Live τώρα    
19°C Αθήνα
ΑΘΗΝΑ
Ελαφρές νεφώσεις
19 °C
16.2°C20.7°C
2 BF 53%
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Αίθριος καιρός
17 °C
15.2°C17.7°C
1 BF 74%
ΠΑΤΡΑ
Αίθριος καιρός
16 °C
14.8°C16.6°C
3 BF 68%
ΗΡΑΚΛΕΙΟ
Ελαφρές νεφώσεις
17 °C
16.0°C18.0°C
2 BF 59%
ΛΑΡΙΣΑ
Αίθριος καιρός
16 °C
15.9°C15.9°C
0 BF 55%
Χορέψτε γιατί χανόμαστε...
  • Μείωση μεγέθους γραμματοσειράς
  • Αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
Εκτύπωση

Χορέψτε γιατί χανόμαστε...

Παγκόσμια Ημέρα Χορού η σημερινή και τρεις Έλληνες χορογράφοι μιλούν για τη γοητεία και την ανάγκη της τέχνης τους, εκφράζοντας την ίδια ώρα την αγανάκτηση και τον θυμό τους από τη χρόνια αδιαφορία και απουσία της Πολιτείας, την ανυπαρξία οράματος και μακροχρόνιου σχεδιασμού, αλλά και το πείσμα να συνεχίσουν να δημιουργούν και να ταξιδεύουν τα έργα τους στον κόσμο.

“Στη σύγχρονη Ελλάδα, το να είσαι καλλιτέχνης, και πόσο μάλλον χορευτής, είναι ένας συνεχής αγώνας επιβίωσης. Ο ελληνικός χορός, όμως, υπάρχει και είναι δυνατός, απλά δεν έχει ‘σπίτι’, δεν έχει πολιτιστική και οικονομική στήριξη, δεν έχει θέση στο εκπαιδευτικό σύστημα” λέει η Μαριάννα Καβαλιεράτου.

Για την “πάντα παραμελημένη τέχνη του χορού” που, ανέκαθεν στην Ελλάδα ήταν “ο τελευταίος τροχός της αμάξης” και ο “φτωχός συγγενής” μιλάει η Μαρία Γοργία που ωστόσο αναγνωρίζει την ουσιώδη κίνηση να επαναφέρει το υπουργείο Πολιτισμού τις επιχορηγήσεις.

Για την “ανάγκη στήριξης της σύγχρονης δημιουργίας, κάτι που αποτελεί σπουδαία πολιτική πράξη ευθύνης και ουσιαστική επένδυση για το μέλλον” κάνει λόγο ο Πέτρος Γάλλιας, πρόεδρος του Σωματείου Ελλήνων Χορογράφων

Μαριάννα Καβαλιεράτου:

“Στην Ελλάδα, χορευτής σημαίνει συνεχής αγώνας επιβίωσης”

Η τέχνη του χορού, πέρα από την ομορφιά της, όπως και κάθε τέχνη, έχει και απίστευτες δυσκολίες. Δεν είναι μόνο οι “θυσίες” που πρέπει να κάνεις για να είσαι σε φυσική κατάσταση, να ανταπεξέλθεις στις σωματικές απαιτήσεις του χορού. Δεν είναι μόνο η ψυχική δύναμη που πρέπει να έχεις και η θέληση. Δεν είναι ο ανταγωνισμός, η σκληρή και πολύωρη δουλειά. Δεν είναι μόνο η σωματική καταπόνηση και όλα αυτά που όλοι ξέρουμε περί χορού, πειθαρχίας και στερήσεων. Στην εποχή που ζούμε, τα παραπάνω είναι οι μεγάλες χαρές του χορού. Στη σύγχρονη Ελλάδα, το να είσαι καλλιτέχνης, και πόσο μάλλον χορευτής, είναι ένας συνεχής αγώνας επιβίωσης. Είσαι ένα πολυεργαλείο: εκτέλεσης παραγωγής, τεχνικών γνώσεων, έμπνευσης και αστείρευτης φαντασίας, αντοχής, λογιστικών γνώσεων, μεταφορών και μετακομίσεων, κοινωνικών επαφών, προβολής και προώθησης έργου, εύρεσης χορηγών - χορηγιών, διεξαγωγής προβών, συναισθηματικής και ψυχολογικής στήριξης συνεργατών και τέλος επιτέλεσης έργου! Η κρίση όντως μας έχει κάνει υπεράνθρωπα, σούπερ καλλιτεχνικά όντα, μακράς διάρκειας, υψηλής ποιότητας και αντοχής. Και το σημαντικότερο είναι ότι καλούμαστε να είμαστε επαγγελματίες σε όλους τους παραπάνω τομείς!

Ο ελληνικός χορός, όμως, υπάρχει και είναι δυνατός. Απλά δεν έχει “σπίτι”, δεν έχει πολιτιστική και οικονομική στήριξη, δεν έχει θέση στο εκπαιδευτικό σύστημα, δεν έχει προβολή και προώθηση πέραν του ανθρώπινου δυναμικού που τον αγαπά και παλεύει γι’ αυτόν με πάθος.

Ξεκίνησα την επαγγελματική μου χορευτική ζωή εκτός Ελλάδας και δεν μετανιώνω για τις επιλογές μου. Όχι επειδή έξω είναι πάντα καλύτερα τα πράγματα. Αντιθέτως, είναι πολύ σκληρά και ανταγωνιστικά. Είναι πολύ απαιτητικά, σε χώρες και λαούς αφιλόξενους, σε κλίματα ψυχρά και κρύα, σε καταστάσεις που δεν σε προσλαμβάνουν μόνο επειδή είσαι “κολλητός” κάποιου, μέσα σε καθημερινότητες πολύ μοναχικές. Οι συνθήκες εργασίας όμως είναι ανθρώπινες, με αξιοκρατία, σεβασμό στη σκληρή δουλειά και συστήματα που λειτουργούν προς όφελος της τέχνης και των καλλιτεχνών, με συνέπεια και συνέχεια.

Παρ’ όλο που πιστεύω πως υπάρχουν στην Ελλάδα πολύ γερά θεμέλια Παιδείας στον χορό (εξαιρετικές σχολές, κρατικές και μη), δεν ενθαρρύνω κανέναν νέο χορευτή να μείνει στη χώρα μας, όπου δεν υπάρχει όραμα. Εκτός από την οικονομική υποστήριξη, ο χορός έχει ανάγκη από προγραμματισμό σε βάθος χρόνου. Η καλλιτεχνική μετανάστευση είναι αναγκαία και πολύ δημιουργική, βγάζοντάς μας από τον πατριωτικό μας αυτισμό.

Δυστυχώς, στην Ελλάδα όποιες προσπάθειες έχουν γίνει συχνά βουλιάζουν, διότι πάντα κάτι αλλάζει, κάποιο άλλο πρόσωπο έρχεται στη θέση του προηγούμενου, με το οποίο συνήθως διαφωνεί. Είναι καιρός να προτείνουμε, να αντιπροτείνουμε και να πραγματοποιήσουμε. Ως χορευτές και καλλιτέχνες, έχουμε τεράστια ευθύνη απέναντι στην τέχνη μας και το έργο μας. Γιατί η τέχνη από μόνη της είναι μια πολιτική πράξη. Κι όπως είπε κι η Πίνα Μπάους, “Χορέψτε γιατί χανόμαστε”!

Μαρία Γοργία:

“Ο τελευταίος τροχός της αμάξης” στη χώρα μας

Η τέχνη του χορού ήταν πάντα παραμελημένη, ανέκαθεν στην Ελλάδα ήταν “ο τελευταίος τροχός της αμάξης”, ο “φτωχός συγγενής”. Σε μια κοινωνία, ή χώρα, ή ένωση κρατών (Ευρωπαϊκή Ένωση κ.λπ.) που βρίσκεται σε κρίση, έτσι κι αλλιώς η τέχνη είναι από τα πρώτα πεδία που θα δεχτούν περικοπές, μια και η ύπαρξή της προϋποθέτει την κάλυψη των άλλων, άμεσων αναγκών του ανθρώπου (τροφή, υγεία, εκπαίδευση κ.λπ.). Ωστόσο, μόλις ανακοινώθηκαν επιχορηγήσεις από το κράτος για τον χορό, οι οποίες είχαν κοπεί από το 2009! Αυτό είναι πολύ σημαντικό και θα πρέπει να τονιστεί ότι σε μια περίοδο ακόμα μεγαλύτερης οικονομικής (και όχι μόνο) κρίσης, το ΥΠΠΟ παίρνει αυτήν την απόφαση και μπράβο του! Δεν έχουν ανακοινωθεί βέβαια ακόμα «οι κατηγορίες ποσών» στο θέατρο και ελπίζω να μην είναι και πάλι η διαφορά στήριξης της μιας τέχνης σε σχέση με την άλλη τόσο μεγάλη, γιατί αυτομάτως και μόνο από αυτή τη διαφορά (π.χ. μεγαλύτερη επιχορήγηση για τον χορό είναι 35.000 ευρώ, ενώ για το θέατρο ανάμεσα στα 150.000 έως 200.000 ευρώ) ο χορός ορίζεται ως “φτωχός συγγενής”.

Ο κλάδος μου υποφέρει και ψάχνει για το “χαρτζιλίκι” από εδώ και από εκεί, λες και υπάρχει, κάνοντας το χόμπι του και όχι το επάγγελμά του! Χαίρομαι γιατί οι ιδιωτικοί φορείς - θεσμοί είχαν τα τελευταία χρόνια και μέχρι σήμερα, φτάσει στο σημείο να επιχορηγούν - επιλέγουν και κατά συνέπεια ελέγχουν ακόμα και τους κρατικούς θεσμούς (Φεστιβάλ Αθηνών, Μέγαρο κ.λπ.). Ελπίζω αυτό να αλλάξει και να αλλάξει ουσιαστικά! Επίσης, όπως είχα αναφέρει και στις συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας που κάναμε στο Θέατρο Σφενδόνη (με την έλευση του Φαμπρ), ελπίζω να μειωθεί ο προσωποκεντρισμός στις επιτροπές αξιολόγησης.

Πέτρος Γάλλιας, πρόεδρος του Σωματείου Ελλήνων Χορογράφων

“Η τέχνη ξυπνάει συνειδήσεις”

Η τέχνη εκπαιδεύει, κινητοποιεί, ξυπνάει συνειδήσεις. Ενεργοποιεί τη σκέψη, τη δράση ακόμα και την αντίδραση. Πρέπει ο σύγχρονος άνθρωπος να αντισταθεί. Να μιλήσει. Να επικοινωνήσει. Αυτό το προκαλεί η τέχνη. Και μάλιστα εδώ μιλάμε για την πιο άμεση και καίρια τέχνη, την τέχνη του χορού, που την αντιμετωπίζουμε σαν μια πράξη πολιτική.

Οι Έλληνες χορογράφοι δείχνουμε με την παρουσία μας ότι η τέχνη μας δεν είναι μια πολυτέλεια, αλλά ένα σημαντικό στοιχείο της κοινωνίας -απαραίτητο όσο ένα αξιόπιστο σύστημα Υγείας, όσο ένα καλό εκπαιδευτικό σύστημα- και οι δημιουργοί της δεν πρέπει, δεν μπορούν και δεν σωπαίνουν. Πιστεύουμε ότι ο κίνδυνος σε ένα ενδεχόμενο πνευματικής -καλλιτεχνικής- παύσης ή αδράνειας, είναι πολύ μεγαλύτερος από την οικονομική κατάρρευση.

Η κοινωνία χρειάζεται τους δημιουργούς για να φωτίσουν όλα εκείνα που σκοτεινιάζουν τα οικονομικά μεγέθη, η πολιτική και τα συμφέροντα. Όλα αυτά που έχουμε απαγορεύσει στους εαυτούς μας να θυμούνται και να βιώνουν. Η στήριξη της σύγχρονης ζωντανής δημιουργίας αποτελεί σπουδαία πολιτική πράξη ευθύνης και ουσιαστική επένδυση για το μέλλον.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΓΝΩΜΕΣ

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

EDITORIAL

ΑΝΑΛΥΣΗ

SOCIAL