Live τώρα    
22°C Αθήνα
ΑΘΗΝΑ
Ελαφρές νεφώσεις
22 °C
20.2°C23.8°C
3 BF 42%
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Αίθριος καιρός
22 °C
19.1°C22.7°C
2 BF 55%
ΠΑΤΡΑ
Αίθριος καιρός
18 °C
18.0°C19.9°C
4 BF 60%
ΗΡΑΚΛΕΙΟ
Σποραδικές νεφώσεις
20 °C
18.8°C20.8°C
5 BF 45%
ΛΑΡΙΣΑ
Αίθριος καιρός
23 °C
22.9°C22.9°C
3 BF 31%
«Ευτυχία»: Δράμα με φόντο το μεταπολεμικό λαϊκό τραγούδι
  • Μείωση μεγέθους γραμματοσειράς
  • Αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
Εκτύπωση

«Ευτυχία»: Δράμα με φόντο το μεταπολεμικό λαϊκό τραγούδι

«Ευτυχία»

Σκηνοθεσία: Άγγελος Φραντζής

Ερμηνεία: Καρυοφυλλιά Καραμπέτη, Κάτια Γκουλιώνη, Πυγμαλίων Δαδακαρίδης, Θάνος Τοκάκης, Ντίνα Μιχαηλίδου, Παύλος Ορκόπουλος, Ευαγγελία Συριοπούλου, Λίλα Μπακλέση, Ανδρέας Κωνσταντίνου, Ευγενία Σαμαρά, Γιάννης Δρακόπουλος, Αντώνης Λουδάρος, Κρατερός Κατσούλης, Ματθίλδη Μαγγίρα, Χρύσα Ρώπα, Φοίβος Δεληβοριάς, Χάρης Μαυρουδής, Λεωνίδας Κακούρης, Κατερίνα Διδασκάλου

Η "Ευτυχία" του τίτλου είναι η Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου, η κορυφαία στιχουργός του μεταπολεμικού ελληνικού λαϊκού τραγουδιού, μια σχεδόν μυθική μορφή, με τις πληροφορίες για τη ζωή της να χάνονται μέσα στα ταραγμένα χρόνια που έζησε. Γεννημένη στη Μικρασία, μικροπαντρεμένη με έναν αρκετά μεγαλύτερό της έμπορο, θα διαφύγει στην Ελλάδα πριν από τη Μικρασιατική Καταστροφή, με τη μητέρα και τις δύο κόρες της. Φτάνοντας ωστόσο στην Αθήνα δεν θα περιοριστεί στον ρόλο της συζύγου και μάνας. Αρχικά δουλεύει ως δασκάλα, στη συνέχεια θα γίνει ηθοποιός σε μπουλούκια και γρήγορα θα αφήσει τον άντρα της για να φτιάξει τη ζωή της στο δικό της καλούπι.

Τελικά, θα καθιερωθεί ως στιχουργός: Στο όνομά της καταγράφονται εκατοντάδες τραγούδια, περίπου 400, αλλά λαμβάνοντας υπόψη το γεγονός ότι πολλές φορές τα πουλούσε «στο πόδι» για να εισπράξει άμεσα κάποια χρήματα, προκειμένου να ικανοποιήσει το πάθος της για τη χαρτοπαιξία, πρέπει να είναι πολύ περισσότερα. Εντελώς ενδεικτικά, ορισμένα από τα πιο γνωστά: «Πάρε το δάκρυ μου», σε μουσική του Μανώλη Χιώτη, «Πήρα απ' τη νιότη χρώματα» του Απόστολου Καλδάρα, ο οποίος ήταν ο άνθρωπος που την πίεσε για να καταγράφεται το όνομά της στους δίσκους, «Πετραδάκι, πετραδάκι», πάλι του Καλδάρα, «Ας παν’ στην ευχή τα παλιά», του Καλδάρα με τραγουδιστή τον Καζαντζίδη, «Είμ’ αητός χωρίς φτερά» του Μάνου Χατζιδάκι, «Μας γέλασες, παλιοζωή» του Μάνου Λοΐζου... Παρά τα όσα δήλωσαν μετά τον θάνατό της οι κληρονόμοι της, εκείνη όσο ζούσε φαίνεται πως είχε καλές σχέσεις με τον Τσιτσάνη. Σε συνέντευξή της το 1971, λέει μάλιστα «εγώ δεν καταλάβαινα από στίχους, κάτι ψευτοποιήματα έγραφα. Ο Τσιτσάνης είναι αυτός που μ’ έμαθε να γράφω τραγούδια». Και σε αυτήν ακριβώς τη «γραμμή» κινείται η ταινία, ότι ο Τσιτσάνης στάθηκε γι’ αυτήν «δάσκαλος», σε μια σκηνή που εικονογραφεί το πώς προέκυψαν τα περίφημα «Καβουράκια»...

Ο Άγγελος Φραντζής («Μέσα στο δάσος», «Σύμπτωμα», «Ακίνητο ποτάμι») δοκιμάζεται εδώ σε ένα εντελώς διαφορετικό είδος κινηματογράφου απ’ ό,τι έχει παρουσιάσει μέχρι σήμερα. Θα έλεγα ότι επιχειρεί μια αξιοπρεπέστατη «σύνδεση» με τις καλύτερες στιγμές του «παλιού» ελληνικού κινηματογράφου, ισορροπώντας τις δραματικές στιγμές, τις χιουμοριστικές «ανάσες», την αναγωγή σε ένα γνωστό, αλλά όχι πάντα αναγνωρίσιμο ή απολύτως κατανοητό στα πολλαπλά του επίπεδα, ιστορικό πλαίσιο. Το πιο δύσκολο ήταν να εναρμονίσει τις ερμηνείες των ηθοποιών του, ειδικά στην περίπτωση του βασικού χαρακτήρα, καθώς η Κάτια Γκουλιώνη κρατά τον ρόλο της νεότερης Ευτυχίας και η Καρυοφυλλιά Καραμπέτη της ηλικιωμένης... Και έπρεπε να διαχειριστεί το «δίλημμα» της κατεύθυνσης που θα είχαν συνολικά οι ερμηνείες: Θα κυριαρχήσει το δραματικό ή το μελοδραματικό στοιχείο; Η Καραμπέτη δίνει σαφώς μια έντονα δραματική διάσταση, ενώ γύρω της οι «δεύτεροι» ή και «τρίτοι» χαρακτήρες αποκλίνουν είτε προς τη μελοδραματική κατεύθυνση είτε εμφανίζονται απλώς σαν καρικατούρες, σαν το αναγκαίο παραγέμισμα μιας πολυσύνθετης βιογραφίας...

«Star Wars: Skywalker - Η άνοδος» (Star Wars: The Rise of Skywalker)

Σκηνοθεσία: Τζέι Τζέι Έιμπραμς

Ερμηνεία: Ντέζι Ρίντλεϊ, Όσκαρ Άιζακ, Λουπίτα Νιόνγκο, Μαρκ Χάμιλ, Ντόμναλ Γκλίζον, Άνταμ Ντράιβερ, Κέρι Ράσελ

Βγαίνει και στις ελληνικές αίθουσες, σε μια «πλανητική» πρεμιέρα, το τελευταίο, όπως μας διαβεβαιώνουν (αλλά ποτέ μην λες ποτέ), μέρος του πιο κερδοφόρου κινηματογραφικού franchise όλων των εποχών. Ο σκηνοθέτης Τζέι Τζέι Έιμπραμς ήταν μόλις 11 ετών όταν ο Λούκας παρουσίασε τον πρώτο «Πόλεμο των άστρων» το 1977... Είναι μια ταινία που μοιάζει «αλυσοδεμένη», υποταγμένη σε ό,τι έχει προηγηθεί, σε βαθμό που σχεδόν αδυνατεί να σταθεί με την ελάχιστη αυτοτέλεια. Το περίπλοκο σενάριο, με αφηγηματικές γραμμές που «αφήνονται» χωρίς ικανοποιητική επεξεργασία, στοχεύει να «επιβληθεί» στον θεατή, μέσα από τη συνεχή δράση: Γαλαξιακές συμμαχίες που συγκροτούνται ή διαλύονται, πλανήτες που καταστρέφονται, κάποιες εμβόλιμες δόσεις χιούμορ, όχι και τόσο πετυχημένες... Χαρακτήρες από τις προηγούμενες ταινίες «ανασταίνονται», είτε σαν αναμνήσεις είτε με την ανασύνθεση της μορφής της Κάρι Φίσερ, χρησιμοποιώντας και υλικό που είχε μείνει έξω από την προηγούμενη ταινία της σειράς...

"Μετά τον γάμο" (After the wedding)

Σκηνοθεσία: Μπαρτ Φρέντλιχ

Ερμηνεία: Τζούλιαν Μουρ, Μισέλ Γουίλιαμς, Μπίλι Κρούνταπ, Έιμπι Κουίν, Γουίλ Τσέις

Η Αμερικανίδα υπεύθυνη ενός ορφανοτροφείου στην Ινδία, στα περίχωρα της Καλκούτας (Μισέλ Γουίλιαμς), ταξιδεύει στη Νέα Υόρκη για να συναντήσει μια πολυεκατομμυριούχο (Τζούλιαν Μουρ) διεκδικώντας ένα μεγάλο ποσό-δωρεά για το ίδρυμα, που κινδυνεύει να κλείσει... Αλλά όταν συναντηθούν σ’ ένα γάμο, η πρώτη θα συνειδητοποιήσει πως ο σύζυγος της πολυεκατομμυριούχου είναι ένας άντρας από το δικό της παρελθόν, που θα ήθελε πάρα πολύ να έχει αφήσει πίσω της... Θρίλερ, ριμέικ της ομώνυμης ταινίας της Σουζάνε Μπίερ, η οποία το 2007 διεκδίκησε το Όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας.

«Τρεις αδερφές» (Kiz Kardesler)

Σκηνοθεσία: Εμίν Αλπέρ

Ερμηνεία: Σεμρέ Αμπουζίγια, Ετσέ Γιουκσέλ, Ελίν Καντεμίρ, Μουφίτ Καγιατσάν

Βραβευμένη τουρκική παραγωγή, που συνδυάζει Τσέχωφ και στοιχεία από τους μύθους των αδελφών Γκριμ. Τρεις αδερφές, που είχαν φύγει από ένα φτωχό χωριό της Ανατολίας για να δουλέψουν σε πλούσιες οικογένειες στην πόλη, επιστρέφουν μετά από χρόνια στο πατρικό τους. Υπό το βλέμμα του αυταρχικού πατέρα, ξεκινούν να επαναλαμβάνουν τα λάθη του παρελθόντος. Στο χιονισμένο βουνό η νύχτα αποκτά απόκοσμες διαστάσεις και ο «κύκλος της ζωής», που δεν μπορούν να υπερβούν, φαίνεται να τις έχει παγιδεύσει με οδυνηρό τρόπο...

«Μέχρι τη θάλασσα»

Σκηνοθεσία: Μαρκ Γκαστίν

Ντοκιμαντέρ, ελληνικής παραγωγής. Μια διεισδυτική ματιά στη ζωή ασθενών της κλινικής φυσικής αποκατάστασης του ΚΑΤ, οι οποίοι νοσηλεύονται εκεί για μήνες, προσπαθώντας να αναρρώσουν και να περπατήσουν ξανά.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΓΝΩΜΕΣ

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

EDITORIAL

ΑΝΑΛΥΣΗ

SOCIAL