Αυτό που ζούμε στην Ελλάδα από το 2010 και παρουσιάστηκε με τον όρο "κρίση", ενώ στην ουσία είναι μια καπιταλιστική αναδιάρθρωση, έχει επηρεάσει τις ζωές όλων μας. Άνθρωποι που η ζωή τους κατέρρευσε, δομές που καταργούνται και άλλες που υπολειτουργούν, χωρίς να γνωρίζουμε αν ποτέ θα λειτουργήσουν στοιχειωδώς ξανά, νοσοκομεία που κλείνουν, σχολεία και πανεπιστημιακές σχολές που καταργούνται ως περιττά.
Ο πολιτισμός, ως ένας από τους βασικούς πυλώνες του κοινωνικού κράτους, είναι από τους τομείς που χτυπήθηκαν πρώτοι από την "κρίση". Ήταν μόλις τον Μάιο του 2010, μερικές μέρες μετά την ένταξη της χώρας στο Μνημόνιο, όταν ο πρόεδρος του Δ.Σ. της ΕΛΣ Νίκος Μουρκογιάννης αποφάσισε να κλείσει το θέατρο "Ακροπόλ" στο οποίο η Λυρική Σκηνή στέγασε τη σκηνή της οπερέτας για μια δεκαετία. Ήταν η αρχή της συρρίκνωσης. Τα επόμενα χρόνια είδαμε θέατρα να κλείνουν, είδαμε τη δημοτική αρχή του Καμίνη να εφαρμόζει μια ξεχασμένη διάταξη του νόμου η οποία δεν επιτρέπει τη λειτουργία bar theatre, είδαμε να κλείνουν τα μουσικά σύνολα της ΕΡΤ, δύο ορχήστρες και μία χορωδία, είδαμε να κλείνει η ΚΟΕΜ και η Ορχήστρα των Χρωμάτων, είδαμε να μηδενίζονται σχεδόν οι πολιτιστικές επιχορηγήσεις σε θέατρα, ορχήστρες, ομάδες χορού.
Σήμερα, εξαιτίας αυτής της πολιτικής, μία ακόμα ορχήστρα κλασικής μουσικής, η Καμεράτα, η πάλαι ποτέ κραταιά ορχήστρα του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών, κινδυνεύει να κλείσει. Έτσι θα απομείνουν στη χώρα μας μόνο πέντε ορχήστρες κλασικής μουσικής σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη (ΚΟΑ, ΚΟΘ, Ορχήστρα της ΕΛΣ και ορχήστρες των Δήμων Αθήνας και Θεσσαλονίκης), κατάσταση που δεν έχει συμβεί ποτέ από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Αποφάσισα να συμμετέχω στο ψηφοδέλτιο της Ανοιχτής Πόλης γιατί θέλω να αλλάξει αυτή η κατάσταση. Θέλω να πάψει να είναι ο πολιτισμός ο τελευταίος τροχός της αμάξης και αντικείμενο πολιτικής εκμετάλλευσης από τα κόμματα που κυβέρνησαν για δεκαετίες. Θέλω να πάψουν επιτέλους να υφίστανται οι πελατειακές σχέσεις με τους ανθρώπους του πολιτισμού, τους οποίους το κράτος πάντα από τη μεταπολίτευση και μετά αντιμετώπιζε σαν μια κοινωνική ομάδα που τη χειραγωγούσε τάζοντάς της λαγούς με πετραχήλια κάθε προεκλογική περίοδο, ενώ μετά ξέχναγε τις υποσχέσεις μέχρι τις επόμενες εκλογές. Θέλω να αναβαθμιστεί η μουσική και θεατρική εκπαίδευση, που τώρα γίνονται μόνο σε ιδιωτικές σχολές. Θέλω να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας στη μουσική, για να μην αναγκάζονται οι ταλαντούχοι μουσικοί να φεύγουν στο εξωτερικό για να ζήσουν από αυτό που με τόσο κόπο και θυσίες έχουν σπουδάσει.
Η δημοτική αρχή της Ανοιχτής Πόλης μπορεί, εφόσον εκλεγεί, να παρέμβει αποφασιστικά στην εθνική πολιτιστική πολιτική. Η δημιουργία δημοτικού ωδείου, που θα στελεχωθεί με σημαντικούς δασκάλους, ενώ ταυτόχρονα θα εφαρμόσει και μία κοινωνική πολιτική διδάκτρων, η αναβάθμιση των σήμερα υποβαθμισμένων Μουσικών Συνόλων του Δήμου, καθώς και μία πιλοτική εφαρμογή του "El Systema", του συστήματος μουσικής εκπαίδευσης που έχει οδηγήσει στην άνθηση της μουσικής σε μια χώρα με τόσα προβλήματα όπως είναι η Βενεζουέλα, είναι μόνο μερικά από αυτά που μπορούν να γίνουν στον τομέα της μουσικής. Αντίστοιχα πράγματα μπορούν να γίνουν και στον τομέα του θεάτρου καθώς και στις υπόλοιπες τέχνες. Η εφαρμογή ενός προοδευτικού πολιτιστικού προγράμματος στον Δήμο της Αθήνας θα δημιουργήσει μια τεχνογνωσία που μπορεί να εφαρμοστεί και αλλού δημιουργώντας ένα ντόμινο που θα ξηλώνει τις μνημονιακές πολιτικές στον πολιτισμό στην πράξη.
Στην Ανοιχτή Πόλη έχει δοθεί ιδιαίτερη έμφαση σε όλα αυτά. Γι' αυτό και στο ψηφοδέλτιό της συμμετέχουν μια σειρά άνθρωποι που θα εργαστούν γι' αυτήν την υπόθεση για να μπορέσουμε σε αυτές τις εκλογές να αλλάξουμε εποχή. Η Αθήνα το χρειάζεται.
* Ο Αντώνης Σιγάλας είναι λυρικός τραγουδιστής, υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος για τον Δήμο Αθηναίων με την Ανοιχτή Πόλη.
