"Οι δύο πάπες" (The Two Popes)
Σκηνοθεσία: Φερνάντο Μεϊρέγιες
Ερμηνεία: Άντονι Χόπκινς, Τζόναθαν Πράις, Χουάν Μινουχίν
Τον Φεβρουάριο του 2013 η παραίτηση του Γιόζεφ Ράτσινγκερ - Πάπα Βενέδικτου αιφνιδίασε τους πάντες, καθώς εδώ και 600 χρόνια κανένας Πάπας δεν είχε παραιτηθεί. Ένα μήνα αργότερα θα τον διαδεχθεί ο Αργεντίνος Χόρχε Μπεργκόλιο, που, ανεβαίνοντας στον θρόνο του Βατικανού, πήρε το όνομα Φραγκίσκος. Όλοι γνώριζαν ότι η Καθολική Εκκλησία αντιμετώπιζε μια παρατεταμένη κρίση, ένα κουβάρι με σκάνδαλα αποπλάνησης ανηλίκων, μαζί με υποθέσεις οικονομικών καταχρήσεων. Αλλά οι λόγοι της παραίτησης Ράτσινγκερ παραμένουν μέχρι σήμερα ασαφείς, έστω κι αν ο ίδιος επικαλέστηκε την προχωρημένη ηλικία του.
Ο Νεοζηλανδός συγγραφέας Άντονι Μακάρτεν έγραψε το 2017 το θεατρικό έργο «Ο Πάπας» προσπαθώντας να δώσει απαντήσεις για την αιφνιδιαστική παραίτηση του Πάπα. «Κατασκεύασε» μια συνάντηση ανάμεσα στον Ράτσινγκερ και τον διάδοχό του το 2012. Πάνω σε αυτό το θεατρικό βασίζεται το σενάριο της ταινίας που σκηνοθέτησε ο Βραζιλιάνος Φερνάντο Μεϊρέγιες («Η πόλη του Θεού», «Ο επίμονος κηπουρός»). Ο Αντονι Χόπκινς υποδύεται τον συντηρητικό Βενέδικτο, ο Τζόναθαν Πράις τον Αργεντίνο «μεταρρυθμιστή», που, απογοητευμένος, προσπαθεί αρχικά να υποβάλει την παραίτησή του, αλλά ο Βενέδικτος αρνείται να τη δεχτεί. «Διαφωνώ με όσα λες και κάνεις, αλλά παρ' όλα αυτά έχω την αίσθηση πως είσαι ο κατάλληλος άνθρωπος γι' αυτή την εποχή» του λέει σε κάποια στιγμή ο Βενέδικτος.
Η ταινία «αφήνει χώρο» σε δύο μεγάλους ηθοποιούς να λάμψουν, με καλογραμμένους διαλόγους, σε σχέση με τον «ρόλο» της θρησκευτικής ηγεσίας, του ηθικού παραδείγματος... Κάποια στιγμή ένας καρδινάλιος υπενθυμίζει μια φράση του Πλάτωνα: «Ένα από τα σημαντικότερα προσόντα ενός ηγέτη είναι η έλλειψη επιθυμίας του να ασκεί εξουσία»... Μακάρι να ήταν έτσι.
"Ζίζοτεκ"
Σκηνοθεσία: Βαρδής Μαρινάκης
Ερμηνεία: Αύγουστος Λάμπρου - Νεγρεπόντης, Δημήτρης Ξανθόπουλος, Πηνελόπη Τσιλίκα, Νίκος Γεωργάκης
Δέκα χρόνια μετά το «Μαύρο λιβάδι» (2009), που είχε αφήσει μια εξαιρετική παρακαταθήκη, ο Βαρδής Μαρινάκης υπογράφει τη δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία του. Ένα από τα πιο δύσκολα πράγματα στον κινηματογράφο είναι η σκηνοθεσία / καθοδήγηση μπροστά σε μια κάμερα μικρών παιδιών, και οφείλουμε να δηλώσουμε εξαρχής πως αυτό το «στοίχημα» ο σκηνοθέτης το κέρδισε...
Ο ήρωάς του, ο μικρός Ιάσονας (Αύγουστος Λάμπρου - Νεγρεπόντης) έχει μια δύσκολη σχέση με την καταθλιπτική μητέρα του... Ενώ βρίσκονται σε ένα πανηγύρι κάπου στη βόρεια Ελλάδα, η μάνα εξαφανίζεται και ο μικρός, φοβισμένος, θα περιπλανηθεί στο δάσος μέχρι να βρει καταφύγιο στην καλύβα ενός άντρα, του «ερημίτη» Μηνά (Δημήτρης Ξανθόπουλος). Σαν να έχει κάνει τάμα σιωπής και ζώντας σε μια περιοχή «πέρασμα», εκβιαζόμενος από διακινητές μεταναστών, ο άντρας αρχικά δεν έχει διάθεση να βοηθήσει το παιδί. Όμως, μέσα από την υποβλητική σκηνοθετική «ματιά» στην κυρίαρχη φύση που τους περιβάλλει, θα βρεθούν και τα «κλειδιά» που θα ξεμπλοκάρουν τη μεταξύ τους επικοινωνία...
"Marianne & Leonard - Λόγια αγάπης" (Marianne & Leonard - Words of Love)
Σκηνοθεσία: Νικ Μπρούμφιλντ
Ντοκιμαντέρ για τη σχέση του τραγουδιστή Λέοναρντ Κοέν με τη μούσα του, τη νεαρή Μαριάν από τη Νορβηγία. Το καλοκαίρι του 1960, στην Ύδρα, ο Κοέν θα γνωρίσει τη γυναίκα που θα του δώσει την έμπνευση για μερικά από τα πιο διάσημα τραγούδια του, όπως τα «So Long, Marianne» και «Hey, That’s No Way to Say Goodbye». Οι δυο τους ανήκαν στην καλλιτεχνική κοινότητα που υπήρχε τότε στο νησί, στην οποία ήταν και ο σκηνοθέτης του ντοκιμαντέρ Νικ Μπρούμφιλντ, ο οποίος εδώ ανατρέχει στη σχέση που τους σημάδεψε, αλλά και στις επιπτώσεις που είχε σε αυτήν η διεθνής αναγνώριση του Κοέν.
"Η ναυμαχία του Μίντγουεϊ" (Midway)
Σκηνοθεσία: Ρόλαντ Έμεριχ
Ερμηνεία: Εντ Σκράιν, Μάντι Μουρ, Λουκ Έβανς, Πάτρικ Γουίλσον, Γούντι Χάρελσον, Ντένις Κουέιντ, Άαρον Έκχαρτ, Νικ Τζόνας
Η Ναυμαχία του Μίντγουεϊ στον Ειρηνικό, ανάμεσα στις αμερικανικές και τις ιαπωνικές δυνάμεις, το 1942, ήταν η κρίσιμη καμπή, καθώς ανέτρεψε το αήττητο των Ιαπώνων και έδωσε στους Αμερικανούς το προβάδισμα... Ο Έμεριχ («Ημέρα Ανεξαρτησίας», «Γκοτζίλα»), ειδικευμένος πια σε υπερπαραγωγές αυτού του είδους, εστιάζει στις «απλές» ιστορίες που συναρμολογούν το «μεγάλο θέαμα της πολέμου».
"Τσάρλι"
Σκηνοθεσία: Θανάσης Τσαλταμπάσης
Ερμηνεία: Θανάσης Τσαλταμπάσης, Γιώργος Κοψιδάς, Στέλιος Ιακωβίδης, Αγοραστή Αρβανίτη, Δημήτρης Παπανικολάου, Σπύρος Παππάς, Μαριάννα Τουντασάκη, Νίκος Φιλημέγκας, Φοίβος Παπακώστας, Γιώργος Λαμπριανός, Βίκυ Κυριακοπούλου.
Ο Θανάσης Τσαλταμπάσης σκηνοθετεί τον εαυτό του ως μοντέρνο Τσάρλι Τσάπλιν σε βουβή ταινία. Σεναριογράφος μαζί με την Μαρία Κίτρα, και ενσαρκώνει τον Τσάρλι, έναν άντρα με τα χαρακτηριστικά του «αλητάκου»... Κάθεται σε ένα παγκάκι, ξεφυλλίζει μία εφημερίδα και ανακαλύπτει τις οδηγίες μιας αποστολής αποκλειστικά για εκείνον: Εάν περάσει πέντε δοκιμασίες με επιτυχία, τον περιμένει ένας μεγάλος θησαυρός. Είναι αλήθεια ή κακόγουστη φάρσα;
"Μαύρα Χριστούγεννα" (Black Christmas)
Σκηνοθεσία: Σοφία Τακάλ
Ερμηνεία: Ίμογκεν Πουτς, Αλείζ Σάνον, Λίλι Ντονόγκουε, Μπρίτανι Ογκρέιντι, Κάλεμπ Έμπερχαρντ, Σάιμον Μιντ
Ριμέικ της ομότιτλης ταινίας τρόμου του 1974. Κατά τη διάρκεια των Χριστουγέννων, μια παρέα κοριτσιών κολεγίου ετοιμάζεται για διασκέδαση, όμως ένας μασκοφόρος ψυχοπαθής εισβάλλει στο πανεπιστήμιο και δολοφονεί όποιον βρει μπροστά του. Όμως τα κορίτσια είναι αποφασισμένα να τον σταματήσουν...
«Ραντεβού στο Belle Epoque» (La Belle Époque)
Σκηνοθεσία: Νικολά Μπεντό
Ερμηνεία: Ντανιέλ Οτέιγ, Γκιγιόμ Κανέ, Φανί Αρντάν, Πιέρ Αρντιτί, Ντόρια Τιλιέρ
Ο 60άρης Βικτόρ (Ντανιέλ Οτέιγ), του οποίου η συζυγική ζωή περνάει κρίση, γνωρίζεται με τον νεαρό σκηνοθέτη Αντουάν (Γκιγιόμ Κανέ), ο οποίος έχει συλλάβει την ιδέα να σκηνοθετεί ιστορικές περιόδους σε άψογα οργανωμένα στούντιο με ηθοποιούς και κομπάρσους ντυμένους στο «ύφος» κάθε εποχής ώστε να δίνει την ευκαιρία σε πλούσια ζευγάρια ή άτομα να ζήσουν στιγμές του παρελθόντος...
Ο Βικτόρ εγκαταλείπει τη σύζυγό του (Φανί Αρντάν), πουλά το εξοχικό τους και ζητάει από τον Αντουάν να του δημιουργήσει την ατμόσφαιρα συγκεκριμένης ημερομηνίας του 1974, όταν είχε γνωριστεί με τη γυναίκα του. Μόνο που η ηθοποιός η οποία αναλαμβάνει να υποδυθεί τη γυναίκα του Βικτόρ σε νεαρή ηλικία (Ντόρια Τιλιέρ) είναι η φίλη του σκηνοθέτη και ο Βικτόρ θα την ερωτευτεί, όπως ακριβώς είχε ερωτευτεί και τη γυναίκα του το 1974...
