Live τώρα    
21°C Αθήνα
ΑΘΗΝΑ
Ελαφρές νεφώσεις
21 °C
20.2°C23.6°C
2 BF 62%
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Ελαφρές νεφώσεις
20 °C
17.4°C22.5°C
2 BF 64%
ΠΑΤΡΑ
Αίθριος καιρός
18 °C
18.2°C19.9°C
4 BF 68%
ΗΡΑΚΛΕΙΟ
Σποραδικές νεφώσεις
24 °C
21.0°C24.8°C
4 BF 46%
ΛΑΡΙΣΑ
Αίθριος καιρός
22 °C
21.9°C23.5°C
3 BF 40%
Ντίνα Μιχαηλίδη / Ντίνα Μιχαηλίδη: Μέσα σε τόσο δύσκολη εποχή, το θέατρο κάνει ένα μικρό θαύμα
  • Μείωση μεγέθους γραμματοσειράς
  • Αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
Εκτύπωση

Ντίνα Μιχαηλίδη / Ντίνα Μιχαηλίδη: Μέσα σε τόσο δύσκολη εποχή, το θέατρο κάνει ένα μικρό θαύμα

Συνέντευξη στη Μάνια Ζούση

Γεννημένη και μεγαλωμένη μέσα στο θέατρο και με δάσκαλο τον σπουδαίο διανοούμενο, σκηνοθέτη και πατέρα της Γιώργο Μιχαηλίδη, η Ντίνα Μιχαηλίδη έχει διανύσει με σύνεση και πάθος πολλά χιλιόμετρα στη θεατρική σκηνή, μέσα από μια θυελλώδη ζωή πολλαπλών ρόλων, διαθέτοντας γερή και στέρεη αρματωσιά. Αν και ήθελε να γίνει αρχαιολόγος, ο πατέρας της διέβλεψε το ταλέντο της κι από τότε η Ντίνα συνεχίζει να επιμένει, να παραμένει και να εξελίσσεται, με πίστη, βάσανο και αγωνία.

Αυτό το διάστημα βρίσκεται στη Θεσσαλονίκη, όπου πρωταγωνιστεί στις «Πυρκαγιές» του Ουαζντί Μουαουάντ που ανεβαίνει στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος σε μετάφραση Έφης Γιαννοπούλου και σκηνοθεσία Ιώς Βουλγαράκη. Ερμηνεύει «μια πολύ μεγάλη ηρωίδα, μια σιωπηλή μητέρα, τη Ναουάλ Μαουράν. Είχα δει το έργο στην Κύπρο, όπου εργαζόμουν δυο χρόνια, και είχα ενθουσιαστεί. Πρόκειται για μια συγκλονιστική ιστορία που φτάνει στα όρια της αρχαίας τραγωδίας. Ένα έργο από τα καλύτερα που έχω διαβάσει στη ζωή μου».

Μια μητέρα πεθαίνει και τα δίδυμα παιδιά της, ένα αγόρι κι ένα κορίτσι, πάνε στον συμβολαιογράφο για να διαβάσουν τη διαθήκη της, όπου καλεί την κόρη της να πάει να βρει τον πατέρα της και τον γιο της, τον αδελφό του. Αυτή η γυναίκα είχε μείνει εντελώς σιωπηλή για πέντε χρόνια. Τόσο που είχαν αναγκαστεί να την πάνε σε νοσοκομείο. «Δεν μιλούσε σε κανέναν. Αλλά δεν ήταν τρελή, καθώς φαινόταν στα μάτια της. Ο νοσοκόμος έλεγε πως μιλάμε για έναν άνθρωπο με κοφτερό και διαυγές βλέμμα. Ένας τέτοιος άνθρωπος δεν είναι τρελός. Η σιωπή, το να μην ξαναμιλήσει ποτέ, ήταν μια βαθιά επιλογή. Μέχρι που πέθανε».

Η Ναουάλ και η Ντίνα

«Το να έρθει σε επαφή ένας ηθοποιός με έναν ρόλο τόσο σημαντικό, μόνο κέρδος είναι. Τον βάζει σε διαδικασίες να σκέφτεται, να φιλοσοφεί, να βλέπει τη ζωή με μια άλλην οπτική», λέει για την ηρωίδα που ερμηνεύει η Ντίνα Μιχαηλίδη. «Δεν περιμένουμε από τους ήρωες να είναι τέλειοι. Γιατί είναι ήρωες επειδή ακριβώς δεν είναι τέλειοι. Και μπορούν να δουν κάτι που εμείς δεν μπορούμε. Η συνάντηση με αυτήν την Κυρία με έκανε ευτυχή, πιο σοφή, και πιστεύω πως σαν υποκριτής κάτι μπόρεσα να δώσω κι εγώ στον δικό της χαρακτήρα. Ήρωας είναι κάποιος που αγαπάει περισσότερο τους υπόλοιπους. Το λέει και το έργο, πως είναι κάποιος που αγαπάει με πάθος τη ζωή. Η κατάθεση στη ζωή φτάνει μέχρι το σημείο να μπορεί να θυσιάσει και τον ίδιο του τον εαυτό. Οι άνθρωποι που φτάνουν στο επίπεδο του ήρωα αλλάζουν την εποχή τους ή βάζουν ένα λιθαράκι πάνω στο οποίο οι μάζες συγκρούονται και αντιστρέφουν την εποχή τους. Αυτός είναι για μένα ένας ήρωας. Η γοητεία τού να συναντήσεις ένα τέτοιο πρόσωπο είναι πολύ μεγάλη, ακόμα και αν είναι μια μυθοπλασία, όπως η Ναουάλ Μαουράν. Είχα την τύχη να συναντηθώ με έναν τέτοιον άνθρωπο που αγαπάει περισσότερο».

Ο πατέρας μου Γιώργος Μιχαηλίδης

«Εγώ ήθελα να γίνω αρχαιολόγος», μας αποκαλύπτει η γνωστή ηθοποιός. «Αλλά ήμουν πολύ ερωτευμένη και δεν πέρασα στις εξετάσεις του πανεπιστημίου. Έτσι, όταν ο πατέρας μου μού πρότεινε να δώσω εξετάσεις στη Δραματική Σχολή, είναι η στιγμή που αρχίζει η ζωή μου. Στα μαθήματα που ξεκίνησα μαζί του, ανακάλυψε πως έχω ταλέντο, έτσι έδωσα εξετάσεις στο Εθνικό, πέρασα κι από τότε έως σήμερα συνεχίζεται αυτή η μεγάλη πορεία».

Η Ντίνα Μιχαηλίδη δουλεύει από 19 χρόνων, κάνοντας αυτό που θέλει και αγαπά. «Είχα την τύχη να έχω δάσκαλο και σκηνοθέτη τον πολύ σπουδαίο και αγαπημένο πατέρα μου. Για μένα είναι πρότυπο σε πολλά και πάνω από όλα στη δουλειά του. Είδα την τέχνη όπως πρέπει να τη βλέπει κάποιος. Συνάντησα ανθρώπους που ζούσαν για να παίξουν, γιατί μέσα από αυτό προσδιορίζονταν, ακόμα και αν δεν υπήρχαν χρήματα. Θυμάμαι ότι υπήρχε μια εποχή που μόλις είχε ξεκινήσει το Ανοιχτό Θέατρο και βάζαμε όλοι μαζί ρεφενέ για να πάμε κινηματογράφο, καθώς έπρεπε να δούμε μια ταινία του Μπέργκμαν. Ήταν πολύ σπουδαίο σχολείο. Το θέατρο δεν είναι κάτι που μπορείς να κερδίσεις ή να νικήσεις ή να επαναπαυθείς. Θα σ' τη φέρνει πάντα. Γιατί πάντα θα έρχεσαι σε επαφή με ένα είδος θεάτρου και ρόλου για το οποίο δεν θα είσαι έτοιμος. Κι εκεί δοκιμάζεσαι. Η συμβίωση στο σανίδι με τον Γιώργο Μιχαηλίδη είναι προίκα, παρακαταθήκη, κάτι σπουδαίο. Η γοητεία τού να βλέπεις έναν άνθρωπο που έχει σφραγίσει την εποχή του, σοφού και πολύτιμου, παρ' όλο τον σφοδρό και έντονο χαρακτήρα του, ήταν μεγάλη. Συνεργαστήκαμε απολαυστικά. Πάντα κάτι θα κλαίει μέσα μου που αυτό δεν θα μπορέσω να το ξαναβρώ. Ήταν ένας πολύ ωραίος, καλός και σπουδαίος δάσκαλος. Ό,τι γνώσεις είχε, διέθετε τη γενναιοδωρία να τις μεταφέρει με έναν τρόπο άμεσο τόσο στην πρόβα όσο και τους μαθητές του. Κι έτσι εντυπωνόταν και γέμιζε το μυαλό μας με ό,τι είχε εκείνος μέσα στο δικό του. Ένας άνθρωπος που διάβαζε σε όλη του τη ζωή, από 12 χρόνων, έπαιρνε με το ζόρι το χαρτζιλίκι των γονιών του κι είχε ανοίξει λογαριασμό σε βιβλιοπωλείο», αφηγείται η Ντίνα Μιχαηλίδη, που έχει στα χέρια της το σπάνιο αρχείο του πατέρα της, για το οποίο βρίσκεται, όπως σημειώνει, σε συνεννόηση με τη Μιχαέλα Αντωνίου του πανεπιστημίου για να διαφυλαχθεί. Η ίδια είναι έτοιμη μετά το τέλος των παραστάσεων στη Θεσσαλονίκη να το επιμεληθεί.

Η νέα γενιά

Η ηθοποιός μιλά με θαυμασμό και λατρεία για τη νέα γενιά καλλιτεχνών, όπως η σκηνοθέτις της Ιώ Βουλγαράκη, «καθώς φέρνουν τον καινούργιο αέρα, με σταθερή πορεία, καθαρό μυαλό και ματιά, ευγένεια και πολιτισμό». Δηλώνει χαρούμενη και περήφανη για τις νέες γενιές ομοτέχνων. «Βλέπω παιδιά που ξέρουν να παίζουν, να τραγουδούν, να χορεύουν, έχουν απαιτήσεις, κάνουν σεμινάρια, δουλεύουν στα μπαρ για να μπορούν να εξασφαλίζουν την περαιτέρω μάθησή τους. Πλάσματα που ακούν, βλέπουν, είναι ανοιχτοί κι έτοιμοι να ζήσουν αυτό που αγαπούν, κάτι τόσο ελπιδοφόρο. Μέσα σε μια τόσο δύσκολη εποχή, το θέατρο πάλι έκανε ένα μικρό θαύμα».

«Δεν περιμένουμε από τους ήρωες να είναι τέλειοι. Γιατί είναι ήρωες επειδή ακριβώς δεν είναι τέλειοι. Ήρωας είναι κάποιος που αγαπάει περισσότερο τους υπόλοιπους. Οι άνθρωποι που φτάνουν στο επίπεδο του ήρωα αλλάζουν την εποχή τους ή βάζουν ένα λιθαράκι πάνω στο οποίο οι μάζες συγκρούονται και αντιστρέφουν την εποχή τους"

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΓΝΩΜΕΣ

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

EDITORIAL

ΑΝΑΛΥΣΗ

SOCIAL