Ήθελε να επαναφέρει την τέχνη στη ζωή. Και να προσδώσει ζωή στην τέχνη. Να καλύψει το «κενό» που δημιούργησε στon θεατή τόσο η καθαρά φορμαλιστική όσο και η αποστειρωμένη, ιδεοκρατική αισθητική που κυριάρχησε από τα τέλη της δεκαετίας του '50. Να αποκαλύψει ταυτόχρονα στον απλό, ανυποψίαστο άνθρωπο τη διαβρωτική επήρεια της φανταχτερής διαφήμισης της εγκαθιδρυόμενης μαζικής κουλτούρας στις μεταπολεμικές μητροπόλεις των ΗΠΑ και των χωρών της Δύσης. Που διέλυσαν σταδιακά μέσω των περίφημων πολυκαταστημάτων τύπου mall τους κοινωνικούς ιστούς που συγκροτούσαν το είναι του και τον μετάλλαξαν σε ομοιόμορφο, πειθήνιο αγοραστή.
Ο ζωγράφος, χαράκτης, φωτογράφος και δημιουργός «αντικειμένων» και συνδιοργανωτής χάπενιγκς Ρόμπερτ Ράουσενμπεργκ (1925-2008) θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους σκαπανείς της αμερικανικής ποπ αρτ. Στην ουσία ήταν ένα από τα πιο ανήσυχα και ενεργά πνεύματα που γέννησε η ανήσυχη εποχή της αμφισβήτησης του αποικιοκρατικού και υπερκαταναλωτικού μοντέλου στις ΗΠΑ. Διέρρηξε με την ελευθερία των πειραματισμών του στα «συνδυαστικά» του δημιουργήματα τα καθιερωμένα στεγανά μεταξύ των διαφορετικών μορφών και ιδιωμάτων της τέχνης. Γκρέμισε το «φιλντισένιο» είδωλο του αποκομμένου από την κοινή καθημερινότητα καλλιτέχνη με την πεποίθηση ότι μια «εικόνα δεν πρέπει να μοιάζει με κάτι που δεν είναι αλλά με κάτι που είναι». Βάδισε πάνω στα ίχνη που άφησαν οι ντανταϊστές και οι σουρεαλιστές με τα αναπάντεχα κολλάζ τους. Χρησιμοποίησε όπως τα κινήματα της «αρτε πόβερα», των «objet trouve» ή του «Fluxus» ευτελή, χρηστικά αντικείμενα, για να πλάσει τα «γλυπτά» και τις εγκαταστάσεις του με ραδιόφωνα, ταριχευμένα ζώα ή ψηστιέρες που φανέρωναν με την ανοίκεια «συγκέντρωσή τους» τα ιδιαίτερα στοιχεία της χρήσης τους.
Έβαψε με τις ορμητικές πινελιές του αμερικάνικου αφηρημένου εξπρεσιονισμού τα παπλώματα και τα σεντόνια του που κρέμασε στον τοίχο. Συνέδεσε την τεχνική της μεταξοτυπίας με εκείνες της λιθογραφίας αλλά και του offset, για να αποδείξει τις δυνατότητες μιας γόνιμης αλληλεπίδρασης της τεχνολογίας και του στιβαρού σχεδίου. Έπλασε με χαρτοπολτό και λάσπη αλλά και με διάφορα καρυκεύματα έργα που μας οδηγούν σε πρωτόγονους πολιτισμούς και διεγείρουν τις ναρκωμένες αισθήσεις μας. Δημιούργησε τοιχογραφήματα και συνθέσεις με σκισμένες καρτ ποστάλ και αφίσες που μας ξεναγούν μέχρι σήμερα στους δρόμους που περπατούμε και προβάλλουν το κερματισμένο εσωτερικό και εξωτερικό κόσμο που όλοι μας βιώνουμε.
Τα έργα του Ράουσενμπεργκ που εκθέτει η γκαλερί Ζουμπουλάκη, σε συνδυασμό με τις λεπτεπίλεπτες, φτιαγμένες από καλάμι, ανοιχτές κατασκευές του Νίκου Αλεξίου, αποτελούν ένα παράθυρο σε μια ποιητική και όμως γειωμένη στην απτή καθημερινότητά μας προσέγγιση της ύπαρξής μας αλλά και του τρόπου με τον οποίο θα έπρεπε να προσλαμβάνουμε το περιβάλλον μας αλλά και τον εαυτό μας. Έτσι ώστε, όπως έλεγε ο ίδιος Ράουσενμπεργκ, να αναλάβουμε τις προσωπικές μας ευθύνες και να καταλάβουμε ότι δεν αρκεί να αγοράζει και να διαβάζει κανείς μια εφημερίδα για να κάνει το χρέος του απέναντι στον ίδιο και στην ανθρωπότητα. «Γιατί έτσι απλώς τυλίγει τη συνείδησή του σε μια εφημερίδα όπως τα σκουπίδια του».
Robert Rauschenberg, Νίκος Αλεξίου, γκαλερί Ζουμπουλάκη, πλατεία Κολωνακίου 20. Διάρκεια έκθεσης: 27 Απριλίου - 13 Μαΐου. Ώρες λειτουργίας: Τρ./Πε./Παρ. 11.00 - 15.00 & 17.00 - 20.00, Τετ./Σαβ. 11.00 - 14.00
