Είναι μια παράσταση που μοιάζει με παιχνίδι, καθώς ο τρόπος που σκηνοθετείται θυμίζει σκυταλοδρομία. Η "Κάσσυ", έργο γραμμένο ως ένας ποιητικός, παραληρηματικός μονόλογος από τον Ανδρέα Φλουράκη, παρουσιάζεται από τέσσερις πρωταγωνίστριες που η κάθε μια έχει τη δική της σκηνοθέτη. Η παράσταση, που κάνει πρεμιέρα το Σάββατο 14 Απριλίου στο Από Μηχανής Θέατρο, εμπεριέχει τη χαριτωμένη αυθαιρεσία και προετοιμάζεται σε συνθήκες πλήρους ελευθερίας και δημοκρατικής συνεργασίας μεταξύ ηθοποιών και σκηνοθετών, που η κάθε μια κινεί την μπαγκέτα της με το δικό της τρόπο.
Έτσι ο μονόλογος παίρνει τη σκηνική μορφή παραμυθιού, ιστορίας, ονείρου και παραληρήματος. Τις τέσσερις γυναίκες ηθοποιούς, Μυρτώ Αλικάκη, Αμαλία Αρσένη, Φαίη Ξυλά και Λένα Ουζουνίδου, σκηνοθετούν οι Κίρκη Καραλή, Λίλλυ Μελεμέ, Ρουμπίνη Μοσχοχωρίτη και Κυριακή Σπανού. Από τη μέση του έργου και μετά, οι τέσσερις σύγχρονες Κασσάνδρες βρίσκονται ταυτόχρονα πάνω στη σκηνή.
"Η Κάσσυ είναι ένα έργο χωρίς σκηνικές οδηγίες, άρα ανοιχτό σε σκηνοθετικές και υποκριτικές αναγνώσεις" παραδέχεται ο συγγραφέας. Μιλώντας για το έργο, ο Ανδρέας Φλουράκης κάνει λόγο για την Κασσάνδρα, "μια προφήτισσα, που μιλάει σε ένα κοινό που δεν τη σέβεται ούτε την πιστεύει και είναι καταδικασμένη σε μια πολλαπλή μοναξιά. Η χειρότερη εκδοχή αυτής της μοναξιάς είναι η επίγνωση του τέλους σε βαθμό έντονης συνειδητότητας. Η δική μου Κάσσυ, ένα κορίτσι αλαφροΐσκιωτο, συγχρόνως τραγικό και ονειρικό, ενεργοποιεί μια μηχανή μνήμης και ιστοριών, φανταστικών και υπαρκτών, που ακροβατούν ανάμεσα στο σοβαρό, το ειρωνικό, αλλά και το αστείο» ομολογεί.
Πιστεύοντας στην πρόκληση του αναστοχασμού και της μεταγραφής των κειμένων του αρχαίου ελληνικού δράματος στη σύγχρονη νεοελληνική θεατρική γραφή, βασίζεται στον αρχαίο μύθο και τραγικό μονόλογο και γράφει για τέσσερις γυναίκες που, βυθισμένες εδώ και καιρό στον Κάτω Κόσμο, λαμβάνουν ένα επείγον μήνυμα από την Ιφιγένεια, που τις καλεί στον Πάνω Κόσμο. Η Κάσσυ είναι η γυναίκα - λάφυρο του Αγαμέμνονα -η αποκλεισμένη από τον δημόσιο (αντρικό) λόγο- που επιμένει να μιλάει και να προειδοποιεί. Η μετανάστευση, οι οικολογικές καταστροφές, οι μεγάλες οικονομικές ανισότητες φτιάχνουν τη δυστοπία του μέλλοντος και κάνουν την Κάσσυ και τις προειδοποιήσεις της πιο αναγκαίες από ποτέ. Με βάση την τραγική Κασσάνδρα διερευνά την τραγωδία του ανθρώπου, που, ενώ ξέρει τις συνέπειες συγκεκριμένων επιλογών του, δεν μπορεί ή δεν θέλει να τις εμποδίσει. «Να μην μπορείς να βρεις το δίκιο σου, να μην μπορείς να προστατεύσεις αυτούς που αγαπάς, να μην μπορείς να σώσεις το σπίτι σου, να μην μπορείς να πείσεις κανέναν...» λέει η Κάσσυ. Παρόλα αυτά, επιμένει με όπλο τον λόγο.
Το έργο, που ανεβαίνει με πρωτοβουλία της Ομάδας Anima, έχει αποσπάσει το Γ' Βραβείο του Διεθνούς Διαγωνισμού Μονοδράματος για τη διετία 2006-2008, οργανωμένου από το Διεθνές Ινστιτούτο Θεάτρου και την UNESCO.
