Live τώρα    
20°C Αθήνα
ΑΘΗΝΑ
Ελαφρές νεφώσεις
20 °C
19.2°C21.2°C
3 BF 71%
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Ασθενής ομίχλη
17 °C
13.6°C19.4°C
2 BF 78%
ΠΑΤΡΑ
Αίθριος καιρός
18 °C
17.7°C19.4°C
3 BF 67%
ΗΡΑΚΛΕΙΟ
Σποραδικές νεφώσεις
25 °C
22.7°C24.8°C
6 BF 33%
ΛΑΡΙΣΑ
Ελαφρές νεφώσεις
17 °C
16.8°C18.5°C
0 BF 82%
2013 / 2013: Μια εξαιρετικά γόνιμη χρονιά για τον κινηματογράφο
  • Μείωση μεγέθους γραμματοσειράς
  • Αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
Εκτύπωση

2013 / 2013: Μια εξαιρετικά γόνιμη χρονιά για τον κινηματογράφο

Η Σάντρα Μπούλοκ στο «Gravity» του Μεξικανού Αλφόνσο Κουαρόν.

Ένας Ιρανός που κινηματογραφεί μια μοντέρνα (και εξαιρετικά σύνθετη) ερωτική ιστορία στο σύγχρονο Παρίσι ("Το Παρελθόν"), ένας Ναπολιτάνος που συνθέτει μια ελεγεία για το τέλος του ευρωπαϊκού πολιτισμού με φόντο τον μαγευτικό ερειπιώνα της Ρώμης ("Η τέλεια ομορφιά"), ένας Βρετανός αφρικανικής καταγωγής που γυρίζει στην Αμερική ένα "ξεχασμένο" επεισόδιο από τα χρόνια του εξανδραποδισμού των Αφρικανών ("12 χρόνια σκλάβος"), ένας Γάλλος τυνησιακής καταγωγής που εκμεταλλεύεται έντεχνα το ρεαλιστικό στοιχείο στην παθιασμένη ερωτική σχέση δύο γυναικών ("Η ζωή της Αντέλ"), ένας Μεξικανός που απογειώνεται στο διάστημα σκηνοθετώντας με ποιητική διάθεση δύο κορυφαίους σταρ του Χόλιγουντ ("Gravity"), ένας Έλληνας που δανείζεται μια ιστορία εγκλεισμού και οικογενειακής βαρβαρότητας από το γερμανικό αστυνομικό δελτίο, κερδίζοντας διπλή βράβευση στη βενετσιάνικη Μόστρα από τα χέρια του Μπερτολούτσι ("Miss Violence")...

Η κινηματογραφική ιστορία της χρονιάς που μόλις έληξε, στις κορυφαίες στιγμές της, είναι μια ιστορία συναρπαστικών επιμειξιών και αλληλοεπιδράσεων στο "πλανητικό χωριό" της έβδομης τέχνης, η οποία μας προσφέρει μια από τις πιο γόνιμες σοδειές των τελευταίων χρόνων. Αξίζει τον κόπο να σταθούμε σε ορισμένες από τις ταινίες που ξεχώρισαν, μια και διανύουμε περίοδο απολογισμών και βραβεύσεων (ξημερώματα Δευτέρας ώρα Ελλάδας, απονέμονται οι Χρυσές Σφαίρες, ενώ σε λίγες μέρες ανακοινώνονται οι υποψηφιότητες για τα φετινά Όσκαρ).

Ο Ιρανός Ασγκάρ Φαραντί του «Χωρισμού» ξεφεύγει από το περιοριστικό πλαίσιο του κινηματογράφου της πατρίδας του και σκηνοθετεί στο Παρίσι το "Παρελθόν". Ο ήρωάς του, ο Ιρανός Αχμάντ, φτάνει στο Παρίσι από την Τεχεράνη για να «τακτοποιήσει» εκκρεμότητες του παρελθόντος, καθώς τέσσερα χρόνια νωρίτερα είχε χωρίσει με τη Γαλλίδα σύζυγό του Μαρί και τώρα πρέπει να βάλει και τυπικά τη σφραγίδα του "τέλους", υπογράφοντας τα χαρτιά του διαζυγίου. Εκείνη τον προσκαλεί να μείνει στο σπίτι όπου ζούσαν... Ο Φαραντί ξεδιπλώνει βήμα - βήμα ένα περίπλοκο σενάριο με χαρακτήρες που δεν είναι καθόλου προβλέψιμοι, χωρίς ωστόσο η αφήγησή του να χάνει σε αμεσότητα. Ολοι δείχνουν να θέλουν να απεμπλακούν από το παρελθόν, αλλά τα μυστικά που κρύβονται κάτω από την επιφάνεια των σχέσεων θα βρεθούν ξανά στο επίκεντρο των παθών... Ο Φαραντί διαθέτει μια σχεδόν φιλοσοφική ενατένιση της πολυπλοκότητας της ανθρώπινης ύπαρξης, όμως αυτό δεν σημαίνει πως οι ήρωές του δεν υποφέρουν, δεν συγκρούονται, δεν βασανίζονται από ενοχές. Ο Ιρανός κάνει έναν απολαυστικό κινηματογράφο ζωντανών ανθρώπων, όπου η σκέψη και τα συναισθήματα συντίθενται με εξαιρετική μαστοριά.

Με μια επίφαση μπαρόκ αισθητικής καλύπτει ο Πάολο Σορεντίνο την "Τέλεια Ομορφιά" του, μια ταινία που "απαιτεί" θεατές ασκημένους στα παιχνίδια της γοητείας και της παραπλάνησης. Ο σημαντικότερος Ιταλός σκηνοθέτης της εποχής μας εκφράζει μέσα από την ιδιαίτερη, περίτεχνη ματιά του, την αναγέννηση της μεγάλης ιταλικής κινηματογραφίας. Ο Τόνι Σερβίλο κυριαρχεί στην οθόνη, στον ρόλο του εστέτ δημοσιογράφου - συγγραφέα, κυρτωμένου από το βάρος του ιστορικού χρόνου και τη ματαιότητα αναζήτησης του ωραίου, του "υψηλού" αλλά και των ηδονών... Το διαμέρισμά του δίπλα στο Κολοσσαίο "αγγίζει" τη μνημειακή Αιωνία Πόλη, λειτουργώντας σαν πασαρέλα ξεπεσμένων αριστοκρατών ή "τελειωμένων" καλλιτεχνών. Ο θωρακισμένος, άτρωτος σαρκασμός του ήρωα, για όσα παρακολουθεί από απόσταση ή βιώνει με συγκατάβαση, είναι η άλλη όψη ενός βωβού θρήνου για το απέραντο νεκροταφείο ιδεών και ανθρώπινου πάθους στο οποίο έχει βρεθεί...

Στα 1854, ο Αφροαμερικανός Νεοϋορκέζος Σόλομον Νόρθαπ δημοσίευσε το αυτοβιογραφικό βιβλίο «Δώδεκα χρόνια σκλάβος», περιγράφοντας την εντελώς μυθιστορηματική προσωπική του περιπέτεια απώλειας της ελευθερίας του. Ζούσε στη Νέα Υόρκη ως ελεύθερος Αμερικανός πολίτης, οικογενειάρχης και ταλαντούχος μουσικός, μέχρι τη στιγμή που έπεσε θύμα απαγωγής από εμπόρους σκλάβων και βρέθηκε στον αμερικανικό Νότο περνώντας από αφέντη σε αφέντη και δουλεύοντας σε φυτείες ζαχαροκάλαμου. Το γεγονός ότι η ελευθερία δεν ήταν γι' αυτόν ένα μακρινό «όνειρο», αλλά μια απτή προϋπάρχουσα κατάσταση της ζωής του, τον εφοδιάζει με τη δύναμη της «διπλής ανάγνωσης» της σκλαβιάς του. Σε σύγκριση με τις προηγούμενες σκηνοθετικές δουλειές του, ιδιαίτερα με το «Hunger», ο Βρετανός Στιβ ΜαΚουίν "συγκρατείται" εδώ στο "12 χρόνια σκλάβος", σε μια μάλλον παραδοσιακή κινηματογραφική αφήγηση, συμπαρασύροντας ωστόσο με μαεστρία τον θεατή στα πάθη ενός εξ ορισμού αθώου...

"H ζωή της Αντέλ" του Αμπντελατίφ Κεσίς, ο Χρυσός Φοίνικας των Καννών για το 2013, δεν είναι μια ταινία-σκάνδαλο, όπως εύκολα "διαβάστηκε" από πολλούς. Η Αντέλ είναι ακόμα στο λύκειο όταν ξεκινά η ταινία, διαβάζοντας το «La Vie de Marianne», το μυθιστόρημα του Μαριβό για τη «συναισθηματική εκπαίδευση» μιας κοπέλας σε άλλη εποχή... Η ηρωίδα αναζητεί αμήχανα τον δικό της ρόλο στο "σήμερα", τον δικό της δρόμο. Η ταινία του Γαλλοτυνήσιου σκηνοθέτη είναι τελικά ένα «ολοκληρωτικό» μείγμα ρεαλισμού και ανεπιτήδευτου ερωτισμού, που κερδίζει τον θεατή σταδιακά, αφήνοντας τελικά βαθύ αποτύπωμα στη μνήμη. Μοιάζει να απασχολεί τον σκηνοθέτη περισσότερο η εσωτερική ταλάντευση της ηρωίδας του, η ανίχνευση από αυτήν ενός πρωτοφανέρωτου κόσμου, τον οποίο ψηλαφεί χωρίς προκαταλήψεις, διεκδικώντας την ηδονή ή προσκρούοντας στην οδύνη...

Μοναδικό μείγμα ταινίας "δράσης" και εσωτερικής συγκίνησης, το «Gravity» του Μεξικανού Αλφόνσο Κουαρόν είναι ταυτόχρονα ένα ποιητικό χρονικό για την ανθρώπινη επιβίωση, είτε στο διάστημα είτε όταν καταφέρνει κανείς να πατήσει ξανά τα πόδια του στη Γη... Μπορεί οι αναφορές του να στρέφονται σε αριστουργήματα του παρελθόντος, όπως το «2001: Η Οδύσσεια του Διαστήματος» του Κιούμπρικ ή το «Σολάρις» του Ταρκόφσκι, όμως ο Μεξικανός δημιουργός κατάφερε να κάνει μια ταινία εντυπωσιακά σύγχρονη, μια δημιουργία που απελευθερώνει συγκίνηση και ερωτήματα ακουμπώντας στο zeitgeist της εποχής μας... Και, απρόσμενα για πολλούς, εκμαίευσε μια σπουδαία ερμηνεία από τη Σάντρα Μπούλοκ.

Όσο για τις "ελληνικές εικόνες", οι θεατές έδωσαν την "ψήφο" τους στη «Μικρά Αγγλία» του Παντελή Βούλγαρη, η κριτική επιτροπή της βενετσιάνικης Μόστρας (και όχι μόνο) στο «Miss Violence» του Αλέξανδρου Αβρανά, ενώ σίγουρα καλύτερη πορεία στις αίθουσες άξιζε «Ο εχθρός μου» του Γιώργου Τσεμπερόπουλου.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΓΝΩΜΕΣ

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

EDITORIAL

ΑΝΑΛΥΣΗ

SOCIAL