Ο έρωτας είναι πράξη επαναστατική. Δίνει στον άνθρωπο, που τον βιώνει ειλικρινά και απόλυτα, τη δύναμη να καταρρίψει «με τον καθαρό ψυχικό αυτοματισμό του... την κάθε αισθητική ή ηθική προκατάληψη», όπως έγραφε ο ιδρυτής του υπερρεαλισμού Αντρέ Μπρετόν.
Να απελευθερώσει πνεύμα και σώμα από τα δεσμά «του χυδαίου ορθολογισμού» και της «τετράγωνης λογικής» των ψυχρών και ασαφήνιστων αριθμών του νεοφιλελεύθερου, χρηματιστηριακού συστήματος που καταδυναστεύουν σήμερα το είναι μας. Να «μαγέψει ξανά» και να χτίσει εκ νέου τον κόσμο με τη φυσικότητα και τον αυθορμητισμό της «άνευ ορίων και άνευ όρων» απόλυτης ελευθερίας της ασυνείδητης επιθυμίας.
Ο εικαστικός καλλιτέχνης Μιχάλης Μανουσάκης μάς οδηγεί με τα έργα που εκθέτει στην γκαλερί έκφραση, στο Κολωνάκι, σε έναν ερωτισμό που ενώνει την ποίηση με τη σωματικότητα με έναν τρόπο αμφίσημο, φιλήδονο και απρόσωπο ταυτόχρονα. Μας παραπέμπει έτσι και κατ’ αρχήν στον κορυφαίο Αυστριακό καλλιτέχνη της «Απόσχισης» Έγκον Σίλε. Σμιλεύει τις μορφές του σε φόρμες απτές μέσα στις έντονες σκιαγραφήσεις τους, με ακρυλικά και κάρβουνα πάνω στο ξύλο, παίζοντας με την (ψευδ-)αίσθηση της ύλης.
Αφήνει να διαφανεί στην καταγραφή των ορμητικών κινήσεών τους με τις λιγοστές γραμμές αποτύπωσης των μυών τους η βαθιά γνώση της ανατομίας τους αλλά και το πάθος που τις συνεπαίρνει. Πλάθει τα πρόσωπά τους με αδρές εξπρεσιονιστικές γραμμές που προβάλλουν όμως, όπως στα πορτρέτα φαγιούμ, στα ιδιαίτερα γνωρίσματά τους, τα ιδιαίτερα και πανανθρώπινα ένστικτα και συναισθήματά τους.
Συνδέει αναπόσπαστα, με τα αυστηρά γεωμετρικά και λυρικά παλλόμενα σχήματα του μοντέρνου, το φυσικό περιβάλλον με τον άνθρωπο. Διεισδύει στα σύμβολα της κυρίαρχης από την προϊστορική εποχή γυναίκας μονώνοντας και αναδεικνύοντας συμβολικά στοιχεία -φετίχ, όπως τα μαλλιά της ή τον μίτο που ο άνδρας πρέπει να ξεμπλέξει, για να «βάλει σε τάξη το υλικό της μνήμης» και «για να αντέξει».
Συνθέτει με τα μικρών διαστάσεων έργα του μιαν αρχέγονη και συνάμα σύγχρονη χορογραφία, όπου στις μιμητικές πράξεις της σύγκλισης και της απόκλισης των φιγούρων της αναδύονται οι ουσιώδεις και εκλεκτικές συγγένειές τους και τα (οιδιπόδεια) συμπλέγματά τους. Μας δείχνει με τα ασυμβίβαστα και απεγκλωβισμένα από κάθε είδους θρησκευτικές ή οικογενειακές ενοχές φτερά του έρωτα και με την πυκνή, αφαιρετική του γλώσσα το αδιέξοδο της ακυρωμένης επικοινωνίας των ημερών μας.
Info: Μιχάλης Μανουσάκης, «Τα μακριά της μαλλιά / σκιάς αεράκι», γκαλερί έκφραση, Γιάννα Γραμματοπούλου, Βαλαωρίτου 9α. Διάρκεια έκθεσης: 27 Απριλίου - 3 Ιουνίου. Ώρες λειτουργίας: Τρ./Πεμ./Παρ. 11.00 - 20.00, Τετ. 11.00 - 18.00, Σάββ. 11.00-15.00
