ (2008, Ολλανδία) καταγράφει το χρονικό μιας καταστροφής.
Κινμπάκου ή αλλιώς «σφιχτό δέσιμο». Ένας ερωτικός, πνευματικός και καλλιτεχνικός δεσμός με ρίζες από την Ιαπωνία. Τα μυστικά του αποκαλύπτονται στο «Κινμπάκου - Η τέχνη του δεσίματος» του Γιόουνι Χόκανεν (2009, Φινλανδία).
Από τους δρόμους που ζούσε ως άστεγος, ο Ίον Μπ. αναγνωρίστηκε ως ένας από τους σημαντικότερους σύγχρονους Ρουμάνους καλλιτέχνες όταν ένας ιδιοκτήτης γκαλερί ανακάλυψε τα αμέτρητα κολάζ του. Μια απίστευτη κι όμως αληθινή ιστορία: «Ο κόσμος σύμφωνα με τον Ίον Μπ.» του Αλεξάντερ Νανάου (2009, Ρουμανία).
Ανδρικές εξομολογήσεις μέσα σε σάουνες στη Φινλανδία. Μια κάθαρση σωματική και ψυχική, με λόγια από καρδιάς, αποτυπώνεται στο ντοκιμαντέρ «Ο ατμός της ζωής» των Γιόονας Μπέργκχαλ και Μίκα Χότακαϊνεν (2010, Φινλανδία - Σουηδία).
Η θρυλική ρεμπέτισσα Ρόζα Εσκενάζυ έζησε και τραγούδησε με απαράμιλλο πάθος. Τρεις μουσικοί ακολουθούν τα χνάρια και τα αξέχαστα τραγούδια της σε Κωνσταντινούπολη, Θεσσαλονίκη και Αθήνα στο ντοκιμαντέρ «Καναρίνι μου γλυκό» του Ρόι Σερ (2011, Ισραήλ - Γαλλία - Ελλάδα).
Ένα 13χρονο αγόρι εξαφανίζεται μυστηριωδώς. Εντοπίζεται έπειτα από τρία χρόνια, αλλά δεν είναι πλέον ο ίδιος άνθρωπος. Οι έρευνες για την υπόθεση παίρνουν μια αναπάντεχη τροπή σε ένα ντοκιμαντέρ γεμάτο σασπένς, που μοιάζει με ταινία θρίλερ: «Ο απατεώνας» του Μπαρτ Λέιτον (2011, Βρετανία - Ισπανία - ΗΠΑ).
Ο γιος επιστρέφει στη γενέτειρά του και ξανασυναντά τη μητέρα του έπειτα από 50 χρόνια. Θέλει να ξανακερδίσει τη σχέση του μαζί της, να την κάνει ευτυχισμένη στα τελευταία της χρόνια. «Πού είναι ο γιος μου;» του Τσαϊμίν Αν (2013, Νότια Κορέα).
«Καναρίνι μου γλυκό» του Ισραηλινού Ρόι Σερ, ένα ντοκιμαντέρ για τη Ρόζα Εσκενάζυ
