Για όλα αυτά που συμβαίνουν στον κόσμο και περνούν μέσα από τις ειδήσεις, τις αρνητικές εικόνες που οι καλλιτέχνες πρέπει να μετατρέπουν σε θετικές, αλλά και τον ρόλο του καλλιτέχνη, που "πρέπει να προσπαθεί να κάνει μια πρόταση φωτός", μιλούσε χθες το μεσημέρι στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης ο Τζορτζ Κόντο, ένας σταρ της ζωγραφικής στο χρηματιστήριο της δυτικής τέχνης, με αναγνωρίσιμη, στιβαρή γλώσσα, που επισκέπτεται πρώτη φορά την Αθήνα με αφορμή τα εγκαίνια της έκθεσης έργων του, όπου μεταξύ άλλων παρουσιάζεται για πρώτη φορά έως και τις 14 Οκτωβρίου μια νέα σειρά από αυτοπροσωπογραφίες που δημιουργήθηκαν το 2017.
Στη σύντομη, αλλά μεστή αναφορά στο έργο του, δεν παρέλειψε να μιλήσει για την κρίση χαρακτηρίζοντάς την "επιφανειακή". Υπογράμμισε μάλιστα πως "είναι πολλοί οι καλλιτέχνες που προσπαθούν να λύσουν με τον τρόπο τους την κρίση. Κάτι που μπορεί να λειτουργήσει ως μπούσουλας για τους πολιτικούς".
Εξηγώντας τον τρόπο δουλειάς του εξηγούσε πως "υπάρχουν χαρακτήρες που ζουν μέσα στο μυαλό και θέλω να τους φέρω στο φως. Αν αναλογιστείς πως το μυαλό, σε αντιδιαστολή με τα μάτια, βλέπει τους ανθρώπους, αυτήν την εικόνα θέλω να δημιουργήσω" υποστήριξε ο δημοφιλής εικαστικός, που καταγράφει τους παραλογισμούς της σύγχρονης καθημερινής ζωής μέσα από φιγούρες και πρόσωπα όπως ο τραπεζίτης, ο ιερέας, η μεσαία τάξη και ο κλήρος.
Συνδυάζοντας καλλιτεχνική αποδοχή και εμπορική επιτυχία, ο Κόντο συνέβαλε στην αναβίωσή της αναπαραστατικής ζωγραφικής στην Αμερική τη δεκαετία του 1980 και θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους γλύπτες και ζωγράφους.
"Από την παιδική μου ηλικία προσπαθούσα να απεικονίσω την ελληνική αρχαϊκή τέχνη μέσα από ένα προσωπικό φίλτρο που δείχνει την εξέλιξη του ανθρώπου. Είμαι εντυπωσιασμένος από τη συμμετρία, τη σύνθεση και την τελειότητα της κυκλαδικής τέχνης, από τους Κούρους, αλλά και από τους φιλοσόφους. Η δική μου τέχνη είναι η προβολή της αρχαιότητας στο μέλλον" εξηγούσε ο γνωστός εικαστικός, που προσεγγίζει την προσωπογραφία με νέο τρόπο, συνδυάζοντας στοιχεία κυβισμού και σουρεαλισμού, αφηρημένη και παραστατική τέχνη και, συχνά, τη γελοιογραφική πλευρά της ζωής.
Παραμορφωμένα πρόσωπα, ξεχαρβαλωμένες οδοντοστοιχίες, βγαλμένα μάτια που αιωρούνται στο κενό, ηλίθια χαμόγελα ευτυχίας συνθέτουν τις μορφές του φρενήρους κόσμου του, ριζωμένου στην απεικόνιση του εαυτού ή των πολλαπλών εαυτών.
"Επεκτείναμε τον κόσμο μέσα από την τέχνη" έλεγε μιλώντας για τα έργα του σε μια έκθεση - αντιπαράθεση με το παρελθόν", όπως τη χαρακτήρισε. Ο Κόντο αντλεί από τους κλασικούς, την αρχαία ελληνική τέχνη, τους Ολλανδούς ζωγράφους του 17ου αιώνα, τον Γκόγια, τον Βελάσκεθ και τον Πικάσο, την ίδια ώρα που δεν διστάζει να "παίξει" ακόμα και με ήρωες της Ντίσνεϊ. "Υπάρχει και το χιούμορ που ισορροπεί το τραγικό. Η κωμωδία πάει μαζί με την τραγωδία" επεσήμανε.
Η έκθεση περιλαμβάνει 30 έργα ζωγραφικά, γλυπτά και σχέδια, τα οποία καλύπτουν τα τελευταία 20 χρόνια πορείας του Αμερικανού καλλιτέχνη. Επίσης παρουσιάζεται για πρώτη φορά μια σειρά ζωγραφικών έργων και σχεδίων που δημιουργήθηκαν το 2017, συμπεριλαμβανομένης μιας νέας ομάδας αυτοπροσωπογραφιών με τίτλο "Αυτοπροσωπογραφία στο Παρίσι 1-3 και Εγώ, ο Εαυτός μου και Αυτός".
Παίζοντας ένα παιχνίδι ισορροπίας ανάμεσα στο όμορφο και το γκροτέσκο, το καθημερινό και το παράλογο, την υψηλή και την εμπορική "pop" τέχνη, οι φρέσκιες εικαστικές δημιουργίες του Κόντο τον καθιστούν έναν από τους πιο εφευρετικούς καλλιτέχνες της γενιάς του.
Την έκθεση, η οποία συνοδεύεται από δίγλωσσο κατάλογο, επιμελείται η Αταλάντη Μαρτίνου.
