"Η μεγάλη αδυναμία να κατανοήσουμε την ανθρώπινη βία και τη χρήση της προς κάθε κατεύθυνση μας έκανε να επιλέξουμε το 'Μάουζερ'" εξηγεί ο νεαρός ηθοποιός και σκηνοθέτης του έργου του Χάινερ Μίλερ Κλήμης Εμπέογλου για την παράσταση που συνεχίζεται έως την Τρίτη 10 Ιανουαρίου στο Θέατρο της Ανώτατης Σχολής Καλών Τεχνών. Την αφορμή, όπως λέει, έδωσε ένα μάθημα στη Δραματική Σχολή του Ωδείου Αθηνών προς τους νεαρούς σπουδαστές οι οποίοι επέλεξαν στο τέλος της χρονιάς να παρουσιάσουν το “Μάουζερ”, έργο που ο ίδιος δεν είχε προσέξει ιδιαίτερα, όπως ομολογεί.
“Δίνοντάς του περισσότερη σημασία, διαπίστωσα όχι μόνο πόσο ενδιαφέρον είναι, αλλά και πόσο διαφορετικό από όλα τα άλλα έργα του σπουδαίου Γερμανού. Μιλάει για τον εμφύλιο μεταξύ Κόκκινων και Λευκών τη δεκαετία του 1920 στη νεοϊδρυθείσα Σοβιετική Ένωση. Και αφηγείται την ιστορία ενός εκτελεστή της επανάστασης που αδυνατεί να σκοτώσει άλλον”.
Ο σκηνοθέτης κάνει λόγο για τη “βαθιά ειρωνεία του έργου που καταδεικνύει τον ίδιο τον συγγραφέα και την πολιτική του θέση για την επανάσταση”. “Δικός μας στόχος ήταν να αναρωτηθούμε για τη συνεχόμενη ανάγκη του ανθρώπου να κρύβεται πίσω από κατασκευασμένα προσωπεία και συστηματοποιημένες ομάδες που καταδικάζουν το διαφορετικό. Και να αναδείξουμε το ζωντανό σώμα το οποίο κουβαλάει μέσα του τη μνήμη της βίας, η οποία είναι πάντοτε καταστροφική”, επισημαίνει. Και προσθέτει πως, “όσο συνεχίζονται οι γενοκτονίες, οι βιασμοί, οι φόνοι, η τρομοκρατία, οι εμφύλιοι, οι εθνοκαθάρσεις και οι πόλεμοι, ο κατάλογος των μορφών βίας δεν θα σταματά να μεγαλώνει”.
Στο “Μάουζερ” ο Α αφηγείται την ιστορία του για το πώς μεγάλωσε, πώς έγινε δήμιος της επανάστασης, πώς εκτέλεσε τον προκάτοχό του, τον Β, επειδή ο τελευταίος σταμάτησε να υπακούει τις εντολές του Κόμματος.
Τι γίνεται όμως όταν κυριεύεται ο ίδιος από αμφιβολίες για την ύπαρξη νοήματος στις εκτελέσεις εχθρών της Επανάστασης και δεν μπορεί να εκτελέσει πλέον τις εντολές του Κόμματος; Πόσο μακριά μπορεί να φτάσει προκειμένου να απαλλαγεί από το χρέος του απέναντι στην Επανάσταση;
Ο Κλήμης Εμπέογλου δεν διστάζει να παραδεχθεί πως “με το Μάουζερ αναρωτιόμαστε γιατί ο άνθρωπος σκοτώνει άνθρωπο”. Και υπενθυμίζει πως ο τίτλος παίρνει το όνομά του από το περίφημο τουφέκι Mauser 98, διάσημο για την αντοχή του. Και πως υπήρξε το μοναδικό έργο του Μίλλερ που απαγορεύτηκε ακόμα και στην Ανατολική Γερμανία.
