Ένας από τους πιο καινοτόμους και πρωτοποριακούς διεθνείς Έλληνες δημιουργούς εδώ και εξήντα χρόνια, ο αυτοδίδακτος αειθαλής Takis, κατακτά την καρδιά του εικαστικού Λονδίνου με την έκθεση έργων του στην Tate Modern που εγκαινιάζεται στις 3 Ιουλίου και ολοκληρώνεται στις 27 Οκτωβρίου.
Το γνωστό μουσείο οργανώνει τη μεγαλύτερη έκθεση του Takis στο Ηνωμένο Βασίλειο, συγκεντρώνοντας περισσότερα από 70 έργα, μεταξύ των οποίων τη σπάνια εγκατάσταση Magnetic Fields, μουσικές συσκευές που δημιουργούν συντονισμένους και τυχαίους ήχους, καθώς και δάση από τα χαρακτηριστικά του "Σινιάλα". Θα παρουσιαστούν "τηλεμαγνητικά" έργα του, τα οποία ενσωματώνουν μεταλλικά αντικείμενα που επιπλέουν με τη χρήση μαγνητών, όπως το Magnetic Wall 9 (Red), όπου τα αφηρημένα στοιχεία αιωρούνται στην επιφάνεια ενός λαμπερού κόκκινου καμβά. Στο κέντρο της έκθεσης θα υπάρχει αφιέρωμα σε μια σειρά των μουσικών έργων του, ενώ στο τέλος της θα υπάρχουν η "Μουσική Σφαίρα 1985" και το "Gong 1978", φτιαγμένο από το σκουριασμένο τοίχωμα ενός δεξαμενόπλοιου.
Με τις εφευρέσεις του να κερδίζουν από πολύ νωρίς τον θαυμασμό της παγκόσμιας avant-garde, από τον William S. Burroughs και τους Αμερικανούς ποιητές της γενιάς Beat, μέχρι καλλιτέχνες όπως ο Marcel Duchamp, ο Takis βρέθηκε ήδη από τη δεκαετία του 1960 στην πρώτη γραμμή της κινητικής τέχνης πρωτοστατώντας σε νέες μορφές γλυπτικής, ζωγραφικής και μουσικών δομών για την αξιοποίηση των αόρατων φυσικών δυνάμεων.
Γεννημένος στην Αθήνα το 1925, ο Παναγιώτης Βασιλάκης μετακόμισε στο Παρίσι το 1954 και σε όλη τη διάρκεια της καριέρας του παρήγαγε γλυπτά - κεραίες που ονόμασε "Σινιάλα". Λεπτούς εύκαμπτους στύλους με αντικείμενα ή ηλεκτρικά φώτα, τα οποία λινκίζονται απαλά σε αρμονία με το περιβάλλον τους. Η ιδέα για αυτά τα έργα προέκυψε ενώ περίμενε στον σιδηροδρομικό σταθμό του Calais, ο οποίος περιβάλλεται από "μάτια τεράτων" που αναβοσβήνουν σε μια "ζούγκλα από σίδερο".
Από τα τέλη της δεκαετίας του 1950, ο Takis γοητεύτηκε από τα ραντάρ και άρχισε να εξερευνά τον μαγνητισμό ως έναν τρόπο να επανεφεύρει τη γλυπτική. Το 1960 δημιούργησε την performance "Το Αδύνατο - Άνθρωπος στο διάστημα", στην οποία ο ποιητής Sinclair Beiles "εκτοξεύεται" και αιωρείται στιγμιαία στον αέρα μέσω ενός συστήματος μαγνητών ενώ απαγγέλλει το ποίημα "Magnetic Manifesto".
Ειδικός στο να χειρίζεται ηλεκτρονικά και μηχανικά εξαρτήματα, παρουσιάζει σε μια σκοτεινή γκαλερί το λαμπερό μπλε φως του "Télélumière No 4".
Μεταμόρφωσε τις τεχνολογίες του πολέμου σε μνημεία ομορφιάς και περισυλλογής, επιλέγοντας από κεραίες ραδιοφώνου στρατιωτικών αμερικανικών τζιπ μέχρι καντράν αεροσκαφών. Στα "Σινιάλα" του ενσωμάτωσε διάφορα θραύσματα βόμβας από τον εμφύλιο πόλεμο τα οποία συγκέντρωσε από τον λόφο πάνω στον οποίο είναι χτισμένο το σπίτι και στούντιό του στην Αθήνα.
Συμμετέχει σε μια σειρά πολιτικών δράσεων, όταν στα τέλη της δεκαετίας του 1960 αποφασίζει να αποσύρει έργο του από έκθεση στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης της Νέα Υόρκης δίνοντας έτσι το έναυσμα συσπείρωσης για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των καλλιτεχνών.
Από το 1965 δημιουργεί νέες μουσικές συσκευές με μαγνήτες, ηλεκτρισμό και τη συχνή συμμετοχή θεατών, για να παράγει ήχους που, όπως υποστήριζε, σχετίζονται με το σύμπαν.
Το 1986 ιδρύει στην Αθήνα το Ίδρυμα Takis - Κέντρο Ερευνών για την Τέχνη και τις Επιστήμες, το οποίο αποτελεί από τότε την έδρα του καλλιτεχνικού και ερευνητικού του έργου.
Η έκθεση στο Λονδίνο διοργανώνεται από την Tate Modern σε συνεργασία με το Museu d'Art Contemporani de Barcelona και το Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης, όπου θα μεταφερθεί στις 20 Απριλίου 2020.
