“Θα ήθελα να είχα παίξει τον 'Ήχο του όπλου' όταν ήμουν πιο νέα”, μας εκμυστηρεύεται η Νένα Μεντή που, όπως λέει, δεν είχε παίξει ποτέ έως τώρα έργο της Λούλας Αναγνωστάκη, αν και είχε δει όλες τις παραστάσεις στο Υπόγειο του Θεάτρου Τέχνης και διατηρούσε φιλικές σχέσεις με τη συγγραφέα. Η δημοφιλής πρωταγωνίστρια θα ερμηνεύσει τον μονόλογο “Ο ουρανός κατακόκκινος” σε μια παράσταση που συνδυάζει και το μονόλογο “Αυτός και το παντελόνι του” του Ιάκωβου Καμπανέλλη που ερμηνεύει ο Χρήστος Χατζηπαναγιώτης και σκηνοθετεί από τις 11 Μαΐου στο Θέατρο “Σταθμός” ο Μάνος Καρατζογιάννης, με τον τίτλο “Ο ουρανός και... Το παντελόνι του”!
“Ο μονόλογος που θα παίξω μου αρέσει πάρα πολύ, δεν τον έχω δει ούτε με τη Βέρα Ζαβιτσιάνου ούτε με τη Ρένη Πιττακή ούτε με τη Λυδία Κονιόρδου”, ομολογεί η ηθοποιός, μιλώντας για “ένα δύσκολο κείμενο. Η Λούλα έχει έναν υπαινικτικό λόγο, κινείται σε σφαίρες πιο αμφίσημες. Έχει μικρή έκταση, όπως και ο μονόλογος του Καμπανέλλη που μόλις ολοκληρώνεται στη σκηνή από τον Χρήστο συνεχίζω εγώ. Βασικό θέμα και των δυο είναι η μοναξιά, άλλωστε οι ήρωες είναι δυο μοναχικοί άνθρωποι”.
Η Νένα Μεντή έχει διαβάσει όλα τα έργα της Αναγνωστάκη, όπως μας εξηγεί. “Η Λούλα μού αρέσει πάρα πολύ να την διαβάζω. Τα έργα της έχουν σαφή ταυτότητα. Είναι πολύ δικά της, είναι σαν να μου μιλάει η ίδια η Λούλα μέσα από αυτά. Είναι έργα σε ένα μεταίχμιο, γήινα αλλά και σαν να μην πατάνε στη γη, όπως κι εκείνη”, σχολιάζει η Νένα Μεντή. Και περιγράφει τη Σοφία Αποστόλου, την ηρωίδα στον “Ουρανό κατακόκκινο” που της θυμίζει, όπως λέει, πολύ τη συγγραφέα. “Είναι μια γυναίκα μορφωμένη, καθηγήτρια γαλλικών και με ανώτερες σπουδές στη φιλολογία, ένα ανοιχτό μυαλό, με πατέρα γιατρό. Αλλά έγινε αλκοολική για να ξεφύγει από τον κόσμο που την περιβάλλει. Τα παράτησε όλα και κλείστηκε στη μοναξιά της”. Η ηθοποιός μεταμορφώνεται στη σκηνή στη Σοφία Αποστόλου που αφηγείται τη διαδρομή της, με άντρα κομμουνιστή που πέθανε νέος κι έναν γιο. “Έχει ενδιαφέρον πώς αυτή η γυναίκα σε μισής ώρας κείμενο κάνει μια διαδρομή απόλυτης συνειδητοποίησης”, σχολιάζει η ηθοποιός μιλώντας με τρυφερά λόγια και εκτίμηση για τον Μάνο Καρατζογιάννη που σκηνοθετεί το έργο, τη βαθιά αγάπη αλλά και τη μελέτη του πάνω στο έργο της Λούλας Αναγνωστάκη. “Μια αγαπησιάρικη μελέτη”, όπως την αποκαλεί.
Διαχρονικός ο λόγος τους
Ο σκηνοθέτης της παράστασης Μάνος Καρατζογιάννης έσμιξε για πρώτη φορά στην ίδια σκηνή δυο εμβληματικούς Νεοέλληνες θεατρικούς συγγραφείς και έως και αυτή τη στιγμή, όπως μας λέει, ανακαλύπτει ακόμα τις ιδεολογίες των κειμένων τους. Δυο κειμένων για τη μοναξιά και την ήττα, την ενοχή, τα τραύματα και τα αδιέξοδα του Έλληνα των μεταπολεμικών χρόνων. Σχολιάζει με ευστοχία πώς το μικροαστικό τοπίο στο έργο του Καμπανέλλη η Λούλα Αναγνωστάκη το σαρκάζει στο δικό της κείμενο. “Αν η πνευματική καταγωγή του Καμπανέλλη, όπως την ορίζει ο ίδιος σε συνέντευξή του, είναι το στρατόπεδο, εννοώντας το Μαντχάουζεν, η πνευματική αφετηρία τής Αναγνωστάκη είναι σίγουρα ο εμφύλιος μια και υπάρχει ως ιστορική αναφορά σχεδόν στο σύνολο της δραματουργίας της. Παρ’ όλο που το έργο και των δύο συγγραφέων εμπνέεται από οικεία δεινά παραμένει αποκαλυπτικό για οποιονδήποτε έχει ζήσει ακόμη και σε τελείως διαφορετικές γεωγραφικές, ιστορικές και κοινωνικές συνθήκες”, σημειώνει.
Στον μονόλογο «Αυτός και το παντελόνι του», γραμμένο εξήντα χρόνια πριν, και στο μονοπρόσωπο έργο «Ο ουρανός κατακόκκινος» -που φέτος συμπληρώνονται είκοσι χρόνια από το πρώτο του ανέβασμα- αναδεικνύονται, όπως επισημαίνει ο σκηνοθέτης, “συνθήκες και ιδέες και τρόποι που παραμένουν παρόντες και ζωντανοί στη σύγχρονη πραγματικότητα, όπως η αναξιοκρατία, η διαφθορά και άλλες παθογένειες της ελληνικής κοινωνίας και της δημόσιας σφαίρας του σύγχρονου νεοελληνικού μας βίου”.
“Ο ουρανός και... Το παντελόνι του” θα παρουσιάζεται από τις 11 Μαΐου έως τις 3 Ιουνίου, κάθε Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο στις 9 μ.μ. και Κυριακή στις 8 μ.μ. στο Θέατρο Σταθμός, Βίκτωρος Ουγκώ 55, στο Μεταξουργείο.
