«Ο εξαγωγικός προσανατολισμός είναι δεδομένος. Κάθε χρόνο ανοίγουμε τις αγορές περισσότερο. Δεν περιοριζόμαστε μόνο στις αγορές της Ευρώπης αλλά πάμε και σε αυτές της Αμερικής, της Αυστραλίας, του Καναδά. Το προϊόν μας είναι νέο γι’ αυτές τις αγορές και τώρα αρχίζει να γίνεται γνωστό, συνεπώς υπάρχουν πολλά περιθώρια ανάπτυξης»
«Μετά το 1990 έγινε ένα μπαμ στο ελληνικό κρασί. Άρχισε να εξελίσσεται με ραγδαία βήματα, εκσυγχρονίστηκαν οι μέθοδοι οινοποίησης και πάρα πολλοί οινολόγοι μας σπούδασαν στη Γαλλία. Γύρισαν από τη Γαλλία και μετέφεραν σημαντική τεχνογνωσία. Για μια δεκαπενταετία ζήσαμε μια σημαντική άνθηση, που συνεχίζεται παρά τις δυσκολίες»
«Δεν υπάρχει χρηματοδότηση από τις τράπεζες, ενώ την ίδια ώρα υπάρχει υπερφορολόγηση, με αποκορύφωμα τον φόρο κατανάλωσης, ο οποίος ωθεί τον κόσμο στην παρανομία. Από εκεί που η μαύρη αγορά αφορούσε το 30% - 40%, πλέον προσεγγίζει το 60%»
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟΝ ΚΩΣΤΑ ΠΑΠΑΝΤΩΝΙΟΥ
Ο Νίκος Βλάχος είναι από τους πιο παλιούς στον χώρο του κρασιού, συνεπώς ξέρει τα καλά του και τα κακά του όσο λίγοι. Έχοντας γευθεί πολλές χαρές και πολλές δυσκολίες κι έχοντας αποκτήσει περισσότερες ακόμη γνώσεις, ξέρει να σου πει για όλα όσα κάνουν τον κλάδο ξεχωριστό, αλλά και για όσα τον κάνουν απαιτητικό. Πόσω μάλλον τώρα, που τα προβλήματα μπαίνουν κάτω από τον μεγεθυντικό φακό της κρίσης.
Ο Ν. Βλάχος τονίζει ότι τα τελευταία χρόνια βλέπουμε μόνο την αρχή της προόδου που μπορεί να έχει το κρασί στο μέλλον, και μάλιστα κόντρα στη ροή των πολιτικών και οικονομικών γεγονότων. Αυτό γιατί από το 1990 κι έπειτα, όπως υποστηρίζει, έγιναν μεγάλα άλματα σε τεχνογνωσία και εξοπλισμό, ενώ ξεχώρισε ως κλάδος καθώς έβγαλε ένα συγκροτημένο δικό του σχέδιο για εξαγωγές, το οποίο έχει αρχίσει και αποφέρει καρπούς.
Από τη στιγμή λοιπόν που κατάφερε να μην έχει πια να ζηλέψει σε τίποτε την ποιότητα κρασιών του εξωτερικού, το ελληνικό κρασί βρίσκεται πλέον μπροστά στην πολύ μεγάλη πρόκληση να ταξιδέψουν σε όλο τον κόσμο οι ελληνικές ποικιλίες. Πέρα όμως από τη μεγαλύτερη φήμη που μπορεί να αποκτήσει και από το μεγαλύτερο μερίδιο στην αγορά, μπορεί να προσφέρει κάτι πολύ ουσιαστικό, ειδικά μέσα στην κρίση: να προσφέρει εργασία σε πολλούς περισσότερους.
Ποιος είναι ο χάρτης του κρασιού στην Ελλάδα;
Οι τέσσερις κυριότερες ποικιλίες στην Ελλάδα είναι το Αγιωργίτικο στη Νεμέα, που αποτελεί τον μεγαλύτερο αμπελώνα της Ελλάδας και των Βαλκανίων, το Μοσχοφίλερο στη Μαντινεία, το Ξινόμαυρο στη Νάουσα και το Ασύρτικο στη Σαντορίνη. Είναι οι πιο αξιόλογες ποικιλίες και τα κρασιά - πρεσβευτές στις εξαγωγές της χώρας, συμβάλλοντας θετικά στο άνοιγμα των αγορών στο εξωτερικό. Μεγάλοι αμπελώνες υπάρχουν κι αλλού βέβαια. Στην Αχαΐα με τον Ροδίτη και τη Μαυροδάφνη, στην Καρδίτσα, στα Τρίκαλα και στην Κρήτη.
Πόσοι εκτιμάτε ότι απασχολούνται επαγγελματικά με το κρασί;
Υπάρχουν χιλιάδες αμπελουργοί και άνθρωποι που ασχολούνται είτε στον πρωτογενή είτε στον δευτερογενή τομέα. Στον πρωτογενή είναι οι αμπελουργοί και οι αγρότες, στον δευτερογενή είναι τα οινοποιεία, όπου γίνεται η μεταποίηση. Μόνο στην ευρύτερη ζώνη της Νεμέας, μιας μικρής κωμόπολης, υπάρχουν 1.300 έως 1.500 αμπελουργοί. Δυστυχώς έχουμε στατιστικό έλλειμμα και δεν ξέρουμε πόσοι είναι σε όλη τη χώρα, σίγουρα όμως πολλές είναι οι οικογένειες που ζουν από τον κλάδο.
Είναι ισχυρό το ελληνικό κρασί σε διεθνές επίπεδο;
Το ελληνικό κρασί είναι εφάμιλλης ποιότητας με τα ξένα, δεν έχουμε να ζηλέψουμε τίποτε από τα ξένα κρασιά. Ως προς το ποσοστό τώρα επί της παγκόσμιας παραγωγής, είμαστε πάρα πολύ μικροί.
Τι πρέπει να κάνουμε για να μεγαλώσουμε;
Πρέπει να ποντάρουμε στις εγγενείς ελληνικές ποικιλίες. Αποτελούν το συγκριτικό μας πλεονέκτημα σε σχέση με άλλες χώρες που ανταγωνίζονται πάνω στις ίδιες διεθνείς ποικιλίες (π.χ Cabernet και Merlot).
Πώς εξηγείτε την άνοδο του ελληνικού κρασιού;
Μετά το 1990 έγινε ένα μπαμ στο ελληνικό κρασί. Άρχισε να εξελίσσεται με ραγδαία βήματα, εκσυγχρονίστηκαν οι μέθοδοι οινοποίησης και πάρα πολλοί οινολόγοι μας σπούδασαν στη Γαλλία. Γύρισαν από τη Γαλλία και μετέφεραν σημαντική τεχνογνωσία. Για μια δεκαπενταετία ζήσαμε μια σημαντική άνθηση, που συνεχίζεται παρά τις δυσκολίες.
Ποιες είναι οι μεγαλύτερες δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι οινοπαραγωγοί;
Ο δικός μας κλάδος είναι από τους λίγους που έχουν εκπονήσει ένα πρόγραμμα ανάπτυξης και προώθησης. Πρόκειται για ένα στρατηγικό σχέδιο για τις εξαγωγές και τον τρόπο που προσεγγίζουμε τις αγορές και με βάση αυτό πορευόμαστε τα τελευταία πέντε χρόνια. Από εκεί κι έπειτα οι δυσκολίες είναι κατά βάση οικονομικές. Δεν υπάρχει χρηματοδότηση από τις τράπεζες, ενώ την ίδια ώρα υπάρχει υπερφορολόγηση, με αποκορύφωμα τον φόρο κατανάλωσης, ο οποίος ωθεί τον κόσμο στην παρανομία. Από εκεί που η μαύρη αγορά αφορούσε το 30% - 40%, πλέον προσεγγίζει το 60%. Σε λιγότερο δηλαδή από ένα χρόνο έχει διπλασιαστεί η παράνομη πώληση του κρασιού.
Δεν φοβούνται τους έλεγχους;
Οι έλεγχοι είναι ελάχιστοι και το οικονομικό κίνητρο πλέον τεράστιο. Έχουν καταλάβει όλη την αγορά, τουλάχιστον στο χύμα κρασί.
Υπάρχει περιθώριο ανάπτυξης; Μπορεί το κρασί να δώσει περισσότερα μεροκάματα;
Ο εξαγωγικός προσανατολισμός είναι δεδομένος. Κάθε χρόνο ανοίγουμε τις αγορές περισσότερο. Δεν περιοριζόμαστε μόνο στις αγορές της Ευρώπης αλλά πάμε και σε αυτές της Αμερικής, της Αυστραλίας, του Καναδά. Το προϊόν μας είναι νέο γι’ αυτές τις αγορές και τώρα αρχίζει να γίνεται γνωστό, συνεπώς υπάρχουν πολλά περιθώρια ανάπτυξης. Με το κατάλληλο μάρκετινγκ και το σχέδιο που έχουμε εκπονήσει, εξασφαλίζοντας και κάποια κονδύλια από την Ε.Ε, νομίζω ότι πάμε πάρα πολύ καλά.
Τι ποσοστό καταλαμβάνουν οι εξαγωγές;
Ανάλογα με το οινοποιείο. Ας πούμε στο δικό μας οι εξαγωγές καταλαμβάνουν το 90% της παραγωγής. Δεν είναι πάρα πολλά οινοποιεία που έχουν αυτό το μέγεθος εξαγωγών. Επίσης πολλοί στρέφουν και την προσοχή στην ελληνική αγορά, όπου επίσης υπάρχει μεγάλη ζήτηση φυσικά.
Πώς ακριβώς λειτουργείτε στις εξαγωγές;
Όπως ισχύει και για άλλα προϊόντα, πρώτα προσεγγίζουμε τους Έλληνες του εξωτερικού. Ξεκινήσαμε με τη Γερμανία και την Αμερική και πλέον έχουμε προσεγγίσει και άλλες χώρες, και όχι μόνο Έλληνες εμπόρους. Αυτό επιτυγχάνεται χάρη στη δουλειά που κάνουμε συμμετέχοντας σε γευσιγνωσίες, σε εκθέσεις και εξωστρεφείς δράσεις, ώστε να έρθουμε σε επαφή με τους πελάτες.
Τι κρατάει ζωντανή την αγάπη για το κρασί από γενιά σε γενιά;
Το κρασί έχει διαχρονική αξία. Ο πολιτισμός μας συνυπάρχει με το κρασί και είναι από τα πρώτα που άρχισε να παράγει πέρα από το βασικό, που είναι η τροφή.
Αποτελεί μέρος της κουλτούρα μας;
Ναι, ακριβώς, από την αρχαιότητα. Το κρασί κυριαρχούσε στα συμπόσια των αρχαίων προγόνων μας και δεν είναι τυχαίο επίσης ότι γινόταν ευρέως εμπόριο με τα πλοία της εποχής.
Ποιο είναι το μυστικό για το καλό κρασί;
Το μυστικό για το καλό κρασί είναι η καλή δουλειά στο αμπέλι και το οινοποιείο. Το αποτέλεσμα καθορίζεται από το μεράκι του οινοποιού και του αμπελουργού. Συνυπάρχουν στην πραγματικότητα αυτοί οι δύο, είναι συνεργάτες και η δική τους συνεργασία, εφόσον είναι αρμονική, μπορεί να αποφέρει ένα γευστικό και ποιοτικό προϊόν.
