Την εκτίμηση ότι υπάρχει ακόμα καιρός για κλείσιμο της αξιολόγησης έως τέλος Φεβρουαρίου ώστε να ενταχθεί η Ελλάδα στο πρώτο τρίμηνο στο πρόγραμμα «ποσοτικής χαλάρωσης» της ΕΚΤ που θα επιτρέψει φθηνότερη και ανετότερη χρηματοδότηση της οικονομίας εκφράζει το Γραφείο Προϋπολογισμού της Βουλής. Προειδοποιεί ωστόσο για τις διαπραγματεύσεις, ότι το οικονομικό κόστος των καθυστερήσεων στην αξιολόγηση μπορεί να αποδειχθεί μεγαλύτερο για την Ελλάδα, από το πιθανό όφελος, το οποίο επιπλέον θα αποδειχθεί προσωρινό, καθώς και ότι υπάρχει κίνδυνος «σοκ» από αποτυχία των διαπραγματεύσεων ή μια ανοιχτή πλέον σύγκρουση Ε.Ε. και ΔΝΤ.
Το άμεσο κλείσιμο της αξιολόγησης σημαίνει, σύμφωνα με την έκθεση, πως οι τράπεζες θα μπορέσουν να αντλήσουν ανετότερα ρευστότητα από την ΕΚΤ και η κυβέρνηση θα αποσύρει βαθμιαία τα capital controls. Στη συνέχεια, η κυβέρνηση θα μπορεί να προχωρήσει, δοκιμαστικά έστω, σε έξοδο στις αγορές. Εκτιμά ακόμη ότι θα μπορούσε να αποφευχθεί η εφαρμογή του «κόφτη» στις πρωτογενείς δαπάνες (κυρίως μισθοί και συντάξεις Δημοσίου).
Το Γραφείο προειδοποιεί ακόμη με την τριμηνιαία έκθεσή του ότι «Όπως έχουν τα πράγματα σήμερα, η ελληνική οικονομία θα δοκιμαστεί στα όρια της αντοχής της με μια ακόμα απότομη οικονομική διαταραχή ('σοκ') που θα μπορούσε να προέλθει από την αποτυχία των διαπραγματεύσεων με τους εταίρους, ή από μια ανοιχτή πλέον σύγκρουση Ε.Ε. και ΔΝΤ». Εξηγεί δε την προειδοποίηση αυτή με την εκτίμηση ότι «Προφανώς, η πολιτική ηγεσία, στον βαθμό που της αναλογεί, δυσκολεύεται να πείσει διάφορους πολιτικούς και κοινωνικούς πυλώνες για την ανάληψη των αναγκαίων μέτρων και νομοθετικών πρωτοβουλιών που θα πρέπει να υιοθετήσει όταν καταλήξει η συμφωνία για την υλοποίηση του προγράμματος».
Στην έκθεση περιλαμβάνονται αρκετές ακόμη προειδοποιήσεις για τους κινδύνους που εγκυμονούνται για την ελληνική οικονομία από τις εξελίξεις της β' αξιολόγησης, καθώς και τη γενικότερη κατάσταση στη χώρα. Όπως χαρακτηριστικά επισημαίνει: «Οι εγχώριοι παράγοντες ανάσχεσης παραμένουν ενεργοί σε πολλούς μεταρρυθμιστικούς τομείς όπου η κατάσταση είναι πράγματι ασαφής. Ναι μεν ψηφίστηκαν πολυνομοσχέδια με πάσης φύσεως αλλαγές, αλλά οι εκκρεμότητες είναι μεγάλες και επιβαρύνουν τις σχέσεις με τους θεσμούς. Ουσιαστικά στην πράξη διακυβεύεται η συνολική ισορροπία του προγράμματος. Δεν έχει γίνει σαφές πόσο καθυστερήσεις, αδράνειες και αντιφάσεις στο μέτωπο υλοποίησης των δεσμεύσεων του Μνημονίου και η χαμηλή εμπιστοσύνη δεν αφήνουν την ελληνική οικονομία να προχωρήσει». Πάντως, εκτιμά πως, παρότι οι επίσημες προσδοκίες για την ανάπτυξη θα τεθούν σε δοκιμασία, «το Μνημόνιο θα συνεχίσει να εφαρμόζεται γιατί ευνοείται μεταξύ άλλων και από το γεγονός ότι ουδείς εκ των ιθυνόντων σε κυβέρνηση και αντιπολίτευση επιθυμεί να σκάσει η βόμβα της χρεοκοπίας στα χέρια του».
Αναφορικά με το ενδεχόμενο πτώχευσης και εξόδου από το ευρώ, η όποια κυβέρνηση θα «παραδέρνει στη θάλασσα του διεκδικητισμού κατακερματισμένων συμφερόντων και της αμοιβαίας επίρριψης ευθυνών σε ένα σχεδόν σίγουρα κατακερματισμένο πολιτικό και κοινωνικό τοπίο, το οποίο θα αναζητά τη συγκρότηση μιας νέας ταυτότητας στο διεθνές περιβάλλον από χειρότερες θέσεις, τόσο εντός όσο και εκτός της χώρας».
Αναφορικά με τις χρηματοδοτικές ανάγκες μετά το τέλος του προγράμματος, σημειώνει πως ή αυτές θα καλυφθούν από έξοδο στις αγορές, είτε από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Στήριξης, ενώ νέο αίτημα το 2018 για δάνειο «θα συνοδευτεί από ένα τέταρτο Μνημόνιο». Χαρακτηρίζει «άστοχη επιλογή» το έκτακτο βοήθημα στους συνταξιούχους, διότι απέκλεισε «άλλες κατηγορίες ευπαθών ομάδων, με πολύ χαμηλότερο εισόδημα από το όριο των 850 ευρώ (π.χ. μακροχρόνια άνεργους)».
