Live τώρα    
20°C Αθήνα
ΑΘΗΝΑ
Ελαφρές νεφώσεις
20 °C
17.1°C20.7°C
2 BF 52%
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Αίθριος καιρός
18 °C
16.5°C18.5°C
2 BF 68%
ΠΑΤΡΑ
Αίθριος καιρός
16 °C
14.8°C16.6°C
3 BF 70%
ΗΡΑΚΛΕΙΟ
Ελαφρές νεφώσεις
18 °C
15.4°C18.0°C
4 BF 52%
ΛΑΡΙΣΑ
Αίθριος καιρός
20 °C
19.9°C19.9°C
3 BF 40%
"Τα Σκουπίδια" του Γιάννη Ξανθούλη στο Από Κοινού Θέατρο / Η ποιότητα δεν έχει ημερομηνία λήξεως
  • Μείωση μεγέθους γραμματοσειράς
  • Αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
Εκτύπωση

"Τα Σκουπίδια" του Γιάννη Ξανθούλη στο Από Κοινού Θέατρο / Η ποιότητα δεν έχει ημερομηνία λήξεως

Του Λέανδρου Πολενάκη

“Τα Σκουπίδια” του Γιάννη Ξανθούλη, πρωτοανεβασμένα στην ιστορική Αποθήκη της Αλίκης Γεωργούλη το '86, μια μεγάλη επιτυχία της εποχής, παίζονται πάλι σήμερα στο Από Κοινού Θέατρο (Γκάζι) με την ίδια επιτυχία, για να αποδείξουν ότι η ποιότητα δεν έχει ημερομηνία λήξεως.

Για το έργο και για τη συμμετοχή τους σε αυτό αφήνω να μιλήσουν οι ίδιοι οι συντελεστές του μέσα από τα κείμενά τους στις σελίδες του κομψού προγράμματος, όπου και καλά τα λένε, και σε καλά ελληνικά, είδος σπάνιο σήμερα.

Λέει συλλογικά το Από Κοινού Θέατρο:

“Με πολλή χαρά υποδεχόμαστε στην αυλή του θεάτρου μας το έργο του αγαπημένου μας Γιάννη Ξανθούλη 'Τα σκουπίδια'. Ξαναβρίσκουμε μαζί του τον σουρεαλισμό που μας λυτρώνει από τη νοσταλγία για σκουπίδια άλλης εποχής, που φαντάζουν αθώα μπροστά στα σημερινά. Οι συσχετισμοί δικοί σας. Όσο για εμάς, κάναμε όσα πέφτουν στο μερτικό μας. Για τα υπόλοιπα προσεταιριστήκαμε τον Κοραή Δαμάτη, του οποίου τα όρια εξαντλήσαμε μέχρι τελικής πτώσεως...”

Λέει ο συγγραφέας:

“Τριάντα δύο χρόνια πέρασαν από την παρουσίαση των 'Σκουπιδιών' στο Θέατρο Αποθήκη της Αλίκης Γεωργούλη. Ένα έργο σπονδυλωτής απελπισίας με γελαστικό έρεισμα. Παροπλισμένες φιγούρες και αισθήματα που έρχονται στην επιφάνεια με την επίφαση μιας γιορτής εκατό χρόνια μετά τον παρόντα χρόνο. Αυτό ήταν το σκεπτικό-αφορμή για να παρελάσουν τα πρόσωπα των σκουπιδιών με τα τραγελαφικά αφηγήματά τους. Από το 1986 που πρωτοπαίχτηκαν και συνέχισαν ακμαία για δεύτερο χρόνο, συνέβησαν πολλά κοσμοϊστορικά γεγονότα, κυριευτήκαμε από την τεχνολογία και την υπερπληροφόρηση, εκποιήθηκαν αξίες που οι παλιοί θεωρούσαμε αξεπέραστες, ήρθε το πάνω-κάτω... ΑΛΛΑ... Το 'αλλά' αφορά την αμφισημία των αισθημάτων μας και την ευάλωτη ανθρώπινη φύση. Έτσι, τα 'Σκουπίδια' της δεκαετίας του '80 απόκτησαν μια μελαγχολική διαχρονικότητα με την τρέλα και τη χαμογελαστή επιείκεια για τον άνθρωπο που ακόμη, όπως δείχνουν τα πράγματα, παλεύει τις περισσότερες φορές άνισα με τους δαίμονές του, δηλαδή σαν κανονικός άνθρωπος. Αυτή είναι η αίσθησή μου για ένα έργο που παίχτηκε πολλές φορές με διαφορετικές προσεγγίσεις... Στην τωρινή του εκδοχή ο Κοραής Δαμάτης τα μετέφερε, όπως διαισθάνομαι, με άποψη παράστασης δωματίου, ερμηνευμένα από παλιούς φίλους, όπως η Ελένη Γερασιμίδου και ο Αντώνης Ξένος, αντάμα με τους υπόλοιπους συνεργάτες της 'γιορτής' των 'Σκουπιδιών', που ανακυκλώνονται, κρατώντας όμως την καθαρόαιμη συνείδηση των παθών τους”.

Λέει ο σκηνοθέτης Κοραής Δαμάτης:

“'Τα Σκουπίδια' του Ξανθούλη μάς θυμίζουν το παρελθόν. Μια Ελλάδα που χανόταν στις παροχές, στα σκυλάδικα, στο 'ξέρεις ποιος είμαι εγώ;', που περνούσε τα χρωματιστά γυαλάκια για πολύτιμα... Κι αργότερα, που ήρθαν τα Μεσογειακά Προγράμματα και τα πακέτα Ντελόρ, γλένταγε ο Έλληνας και έτρεχε να προλάβει, με όποιο κόστος, να γίνει, λέει, Ευρωπαίος, ίδρωνε να εξελιχθεί κι αγόρασε τετρακίνητα αμάξια, και έπαιζε στο Χρηματιστήριο για να πιάσει μια και καλή την καλή, και είχε και καμιά δεκαριά κάρτες τραπεζών για να πορεύεται και χειροκροτούσε τους μπαλκονάτους πολιτικούς, άτομα υπόπτου λογικής αλλά και ηθικής, και γιόρταζε την προκοπή του και τα χαΐρια του. Για αυτούς τους ΄Ελληνες μιλάνε τα 'Σκουπίδια' του Γιάννη Ξανθούλη και σε πιάνει μια λύπη, και για τότε και για σήμερα, που ζούμε τα αποκαΐδια μιας ψεύτικης εποχής”.

Λέει ο μουσικός Φίλιππος Παχνιστής:

“Η πρόθεσή μου κατά τη διάρκεια της σύνθεσης της μουσικής της παράστασης 'Σκουπίδια' ήταν να 'ντύσω' μουσικά το 'τουρλού-τουρλού' της νεοελληνικής μας πραγματικότητας με έναν τρόπο λιτό, περιεκτικό και -ελπίζω- κοντινό στο σήμερα, σεβόμενος ταυτόχρονα τη μεγάλη κληρονομιά αυτού του σπουδαίου είδους θεάτρου που ονομάζεται επιθεώρηση. Θέλω να ευχαριστήσω τον θίασο του 'Από Κοινού' για την τιμή που μου έκανε, καθώς και τον σκηνοθέτη κ. Κοραή Δαμάτη για τη διδασκαλία και την καθοδήγησή του".

Λέει η Νένη Ζάπα (μουσική διδασκαλία των τραγουδιών):

“Ωραίες συναντήσεις... Πρώτη με τον Γιάννη Ξανθούλη και τα 'Σκουπίδια'... Γκαρδιακή συνάντηση με τον Κοραή Δαμάτη... Ξεχωριστή συνάντηση με την Ελένη Γερασιμίδου... Ωραία συνάντηση με την Αγγελική, τον Αντώνη, τον Άκη και τον Φίλιππο... Ωραίες συναντήσεις και βραδιές στην αυλή του 'Από Κοινού'”.

Λέει ο Άκης Σιδέρης, χορογράφος και ηθοποιός:

“Σκουπίδια και άνθρωποι. Όλα μαζί μέσα σε ένα ατελείωτο χορευτικοκωμικοτραγικό σκουπιδοτράγουδο. Γέλιο, κωμωδία, δράμα, ειρωνεία, σάτιρα, επικαιρότητα και νοσταλγία, πολλή νοσταλγία! Κι όλα αυτά... με τη καλύτερη θεατρική οικογένεια που με εμπνέει να δημιουργώ. Υπάρχει κάτι καλύτερο από αυτό; Λοιπόν; Πάμε να χορέψουμε;”

Λέει... η ποντικίνα του έργου στον πρόλογο (φωνή της Νικολέτας Βλαβιανού):

“Κυρίες και κύριοι... απόψε είναι η βραδιά των σκουπιδιών. Ένα προσκλητήριο αναμνήσεων. Θα ζωντανέψει η ιστορικο-κοινωνικο-πολιτικό-οικονομική τους οντότητα. Μην κάνετε θόρυβο... γιατί είναι μυγιάγγιχτα... έχουν τόσο δεινοπαθήσει με την απόρριψή τους... Ευαίσθητα πλάσματα τα σκουπίδια κι ανθεκτικά με τον τρόπο τους. Κι ανυπόμονα. Ξέρουν ότι απόψε είναι η βραδιά τους και θέλουν να σας τα πουν.

Λοιπόν, έτοιμοι; Εμπρός, τα σκουπίδια ΟΝΕΙΡΑ.

Εμπρός, τα σκουπίδια που θα παίξουνε τα όνειρα.

Βλέπετε, έχουμε τα ίδια ΟΝΕΙΡΑ-ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ.

Δεν ξέρω αν εσείς πετάξατε ποτέ κανένα όνειρό σας σε κάδο σκουπιδιών, αλλά από ό,τι βλέπω πολύς κόσμος έχει πετάξει τα όνειρά του μαζί με αποφάγια και μπαγιάτικα ψωμιά”.

Ύστερα και από τα λόγια... της σοφής ποντικίνας, λίγα έχω να προσθέσω εγώ από την πλευρά μου. Ο Κοραής Δαμάτης βρίσκεται στα κέφια του και τα νερά του, σκηνοθετώντας σε ρυθμούς χορευτικούς οπερέττας, με ωραία τραγούδια, μουσικές χορταστικές, ένα θέαμα μεικτό, λυπημένο και αστείο ταυτόχρονα, που δεν μαυρίζει την ψυχή, αλλά αφήνει ελπίδα: ότι ο αγώνας συνεχίζεται και ότι με τη χαρά της δημιουργίας θα βρούμε πάλι ακέραιο τον χαμένο χρόνο μας. Η παράσταση στοιχειώνεται από τους σπουδαίους, εγκάρδιους ηθοποιούς της, που τη “ζουν”, τη γλεντούν ομόψυχα, τη σηκώνουν στις πλάτες τους: η μοναδική Ελένη Γερασιμίδου, ο απογειωτικός Αντώνης Ξένος και οι άριστοι Άκης Σιδέρης, Αγγελική Ξένου.

“'Τα Σκουπίδια' του Ξανθούλη μάς θυμίζουν το παρελθόν. Μια Ελλάδα που χανόταν στις παροχές, στα σκυλάδικα, στο 'ξέρεις ποιος είμαι εγώ;', που περνούσε τα χρωματιστά γυαλάκια για πολύτιμα... Για αυτούς τους ΄Ελληνες μιλάνε τα 'Σκουπίδια' του και σε πιάνει μια λύπη, και για τότε και για σήμερα, που ζούμε τα αποκαΐδια μιας ψεύτικης εποχής”.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΓΝΩΜΕΣ

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

EDITORIAL

ΑΝΑΛΥΣΗ

SOCIAL