Live τώρα    
16°C Αθήνα
ΑΘΗΝΑ
Αίθριος καιρός
16 °C
13.4°C17.6°C
3 BF 66%
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Αίθριος καιρός
14 °C
10.9°C15.9°C
1 BF 64%
ΠΑΤΡΑ
Σποραδικές νεφώσεις
15 °C
9.0°C15.5°C
2 BF 63%
ΗΡΑΚΛΕΙΟ
Ελαφρές νεφώσεις
14 °C
13.8°C14.7°C
2 BF 77%
ΛΑΡΙΣΑ
Αίθριος καιρός
15 °C
13.0°C14.5°C
1 BF 75%
Ο Μάριος Χάκκας, τα δόντια που μιλάνε και άλλες ιστορίες
  • Μείωση μεγέθους γραμματοσειράς
  • Αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
Εκτύπωση

Ο Μάριος Χάκκας, τα δόντια που μιλάνε και άλλες ιστορίες

Της Μάνιας Ζούση

Μια παράσταση θα επιχειρήσει, "σαν ένα λαϊκό θέαμα και σαν βαριετέ", να συναντήσει τον Μάριο Χάκκα σε μια πλατεία της αγαπημένης του Καισαριανής, γνωρίζοντάς τον στον κόσμο που θα παρακολουθεί, μέσα από τα κείμενα και τους αντιήρωές του. Ο ίδιος θα προβάλλει, ωσεί παρών, μέσα από ντοκουμέντα όπου θα ακούγεται να τραγουδά ένα λυγμικό τραγούδι!

Με σύνθημα «Τα δόντια μιλάνε, έχουν μνήμη, αποτυπώνουν την ιστορία», μια υβριδική-πειραματική περφόρμανς θα επιχειρήσει, μέσα από ένα οδοντιατρείο που θα στηθεί σε μια πλατεία και τις ιστορίες που θα αφηγηθούν οι οδοντίατροι, να αναδείξει πώς η στοματική «γεωγραφία» αποτυπώνει και μιλά για τη ζωή και τα βάσανα των ανθρώπων την εποχή της κρίσης.

Αυθεντικές φωτογραφίες εγκλείστων σε άσυλα τοξικοεξαρτημένων του Μεσοπολέμου θα αναζητήσουν μια συνάντηση με το βλέμμα του θεατή σε έναν πεζόδρομο της πόλης που φιλοξενεί πρόσφυγες και μετανάστες αλλά και εξαρτημένους όπως τότε, κι όπου παλιές και νέες ιστορίες διασταυρώνονται και συνομιλούν.

Σαν θεατρικό ντοκιμαντέρ, μια παράσταση βασισμένη σε συνεντεύξεις κατοίκων της Κυψέλης και αφηγήσεις παιδιών μεταναστών που μένουν σε αυτή τη γειτονιά, θα φιλοξενηθεί στο ιστορικό κτήριο του 15ου Γενικού Λυκείου Αθηνών. Οι ιστορίες των ανθρώπων θα συναντηθούν με την ιστορία του κτηρίου για να μιλήσουν για το πώς η σημερινή πόλη διαμορφώνει ταυτότητες.

Αυτά και άλλα πολλά κι εξίσου ενδιαφέροντα από τον χώρο του θεάτρου, του χορού, της μουσικής, των εικαστικών και της λογοτεχνίας, εντάσσονται στο πρόγραμμα του Φεστιβάλ Αθηνών «Άνοιγμα στην πόλη» με δράσεις, αφηγήσεις, παραστάσεις, ξεναγήσεις και συμμετοχές, σε γειτονιές, δρόμους, πλατείες, πεζόδρομους, πάρκα, αποβάθρες, λιμάνια, αρχαιολογικούς χώρους, σινεμά, σχολεία και ιστορικά κτήρια με ελεύθερη είσοδο ή χαμηλό εισιτήριο.

Ένα βαριετέ για τον Μάριο Χάκκα

Αριστερός με δική του αντίληψη και στάση ζωής, σφοδρή αντιπάθεια απέναντι στον δογματισμό, μυαλό ζωηρό, ατίθασο κι αναρχικό, ο Μάριος Χάκκας ζωντανεύει μέσα από τα έργα του σε πλατείες και δρόμους της Καισαριανής που τόσο αγάπησε και η οποία επέδρασε στον ψυχισμό και στην συγγραφική του περιπέτεια. Με αυτοσαρκασμό και οξύτατη κριτική στάση απέναντι σε έναν καταναλωτικό κόσμο που χάνει το πρόσωπό του, ο Μ. Χάκκας επιστρέφει στην Καισαριανή της προσφυγιάς και της αντίστασης, μέσα από την παράσταση «Μάριος Χάκκας: 'Κανένα ρετούς. Θέλω την πραγματικότητα'» που σκηνοθετεί η Ζωή Ξανθοπούλου 6, 7 και 8 Ιουνίου.

«Ήταν μια πρόταση του Σπύρου Γραμμένου και της Αριάδνης Καβαλιέρου, που είναι οι αφηγητές και οι ενορχηστρωτές της παράστασης. Ο Σπύρος έχει γράψει πρωτότυπη μουσική πάνω στα ποιήματα του Χάκκα, έχει μαζί του τρεις μουσικούς, ένας από τους οποίους είναι ο ανιψιός του Χάκκα, Γιώργος, που μας κάνει να αισθανόμαστε ποιο κοντά στον αγαπημένο συγγραφέα. Συμμετέχουν επίσης φιλικά κάποιοι κάτοικοι της περιοχής σε έναν θίασο 15 ατόμων» λέει η σκηνοθέτις δίνοντας το στίγμα της παράστασης, που χαρακτηρίζει «λαϊκό θέαμα, σε μια πλατεία ανοιχτή στον κόσμο. Χρησιμοποιούμε κάποια αποσπάσματα κειμένων αλλά και ολόκληρα έργα από τα ποιητικά και τα θεατρικά του. Σχεδιάζουμε ένα βαριετέ που θα έχει μουσική και πρόζα , ακολουθώντας την πορεία της ζωής του. Κείμενα που ξεκινούν σκωπτικά και φτάνουν να γίνουν υπαρξιακά και βαθιά συγκινητικά παρακινώντας σε σκέψεις. Μου αρέσει πολύ που οι αντιήρωές του έχουν σήμερα τη μεγαλύτερη θέση από ποτέ» σχολιάζει.

Ένα οδοντιατρείο στην Πλατεία Τερψιθέας

«Τα δόντια μιλάνε, έχουν μνήμη, αποτυπώνουν την ιστορία» μας αποκαλύπτει η συγγραφέας και ποιήτρια Μαρία Κουλούρη, δίνοντάς μας το στίγμα μιας υβριδικής και πειραματικής περφόρμανς που παρουσιάζεται με τον τίτλο «Τροφή - Η ιστορία αποτυπωμένη στα δόντια της εργατικής τάξης», στις 20 Ιουνίου, στην Πλατεία Τερψιθέας του Πειραιά, σε συνεργασία με τον Οδοντιατρικό Σύλλογο της πόλης και τη σκηνοθετική φροντίδα του Λευτέρη Παπακώστα.

«Σε μια πλατεία θα στήσουμε ένα κανονικό οδοντιατρείο. Πρόκειται για μια ιδέα πρωτότυπη και ουσιαστική, που αναδεικνύει το πώς η οικονομική κρίση αποτυπώνεται στη στοματική υγιεινή» αναφέρει η Μ. Κουλούρη, αποδίδοντας τα εύσημα στον Νίκο Διαμαντή. «Μου παραδόθηκαν οδοντιατρικές μελέτες, τα στοιχεία των οποίων αντανακλούν την πορεία των γεγονότων τα τελευταία δέκα χρόνια της κρίσης. Από αυτά προκύπτει ότι πριν την κρίση οι άνθρωποι φρόντιζαν την στοματική τους υγιεινή, κάτι που έπαψε με τον ερχομό της, ειδικά στα παιδιά, όπου η πρόληψη εξαφανίστηκε. Επίσης η αμασία, η πείνα και η κακή ποιότητα τροφής καταγράφεται στη γεωγραφία του στόματος. Αυτά θα συνδυαστούν με τις μαρτυρίες των οδοντιάτρων, που θα είναι παρόντες για να μας διηγηθούν γεγονότα που μπορούν να φωτίσουν την υπόθεση που μελετάμε". Παράλληλα, η κ. Κουλούρη έπρεπε να συνδυάσει το κείμενο από τον Εκκλησιαστή κεφ. 11, αφού όλες οι δράσεις στον Πειραιά έχουν μια αναφορά σε ένα κείμενο από τη Βίβλο. "Σκέφτηκα να εντάξω ακόμα και ερμηνείες ονείρων" προσθέτει.

Ο Λευτέρης Παπακώστας, που θα επιμεληθεί σκηνοθετικά την παράσταση, μιλά για μια αίθουσα αναμονής ανοιχτή στον κόσμο, όπου μέσα από τις δράσεις ηθοποιών και οδοντιάτρων θα προκύψει η αφήγηση.

Πεζόδρομος Ελπίδος 13

«Αυτό που δεν βλέπουμε μας κοιτάζει» λέει ο εικαστικός Ηλίας Πούλος αναφερόμενος στην εγκατάσταση για τους τοξικομανείς του Μεσοπολέμου που ετοιμάζει στο Victoria Square Project, στον πεζόδρομο της Ελπίδος 13, στην Πλατεία Βικτωρίας, 8-30 Ιουνίου. Ο εικαστικός προσκαλεί τον επισκέπτη σε μια συνομιλία με το αποξενωμένο πρόσωπο του εξαρτημένου, μια ιδέα που, όπως λέει, «προέκυψε όταν ο επιστημονικός υπεύθυνος του 18ΑΝΩ, Δημήτρης Υφαντής, που έχει κάνει διδακτορική διατριβή πάνω στην τοξικομανία του Μεσοπολέμου, με προσέγγισε με το αρχείο του από Δρομοκαΐτειο και Δαφνί, δείχνοντάς μου ένα σύνολο 800 φωτογραφιών που με ενθουσίασαν. Πρόκειται για μικρές φωτογραφίες των εγκλείστων, που μοιάζουν στο μέγεθος με αυτές της ταυτότητας κι ήταν οι κολλημένες πάνω στον ιατρικό τους φάκελο. Στον Μεσοπόλεμο τους τοξικοεξαρτημένους τους αντιμετώπιζαν όπως τους τρελούς, κλείνοντάς τους σε άσυλα. Πολλοί από τους ιατρικούς φακέλους αυτών των ανθρώπων ήταν ξεχασμένοι και πεταμένοι στα υπόγεια με πάνω τους καρφιτσωμένες τις φωτογραφίες τους. Ο χρόνος και η υγρασία έχουν αλλοιώσει πάρα πολύ τις φωτογραφίες, οι οποίες είναι συγκλονιστικές. Αυτές, μετά από μια επεξεργασία, θα εκτεθούν» εξηγεί ο Ηλ. Πούλος επιμένοντας πως αυτό που τον ενδιαφέρει είναι «πού και πώς συναντιέται το βλέμμα του θεατή με αυτό του τοξικομανούς, πώς αυτά διασταυρώνονται, αλλά και πώς ο θεατής μπορεί να μπει στη θέση του εξαρτημένου». Στη διάρκεια της εγκατάστασης θα γίνουν δύο ανοιχτές συζητήσεις, στις 8 Ιουνίου, όπου θα ακολουθήσει συναυλία με ρεμπέτικα που αναφέρονται στη χρήση απαγορευμένων ουσιών, και στις 26 Ιουνίου, με προβολή του ντοκιμαντέρ του Γιώργου Χρ. Ζερβά «Τώρα κάνω όνειρα», με παιδιά του 18 ΑΝΩ σε διαδικασία απεξάρτησης.

Κυψέλης και Παξών γωνία

“Η Κυψέλη είναι η αφορμή για να μιλήσουμε για το πώς η σημερινή πόλη διαμορφώνει ταυτότητες, πώς μας διαμορφώνει όλους. Την παίρνουμε σαν ένα παράδειγμα, ίσως το πιο έντονο στην Αθήνα, όπου συναντάμε μια περιοχή, η οποία αποτελεί έναν τρομερά ευαίσθητο δείκτη κοινωνικών αλλαγών σχεδόν σε όλη τη διάρκεια της αστικής ιστορίας της Αθήνας. Νομίζουμε ότι ο καλύτερος τρόπος για να μιλήσουμε για όλα αυτά τα ζητήματα είναι τα παιδιά. Έτσι, στη συγκεκριμένη παράσταση θα συμμετέχουν παιδιά έως 14 ετών, διαφόρων εθνικοτήτων, όλα κάτοικοι Κυψέλης. Πώς μεγαλώνουν αυτά τα παιδιά; Τι ρόλο παίζει η προέλευσή τους, το μεταναστευτικό τους υπόβαθρο; Πώς τα αντιμετωπίζουν και πώς εκείνα αντιμετωπίζουν την πραγματικότητα της Κυψέλης;». Με αυτά τα λόγια ο νεαρός σκηνοθέτης Παντελής Φλατσούσης μας συστήνει την παράσταση θεάτρου ντοκουμέντου «Κυψέλη - New Kids On the Block», που φιλοξενείται στο ιστορικό κτήριο του 15ου Γενικού Λυκείου Αθηνών, Κυψέλης και Παξών, από 1η έως 4 Ιουλίου.

«Ένα κτήριο καταπληκτικό, το οποίο έχει και μια ιστορία πολλαπλών χρήσεων και πρόκειται να αποτελέσει μια μικρογραφία της Κυψέλης, στην οποία οι θεατές θα περιπλανιούνται με οδηγούς τις αφηγήσεις των ίδιων των κατοίκων της, προσπαθώντας να φτιάξουμε μια δραματουργία που να αναδεικνύει τα θέματα αυτής της περιοχής», εξηγεί ο σκηνοθέτης θέτοντας το ερώτημα «πώς ένα θεατρικό ντοκιμαντέρ, δεν επιβεβαιώνει την πραγματικότητα αλλά φανερώνει την πραγματικότητα ως κατασκευή, ως αφήγημα. Αυτή είναι και η δύναμη του λεγόμενου documentary theatre: όχι η ψευδαίσθηση ότι έτσι παρουσιάζεις την πραγματικότητα αδιαμεσολάβητη, αλλά ως κατασκευή και κάτι που έχει τη δυνατότητα να αλλάξει”.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΓΝΩΜΕΣ

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

EDITORIAL

ΑΝΑΛΥΣΗ

SOCIAL