Αν πιστέψει κάποιος όλες τις πλευρές που εμπλέκονται στις διαπραγματεύσεις, τότε καταλήγει στο συμπέρασμα πως το "καυτό" ζήτημα των επόμενων ημερών είναι ο τρόπος που θα "σερβιριστεί" αμφίπλευρα η δέσμευση των δανειστών για εφαρμογή των μεσοπρόθεσμων μέτρων ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους στο τέλος του προγράμματος, καθώς και το κατά πόσον θα μειωθούν οι στόχοι για τα πρωτογενή πλεονάσματα μετά το 2020.
Άλλωστε η αυριανή συνάντηση Μέρκελ με Λαγκάρντ προμηνύει εξελίξεις για το ζήτημα αυτό, οι οποίες όμως δεν αναμένεται να οριστικοποιηθούν πριν από την εαρινή σύνοδο του ΔΝΤ, η οποία διεξάγεται στις 21-23 Απριλίου. Στη γνωστή "γραμμή" ΔΝΤ για ανάγκη ελάφρυνσης του χρέους εισήλθε και ο επικεφαλής της ΕΚΤ Μάριο Ντράγκι, ο οποίος μίλησε παράλληλα για την ανάγκη μείωσης των πλεονασμάτων, ενώ το δεξί του χέρι, ο Μπενουά Κερέ, φρόντισε να βγει δημοσίως και να καταστήσει με τη σειρά του σαφές ότι η ΕΚΤ... δίνει πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης (QE) μόνο αν υπάρξει δέσμευση των δανειστών για επιπλέον ελάφρυνση του ελληνικού χρέους στο τέλος του προγράμματος.
Ούτως ή άλλως η κυβέρνηση έχει δηλώσει ότι δεν πρόκειται να νομοθετηθούν μέτρα και αντίμετρα εφόσον δεν υπάρξει συμφωνία για το χρέος.
Στο μεσοδιάστημα τα τεχνικά κλιμάκια αναμένεται να ολοκληρώσουν και τυπικά τις λεπτομέρειες που απομένουν για την τεχνική συμφωνία (SLA). Την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές δεν είχε γίνει γνωστό αν τα τεχνικά κλιμάκια θα επιστρέψουν στην Αθήνα τη Μεγάλη Δευτέρα ή μετά το Πάσχα.
Για την επικύρωση της τεχνικής συμφωνίας ενδέχεται να υπάρξει ένα έκτακτο Eurogroup, εκτός αν η λύση αυτή προκριθεί για τη συνολική συμφωνία (θα περιλαμβάνει χρέος και πλεονάσματα) μετά την εαρινή σύνοδο και πριν από το επόμενο τακτικό Eurogroup της 22ας Μαΐου.
Αναφορικά με τα πλεονάσματα η μείωση των στόχων παραπέμπεται κατά πάσα πιθανότητα για μετά το 2020 και, αν κάποιος θα μπορούσε να προσεγγίσει τον πήχη, θα έπρεπε να επιστρατεύσει τις πρόσφατες δηλώσεις του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, ο οποίος έκανε λόγο για ένα ποσοστό της τάξεως του 2,7%.
Ικανοποίηση
Είναι όμως ικανοποιημένη η κυβέρνηση από την προσυμφωνία της Μάλτας; Κυβερνητικές πηγές θεωρούσαν θετική τη συμφωνία που επετεύχθη αναφορικά με τα εργασιακά, καθώς συμφωνήθηκε η επαναφορά στην ευρωπαϊκή κανονικότητα με τις συλλογικές διαπραγματεύσεις από το 2018, τόσο με την αρχή της επεκτασιμότητας όσο και με αυτή της ευνοϊκότερης ρύθμισης, ενώ απετράπησαν η αύξηση του ορίου των ομαδικών απολύσεων στο 10% και η δυνατότητα εργοδοτικής ανταπεργίας (lock out), που ζητούσαν τόσο το ΔΝΤ όσο και ακραίοι κύκλοι στο εσωτερικό, ενώ σημαντικό είναι και το γεγονός της επίτευξης δημοσιονομικά ουδέτερων μέτρων.
Πώς απετράπη η εμπλοκή της τελευταίας στιγμής
Πώς φτάσαμε όμως στη Μάλτα; Μετά την εμπλοκή που παρουσιάστηκε την Πέμπτη 30 Μαρτίου στο EWG, κατόπιν ενστάσεων της Γερμανίας αναφορικά με τις διαφορετικές προβλέψεις θεσμών - ΔΝΤ για το πρωτογενές πλεόνασμα του 2019, το Eurogroup κατέληξε σε συμφωνία που επαναφέρει το πλαίσιο της 20ής Φεβρουαρίου, σύμφωνα πάντα με κυβερνητικές πηγές, οι οποίες εκτιμούσαν πως η ένσταση του υπουργείου Οικονομικών της Γερμανίας, την οποία επικαλέστηκε το ΔΝΤ, ήταν σαφώς πολιτικής σκοπιμότητας, με στόχο να εμποδίσει την ελληνική κυβέρνηση να ολοκληρώσει την αξιολόγηση και εν συνεχεία τη συνολική συμφωνία.
Τότε κινητοποιήθηκαν αμέσως πολιτικές δυνάμεις που έχουν ταχθεί ενάντια στα σενάρια της μειοψηφίας των θεσμών για νέο αδιέξοδο. Από την πλευρά της Κομισιόν οι Γιούνκερ και Μοσκοβισί, το σύνολο των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών αλλά και οι Γερμανοί Σοσιαλδημοκράτες, οι οποίοι άσκησαν πιέσεις στο εσωτερικό του κυβερνητικού συνασπισμού της Γερμανίας.
Καθοριστικής σημασίας για την αποτροπή των σεναρίων που απεργάζονταν κύκλοι εσωτερικού και εξωτερικού αποτέλεσε η πρωτοβουλία του Αλέξη Τσίπρα για έκτακτη σύνοδο κορυφής της Ευρωζώνης σε περίπτωση αδιεξόδου στο Eurogroup, όπως διατυπώθηκε κατά τη συνάντησή του με τον επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Ντόναλντ Τουσκ.
Μάλιστα, μετά την επικοινωνία Τσίπρα - Μέρκελ και την αποφασιστική στάση του Έλληνα πρωθυπουργού, που έβαλε στο τραπέζι -αν χρειαστεί- ακόμα και τη σύγκλιση συνόδου κορυφής, η Γερμανίδα καγκελάριος φαίνεται, σύμφωνα πάντα με κυβερνητικές πηγές, να ενεργοποιήθηκε στην κατεύθυνση άρσης του αδιεξόδου.
Τελικά, βάσει των αποτελεσμάτων της Μάλτας, φάνηκε πως οι πολιτικές συμμαχίες τις οποίες έχει αναπτύξει η κυβέρνηση τόσο σε επίπεδο ηγετών κρατών, όσο όμως και με τους Ευρωπαίους Σοσιαλιστές, έπαιξαν σημαντικό ρόλο.
